Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/4512-242/16/KO
z 28 czerwca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 15 marca 2016 r. (data wpływu 29 marca 2016 r.), uzupełnionym pismem z 7 czerwca 2016 r. (data wpływu 9 czerwca 2016 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia kwoty nabycia przy zastosowaniu szczególnej procedury w zakresie dostawy towarów używanych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 marca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia kwoty nabycia przy zastosowaniu szczególnej procedury w zakresie dostawy towarów używanych.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 7 czerwca 2016 r. (data wpływu 9 czerwca 2016 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 1 czerwca 2016 r. znak: IBPP2/4512-242/16/KO.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

W związku z rozbieżnymi informacjami udzielanymi przez Urząd Skarbowy podatnik wystąpił z wnioskiem o indywidualną interpretację dotyczącą doliczania kosztów transportów do podstawy obliczania marży.

Podatnik prowadzi działalność gospodarczą polegającą na kupnie i sprzedaży używanych części do komputerów. Jest podatnikiem podatku VAT oraz odprowadza podatek dochodowy rozliczany na zasadzie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. Części komputerowe są kupywane na niemieckim portalu aukcyjnym od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Podatnik posiada dokumenty potwierdzające wygranie aukcji, zamówienia oraz potwierdzenia zapłaty za zakupiony towar. Na potwierdzeniu zamówienia wyszczególniona jest cena zakupu towarów handlowych oraz cena opłaty kurierskiej. Przy sprzedaży tych części wystawia faktury VAT - procedura marży. Kupując części z zagranicy podatnik zobowiązany jest do zapłaty sprzedającemu, opłaty kurierskiej za transport zakupionego towaru. Sprzedając części komputerowe wystawia fakturę VAT - procedura marży i oblicza marżę. Za podstawę naliczenia marży podatnik stosuje cenę nabycia tj. cena zakupu towaru + koszty zakupu.

Pismem z 7 czerwca 2016 r. Wnioskodawca uzupełnił opis zaistniałego stanu faktycznego następująco:

1. Wnioskodawca nabywa używane części do komputerów wyłącznie w celu dalszej odsprzedaży.
2. Wnioskodawca nabywa podzespoły komputerowe takie jak karty graficzne, procesory, pamięci ram.
3. Nabywane przez Wnioskodawcę części komputerowe są dobrami materialnymi, nadającymi się do dalszego użytkowania i odsprzedaży, bez konieczności ingerowania (naprawy).
4. Podatnik nabywa towary używane od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Sprzedaje je stosując procedurę VAT marży. Do obliczonej marży netto stosuje stawkę VAT 23%.
5. Sprzedawane części komputerowe są tożsame z częściami, które Wnioskodawca nabywa. Wnioskodawca nie naprawia, nie ulepsza, ani nie zmienia pod rządnym względem ich właściwości.
6. Wnioskodawca nabywa części komputerowe wyłącznie w sztukach.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy stosowanie takiej podstawy jest właściwe?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Do kosztów nabycia używanych części komputerowych używanego sprowadzanych z zagranicy powinno dodawać się koszty transportu. Wnioskodawca stwierdził, że niedoliczenie usługi transportowej do kosztów nabycia powoduje zawyżenie postawy marży.

Zgodnie z art. 120 ust. 4 ustawy, w przypadku podatnika wykonującego czynności polegające na dostawie towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków nabytych uprzednio przez tego podatnika dla celów prowadzonej działalności lub importowanych w celu odsprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża, stanowiąca różnicę między całkowitą kwotą, którą ma zapłacić nabywca towaru, a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku.

Opodatkowanie w systemie marży jest ograniczone do pewnej kategorii towarów używanych, które podatnik nabył uprzednio w celu ich odsprzedaży. Istotne jest przy tym, od kogo towary używane zostały nabyte.

Stosownie do art. 120 ust. 10 ustawy, przepisy ust. 4 i ust. 5 dotyczą dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków, które podatnik nabył od:

• osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, niebędącej podatnikiem, o którym mowa w art. 15, lub niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej;
• podatników, o których mowa w art. 15, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
• podatników, jeśli dostawa tych towarów była opodatkowana zgodnie z ust. 4 i 5;
• podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
• podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana podatkiem od wartości dodanej na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w ust. 4 i 5, a nabywca posiada dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie towarów na tych zasadach.
  
  

Formułując w art. 120 ustawy szczególne procedury w zakresie dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich i antyków, ustawodawca, określając w ust. 4 tego artykułu podstawę opodatkowania, posłużył się sformułowaniem „kwota nabycia”.

Ustawa o podatku od towarów i usług, ani przepisy wykonawcze do tejże ustawy nie określają definicji pojęcia „kwota nabycia”. Należy zatem sięgnąć do definicji zawartych w Dyrektywie Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, str. 1 ze zm.).

W art. 312 ww. Dyrektywy zawarte są definicje:

• „cena sprzedaży” - oznacza wszystkie składniki wynagrodzenia uzyskanego lub do uzyskania przez podatnika - pośrednika od nabywcy lub osoby trzeciej, włączając w to subwencje bezpośrednio związane z transakcją, podatki, cła, opłaty i należności oraz koszty dodatkowe, takie jak prowizja, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, którymi podatnik-pośrednik obciąża nabywcę, z wyłączeniem jednak kwot, o których mowa w art. 79;
• „cena nabycia” - oznacza wszystkie składniki wynagrodzenia, określonego w pkt 1, uzyskanego lub do uzyskania przez dostawcę od podatnika-pośrednika.

Powyższe regulacje wskazują, że dla potrzeb zastosowania procedury „VAT-marża”, przez kwotę nabycia należy rozumieć wszystko, co stanowi wynagrodzenie, które pierwotny sprzedawca towaru używanego otrzymał od podatnika (nabywcy). Oznacza to, że kwota nabycia to cena, którą podatnik zapłacił dostawcy towaru.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Dla potrzeb stosowania szczególnej procedury w zakresie dostawy towarów używanych ustawodawca w art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy określił, że przez towary używane rozumie się ruchome dobra materialne nadające się do dalszego użytku w ich aktualnym stanie lub po naprawie, inne niż określone w pkt 1-3 oraz inne niż metale szlachetne lub kamienie szlachetne (CN 7102, 7103, 7106, 7108, 7110, 7112), (PKWiU 24.41.10.0, 24.41.20.0, ex 24.41.30.0, ex 32.12.11.0, ex 32.12.12.0 i 38.11.58.0).

Przez kwotę sprzedaży rozumie się całkowitą kwotę, którą podatnik otrzymał lub ma otrzymać z tytułu dostawy towarów od nabywcy lub osoby trzeciej, wliczając w to otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty bezpośrednio związane z tą dostawą, podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze oraz koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, którymi podatnik obciąża nabywcę, z wyłączeniem kwot, o których mowa w art. 29a ust. 7 (art. 120 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT).

Art. 29a ust. 7 stanowi, że podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

1. stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
2. udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
3. otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.
   
   

Natomiast przez kwotę nabycia rozumie się wszystkie składniki wynagrodzenia, o których mowa w pkt 5, które dostawca towarów otrzymał lub ma otrzymać od podatnika (art. 120 ust. 1 pkt 6 ustawy).

Powyższe regulacje wskazują więc, że dla potrzeb zastosowania procedury „VAT marża”, przez kwotę nabycia należy rozumieć wszystko, co stanowi wynagrodzenie, które pierwotny sprzedawca towaru otrzymał od podatnika. Tak rozumiana cena towaru (kwota nabycia) obejmuje wszystkie koszty związane bezpośrednio z transakcją, jeżeli nabywca towaru (kupujący) ponosi ciężar tych opłat płacąc za nie dostawcy. Do kwoty nabycia, o której mowa wyżej, nie mogą zostać zaliczone koszty, które nie zostały zapłacone dostawcy towaru.

Zgodnie z art. 120 ust. 4 ustawy o VAT w przypadku podatnika dokonującego dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków nabytych uprzednio przez tego podatnika w ramach prowadzonej działalności, w celu odprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między kwotą sprzedaży a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku.

Opodatkowanie w systemie marży jest ograniczone do pewnej kategorii towarów używanych, które podatnik nabył uprzednio w celu ich odsprzedaży. Istotne jest przy tym, od kogo towary używane zostały nabyte.

Stosownie do art. 120 ust. 10 ustawy o VAT przepisy ust. 4 i 5 dotyczą dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków, które podatnik nabył od:

1. osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, niebędącej podatnikiem, o którym mowa w art. 15, lub niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej;
2. podatników, o których mowa w art. 15, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
3. podatników, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana zgodnie z ust. 4 i 5;
4. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
5. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana podatkiem od wartości dodanej na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w ust. 4 i 5, a nabywca posiada dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie towarów na tych zasadach.
   
   

Z przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca nabywa używane części do komputerów wyłącznie w celu dalszej odsprzedaży. Nabywane przez Wnioskodawcę części komputerowe są dobrami materialnymi, nadającymi się do dalszego użytkowania i odsprzedaży, bez konieczności ingerowania (naprawy). Części komputerowe są nabywane na niemieckim portalu aukcyjnym od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Wnioskodawca posiada dokumenty potwierdzające wygranie aukcji, zamówienia oraz potwierdzenia zapłaty za zakupiony towar. Na potwierdzeniu zamówienia wyszczególniona jest cena zakupu towarów handlowych oraz cena opłaty kurierskiej. Kupując części z zagranicy podatnik zobowiązany jest do zapłaty sprzedającemu, opłaty kurierskiej za transport zakupionego towaru. Sprzedawane części komputerowe są tożsame z częściami, które Wnioskodawca nabywa. Wnioskodawca nie naprawia, nie ulepsza, ani nie zmienia pod rządnym względem ich właściwości. Wnioskodawca sprzedając części komputerowe wystawia fakturę VAT - procedura marży i oblicza marżę. Za podstawę naliczenia marży Wnioskodawca stosuje cenę nabycia tj. cena zakupu towaru + koszty zakupu.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia kwoty nabycia przy zastosowaniu szczególnej procedury w zakresie dostawy towarów używanych.

Mając na uwadze przedstawiony stan prawny i opis zaistniałego stanu faktycznego należy stwierdzić, że kwotę nabycia stanowi kwota jaką Wnioskodawca bezpośrednio płaci sprzedawcy towaru. Kwota nabycia obejmuje zatem cenę zakupu towaru i opłatę kurierską za transport zakupionego towaru. Do kwoty nabycia nie mogą zostać zaliczone koszty, które nie zostały zapłacone dostawcy towaru. Wnioskodawca określając podstawę opodatkowania (marżę) w związku z zastosowaniem procedury „VAT marża” dla dostawy towarów używanych powinien wyliczyć różnicę między całkowitą kwotą, którą ma zapłacić nabywca towaru, a kwotą nabycia (zapłaconą pierwotnemu sprzedawcy), pomniejszoną o kwotę podatku od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów zaistniałego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.