Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB1/4511-492/16-4/RK
z 16 czerwca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r, poz 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia (brak daty sporządzenia) (data wpływu 11 kwietnia 2016 r.) oraz piśmie uzupełniającym z dnia 5 czerwca 2016 r. (data nadania 7 czerwca 2016 r., data wpływu 8 czerwca 2016 r.) na wezwanie organu z dnia 31 maja 2016 r. nr IPPB1/4511-492/16-2/RK (data nadania 31 maja 2016 r., data doręczenia 3 czerwca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości – jest prawidłowe

UZASADNIENIE

W dniu 11 kwietnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni w związku ze sprzedażą nieruchomości gruntowej, którą odziedziczyła w spadku po swoich rodzicach składa poniższe zapytanie; W 1984 r. zmarła mama Wnioskodawczyni, w 1991 r. zostało przeprowadzone postępowanie spadkowe, w którym majątek po mamie Wnioskodawczyni odziedziczyła wspólnie z ojcem, siostrą i bratem. W 1993 r. zmarł ojciec Wnioskodawczyni, po którym na podstawie testamentu dziedziczyła wraz ze swoją siostrą.

W związku z pominięciem w dziedziczeniu po ojcu Wnioskodawczyni jej brata, sprawy z podziałem majątku znacznie się skomplikowały. Po długich wspólnych rozmowach z rodzeństwem oraz samodzielnie z siostrą postanowiły oddać, każda ze swojej części, część udziałów odziedziczonych po ojcu bratu Wnioskodawczyni, aby brat zgodził się wyjść z nimi ze wspólnoty. W 2013 roku Sąd Rejonowy w L. dokonał wyjścia ze współwłasności bez spłat i dopłat pomiędzy nami. Dzięki wyjściu ze wspólnoty każda ze stron może samodzielnie dysponować majątkiem otrzymanym po rodzicach.

W 2016 r. Wnioskodawczyni sprzedała jedną z odziedziczonych działek. Do aktu notarialnego notariusz zażądał od niej trzech zaświadczeń z Urzędu Skarbowego o uregulowanym podatku od spadku po rodzicach oraz wyjściu ze współwłasności po jej rodzeństwie. Podczas umowy sprzedaży notariusz poinformował Wnioskodawczynię oraz zapisał w umowie sprzedaży informację o należnym podatku od wyjścia ze współwłasności. Wnioskodawczynię bardzo zdziwiło, że taką informację notariusz zamieścił w umowie sprzedaży pomimo, że w każdym z wydanych zaświadczeń przez Urząd Skarbowy była informacja, że podatek po jej rodzicach od spadku nie należy się w związku, że zobowiązanie wygasło, a w przypadku zniesienia współwłasności nie należy się, gdyż zastosowano zwolnienie z podatku.

Dodatkowo Wnioskodawczyni dzwoniła wcześniej na telefon Krajowej Informacji Podatkowej z zapytaniem, czy w związku ze sprzedażą nieruchomości, którą odziedziczyła w wyżej opisany sposób, będzie należny podatek dochodowy. Uzyskała odpowiedz, że podatek jest nie należny, ponieważ majątek odziedziczony po rodzicach , po wyjściu ze współwłasności nie powiększył się, a w rzeczywistości uległ zmniejszeniu, ponieważ musiała wraz z siostrą oddać dodatkowe nieruchomości bratu ponieważ inaczej nie wyszedłby on z nimi ze współwłasności.

Jednocześnie Wnioskodawczyni oświadcza, że masa spadkowa po wyjściu ze współwłasności nie powiększyła się a została zmniejszona na rzecz jej brata.

W piśmie uzupełniającym z dnia 5 czerwca 2016 r. (data wpływu 8 czerwca 2016 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie organu z dnia 31 maja 2016 r. nr IPPB1/4511-492/16-2/RK Wnioskodawczyni wskazała, że:

• przedmiotowa działka mieściła się w udziale Wnioskodawczyni przed zniesieniem współwłasności.
  
• przy wyjściu ze współwłasności Wnioskodawczyni nabyła działkę będącą przedmiotem zapytania oraz inne działki, przy czym zgodnie z opisaną sytuacją w poprzednim piśmie. masa spadkowa należąca do Wnioskodawczyni uległa uszczupleniu.
  
  

Ponadto Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek o informacje wskazane w wezwaniu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku dziedziczenia po rodzicach, którzy zmarli w latach 1984 r. mama i w 1993 r. tata, oraz po wyjściu ze współwłasności w roku 2013, kiedy masa spadkowa uległa uszczupleniu, należny jest podatek dochodowy od sprzedaży przedmiotowej działki?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z wiedzą Wnioskodawczyni podatek dochodowy od sprzedaży należy się w okresie 5 lat od chwili nabycia. Zgodnie z powyższym Wnioskodawczyni nabyła cały majątek po rodzicach w roku 1993. W 2013 r. dokonała wyjścia ze współwłasności, która umożliwiła Wnioskodawczyni dysponowanie majątkiem bez udziału rodzeństwa. Ze względu na czasochłonność sporu o wyjście ze współwłasności oddała bratu większe udziały niż należałyby mu się na podstawie ustawy o dziedziczeniu. Przed sprzedażą Wnioskodawczyni dzwoniła na Krajową Informację Podatkową, gdzie uzyskała informację, iż podatek dochodowy od sprzedaży jednej z działek nie będzie opodatkowany, ponieważ po wyjściu ze współwłasności jej majątek spadkowy pomniejszył się.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r., Nr 51, poz. 307), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W przypadku sprzedaży nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma moment jej nabycia.

Z treści wniosku wynika, że w 1984 r. zmarła mama Wnioskodawczyni, w 1991 r. zostało przeprowadzone postępowanie spadkowe, w którym majątek po mamie Wnioskodawczyni odziedziczyła wspólnie z ojcem, siostrą i bratem. W 1993 r. zmarł ojciec Wnioskodawczyni, po którym na podstawie testamentu dziedziczyła wraz ze swoją siostrą. W związku z pominięciem w dziedziczeniu po ojcu jej brata Wnioskodawczyni wraz ze swoja siostrą postanowiły oddać, każda ze swej części, część udziałów odziedziczonych po ojcu bratu, aby ten zgodził się wyjść ze współwłasności. W 2013 r. dokonano wyjścia ze współwłasności bez spłat i dopłat między rodzeństwem. Wnioskodawczyni oświadczyła również, że masa spadkowa po wyjściu ze współwłasności nie powiększyła się a została zmniejszona na rzecz Jej brata. W wyniku zniesienia współwłasności Wnioskodawczyni nabyła kilka działek. W 2016 r. Wnioskodawczyni dokonała sprzedaży jednej z działek.

Zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121, z późn. zm.), spadek to prawa i obowiązki zmarłego wynikające ze stosunków cywilnoprawnych, które z chwilą jego śmierci przechodzą na następców prawnych. W myśl art. 924 Kodeksu cywilnego, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego). Oznacza to, że dniem nabycia spadku jest data śmierci spadkodawcy. Natomiast postanowienie Sądu o nabyciu spadku potwierdza jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

W myśl art. 195 Kodeksu cywilnego, współwłasność istnieje wówczas, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom. Istota współwłasności polega na tym, że współwłaścicielom przysługują części wspólnego prawa własności (tzw. udziały), którymi mogą swobodnie rozporządzać. Dopóki więc istnieje współwłasność można mówić tylko o istnieniu udziałów w tym prawie, o ich nabywaniu i zbywaniu, a nie o prawie do części rzeczy, o jej zbywaniu bądź nabywaniu w częściach. Współwłaściciele mają swoje udziały w prawie, ale nie w rzeczy. Będąca przedmiotem współwłasności rzecz jest niepodzielna i każdemu ze współwłaścicieli przysługuje prawo do całej rzeczy w trakcie trwania współwłasności, a nie jedynie do jej części określonej wielkością jego udziału. Każdy ze współwłaścicieli ma jednakowe prawo do całej rzeczy, ograniczone jedynie takim samym prawem pozostałych współwłaścicieli, a mianowicie każdy jest uprawniony do współposiadania rzeczy wspólnej oraz do korzystania z niej w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez pozostałych współwłaścicieli (art. 206 Kodeksu cywilnego). W momencie nabycia udziału w prawie własności każdy ze współwłaścicieli staje się współwłaścicielem całej nieruchomości będącej przedmiotem współwłasności, a więc każdego metra kwadratowego tej nieruchomości. Będąca przedmiotem współwłasności rzecz jest niepodzielna i każdemu ze współwłaścicieli przysługuje prawo do całej rzeczy w trakcie trwania współwłasności.

Jednym ze sposobów zniesienia współwłasności jest fizyczny podział rzeczy wspólnej między współwłaścicielami. W rezultacie w wyniku zniesienia współwłasności dochodzi do nowego ukształtowania prawa własności poprzez odebranie temu prawu cechy wspólności. Następuje to w drodze przyznania każdemu ze współwłaścicieli wyodrębnionej (podzielonej) rzeczy współwłasności.

Zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy, jeżeli mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbyło się bez spłat i dopłat. Za datę nabycia nieruchomości lub prawa – w przypadku ich sprzedaży, które przypadły danej osobie w wyniku zniesienia współwłasności, należy zatem przyjąć datę ich pierwotnego nabycia, jeżeli wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości lub prawa w wyniku zniesienia współwłasności mieści się w udziale, jaki przysługuje tej osobie w majątku objętym współwłasnością oraz zniesienie współwłasności zostało dokonane bez spłat i dopłat. Gdy w wyniku zniesienia współwłasności udział danej osoby ulega powiększeniu, mamy do czynienia z nabyciem, gdyż zwiększa się stan jej majątku osobistego.

Ponadto, należy wyjaśnić, że o tym, czy w wyniku zniesienia współwłasności doszło do nowego nabycia ponad wcześniej posiadany udział decyduje porównanie wartości tych nieruchomości, a nie ich powierzchni. Może się zdarzyć, że większą wartość będzie miała nieruchomość o mniejszej powierzchni.

Tak więc, co do zasady, zniesienie współwłasności jest formą nowego nabycia tylko wówczas, gdy w wyniku tego zniesienia współwłasności podatnik otrzymuje nieruchomość, której wartość po dokonanym podziale przekracza wartość udziału jaki pierwotnie podatnikowi przysługiwał.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawczyni nabyła wraz z rodzeństwem majątek po zmarłych rodzicach (w 1984 r. po mamie, w 1993 r. po ojcu). W 2013 r. dokonano zniesienia współwłasności majątku po rodzicach. Wnioskodawczyni wskazała, że wartość Jej majątku nie powiększyła się w wyniku zniesienia współwłasności, a wręcz przeciwnie zmalała o oddaną część udziałów Swojemu bratu.

W związku z tym, w skutek zniesienia współwłasności w 2013 r. Wnioskodawczyni nie uzyskała przysporzenia majątkowego, poprzez nabycie udziału w nieruchomości, w części przekraczającej udział we współwłasności nieruchomości, przysługujący Wnioskodawczyni przed zniesieniem współwłasności.

Zatem, udział w nieruchomości będącej przedmiotem sprzedaży w 2016 r., Wnioskodawczyni nabyła w 1984 r. i w 1993 r., a więc upłynął pięcioletni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze obowiązujące przepisy oraz przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego, stwierdzić należy, że odpłatne zbycie nieruchomości (działki) w 2016 r., nie stanowi źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż zostało dokonane po upływie pięcioletniego okresu wskazanego w tym przepisie. W konsekwencji, przychód z tego tytułu nie podlega opodatkowaniu i Wnioskodawczyni nie jest zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu sprzedaży tej nieruchomości.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.