Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/4511-1-600/16-2/IM
z 15 czerwca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 18 maja 2016 r. (data wpływu 23 maja 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 maja 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą – „A” od dnia 1 sierpnia 2001 r. W dniu 7 sierpnia 2013 r. Wnioskodawczyni zawarła wraz z mężem umowę pożyczki hipotecznej z bankiem, środki z udzielonej pożyczki bank zgodnie z zawartą umową w dniu 13 sierpnia 2013 r. przekazał na rachunek bankowy prowadzony na nazwisko i imię męża. Wnioskodawczyni wraz z mężem posiadają wspólność majątkowa, ale mają odrębne rachunki bankowe. Ze środków tych (przelew środków sprzedającemu w dniu 20 sierpnia 2013 r.) Wnioskodawczyni zakupiła aktem notarialnym wspólnie z mężem od osoby fizycznej spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu użytkowego, które zaraz po zakupie zostało wprowadzone do księgi środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. W lokalu tym Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą - przychodnię lekarską. Przychody z tej działalności po odliczeniu kosztów uzyskania rozlicza z Urzędem Skarbowym podatkiem liniowym. Raty kredytu wraz z odsetkami są spłacane z rachunku bankowego męża, pomimo, że dotyczą lokalu w którym tylko Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą i uzyskuje opodatkowane przychody. Spłata rat pożyczki z rachunku bankowego męża wynika z zawartej umowy z bankiem. Kredyt został zabezpieczony hipoteką na wspólnej nieruchomości Wnioskodawczyni i jej męża.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy zapłacone odsetki od tego kredytu Wnioskodawczyni może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów?
2. Czy aby je zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów muszą być spłacane z rachunku bankowego Wnioskodawczyni?
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni, ponieważ środki z pożyczki zostały w 100% przeznaczone na zakup lokalu (spółdzielczego własnościowego prawa do tego lokalu), a uzyskiwane przez Wnioskodawczynię przychody z prowadzonej w tym lokalu działalności gospodarczej stanowią wspólność majątkową, odsetki od kredytu Wnioskodawczyni może zaliczać do kosztów uzyskania przychodów. Istnieje związek przyczynowo-skutkowy między pożyczką, a przychodem z działalności gospodarczej o którym mowa w art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zaciągnięta pożyczka pozostaje w związku z przychodem uzyskiwanym przez Wnioskodawczynię z działalności gospodarczej, odsetki zostały zapłacone w trakcie prowadzenia działalności gospodarczej, odsetki nie zwiększają kosztów inwestycji, pod adresem lokalu znajduje się adres firmy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 ww. ustawy i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wskazania owego związku spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodu są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.
  
  

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą. W dniu 7 sierpnia 2013 r. Wnioskodawczyni zawarła wraz z mężem umowę pożyczki hipotecznej z bankiem, środki z udzielonej pożyczki bank zgodnie z zawartą umową w dniu 13 sierpnia 2013 r. przekazał na rachunek bankowy prowadzony na nazwisko i imię męża. Wnioskodawczyni wraz z mężem posiadają wspólność majątkowa, ale mają odrębne rachunki bankowe. Ze środków tych (przelew środków sprzedającemu w dniu 20 sierpnia 2013 r.) wspólnie, aktem notarialnym, zakupili od osoby fizycznej spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu użytkowego, które zaraz po zakupie zostało wprowadzone do księgi środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. W lokalu tym Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą - przychodnię lekarską.

W związku z tym Wnioskodawczyni powzięła wątpliwość, czy odsetki od kredytu zaciągniętego na oboje małżonków, spłacane z rachunku bankowego męża ale dotyczące lokalu w którym tylko Wnioskodawczyni prowadzi działalność mogą stanowić koszty uzyskania przychodów w prowadzonej przez nią działalności gospodarczej.

Tut. Organ zauważa, że stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów), z tym że kosztem uzyskania przychodów są wydatki na spłatę pożyczki (kredytu) w przypadku, gdy pożyczka (kredyt) była waloryzowana kursem waluty obcej, jeżeli:

• pożyczkobiorca (kredytobiorca) w związku ze spłatą pożyczki (kredytu) zwraca kwotę kapitału większą niż kwota otrzymanej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą zwrotu kapitału a kwotą otrzymanej pożyczki (kredytu),
• pożyczkodawca (kredytodawca) otrzymuje środki pieniężne stanowiące spłatę kapitału w wysokości niższej od kwoty udzielonej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą udzielonej pożyczki (kredytu) a kwotą zwróconego kapitału.
  
  

Zgodnie natomiast z art. 23 ust. 1 pkt 32 ww. ustawy, nie stanowią również kosztów uzyskania przychodów naliczone, lecz niezapłacone albo umorzone odsetki od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów).

W świetle powyższej regulacji należy uznać, że dopiero zapłacenie odsetek daje możliwość zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów.

Z kolei art. 23 ust. 1 pkt 33 cytowanej ustawy stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.

Z wyżej powołanych przepisów wynika zatem, że odsetki od kredytu mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów pod warunkiem łącznego spełnienia następujących warunków:

1. zaciągnięty kredyt pozostaje w związku z przychodami uzyskiwanymi przez Wnioskodawczynię z prowadzonej działalności gospodarczej,
2. odsetki zostały zapłacone,
3. odsetki nie zwiększają kosztów inwestycji.
   
   

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależniają możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na spłatę odsetek od kredytów przeznaczonych na sfinansowanie kosztów prowadzonej działalności gospodarczej od klasyfikacji czy nazwy kredytów stosowanych przez instytucje finansowe, jak również od rodzaju zaciągniętego kredytu. W sytuacji, gdy między małżonkami istnieje wspólność majątkowa, na możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów nie ma wpływu również to, z czyjego rachunku bankowego (męża czy żony) spłacane są odsetki. Warunkiem uznania za koszt uzyskania przychodów odsetek od kredytu jest przede wszystkim istnienie związku przyczynowo-skutkowego między kredytem a przychodem z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 22 ust. 1 powoływanej ustawy. Decydujące znaczenie dla ustalenia możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów ma więc faktyczne przeznaczenie kredytu.

Jednakże należy zaznaczyć, że to na Wnioskodawczyni spoczywa obowiązek udowodnienia faktu, że pobrane środki zostały przeznaczone na cel związany z przedmiotem prowadzonej działalności.

Podsumowując, zapłacone odsetki od tego kredytu Wnioskodawczyni może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Aby je zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów nie muszą być spłacane z rachunku bankowego Wnioskodawczyni.

Tym samym stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.