Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-2-2/4511-336/16/NG
z 8 czerwca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 15 marca 2016 r. (data otrzymania 16 marca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości złożenia korekty zeznania rocznego PIT 37 – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 marca 2016 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości złożenia korekty zeznania rocznego PIT 37.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W trybie art. 6 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawca łącznie z małżonką złożyli zeznanie podatkowe za 2014 r. (PIT-37).

Mając wspólność ustawową i pozostając w związku małżeńskim małżonkowie skorzystali z prawa o jakim mówi art. 6 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednakże po analizie swojej sytuacji Wnioskodawca podjął decyzję o indywidualnym rozliczeniu podatkowym. W związku z tym chciałby dokonać korekty zeznania podatkowego za 2014 r. i w miejsce jednego zeznania chciałby wraz z małżonką złożyć dwa odrębne zeznania.

W związku z powyższym zdarzeniem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca ma prawo złożyć taką korektę zeznania?

Zdaniem Wnioskodawcy, zasadą ustawową jest indywidualne rozliczenie podatku, jednak ustawa dopuszcza łączne rozliczenie małżonków.

Wnioskodawca uważa, że chcąc zrezygnować z wyjątku określonego w art. 6 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i wrócić do rozliczenia indywidualnego – ma prawo złożyć stosowną korektę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) – małżonkowie podlegają odrębnemu opodatkowaniu od osiąganych przez nich dochodów.

Z kolei zgodnie z art. 6 ust. 2 ww. ustawy – małżonkowie podlegający obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, między którymi istnieje przez cały rok podatkowy wspólność majątkowa, pozostający w związku małżeńskim przez cały rok podatkowy mogą być, z zastrzeżeniem ust. 8, na wspólny wniosek wyrażony w zeznaniu podatkowym, opodatkowani łącznie od sumy swoich dochodów określonych zgodnie z art. 9 ust. 1 i 1a, po uprzednim odliczeniu, odrębnie przez każdego z małżonków, kwot określonych w art. 26 i art. 26e; w tym przypadku podatek określa się na imię obojga małżonków w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy łącznych dochodów małżonków.

W myśl art. 45 ust. 1 ww. ustawy – podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 1aa, 7 i 8.

Z kolei kwestię związana z korygowaniem uprzednio złożonych deklaracji podatkowych reguluje m.in. ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.).

Zgodnie z art. 81 § 1 Ordynacji podatkowej – jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację.

W myśl art. 81 § 2 ww. Ordynacji – skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji.

Przy czym zauważyć należy, że słowo korekta oznacza np. zmianę w zakresie kwoty przychodów, dochodu czy kosztów uzyskania przychodów.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia wynika że Wnioskodawca wraz z żoną złożyli zeznanie roczne za 2014 r. w którym dokonali wspólnego rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych. Wnioskodawca zamierza złożyć korektę zeznania za 2014 r. i w miejsce wspólnego zeznania z małżonką złożyć dwa oddzielne zeznania.

W tym miejscu, mając na uwadze przywołane powyżej przepisy, zauważyć należy, że Wnioskodawca wraz z żoną korzystając z możliwości łącznego opodatkowania dochodów za 2014 r. złożyli stosowne oświadczenie o skorzystaniu z tego uprawnienia składając wspólne zeznanie (PIT-37) za 2014 r.

Jednakże chcąc dokonać zmiany tego oświadczenia powinni mieć na uwadze, że taka możliwość istniała do 30 kwietnia 2015 r. Po tej dacie możliwe jest jedynie dokonanie korekty danych zawartych w złożonym zeznaniu. Korekta nie oznacza jednak możliwości zmiany pierwotnego oświadczenia, w którym małżonkowie skorzystali z prawa do łącznego opodatkowania osiąganych przez nich dochodów.

Takie stanowisko zajmują też sądy administracyjne, np. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w wyroku z 3 września 2014 r. sygn. akt I SA/Gd 317/14, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w wyrokach z 11 października 2013 r. sygn. akt I SA/Lu 704/13 oraz z 18 października 2013 r. sygn. akt I SA/Lu 705/13, czy też Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 14 lipca 2004 r. sygn.. akt III SA/Wa 777/03 w którym stwierdził, że: dopuszczalność skorygowania po 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym w zeznaniu podatkowym (deklaracji) poszczególnych kwot zamieszczonych w rubrykach PIT nie uprawnia do jednoczesnego złożenia nowego – zmienionego – oświadczenia o wyborze – stosownie do art. 6 ust. 1 lub 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – łącznego bądź rozdzielnego opodatkowania małżonków. Takie oświadczenie złożone po 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym nie wywołuje skutków prawnych i nie może być podstawą do stwierdzenia nadpłaty.

Zauważyć należy, że w orzecznictwie prezentowane jest stanowisko, iż skorzystanie z uprawnienia przewidzianego w art. 6 ust. 2 ww. ustawy wywołuje skutki, które może odwrócić tylko ich rozłączne opodatkowanie w drodze decyzji wydanej w trybie art. 45 ust. 6 tej ustawy i tylko z tej przyczyny, że małżonkowie nie spełniali warunków do wspólnego opodatkowania (wyroki: Wojewódzkiego Sadu Administracyjnego w Krakowie z 15 czerwca 2011 r., sygn. akt I SA/Kr 200/11, Wojewódzkiego Sadu Administracyjnego w Szczecinie z 6 października 2010 r., sygn. akt I SA/Sz 490/10, Wojewódzkiego Sadu Administracyjnego w Łodzi z 20 listopada 2008 r., sygn. akt I SA/Łd 392/08).

„Należy bowiem zauważyć, że czym innym jest złożenie korekty zeznania podatkowego, a czym innym złożenie oświadczenia o wspólnym opodatkowaniu małżonków. Deklaracja podatkowa, zatem także zeznanie podatkowe, jest formą oświadczenia wiedzy, nie woli, podatnika, dotyczącego faktów mających znaczenie dla powstania i wysokości zobowiązania podatkowego. W konsekwencji jedynie oświadczenia wiedzy, zawarte w deklaracjach podatkowych, podlegają korekcie na zasadach określonych w Ordynacji podatkowej. Skoro zatem oświadczenie o wyborze wspólnego opodatkowania nie jest jedynie oświadczeniem wiedzy, ale oświadczeniem woli, jego cofnięcie (odwołanie) nie może skutecznie nastąpić poprzez korektę zeznania. W przypadku wyboru wspólnego opodatkowania małżonków przepisy prawa podatkowego określają termin, do którego takie oświadczenie może być skutecznie złożone – 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym (w przypadku zeznania za 2014 r. do 30 kwietnia 2015 r.). W związku z tym tylko do tego dnia można złożyć oświadczenie o łącznym opodatkowaniu dochodów osiąganych przez małżonków. Nie budzi wątpliwości, co znajduje swoje odzwierciedlenie w orzecznictwie sądów administracyjnych, że do upływu tego dnia możliwa jest również zmiana tego oświadczenia – bez ograniczeń, co do ilości zmian oraz bez wskazywania jakichkolwiek ich przyczyn. Po tej dacie złożenie nowego, zmienionego oświadczenia jest niedopuszczalne i prawnie nieskuteczne” (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 23 stycznia 2008 r., sygn. akt I SA/Wr 1379/07).

Podsumowując stwierdzić należy, że data, do której należy złożyć zeznanie podatkowe roczne jest terminem, do upływu którego można złożyć i odwołać wniosek o wspólnym lub odrębnym rozliczeniu się małżonków. Po upływie tego dnia żadne oświadczenia woli w tym zakresie nie mogą wywołać skutków prawnych. To zaś oznacza, że Wnioskodawca nie ma prawa złożyć korekty zeznania za 2014 r. polegającej na indywidualnym rozliczeniu dochodu za 2014 r. przez każdego z małżonków, jeżeli wcześniej (do 30 kwietnia 2015 r.) Wnioskodawca rozliczył się wspólnie z małżonką.

Stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) – w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie – w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.