Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP3/4512-255/16/JP
z 9 czerwca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 22 kwietnia 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 18 kwietnia 2016 r. (data złożenia 19 kwietnia 2016 r.), uzupełnionym pismem z 11 maja 2016 r. (data wpływu 13 maja 2016 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia VAT naliczonego w związku z realizacją projektu pn. „…” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 kwietnia 2016 r. złożono ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia VAT naliczonego w związku z realizacją projektu pn. „…”. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 11 maja 2016 r. (data wpływu 13 maja 2016 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie organu z 4 maja 2016 r.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (Szkoła Podstawowa w C) prosi o interpretację podatkową w związku z rozbudową basenu przy SP zgodnie z umową z Firmą z dnia 11 kwietnia 2008 r. na kwotę brutto 8 400 090,74 zł tytułem – rozbudowy i modernizacji bazy sportowej SP- wraz z termomodernizacją obiektów – czy ma prawo do korekty podatku VAT naliczonego od wymienionego środka trwałego (budynek basenu). Inwestycja wymieniona została oddana do użytku 26 czerwca 2009 r. zgodnie z protokołem odbioru inwestycji.

Szkoła w czasie realizacji inwestycji korzystała, na podstawie art. 113 ustawy o VAT, ze zwolnienia podmiotowego, ponieważ wartość sprzedaży nie przekraczała łącznie kwoty określonej w ww. art. Szkoła nadal korzysta na chwilę obecną z podmiotowego zwolnienia z VAT i nie ma możliwości korekty VAT do środków trwałych. Szkoła nie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150 000 zł. Zgodnie z art. 113 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług do ogólnej wartości sprzedaży niezaliczona została sprzedaż usług zwolnionych od podatku.

Inwestycja dotycząca modernizacji basenu przy SP miała w zamyśle utworzyć bazę sportową służącą przede wszystkim do zajęć dla dzieci SP, uczniów innych szkół oraz stowarzyszeń i organizacji prowadzących zajęcia dla dzieci i osób niepełnosprawnych oraz w godzinach wieczornych być udostępniona mieszkańcom na podstawie biletów wstępu na basen. Obecnie ww. obiekt służy jak wskazano powyżej działalności niepodlegającej opodatkowaniu i działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT i zwolnionej.

Szkoła prosi o indywidualną interpretację w związku z wydaniem 29 września 2015 r. wyroku TSUE, zgodnie z którym gminna jednostka organizacyjna, której działalność gospodarcza nie spełnia kryterium samodzielności w rozumieniu art. 9 ust. 1 dyrektywy 2006/112/WE, nie może być uznana za podatnika podatku od wartości dodanej odrębnie od gminy, w której skład jednostka ta wchodzi. W konsekwencji należy uznać, że samorządowe jednostki budżetowe nie posiadają odrębności podatkowej na gruncie przepisów o VAT, zatem wszelkie czynności przez nie dokonywane powinny być rozliczane przez jednostkę samorządu terytorialnego, która je utworzyła, czyli Gminę Miasto C.

Pismem z 11 maja 2016 r. Wnioskodawca uzupełnił opis stanu faktycznego wskazując, że na fakturach dokumentujących towary i usługi nabywane na potrzeby Wnioskodawcy jako nabywca figuruje Wnioskodawca.

Nazwa projektu w ramach którego Wnioskodawca dokonał rozbudowy budynku basenu brzmi „…”.

Odpowiadając na pytanie nr 3 o następującej treści: „Proszę wskazać kiedy Szkoła dokonała pierwszego oraz ostatniego zakupu dotyczącego rozbudowy basenu, udokumentowanego fakturą?” Wnioskodawca wskazał, że dokonywał zakupów towarów i usług dotyczących basenu udokumentowanych fakturą w latach 2004-2009.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie z 11 maja 2016 r.):

Czy Wnioskodawca ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (tzw. prawo do odliczenia podatku VAT) w związku z rozbudową budynku basenu przy Szkole Podstawowej w C, w trybie art. 86 ust. 13 ustawy o VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Szkoła w zaistniałej sytuacji nie ma prawa do odliczenia podatku VAT z wymienionej w piśmie inwestycji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie zaznaczyć należy, że w dniu 29 września 2015 r. zapadł wyrok TSUE C-276/14, zgodnie z którym gminna jednostka organizacyjna, której działalność gospodarcza nie spełnia kryterium samodzielności w rozumieniu art. 9 ust. 1 dyrektywy 2006/112/WE, nie może być uznana za podatnika podatku od wartości dodanej odrębnie od gminy, w której skład jednostka ta wchodzi.

Ponadto, należy podkreślić, że w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 26 października 2015 r. sygn. akt I FPS 4/15 Sąd powołał się na orzeczenie TSUE z 29 września 2015 r. w sprawie C-276/14 i podkreślił, że w wyroku tym TSUE udzielił bardzo szczegółowych wskazówek dotyczących warunków, jakie muszą spełniać publiczne jednostki organizacyjne aby mogły one być uznane za podatników VAT czynnych, tj. działanie we własnym imieniu i na własny rachunek, ponoszenie ryzyka gospodarczego, brak hierarchicznego podporządkowania itp.

Z powyższego wynika, że samorządowa jednostka organizacyjna w myśl przytoczonych przepisów oraz zgodnie z wyrokiem NSA nie może być traktowana jako odrębny podatnik od jednostki samorządu terytorialnego, która ją utworzyła.

Jednak, aby zapewnić samorządom czas na przygotowanie się do nowego modelu rozliczeń, 29 września 2015 r. Ministerstwo Finansów wydało komunikat w sprawie objętej wyrokiem TSUE, w którym wskazano, że stosowany model rozliczeń może być kontynuowany do połowy 2016 r. W dniu 16 grudnia 2015 r. Ministerstwo Finansów wprowadziło zmianę do komunikatu polegającą na przedłużeniu terminu ostatecznej centralizacji na dzień 1 stycznia 2017 r.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2010 r., kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7 suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

1. z tytułu nabycia towarów i usług,
2. potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
3. od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu

– z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Stosownie do art. 88 ust. 4 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2010 r., Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki prawnopodatkowe, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Ponadto, podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Terminy, w których powstaje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego ustawodawca określił w art. 86 ust. 10-13 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym do 30 listopada 2008 r., prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-4 oraz ust. 11, 12, 16 i 18.

W myśl art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od 1 grudnia 2008 r. do 31 grudnia 2013 r., prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18.

Zgodnie z art. 86 ust. 11 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym do 30 listopada 2008 r., jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za następny okres rozliczeniowy.

Zgodnie z art. 86 ust. 11 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od 1 grudnia 2008 r. do 31 grudnia 2013 r., jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

W myśl art. 86 ust. 13 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r.) jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 11, 12, 16 i 18, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego.

Wskazać tutaj należy, że zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw z dnia 7 grudnia 2012 r. (Dz.U. z 2013 r. poz. 35), do rozliczeń za okresy rozliczeniowe, które upływają w dniu 31 grudnia 2013 r., stosuje się przepisy art. 86 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2014 r.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca (Szkoła) zrealizował w okresie od 2004 r. do 2009 r. projekt pn. „…”. Na fakturach dokumentujących towary i usługi nabywane na potrzeby Wnioskodawcy jako nabywca figuruje Wnioskodawca. W czasie realizacji inwestycji Wnioskodawca korzystał, na podstawie art. 113 ustawy o VAT, ze zwolnienia podmiotowego, ponieważ wartość sprzedaży nie przekraczała łącznie kwoty określonej w ww. art. Wnioskodawca nadal korzysta na chwilę obecną z podmiotowego zwolnienia z VAT i nie ma możliwości korekty VAT od środków trwałych. Wnioskodawca nie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150 000 zł.

W niniejszej sprawie związanej z prawem do odliczenia w związku z realizacją projektu wskazać należy, że Szkoła oraz gmina nie stosują „scentralizowanego” modelu rozliczeń. Szkoła jednoznacznie podała, że „nadal korzysta na chwilę obecną z podmiotowego zwolnienia z VAT”. Zatem Szkoła jest odrębnym od gminy podatnikiem.

Odnosząc się do kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach związanych z opisanym projektem, należy zauważyć, że na zakres prawa do odliczeń w sposób bezpośredni wpływa pojmowanie statusu danego podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług wykonującego czynności opodatkowane. Tylko podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego. Co do zasady status podatnika związany jest z prowadzeniem przez dany podmiot działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym do 31 marca 2013 r., działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Art. 96 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

W myśl art. 96 ust. 3 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r., podmioty wymienione w art. 15, zwolnione od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 i art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne.

Naczelnik urzędu skarbowego rejestruje podatnika i potwierdza jego zarejestrowanie jako „podatnika VAT czynnego” lub w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 – jako „podatnika VAT zwolnionego” (art. 96 ust. 4 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2014 r.).

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2007 r., zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty wyrażonej w złotych odpowiadającej równowartości 10 000 euro. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 50 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku (art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2008 r. do końca lutego 2009 r.).

Zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 100 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku (art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od 1 marca 2009 r. do 31 grudnia 2010 r.).

Zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku (art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2013 r.).

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku i niepodlegających temu podatkowi.

W kontekście powołanych przepisów, odnosząc się do kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego, należy zauważyć, że z ugruntowanego orzecznictwa TSUE wynika, że aby podmiot miał prawo do odliczenia VAT, musi on być podatnikiem w rozumieniu przepisów dyrektywy, a po drugie – towary i usługi powinny być używane do celów transakcji podlegających opodatkowaniu (zob. np. wyrok z 29 kwietnia 2004 r. w sprawie C-137/02, pkt 24).

Potwierdzają to również postanowienia pkt 8–9 wyroku w sprawie C-97/90 Lennartz, w których TSUE stwierdził, że prawo do odliczeń powstaje w momencie, gdy podlegający odliczeniu podatek staje się wymagalny. W konsekwencji o istnieniu tego prawa do odliczeń może zadecydować jedynie charakter, w jakim osoba występuje w danym czasie. Zgodnie z art. 17 (2) szóstej dyrektywy, o ile podatnik, działający w tym charakterze, używa towarów dla celów czynności podlegających opodatkowaniu, jest on uprawniony do odliczania podatku należnego lub zapłaconego od takich towarów. Jeżeli towary nie są używane do celów działalności gospodarczej podatnika w rozumieniu art. 4, lecz do celów prywatnej konsumpcji, nie powstaje żadne prawo do odliczeń.

Z opisu sprawy wynika, że zadanie inwestycyjne realizowane przez Wnioskodawcę (jednostkę budżetową gminy) zostało ukończone w 2009 r., a Wnioskodawca nie był (ani w okresie realizacji powierzonego zadania inwestycyjnego ani też po jego zakończeniu i aktualnie) czynnym podatnikiem podatku VAT.

Jak wskazano na wstępie, warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Zrealizowanie tego prawa możliwe jest wyłącznie przez podatników zarejestrowanych jako „podatnicy VAT czynni” przez złożenie deklaracji VAT-7.

W przedmiotowej sprawie nabywcą towarów i usług na potrzeby rozbudowy basenu przy Szkole Podstawowej nr 4 był Wnioskodawca będący odrębnym od gminy podmiotem, korzystającym w okresie realizacji i aktualnie ze zwolnienia na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy, ze względu na nieprzekroczenie wartości sprzedaży (tzw. limitu obrotów) określonej w tym przepisie.

Odnosząc przedstawiony stan prawny do opisanego stanu faktycznego należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie nie został spełniony podstawowy warunek, wynikający z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, uprawniający do odliczenia podatku od towarów i usług w związku z realizacją projektu. Przesłanką pozwalającą na taki wniosek jest brak związku dokonanych zakupów z wykonywaniem czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca nie był w okresie realizacji inwestycji i nie jest nadal czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, a zatem nabyte towary i usługi w związku z realizacją inwestycji nie są wykorzystywane przez Wnioskodawcę do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Tym samym, ze względu na niespełnienie ww. podstawowej pozytywnej przesłanki warunkującej prawo do odliczenia podatku naliczonego, Wnioskodawca nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących zakupy dokonane w związku z realizacją ww. projektu.

Ponadto wskazać należy, że podatnik, który nie odliczał podatku naliczonego w momencie dokonywania zakupów, zgodnie z art. 86 ust. 13 ustawy o VAT mógł skorygować podatek naliczony w ciągu 5 lat licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego – czyli:

• dla zakupów dokonanych w 2004 r. korekty można było dokonać do końca roku 2008,
• dla zakupów dokonanych w 2005 r. korekty można było dokonać do końca roku 2009,
• dla zakupów dokonanych w 2006 r. korekty można było dokonać do końca roku 2010,
• dla zakupów dokonanych w 2007 r. korekty można było dokonać do końca roku 2011,
• dla zakupów dokonanych w 2008 r. korekty można było dokonać do końca roku 2012,
• dla zakupów dokonanych w 2009 r. korekty można było dokonać do końca roku 2013.
  
  

Należy zaznaczyć, że na dzień datowania niniejszej interpretacji prawo do odliczenia podatku naliczonego za lata 2004 – 2009, zgodnie z brzmieniem przywołanego art. 86 ust. 13 uległo przedawnieniu.

Zatem Wnioskodawca nie ma prawa do dokonania odliczenia podatku naliczonego w trybie art. 86 ust. 13 ustawy o VAT.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zaznaczenia wymaga, że interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.