INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 23 listopada 2011r. (data wpływu do tut. Biura – 25 listopada 2011r.), uzupełnionym w dniu 24 stycznia 2012r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych darowizny środków pieniężnych w kwocie 5.000 zł – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 listopada 2011r. wpłynął dotuj. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych darowizny środków pieniężnych w kwocie 5.000 zł.

Jako, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem z dnia 16 stycznia 2011r. wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku. W dniu 24 stycznia 2012r. wpłynęło do tut. Biura pismo stanowiące odpowiedź na przedmiotowe wezwanie.

Przedstawiony w treści uzupełnienia opis stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) spowodował konieczność ponownego wezwania Wnioskodawczyni. Pismem z dnia 16 lutego 2012r. wezwano ponownie Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku poprzez jego doprecyzowanie. Wniosek nie został uzupełniony. Zatem zgodnie z pouczeniem zawartym w treści wezwania przedmiotem interpretacji jest jedynie ocena skutków podatkowych darowizny środków pieniężnych w kwocie 5.000zł. W pozostałym zakresie wydano postanowienie o pozostawieniu wniosku bez rozpatrzenia.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 18 czerwca 2011r. rodzice Wnioskodawczyni (matka i ojczym) zawarli umowę kredytu hipotecznego. Środki finansowe pochodzące z kredytu były przeznaczone na zakup mieszkania dla córki (Wnioskodawczyni). Wnioskodawczyni jest jedyną osobą uprawnioną do spółdzielczego własnościowego prawa do tego lokalu (ona jest jego nabywcą). Wysokość kredytu (wraz z opłatami okołokredytowymi) wynosi 1.342.68 PLN (prawdopodobnie winno być 134.268 PLN).

W dniu 06 lipca kredyt został wypłacony w następującej postaci:

90.000 zł – zakup nieruchomości mieszkalnej na rynku wtórnym – na konto sprzedającej,

5.000 zł – remont mieszkania.

Spłaty rat zostały uiszczone na rachunek banku udzielającego kredytu w następujących terminach:

I rata – w dniu 02 sierpnia 2011r. w kwocie 1.192,76 zł,

II rata – w dniu 01 września 2011r. w kwocie 1.192,76 zł,

III rata – w dniu 05 października 2011r. w kwocie 862,06 zł

IV rata – 03 listopada 2011r. w kwoce 1.102,43 zł.

Od dnia 01 grudnia 2011r. kwoty rat miały być wpłacane przez rodziców Wnioskodawczyni na jej konto, co miało być potwierdzane wyciągiem bankowym lub dowodem wpłaty. Była to pierwsza darowizna rodziców na rzecz Wnioskodawczyni.

W uzupełnieniu Wnioskodawczyni wskazała m.in., iż rodzice przekazali jej kwotę 5.000 zł na podstawie odrębnej umowy darowizny.

W związku z powyższym zadano min. następujące pytanie:

Czy otrzymana przez Wnioskodawczynię od rodziców kwota 5.000 zł na podstawie umowy darowizny, która zasiliła rachunek bankowy w dniu 06 lipca 2011r. jest zwolniona z opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn...

Zdaniem Wnioskodawczyni, otrzymana kwota darowizny będzie zwolniona z opodatkowania w ramach przysługującej je kwoty wolnej od opodatkowania, tj. 9.637 zł od każdego z rodziców liczonej dla 5- letniego okresu z uwagi na brak zgłoszenia jej faktu w odpowiednim terminie do urzędu skarbowego.

Zdaniem Wnioskodawczyni nie ma obowiązku informowania urzędu skarbowego odnośnie kwoty 5.000 zł (zwolnienie w ramach kwoty wolnej).

Należy zaznaczyć, iż przedmiotem interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawczyni w zakresie podatku od spadków i darowizn w przedmiocie skutków podatkowych darowizny środków pieniężnych w kwocie 5.000 zł. Przywołany zatem przez Organ stan faktyczny, przedstawione pytanie oraz zajęte stanowisko dotyczą tej części wniosku, która została objęta zakresem niniejszej interpretacji.

W treści interpretacji Organ pominął zakres wniosku objęty postanowieniem o pozostawieniu wniosku bez rozpatrzenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983r. o podatku od spadków i darowizn (t. j. Dz. U. z 2009r. Nr 93, poz. 768 ze zm.) podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem m.in. darowizny.

Jako, że przepisy tej ustawy nie definiują pojęcia „darowizna” należy odwołać się do odpowiednich przepisów Kodeksu cywilnego.

Na podstawie art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku. Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego bez ekwiwalentu i polega najczęściej na przesunięciu jakiegoś dobra majątkowego z majątku darczyńcy do majątku obdarowanego. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. Darowizna jest więc czynnością, której celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego (świadczenie musi wzbogacić obdarowanego), a zobowiązanie darczyńcy musi być zamierzone jako nieodpłatne. Do zawarcia umowy darowizny, podobnie jak każdej innej umowy, niezbędne jest zgodne oświadczenie woli złożone przez obie strony umowy. Umowa darowizny dochodzi do skutku dopiero z chwilą złożenia oświadczenia woli przez obdarowanego o przyjęciu darowizny. Należy zaznaczyć, że ustawodawca nie wymaga żadnej szczególnej formy oświadczenia obdarowanego o przyjęciu darowizny.

Natomiast z treści art. 890 § 1 Kodeksu cywilnego wynika, iż oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego. Jednakże umowa darowizny zawarta bez zachowania tej formy staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione.

Przepisy Kodeksu cywilnego przewidują zatem szczególną formę dla umowy darowizny; umowa taka – pod rygorem nieważności powinna zostać sporządzona w formie aktu notarialnego. Niezachowanie tej formy nie powoduje nieważności umowy tylko wówczas, gdy darowizna została spełniona.

W myśl art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn stanowi, iż obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych. W myśl art. 6 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy – przy nabyciu w drodze darowizny – ob.owiązek podatkowy powstaje z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia w formie aktu notarialnego, a w razie zawarcia umowy bez zachowania przewidzianej formy – z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia; jeżeli ze względu na przedmiot darowizny przepisy wymagają szczególnej formy dla oświadczeń obu stron, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą złożenia takich oświadczeń.

Stosownie do zapisu art. 9 ust. 1 ww. ustawy opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę, od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej:

1. 9 637 zł – jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do I grupy podatkowej;
2. 7 276 zł – jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do II grupy podatkowej;
3. 4 902 zł – jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do III grupy podatkowej.
   
   

W myśl art. 9 ust. 2 cyt. ustawy jeżeli nabycie własności rzeczy i praw majątkowych od tej samej osoby następuje więcej niż jeden raz, do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych dolicza się wartość rzeczy i praw majątkowych nabytych od tej osoby lub po tej samej osobie w okresie 5 lat poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie. Od podatku obliczonego od łącznej wartości nabytych rzeczy i praw majątkowych potrąca się podatek przypadający od opodatkowanych poprzednio nabytych rzeczy i praw majątkowych. Wynikająca z obliczenia nadwyżka podatku nie podlega ani zaliczeniu na poczet innych podatków, ani zwrotowi. Nabywcy obowiązani są w zeznaniu podatkowym wymienić rzeczy i prawa majątkowe nabyte w podanym wyżej okresie.

Wysokość podatku od spadków i darowizn ustala się w zależności od grupy podatkowej, do której zaliczony jest obdarowany. Zaliczenie do jednej z trzech grup podatkowych odbywa się w zależności od jego stopnia pokrewieństwa albo powinowactwa z darczyńcą.

Zgodnie z art. 14 ust. 3 ustawy o podatku od spadków i darowizn, do poszczególnych grup podatkowych zalicza się:

1. do grupy I – małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów;
2. do grupy II – zstępnych rodzeństwa, rodzeństwo rodziców, zstępnych i małżonków pasierbów, małżonków rodzeństwa i rodzeństwo małżonków, małżonków rodzeństwa małżonków, małżonków innych zstępnych;
3. do grupy III – innych nabywców.
   
   

Przekroczenie kwot (osobno dla każdego darczyńcy), o których mowa w art. 9 ust. 1 ustawy, powoduje opodatkowanie według progresywnych stawek określonych odrębnie dla każdej grupy podatkowej w art. 15 ust. 1 ustawy.

Analiza treści powyższych przepisów wskazuje, iż podatnikiem podatku od spadków i darowizn jest podmiot, który nabył majątek o wartości przekraczającej kwoty wolne, bez względu na to, czy nabycie to wiąże się ze spełnieniem przez nabywcę warunków do zastosowania ulg i zwolnień przewidzianych w ustawie. Oznacza to brak obowiązku składania zeznań podatkowych w podatku od spadków i darowizn przez podmioty nabywające majątek, którego wartość skumulowana zgodnie z zasadami ustalonymi w zacytowanym art. 9 ust. 2 odpowiada kwotom wolnym, określonym w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż Wnioskodawczyni w dniu 06 lipca 2011r. otrzymała od rodziców w drodze umowy darowizny kwotę 5.000zł. Wnioskodawczyni wskazała, iż jest to pierwsza darowizna od rodziców. Wnioskodawczyni nie zgłosiła przedmiotowej darowizny w odpowiednim terminie do urzędu skarbowego.

Zatem w świetle przytoczonych przepisów prawa uznać należy, iż darowizna ww. środków pieniężnych dokonana przez rodziców na rzecz córki (tj. Wnioskodawczyni) nie rodziła obowiązku złożenia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego zeznania podatkowego o nabyciu takiej darowizny. Wartość darowizny – przy uwzględnieniu zasady kumulacji określonej w art. 9 ust. 2 ustawy – mieści się bowiem w kwocie wolnej, tj. 9. 637 zł (liczonej od każdego z darczyńców). W konsekwencji zatem nie powstał z tego tytułu obowiązek podatkowy w podatku od spadków i darowizn.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.