INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 13 marca 2012r. (data wpływu 19 marca 2012r.), uzupełnione pismem z dnia 7 maja 2012r. (data wpływu 8 maja 2012r.) nadesłanym w odpowiedzi na wezwanie z dnia 25 kwietnia 2012r. (skutecznie doręczone w dniu 30 kwietnia 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu i terminu rozliczenia arkuszy usterkowych in plus i in minus – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 marca 2012r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu i terminu rozliczenia arkuszy usterkowych in plus i in minus.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 7 maja 2012r, (data wpływu 8 maja 2012r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie z dnia 25 kwietnia 2012r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

P zwana dalej „P.” lub „Spółką” dokonuje sprzedaży towarów i usług opodatkowanych i zwolnionych z VAT. Większość sprzedaży prowadzonej w placówkach wykonywana jest na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Spółka nie ma więc obowiązku dokumentowania jej fakturami VAT, o ile klient nie wyrazi takiej woli. Cała sprzedaż ewidencjonowana jest w Ogólnych Rachunkach Miesięcznych, zwanych dalej „ORM”. Dokumenty te są rodzajem raportu kasowego i sporządzane są w formie elektronicznej, w każdej placówce pocztowej. Zapisy tam dokonywane przenoszą się automatycznie do księgi głównej oraz rejestrów sprzedaży VAT.

Często, podczas sporządzania ORM, pojawiają się błędy, których konsekwencją są również błędne zapisy w ewidencjach księgowych i podatkowych. Są one związane z niewłaściwym przyporządkowaniem sprzedaży towarów i usług do odpowiedniej stawki VAT lub niewłaściwymi zaliczeniami należności do przychodów.

Dla zobrazowania sytuacji Spółka przedstawia przykłady błędnych zapisów:

1. P. w swoich placówkach przyjmuje od klientów kwoty na przekazy (zwolnione z VAT) powiększone o prowizję, która jest przychodem Spółki. Do ORM błędnie wykazywana jest w przychodach kwota nie tylko prowizji, lecz także przekazu.
2. Spółka dokonuje sprzedaży usługi drukowania znaczka spersonalizowanego, opodatkowanego stawką 23% VAT, a w ORM sprzedaż ta wykazywana jest ze stawką zwolnioną.
3. P. dokonuje sprzedaży znaczków zwolnionych z VAT, a do ORM wykazuje sprzedaż ze stawką podstawową 23% VAT.
   
   

Zapisy w ORM dokonywane są we wszystkich placówkach codziennie. Kontrola ich poprawności dokonywana jest w ośrodkach nadzorczych P., które obejmują swoim zasięgiem dany obszar, na którym znajdują się poszczególne placówki. Sam proces sprawdzania raportów i wykrycia błędów jest długotrwały, z uwagi na ilość ORM w danych ośrodkach kontrolnych. Informacje z ośrodka o nieprawidłowych zapisach z ośrodków docierają do centrów rozliczeniowych, najczęściej zawsze po zamknięciu miesiąca, w którym powstał błąd, a czasem nawet po upływie 2 lub 3 miesięcy. Po wykryciu błędu sporządzane są arkusze usterkowe, zwane dalej również „raportami”, za okresy miesięczne, które są podstawą do urzeczywistniania zapisów w księgach i rejestrach sprzedaży VAT. Zapisy w ewidencjach księgowych i podatkowych, które uwzględniają błędy opisane w przykładzie nr 2 i 3, powodują powstanie jednocześnie zapisów korygujących – „in minus” (zmniejszenie podstawy opodatkowania i kwoty podatku należnego) jak i zapisu prawidłowego – „in plus” (zwiększenie podstawy opodatkowania i kwoty podatku należnego). Natomiast zapisy w ewidencjach sporządzone na bazie przykładu nr 1 skutkują powstaniem jedynie zapisów korygujących - „in minus.”

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy P. może arkusze usterkowe („in plus” i „in minus”) ujmować na bieżąco, w momencie ich sporządzenia, w rejestrach VAT i w deklaracji VAT, bez konieczności dokonywania korekty deklaracji VAT, w miesiącu, w którym powstał nieprawidłowy zapis..

Zdaniem Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2- 21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należna) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Natomiast z ust. 4 wynika, że podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.

Z brzmienia ust. 4a wynika, iż w przypadku gdy podstawa opodatkowania ulega zmniejszeniu w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze, obniżenia podstawy opodatkowania podatnik dokonuje pod warunkiem posiadania, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługi otrzymał korektę faktury, potwierdzenie otrzymania korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługi korekty faktury po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia korekty faktury za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

Z ust 4b wynika, iż warunku posiadania przez podatnika potwierdzenia odbioru korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi nie stosuje się w:

1. eksporcie towarów i wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów;
2. dostawie towarów i świadczeniu usług, dla których miejsce opodatkowania znajduje się poza terytorium kraju;
3. sprzedaży: energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej, gazu przewodowego, usług telekomunikacyjnych i radiokomunikacyjnych oraz usług wymienionych w poz. 140-153, 174 i 175 załącznika nr 3 do ustawy;
4. pozostałych przypadkach, jeżeli w wystawionej fakturze, do której odnosi się korekta, nie wykazano kwoty podatku.
   
   

Natomiast z ust. 4c wynika, że ust. 4a stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia korekty faktury do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna.

W opisanych w stanie faktycznym przykładach pomyłki dotyczą jedynie kwot wykazanych w ORM-ach, co do których nie powstał obowiązek wystawienia faktury VAT ani dokumentowania sprzedaży przy użyciu kas fiskalnych. Nie oznacza to jednak, że P. nie ma możliwości dokonania takiego obniżenia. Podstawą do dokonania korekty obrotu mogą być nie tylko faktury korygujące ale również inne dokumenty, np. w przypadku Spółki arkusze usterkowe „in minus”. Z wyroku WSA z dnia 12 listopada 2009r. (sygn. I SA/Wr 1155/09) wynika, że: „dokonanie korekty faktur, nie stanowi więc jedynej możliwości dla zmniejszenia obrotu. Zmniejszenie takie możliwe jest także w oparciu o inne dokumenty, które zawierać będą wszelkie dane potrzebne dla zobrazowania wysokości udzielonego rabatu. Ustawodawca nie sprecyzował bowiem tego, w jaki sposób i w jakiej formie następować by miało dokumentowanie rabatów, zarówno co do faktu ich udzielenia, jak (co do ich wysokości i przedmiotu.”

Brzmienie powyżej cytowanych przepisów nie odnosi się do sytuacji, kiedy należy dokonywać zwiększenia podstawy opodatkowania i kwoty podatku należnego. Wskazują jedynie, kiedy można dokonać obniżenia podstawy opodatkowania i podatku należnego, ale tylko w przypadku, gdy mamy do czynienia ze sprzedażą udokumentowaną fakturą VAT. Ustawodawca nie uregulował sytuacji dotyczącej terminu obniżenia podstawy opodatkowania ani kwoty podatku VAT w przypadku, gdy pierwotnie nie było obowiązku dokumentowania sprzedaży fakturami VAT. Ponieważ, zdaniem Spółki, możliwe jest dokonanie obniżenia podstawy opodatkowania i kwoty podatku należnego na podstawie arkuszy usterkowych „in minus” to również podwyższenie podstawy opodatkowania i kwoty podatku należnego jest możliwe na podstawie arkuszy usterkowych „in plus.”

Błędnie zaksięgowana transakcja z przykładu nr 2, polegająca na nieprawidłowym ujęciu sprzedaży w ORM i rejestrach sprzedaży VAT, pierwotnie jako zwolnionej, powoduje, że zapisy korygujące dotyczą w pierwszej kolejności obniżenia podstawy opodatkowania - korekta sprzedaży zwolnionej z VAT (zapis „in minus”), a następnie zwiększenia podstawy opodatkowania i podatku należnego w stawce 23% (zapis „in plus”). Natomiast transakcja z przykładu nr 3 powoduje w pierwszej kolejności korektę sprzedaży opodatkowanej stawką podstawową 23% (zapis „in minus”) a następnie zwiększenie podstawy opodatkowania sprzedaży zwolnionej (zapis „in plus”). W przypadku transakcji nr 1 następuje jedynie zmniejszenie podstawy opodatkowania sprzedaży zwolnionej (zapis „in minus”).

Zdaniem P., jeśli pierwotnie wykazano w ewidencji zawyżoną podstawę opodatkowania lub kwotę podatku należnego, niezależnie od tego czy arkusz „in minus” dotyczy sprzedaży uprzednio wykazanej jako opodatkowana czy zwolniona, ujęcia arkuszy usterkowych („in minus”) należało będzie dokonywać na bieżąco w rejestrach VAT i w deklaracji VAT, w miesiącu sporządzenia raportów, bez konieczności dokonywania korekty deklaracji VAT za miesiąc, w którym powstał błędny zapis. W przypadku sporządzania raportów nie ma mowy o uzyskiwaniu potwierdzenia odbioru z uwagi na fakt, iż arkusz usterkowy jest dokumentem wewnętrznym i zapis art. 29 ust. 4a ustawy o VAT nie ma w tym przypadku zastosowania.

Ponieważ arkusze usterkowe „in minus,” zdaniem P. ujmowane powinny być na bieżąco, to zasadnym jest twierdzenie, iż arkusze usterkowe „in plus” w takim przypadku powinny być również ujmowane na bieżąco, w momencie ich wystawienia, bez konieczności dokonywania korekty deklaracji VAT miesiąca, w którym powstał błędny zapis.

Stanowisko nasze potwierdza wydana dla Spółki interpretacja indywidualna z dnia 19 stycznia 2011r. (sygn. IPPP2-443-821/10-4/AK) dotycząca korekt podstawy opodatkowania i kwoty podatku na podstawie „Zbiorczych zestawień sprzedaży” która może mieć również zastosowanie w opisanym przypadku, jak również interpretacja indywidualna z dnia 12 marca 2009r., sygn. 1PPP1/443-205/09- 2/AW oraz z dnia 14 kwietnia 2009r., sygn. ILPP2/443-223/09-3/ISN w sprawie braku konieczności potwierdzenia odbioru korekt faktur wewnętrznych z uwagi na to, że jej wystawca jest równocześnie nabywcą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011r. Nr 177 poz. 1054 – zwana dalej ustawą), podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Stosownie do ust. 4 ww. przepisu podatnicy, o których mowa w ust. 1-3, nie mają obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w ust. 1 i 2, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury.

Zgodnie z art. 109 ust. 3 ustawy podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 i 82 ust. 3 oraz zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, a w przypadkach określonych w art. 120 ust 15, art. 125, 134, 138 - dane określone tymi przepisami niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej.

Art. 111 ust. 1 ustawy stanowi, iż podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

W myśl § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. Nr 138 poz. 930) zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania do dnia 31 grudnia 2012 r. - sprzedaż w zakresie czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia. W poz. 18 ww. załącznika wykazano, iż zwolnione z obowiązku ewidencjonowania przy użyciu kasy rejestrującej są usługi pocztowe i kurierskie - z wyłączeniem usług w zakresie przygotowania oraz dostawy towarów na zamówienie - PKWiU ex 53.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Natomiast w myśl zapisów art. 29 ust. 4 ustawy, podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.

Zgodnie z ust. 4a art. 29 ustawy, w przypadku gdy podstawa opodatkowania ulega zmniejszeniu w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze, obniżenia podstawy opodatkowania podatnik dokonuje pod warunkiem posiadania, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługi otrzymał korektę faktury, potwierdzenia otrzymania korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługi korekty faktury po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia korekty faktury za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

Jak stanowi art. 29 ust. 4b ustawy, warunku posiadania przez podatnika potwierdzenia odbioru korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi nie stosuje się w:

1. eksporcie towarów i wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów;
2. dostawie towarów i świadczeniu usług, dla których miejsce opodatkowania znajduje się poza terytorium kraju;
3. sprzedaży: energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej, gazu przewodowego, usług telekomunikacyjnych i radiokomunikacyjnych oraz usług wymienionych w poz. 140-153, 174 i 175 załącznika nr 3 do ustawy;
4. pozostałych przypadkach, jeżeli w wystawionej fakturze, do której odnosi się korekta, nie wykazano kwoty podatku.
   
   

Natomiast zgodnie z dyspozycją art. 29 ust. 4c ustawy, przepis ust. 4a stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia korekty faktury do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna.

Stosownie do zapisów art. 99 ust. 1 ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) zawiera ogólne zasady korygowania deklaracji, także dotyczące deklaracji składanych dla potrzeb rozliczenia podatku od towarów i usług, niezależnie od regulacji zawartych w samej ustawie o VAT.

Zgodnie z art. 81 § 1 cyt. ustawy, jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację.

Skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty – art. 81 § 2 powołanej ustawy.

W myśl art. 3 pkt 5 Ordynacji podatkowej, ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach – rozumie się przez to również zeznania, wykazy oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci.

Według generalnej zasady zawartej w treści art. 99 ust. 12 ustawy, zobowiązanie podatkowe, kwotę zwrotu różnicy podatku, kwotę zwrotu podatku naliczonego lub różnicy podatku, o której mowa w art. 87 ust. 1, przyjmuje się w kwocie wynikającej z deklaracji podatkowej, chyba że naczelnik urzędu skarbowego lub organ kontroli skarbowej określi je w innej wysokości.

Podatek od towarów i usług należy do grupy podatków powstających z mocy prawa, który pobierany jest w trybie tzw. samoobliczenia. Dlatego też szczególnie istotną rolę w tym podatku odgrywają deklaracje podatkowe. Przy ich pomocy podatnik określa i zgłasza organowi podatkowemu (deklaruje) wysokość zobowiązania podatkowego.

Korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu. Może ona dotyczyć każdej pozycji deklaracji, np.: określenia wysokości zobowiązania podatkowego, wysokości kwoty zwrotu podatku oraz innych danych zawartych w treści deklaracji (np.: adresu, nr NIP) – o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Skorygowanie deklaracji polega na ponownym – poprawnym już – wypełnieniu jej formularza, z zaznaczeniem, iż w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji. Skorzystanie przez podatnika z wprowadzonej przez ustawodawcę instytucji korekty deklaracji powoduje, że złożona przez niego deklaracja korygująca zastępuje pierwotną (korygowaną) deklarację i pociąga za sobą skutki prawne, pozbawiające jednocześnie pierwotną deklarację mocy prawnej.

Zobowiązanie podatkowe, na podstawie art. 70 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

Prawo do złożenia korekty istnieje w związku z tym dopóty, dopóki zobowiązanie nie uległo przedawnieniu. Okres przedawnienia wynosi 5 lat, licząc o końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku. Podatnik ma zatem prawo skorygować deklaracje za okres 5 lat, licząc o końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

Z opisu przedstawionego we wniosku stanu faktycznego sprawy wynika, iż Wnioskodawca dokonuje sprzedaży towarów i usług opodatkowanych i zwolnionych w większości na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Cała sprzedaż jest ewidencjonowana w Ogólnych Rachunkach Miesięcznych (ORM), które są rodzajem raportu kasowego sporządzane w formie elektronicznej w każdej placówce. Dokonywane zapisy przenoszone są automatycznie do księgi głównej oraz rejestrów sprzedaży VAT. Często podczas sporządzania ORM pojawiają się błędy, których konsekwencją są również błędne zapisy w ewidencjach księgowych i podatkowych. Błędy są związane z niewłaściwym przyporządkowaniem sprzedaży towarów i usług do odpowiedniej stawki VAT.

Przykładowe błędy to:

• Wnioskodawca w placówkach przyjmuje od klientów kwoty przekazów (zwolnione z VAT) powiększone o prowizję. Do ORM błędnie wykazywana jest jako przychód kwota prowizji oraz przekazu;
• Wnioskodawca dokonuje sprzedaży usług drukowania znaczka spersonalizowanego, opodatkowanego 23% stawką podatku VAT, zaś w ORM sprzedaż ta jest wykazywana ze stawką zwolnioną;
• Wnioskodawca sprzedaje znaczki ze stawką zwolnioną VAT, zaś do ORM sprzedaż ta jest wykazana ze stawką 23% VAT.
  
  

Jak wskazał Wnioskodawca zapisy ORM dokonywane są we wszystkich placówkach codziennie, zaś kontrola ich poprawności dokonywana jest w ośrodkach nadzorczych, które obejmują swoim zasięgiem dany obszar. Proces sprawdzania raportów i wykrycia błędów jest długotrwały, z uwagi na ilość ORM w danych ośrodkach. Informacje o nieprawidłowym zapisie docierają do centrów rozliczeniowych najczęściej zawsze po zamknięciu miesiąca, w którym powstał błąd, a czasem nawet po upływie 2 lub 3 miesięcy. Po wykryciu błędu Wnioskodawca sporządza arkusze usterkowe – raporty – za okresy miesięczne, które stanowią podstawę do urzeczywistnienia zapisów w księgach i rejestrach sprzedaży VAT. Zapisy w ewidencjach księgowych i podatkowych powodują powstanie zarówno zapisów korygujących in minus (zmniejszenie podstawy opodatkowania i kwoty podatku należnego) jak i in plus (zwiększenie podstawy opodatkowania i kwoty podatku należnego).

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości skorygowania arkuszy usterkowych in plus i in minus w momencie ich sporządzenia w rejestrach VAT i deklaracji VAT w bieżącym okresie rozliczeniowym tj. bez konieczności dokonywania korekty deklaracji VAT w miesiącu w którym powstał nieprawidłowy zapis.

Analizując powołane wyżej przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz aktów wykonawczych należy wskazać, iż ustawodawca nie wskazał w jaki sposób należy dokonać korekty podstawy opodatkowania oraz kwot podatku należnego wykazanych w deklaracji VAT-7 złożonej za poprzednie okresy, w sytuacji gdy podatnik dokonujący sprzedaży nie jest zobowiązany ani do wystawienia faktury VAT ani do prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kasy rejestrującej. Jednakże należy zauważyć, iż w omawianej sytuacji nie dochodzi do zmiany podstawy opodatkowania w przypadku „wykrycia błędu”. Pomyłka dotyczy jedynie błędnych informacji zamieszczanych w dokumentach wewnętrznych Wnioskodawcy jakim są ORM, na skutek błędnie dokonanych zapisów. Jak wyżej wskazano podstawą opodatkowania jest obrót czyli kwota należna z tytułu sprzedaży pomniejszona o kwotę podatku (art. 29 ust. 1). Z opisanej we wniosku sytuacji wynika, że nie dochodzi do zmian („in plus” lub „in minus”) kwot należnych z tytułu sprzedaży uzyskanych od klientów, nie dochodzi również do naliczenia rabatów, o których mowa w art. 29 ust. 4 ustawy. Pobrana od klienta kwota z tytułu sprzedaży jest prawidłowa, błędy natomiast dotyczą wyłącznie zapisów dokonanych w ORM podczas ich sporządzania.

W takich okolicznościach należy stwierdzić, iż w sytuacji gdy doszło do zawyżenia (arkusze usterkowe „in minus”) lub zaniżenia (arkusze usterkowe „in plus”) podatku należnego, Wnioskodawca będzie zobowiązany do złożenia korekt deklaracji podatkowych VAT-7 za miesiące w których powstał błędny zapis. Spółka nie będzie uprawniona do ujmowania na bieżąco arkuszy usterkowych „in plus” i „in minus” – czyli w momencie ich wystawienia, lecz za okres w którym powstał obowiązek podatkowy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.