Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP3/4512-70/16/JC
z 20 kwietnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 1 lutego 2016 r. (data wpływu 16 lutego 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 lutego 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest właścicielem trzech niezabudowanych działek o numerze identyfikacyjnym 1/1, 1/2, 5/1. Działki objęte są jedną księgą wieczystą. Powierzchnia działek jest następująca: 1/2 - 2.7605 ha;1/1 - 1,5045 ha; 5/1 - 1,7542 ha.

Działki zostały nabyte przez Wnioskodawcę w 1981 roku. Działki zostały nabyte w celu zaspokojenia potrzeb prywatnych. Wnioskodawca nie nabył nieruchomości z zamiarem jej odsprzedaży, czy wykonywania innych czynności w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem nieruchomości.

Działki widnieją w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne, jednakże nie są w żaden sposób wykorzystywane rolniczo. Działki 1/2, 1/1, 5/1 nie są uzbrojone w media.

Działki te znajdują się w bezpośrednim sąsiedztwie gruntów leśnych własności Skarbu Państwa oraz lasów prywatnych. Działki nie są objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego ani też nie były w stosunku do nich wydawane warunki zabudowy i zagospodarowania terenu. Wnioskodawca nie będzie występował o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla danego obszaru, nie będzie występował o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, nie będzie uzbrajał terenu.

W studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy widnieje następujące przeznaczenie działek: działka 1/1 - w całości na cele lasu; działka 1/2 - 50% las a pozostała część na cele terenów zainwestowania przemysł - magazynowe, składowe; działka 5/1 - około 80 % las pozostałe na cele terenów zainwestowania przemysł - magazynowe, składowe.

Wnioskodawca zamierza sprzedać w/w działki. Uzyskane środki ze sprzedaży Wnioskodawca zamierza przeznaczyć na cele zdrowotne, utrzymanie rodziny, zabezpieczenie na starość, zakup pierwszego własnego miejsca zamieszkania, obdarowanie dziecka. Na przestrzeni kilku lat poprzedzających datę złożenia wniosku Wnioskodawca podejmował próby sprzedaży działek w całości, jednakże były one bezskuteczne, stąd zdecydował się na ich podział, by zwiększyć szansę i możliwości sprzedaży. W związku z tym, iż nie udało się sprzedać tak dużych działek Wnioskodawca zamierza je podzielić w następujący sposób: działka 1/1 na 4 działki, działka 5/1 na 5 działek, działka 1/2 na 7 działek. Ponadto plan podziału przewiduje wydzielenie dróg dojazdowych do w/w działek. Wydzielenie tych dróg jest warunkiem koniecznym i prawnym do zatwierdzenia planu podziału, albowiem każda działka musi mieć dostęp do drogi.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, polegającą na przygotowywaniu i dostarczaniu żywności dla odbiorców zewnętrznych (catering), nie zajmuje się i nigdy nie zajmował w przeszłości zawodowo profesjonalną sprzedażą nieruchomości (działek). W chwili obecnej jest czynnym podatnikiem VAT. Po sprzedaży przedmiotowych działek Wnioskodawca nie będzie i nie ma zamiaru prowadzić działalności związanej z obrotem nieruchomościami.

Działki które nabył nie są, nigdy nie były, ani nie będą w przyszłości przeznaczone, ani wykorzystywane na potrzeby prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Nigdy też nie były i nie są przedmiotem udostępniania innym osobom na podstawie umowy najmu, dzierżawy, użyczenia, nie była na nich prowadzona działalność gospodarcza ani też rolnicza.

Wnioskodawca nie poniósł i nie zamierza ponosić nakładów związanych z przygotowaniem tych nieruchomości do sprzedaży. Jedynymi czynnościami jakie zostaną dokonane sprowadzać się będą do podziału działek.

Ponadto Wnioskodawca nie podejmował i nie zamierza podejmować żadnych działań zmierzających do uatrakcyjnienia tych działek. Nie będzie również podejmował działań zmierzających do uzbrojenia terenu, jego ogrodzenia.

Wnioskodawca będzie samodzielnie umieszczał ogłoszenia o sprzedaży w internecie i w prasie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy umowy sprzedaży opisanych wyżej działek będą podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów usług w świetle przepisów art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż opisanych dziatek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ nie zajmuje się on zawodowo handlem działkami, nieruchomość nabył z majątku osobistego bez odliczenia VAT.

Działki stanowią część majątku osobistego Wnioskodawcy, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego dalszej sprzedaży, ani też wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej lub rolniczej (działy specjalne produkcji rolnej).

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze - czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - musi być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Dostawa towarów, w tym przypadku gruntów, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.

Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany i nie był związany z prowadzoną działalnością gospodarczą. Jeżeli dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód i jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności nie noszą, znamion działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, to w świetle art. 15 ust 2, podmiotu dokonującego tych czynności nie można uznać za podatnika VAT.

Taka właśnie sytuacja występuje w przypadku sprzedaży przez daną osobę majątku prywatnego. Majątek taki nabywany jest bowiem na własne potrzeby danej osoby, a nie z przeznaczeniem do działalności gospodarczej, w tym handlowej, a zatem jego sprzedaż zarówno w całości, jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika VAT.

Od momentu zakupu do momentu złożenia niniejszego wniosku na nieruchomości nie dokonywano żadnych nakładów, ulepszeń; ziemia ta przez ten okres leżała odłogiem, a to oznacza, iż Wnioskodawca nie podjął żadnych czynności zmierzających do uatrakcyjnienia wydzielanych działek.

W tym miejscu warto przytoczyć także orzecznictwo sądowe, i tak: orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości UE wydane w sprawach C-180-181/10. Z treści wskazanych orzeczeń wynika, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W orzecznictwie dominuje stanowisko, że o tym, czy dochodzi do opodatkowania, decyduje przede wszystkim to, czy sprzedawane nieruchomości zostały nabyte w celu odsprzedaży (w celach handlowych), czy do celów prywatnych. Jak czytamy w wyroku NSA z dnia 19 kwietnia 2012 r. (I FSK 1118/11): przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane, działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec), wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą. Nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego (prywatnego), który nie został nabyty w celach odsprzedaży (w celach handlowych), lecz spożytkowania w celach prywatnych. Liczba i zakres transakcji sprzedaży gruntów nie może stanowić kryterium rozróżnienia miedzy czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem opodatkowania, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej, sama z siebie nie jest decydująca. Nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów.

W przedmiotowej sprawie należy zatem uznać, że Wnioskodawca dokonując sprzedaży działek po podziale, nie będzie działał w charakterze podatnika, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Sprzedaż ta będzie stanowiła zwykłe wykonywanie prawa własności. Skutkiem powyższego, transakcja zbycia przez Wnioskodawcę przedmiotowych działek, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Planując sprzedaż działek Wnioskodawca będzie mógł korzystać z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym prywatnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której nie mają zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze powyższe. Wnioskodawca uważa, że sprzedaż opisanych we wniosku działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę
i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.