Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB1/4511-212/16-4/MM
z 30 maja 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r, poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 18 lutego 2016 r. (data wpływu 24 lutego 2016 r.) oraz uzupełnieniu wniosku z dnia 18 maja 2016 r. (data wpływu 23 maja 2016 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie Nr IPPB1/4511-212/16-2/MM z dnia 12 maja 2016 r. (data nadania 12 maja 2016 r., data doręczenia 16 maja 2016 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości uprzednio wycofanej z działalności gospodarczej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 lutego 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości uprzednio wycofanej z działalności gospodarczej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Od 1987 roku Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, polegającą na produkcji wyrobów z drewna (sklasyfikowaną kodem PKD 16.29.Z). 08 kwietnia 1994 r. Wnioskodawca zakupił z żoną do majątku wspólnego działkę o powierzchni 1,74 ha zabudowaną trzema obudowanymi stalowymi wiatami, żelbetowym zbiornikiem na gnojowicę, oraz stacją trafo. Nabycie zostało udokumentowane aktem notarialnym. Wnioskodawca i jego żona nieruchomość nabyli od likwidowanej wówczas Spółdzielni Kółek Rolniczych. Budynki i budowle zostały wycenione przez rzeczoznawcę majątkowego i wprowadzone przez Wnioskodawcę do ewidencji środków trwałych. Nieruchomości te były i są nadal wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej, przede wszystkim wiaty, które służą Wnioskodawcy do magazynowania surowca i produktów, z tym że jedna z wiat z racji swojego położenia na uboczu była nieużywana.

Wiatę tę Wnioskodawca traktował jako zaplecze, które ewentualnie można by użyć w działalności, gdyby zaszła taka potrzeba. W tej chwili wszystkie te nieruchomości są amortyzowane wg stawki 2,5% rocznie. Przez cały okres użytkowania budowle i budynki nie były modernizowane ani ulepszane. We wrześniu 2007 roku Wnioskodawca z żoną dokonali podziału nieruchomości i wydzielili działkę o powierzchni 0,22 ha zabudowaną tą wiatą, która była nieużywana. W związku z tym, że wydzielona działka oraz znajdująca się na niej wiata od 2007 r. była nieprzydatna i nieużywana w działalności gospodarczej została przez Wnioskodawcę i jego żonę sprzedana 14 września 2015 r.

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 12 maja 2016 r. Nr IPPB1/4511-246/16-2/MM Wnioskodawca doprecyzował opis zdarzenia przyszłego o informację, że wiata będąca przedmiotem sprzedaży była amortyzowana. Odpisy amortyzacyjne były zaliczane do kosztów uzyskania przychodów. Odpisów dokonywano w okresie od maja 1994 r. do sierpnia 2015 r.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że wiata, o której mowa we wniosku, była wprowadzona do ewidencji środków trwałych, następnie została wycofana z tejże ewidencji z dniem 31 sierpnia 2015 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż działki jest zwolniona z podatku dochodowego od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż nieruchomości jest zwolniona z podatku. Podstawą do zwolnienia jest art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowymi od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361), zgodnie z którym składniki majątku wycofane z działalności gospodarczej, jeżeli sprzedawane są po upływie 6 lat od wycofania z działalności gospodarczej podlegają zwolnieniu od opodatkowania. Tak też jest w przypadku opisanym we wniosku. Zdaniem Wnioskodawcy faktyczne zaprzestanie używania nieruchomości w działalności gospodarczej bez względu na fakt, czy została ona wykreślona z ewidencji środków trwałych, czy nie, jest tożsame z wycofaniem z działalności gospodarczej, o której mowa w art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady, wyrażonej w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy, nie ma zastosowania do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy - nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat (art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy).

Z powyższych przepisów wynika, że przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości może stanowić przychód z dwóch źródeł tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy) lub z odpłatnego zbycia nieruchomości (art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ww. ustawy). Ustalenie z jakiego źródła pochodzi przychód, ma ogromne znaczenie dla określenia chociażby sposobu opodatkowania przychodu bądź możliwości odliczenia kosztów uzyskania przychodu.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Z kolei przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że przychodami z działalności gospodarczej są przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,
3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

– wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

W świetle powyższego kryterium zaliczenia przychodu ze sprzedaży składnika majątku wykorzystywanego w prowadzonej działalności do przychodów z działalności gospodarczej jest fakt jego wykorzystywania w ramach tej działalności oraz ujęcia go w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Z treści złożonego wniosku wywieść należy, że Wnioskodawca w 1994 r. nabył nieruchomość gruntową zabudowaną trzema stalowymi wiatami, stacją trafo i zbiornikiem na gnojownicę dla celów prowadzenia działalności gospodarczej. Nieruchomość została wpisana do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a więc została oddana do użytkowania w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Nieruchomość stanowi środek trwały Wnioskodawcy, od którego, dokonywane są odpowiednie odpisy amortyzacyjne według stawki 2,5% rocznie. Jedna z wiat była traktowana przez Wnioskodawcę jako zaplecze dla prowadzonej działalności. Z całej nieruchomości w 2007 roku została wydzielona działka zabudowana traktowaną jako zaplecze wiatą. Ta wydzielona część nieruchomości w dalszym ciągu była amortyzowana i była zawarta w ewidencji środków trwałych. Odpisy amortyzacyjne dokonywane przez Wnioskodawcę były zaliczane do kosztów uzyskania przychodu w okresie od maja 1994 r. do sierpnia 2015 r. Z dniem 31 sierpnia 2015 r. działka została wycofana z ewidencji środków trwałych. Wnioskodawca sprzedał przedmiotową działkę z jedną wiatą we wrześniu 2015 r.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że skoro działka była ujęta w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez Wnioskodawcę dla potrzeb działalności gospodarczej i amortyzowana do 31 sierpnia 2015 r., to należy przyjąć, że jej faktyczne wycofanie z działalności nastąpiło właśnie w tym dniu. Zatem od tego dnia płynie okres 6 lat pomiędzy pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym nieruchomość została wycofana z działalności i dniem jej odpłatnego zbycia, po upływie którego przychód ze sprzedaży składnika majątku wycofanego z działalności nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej. Ze względu na fakt, że Wnioskodawca zbył przedmiotową działkę 14 września 2015 r., należy uznać, że między wycofaniem nieruchomości z działalności a jej zbyciem nie upłynął okres 6 lat. Wobec powyższego nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że poprzez wydzielenie w 2007 roku działki z jedną wiatą doszło do wycofania tej działki z prowadzonej przez niego działalności gospodarczej i sprzedaż tej nieruchomości będzie wolna od opodatkowania ze względu na upływ wskazanego powyżej okresu 6 lat.

Biorąc pod uwagę uregulowania zawarte w cytowanej ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz przedstawiony stan faktyczny stwierdzić należy, że przychód uzyskany z tytułu sprzedaży nieruchomości gruntowej zabudowanej stalową wiatą, traktowaną przez Wnioskodawcę jako zaplecze dla prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, stanowić będzie przychód ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy, tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Końcowo - odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych - wskazać należy, że dotyczą one tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników osadzonych w określonym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast Organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Ponadto tut. organ wskazuje, że z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja jest wiążąca dla Wnioskodawcy, jako występującego z wnioskiem. Nie wywołuje skutków prawnych dla żony Wnioskodawcy. W związku z powyższym, w celu uzyskania interpretacji przepisów prawa podatkowego przez żonę Wnioskodawcy, winna ona złożyć odrębny wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.