Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB1/4511-250/16-2/ES
z 28 kwietnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r, poz 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 14 lutego 2016 r. (data wpływu 29 lutego 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania kwoty wynikającej z zawartej ugody – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 lutego 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania kwoty wynikającej z zawartej ugody.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W czerwcu 2015 roku Wnioskodawca otrzymał z Komisji Nadzoru Finansowego pismo wzywającego do uregulowania należności w wysokości 8.531,10 PLN, w związku z brakiem umowy odpowiedzialności cywilnej z tytułu wykonywania czynności agencyjnych na rzecz więcej niż jednego zakładu ubezpieczeń.

Z informacji uzyskanej z KNF wynikało, że:

• od 18.01.2012 r. do 17.12.2014 r. Wnioskodawca był agentem L. S.A.
  
• od 11.2013 r. do 06.2014 r. był agentem A. S.A.
  
  

W okresie od 2003 roku do 18.05.2012 roku, na zasadzie franczyzy Wnioskodawca prowadził oddział Banku SA. Jako Partner Banku zobligowany był umową o współpracy, do sprzedaży produktów „dostarczanych” mu przez Bank, w tym także produktów ubezpieczeniowych.

Na tej podstawie Wnioskodawca podpisał 18 stycznia 2012 roku Umowę z L. S.A. Wraz z rozwiązaniem w dniu 18.05.2012 roku Umowy o współpracy z Bank SA, Wnioskodawca utracił wszelkie prawa do działania w imieniu i na rzecz Banku, sprzedaży produktów bankowych oraz utracił również rekomendację Banku do sprzedaży produktów dodatkowych, w tym także i przede wszystkim produktów L.

Ponieważ, po rozwiązaniu umowy z Bankiem Wnioskodawca nie miał już możliwości sprzedaży produktów L., był przekonany, że umowa została rozwiązana.

Po otrzymaniu pisma z KNF, Wnioskodawca zwrócił się do L. z prośbą o wyjaśnienie zaistniałej sytuacji. Otrzymał odpowiedź, że rozwiązanie Umowy Agencyjnej nastąpiło w grudniu 2014, ponieważ dopiero wtedy L. otrzymało informację z Banku o rozwiązaniu umowy Wnioskodawcy z Bankiem.

W tej sytuacji Wnioskodawca poprosił Bank o wyjaśnienie. Bank przekazał mu informacje i dokumenty źródłowe, z których wynikało iż:

• w dniu 11.07.2012 roku, Bank SA przekazał do L. informację o rozwiązaniu umowy z Wnioskodawcą,
  
• informacja z grudnia 2014 roku (wysłana z Banku do L.) było to tylko potwierdzenie tego co zostało wysłane w roku 2012,
  
• odnośnie informacji z dnia 11.07.2012 roku dot. rozwiązania umowy z Wnioskodawcą, L. pisze do Banku: „Trudno mi w tej chwili powiedzieć dlaczego stało się tak, iż mail, który przekazała Pani w załączeniu , nie był zarchiwizowany w L. niemniej zgadzam się, iż błąd powstał po stronie L., za co przepraszam.” Odnośnie daty rozwiązania umowy w grudniu 2014 zamiast w lipcu 2012, L. pisze dalej: „Taka decyzja była skonsultowana z naszym prawnikiem i wynikała głównie z faktu, iż nie antydatujemy podpisywania dokumentów. Działanie L. miało na celu poprawne i zgodne z prawem uregulowanie tej zaległej kwestii.”
  
  

Na podstawie powyższych informacji, Wnioskodawca zwrócił się do L. z wnioskiem o pokrycie nałożonej przez KNF kary. W odpowiedzi L. zaproponowało zawarcie ugody, na mocy której L. zgadza się pokryć 75 % nałożonej na Wnioskodawcę kary, czyli kwotę 6.398,32 PLN. Kwota ta została przekazana na rachunek Wnioskodawcy i po dopłaceniu przez Wnioskodawcę kwoty 2132,78 PLN, łączna kwota 8531,10 PLN została przelana z rachunku bankowego Wnioskodawcy na wskazany przez KNF rachunek bankowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy otrzymana tytułem ugody z L. i przekazana do KNF kwota 6.398,32 PLN stanowi dochód Wnioskodawcy i powinna być umieszczona w pozycji „inne dochody” zeznania podatkowego za 2015 rok i powinna wraz z innymi dochodami stanowić podstawę do naliczenia podatku dochodowego?

Zdaniem Wnioskodawcy, kwota 6.398,32 PLN otrzymana z L. przeznaczona była na 75 % kary nałożonej przez KNF, nie powinna stanowić dochodu Wnioskodawcy. Podczas rozmów z L., Strona wnioskowała aby L. przekazało ww. kwotę bezpośrednio na rachunek KNF, na który Wnioskodawca dopłaci pozostałe 25 %. Wnioskodawca nie zna powodów, dla których L. upierało się przy przekazaniu pieniędzy na jego konto.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
   
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
   
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

W myśl art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Ustawodawca nie wymaga, aby przychodem były tylko wymienione w art. 14 ust. 1 i 2 ww. ustawy pożytki, które są wprost wynikiem realizacji celu działalności gospodarczej osoby fizycznej. Co do zasady, wszelkie wpłaty pieniężne, mogą być uznane za przychód osoby fizycznej, zwłaszcza że listę pożytków, które nie mogą być zaliczone do przychodów uzyskiwanych z tytułu ww. działalności, stanowiącą katalog zamknięty, zawarto w art. 14 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym, każde przysporzenie majątkowe, uzyskane w związku z prowadzoną pozarolniczą działalnością gospodarczą, stanowi przychód z tej działalności, o ile ustawa nie wyłącza go z tej kategorii. Zatem także odszkodowania, rekompensaty, zadośćuczynienia - jeżeli mają związek z prowadzoną przez podatnika pozarolniczą działalnością gospodarczą, stanowią podlegający opodatkowaniu przychód z tej działalności, o ile ustawa wprost nie wyłącza ich z kategorii przychodów lub nie zwalnia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zaakcentowania w tym miejscu wymaga, iż wszelkie zwolnienia i ulgi podatkowe są wyjątkiem, istotnym odstępstwem od zasady sprawiedliwości podatkowej – powszechności i równości opodatkowania, a ich zastosowanie nie może odbywać się na podstawie wykładni rozszerzającej, tzn. muszą być interpretowane ściśle.

Art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera katalog odszkodowań, czy też innych świadczeń mających charakter zadośćuczynienia zwolnionych od podatku dochodowego.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 3), wolne od podatku są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.), z wyjątkiem:

1. określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
2. odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
3. odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
4. odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
5. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
6. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
7. odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.
   
   

Wolne od podatku dochodowego są również:

• odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie przepisów o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu państwa polskiego (pkt 3a).
  
• zgodnie z pkt 3b inne odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub tej ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień:
  1. otrzymanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą,
     
  2. dotyczących korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono;
• odszkodowania w postaci renty otrzymane na podstawie przepisów prawa cywilnego w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia, przez poszkodowanego, który utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej, albo jeżeli zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość (pkt 3c);
  
• odszkodowania otrzymane na podstawie przepisów prawa geologicznego i górniczego (pkt 3d);
  
• sumy pieniężne, o których mowa w art. 12 ust. 4 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (Dz. U. Nr 179, poz. 1843 i z 2009 r. Nr 61, poz. 498) (pkt 3e);
  
• zgodnie z pkt 4 kwoty otrzymane z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych, z wyjątkiem:
  1. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą lub prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane zgodnie z art. 27 ust. 1 lub art. 30c,
     
  2. dochodu, o którym mowa w art. 24 ust. 15 i 15a.
  
  
  

Biorąc pod uwagę otrzymanie świadczenie (zawarcie ugody na pokrycie 75% nałożonej na Wnioskodawcę kary), o którym mowa we wniosku pozostaje w ścisłym związku z prowadzoną działalnością gospodarczą i stanowi efekt rozliczenia Wnioskodawcy z zakładem ubezpieczeń L. Ponieważ ugoda ta jest związana z wykonywaną przez Wnioskodawcę umową agencyjną, stwierdzić należy, że uzyskany przez Wnioskodawcę przychód z tego tytułu, stanowi przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej w dniu otrzymania tego świadczenia.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.