INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 kwietnia 2011r. (data wpływu do tut. organu 4 maja 2011r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 lipca 2011r. (data wpływu do tut. organu 29 lipca 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stwierdzenia czy Wnioskodawcy w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011r. przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od zakupu usług cateringowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 maja 2011r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stwierdzenia czy Wnioskodawcy w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011r. przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od zakupu usług cateringowych.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 26 lipca 2011r. (data wpływu do tut. organu 29 lipca 2011r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu nr IBPP1/443-746/11/MS z dnia 19 lipca 2011r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca dokonuje zakupu usług cateringowych polegających na dostarczeniu przygotowanych posiłków do siedziby Wnioskodawcy. Usługi te świadczone są podczas spotkań biznesowych, nie są one okazałe, czy wystawne, lecz stanowią przejaw respektowania podstawowych zasad kultury obowiązujących w kontaktach biznesowych.

Wnioskodawca jest podatnikiem VAT czynnym (podatnikiem o którym mowa w art. 15, niekorzystającym ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9) z tytułu wykonywania samodzielnie działalności gospodarczej obejmującej produkcję tworzyw konstrukcyjnych, półproduktów do ich wytwarzania, nawozów mineralnych i chemikaliów od 11 czerwca 1993r. (data potwierdzenia zgłoszenia rejestracyjnego podatnika podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego VAT-5).

Nabywane usługi cateringowe są wykorzystywane do działalności opodatkowanej i zwolnionej. Symbol PKWiU dla usług cateringowych jest 56.21.19.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przysługuje odliczenie podatku VAT od zakupu usług cateringowych w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2011r. w związku z uchyleniem art. 8 ust. 3 ustawy z 11 marca 2004r. (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) mając na względzie zapis art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, również w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2011r. przysługuje odliczenie podatku VAT od zakupów usług cateringowych, gdyż mimo zmniejszenia przez ustawodawcę roli PKWiU (uchylenie art. 8 ust. 3 ustawy o VAT) w identyfikowaniu usług to w dalszym ciągu usługi cateringowe są odmiennie traktowane od usług gastronomicznych.

Wnioskodawca wskazuje, że w PKWiU z 1997r. która obowiązywała dla celów podatkowych do 31 grudnia 2010r., w dziale 55 „Usługi hoteli i restauracji”, ustawodawca sklasyfikował pod symbolem PKWiU 55.3 usługi gastronomiczne. Natomiast usługi stołówkowe i usługi dostarczania posiłków dla odbiorców zewnętrznych miały symbol PKWiU – 55.5 (catering). Również w PKWiU z 2008r. usługi cateringowe są odróżnione od usług gastronomicznych przez odrębne sklasyfikowanie. Tym samym ze względu na odmienny charakter tych usług nie można uznać, że do usług cateringowych znajdzie zastosowanie ograniczenie w odliczaniu podatku naliczonego wynikające z art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT odnoszące się do usług gastronomicznych.

Ustawa o VAT nie definiuje ani usług gastronomicznych, ani usług cateringowych. Powszechnie przyjęło się jednak, że usługa gastronomiczna polega na przygotowaniu i podaniu posiłku w miejscu, w którym jest on przyrządzany, tj. w restauracji czy innym lokalu. Catering oznacza natomiast dostarczenie przygotowanych posiłków w miejsce wskazane przez zamawiającego, np. do siedziby Wnioskodawcy. Taką też definicję odnajdziemy w słowniku języka polskiego PWN, zgodnie z którym catering to usługa polegająca na przygotowywaniu i dostarczaniu na zamówienie gotowych potraw lub na organizacji przyjęć. W świetle powyższego uznać należy, że catering różni się od usług gastronomicznych i od usług cateringowych przysługuje odliczenie podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez świadczenie usług – w myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stosownie do obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011r. przepisu art. 5a ustawy o VAT towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Należy podkreślić, iż od 1 stycznia 2011r. dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług obowiązuje Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług z 2008r., stanowiąca załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.).

W klasyfikacji tej ustawodawca w dziale 56 („Usługi związane z wyżywieniem”) sklasyfikował pod symbolem PKWiU 56.2 „Usługi przygotowywania żywności dla odbiorców zewnętrznych (katering) i pozostałe usługi gastronomiczne”. Natomiast pod symbolem PKWiU 56.21 zostały sklasyfikowane „Usługi przygotowania i dostarczania żywności dla odbiorców zewnętrznych (katering)”. Pod symbolem PKWiU 56.29 mieszczą się „Pozostałe usługi gastronomiczne”.

Stosownie do postanowień art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Powyższy przepis stanowi, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje tylko czynnym podatnikom podatku od towarów i usług oraz jedynie w takim przypadku, gdy zakupy mają związek z transakcjami opodatkowanymi podatnika (wykonywaną przez podatnika działalnością opodatkowaną).

Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych, z wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób (art. 88 ust. 1 pkt 4 lit. b ustawy).

Z opisu przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca dokonuje zakupu usług cateringowych polegających na dostarczeniu przygotowanych posiłków do siedziby Wnioskodawcy. Usługi te świadczone są podczas spotkań biznesowych, nie są one okazałe, czy wystawne, lecz stanowią przejaw respektowania podstawowych zasad kultury obowiązujących w kontaktach biznesowych.

Wnioskodawca jest podatnikiem VAT czynnym (podatnikiem o którym mowa w art. 15, niekorzystającym ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 z tytułu wykonywania samodzielnie działalności gospodarczej obejmującej produkcję tworzyw konstrukcyjnych, półproduktów do ich wytwarzania, nawozów mineralnych i chemikaliów od 11 czerwca 1993r. (data potwierdzenia zgłoszenia rejestracyjnego podatnika podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego VAT-5). Symbol PKWiU dla usług cateringowych jest 56.21.19.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości odliczenia podatku naliczonego od nabywanych usług cateringowych, w związku ze zmianą przepisów w 2011r.

Odnosząc przytoczony stan prawny do przedstawionych we wniosku okoliczności stwierdzić należy, iż ustawa o VAT nie definiuje ani usług gastronomicznych, ani usług cateringowych. Posiłkując się zatem definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN przyjąć należy, iż usługa gastronomiczna polega na przygotowaniu i podaniu posiłku w miejscu, w którym jest on przyrządzany, tj. w restauracji czy innym lokalu. Catering oznacza natomiast dostarczenie przygotowanych posiłków w miejsce wskazane przez zamawiającego, np. do siedziby Wnioskodawcy. W świetle powyższego uznać należy, że catering różni się od usług gastronomicznych.

Podobnie wypowiedział się również w Trybunał Sprawiedliwości UE w wyroku w sprawie C-231/94 Faalborg-Gelting. W powyższym orzeczeniu Trybunał Sprawiedliwości UE udzielił odpowiedzi na pytanie, kiedy mamy do czynienia z usługą restauracyjną, a kiedy ze sprzedażą żywności „na wynos”, tj. de facto z dostawą towarów. Jak zauważył Trybunał Sprawiedliwości, usługa restauracyjna jest rezultatem szeregu czynności, począwszy od gotowania potrawy do jej serwowania, przy czym jednocześnie do dyspozycji klienta pozostaje infrastruktura, w tym jadalnia z pomieszczeniami sąsiadującymi (np. szatnia), umeblowanie i zastawa stołowa. Osoby, które w ramach wykonywania swojego zawodu pracują w restauracjach, wykonują na rzecz nabywcy posiłków wiele czynności, takich jak nakrywanie do stołu, doradzanie klientowi i objaśnianie szczegółów dotyczących posiłków w menu, podawanie do stołu i sprzątanie po zakończeniu konsumpcji. Usługi restauracyjne charakteryzuje zatem cały zespół cech i czynności, przy czym dostawa posiłku jest jedynie częścią usługi, choć stanowi dominujący element. Zatem należy je klasyfikować dla celów VAT jako świadczenie usług. Jednocześnie Trybunał Sprawiedliwości podkreślił, że sytuacja wygląda odmiennie, jeśli transakcja dotyczy posiłków „na wynos” i nie obejmuje usługi mającej na celu uzyskanie wzrostu konsumpcji na miejscu przy odpowiednim podaniu potrawy. Wtedy mamy do czynienia z dostawą towarów (tj. żywności).

Wprawdzie powyższy wyrok dotyczył rozstrzygnięcia kwestii miejsca opodatkowania określonych czynności, jednak zaprezentowany przez Trybunał Sprawiedliwości podział na usługi restauracyjne oraz dostarczanie żywności „na wynos” może być pomocny przy ustaleniu rzeczywistego charakteru cateringu. Wyrok ten w pośredni sposób pomaga odróżniać klasyczne usługi gastronomiczne od cateringu, rozumianego jako przygotowanie i dostarczenie żywności we wskazane miejsce.

Uwzględniając klasyfikacje PKWiU oraz definicję ww. pojęć stwierdzić należy, iż usługi cateringowe stanowią odrębne usługi od usług gastronomicznych. Zatem z uwagi na odmienny charakter tych usług, ograniczenie w odliczeniu podatku naliczonego, o którym mowa w art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy, nie znajdzie zastosowania w odniesieniu do usług cateringowych.

Zatem w okresie od 1 stycznia 2011r. Wnioskodawca ma prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego od nabycia usługi cateringowej sklasyfikowanej do PKWiU 56.21.19 jako usługi przygotowania i dostarczenia żywności dla pozostałych odbiorców zewnętrznych.

Jednakże podkreślić należy, iż warunkiem skorzystania z prawa do odliczenia podatku naliczonego, wynikającego z faktur dokumentujących zakupione usługi cateringowe jest wykorzystanie nabytych usług do wykonywania czynności opodatkowanych.

Z wniosku wynika ponadto, że nabywane przez Wnioskodawcę usługi cateringowe są wykorzystywane do działalności opodatkowanej i zwolnionej.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy o VAT w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10 (art. 90 ust. 2).

Proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo (art. 90 ust. 3).

Proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej (art. 90 ust. 4).

Do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika – używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności (art. 90 ust. 5).

Do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z tytułu transakcji dotyczących nieruchomości lub usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 37-41, w zakresie, w jakim czynności te są dokonywane sporadycznie (art. 90 ust. 6).

Zgodnie z wolą ustawodawcy, prawo podatnika do obniżania podatku o podatek naliczony przy nabyciu towarów i usług podlega istotnym ograniczeniom, gdy obok działalności opodatkowanej podatnik prowadzi działalność zwolnioną z opodatkowania lub nieopodatkowaną. Analizowane regulacje prawne nakładają na podatników podatku od towarów i usług obowiązek odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami dającymi podatnikom prawo do odliczenia i czynnościami niedającymi prawa do odliczenia.

Wobec powyższego jak już uprzednio stwierdzono w odniesieniu do nabywanych usług cateringowych Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego, gdyż ograniczenie w odliczeniu podatku naliczonego, o którym mowa w art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy, nie znajdzie zastosowania w odniesieniu do usług cateringowych. Jednakże z uwagi na to, iż przedmiotowe usługi cateringowe służą Wnioskodawcy do wykonywania czynności opodatkowanych i zwolnionych, Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia tych usług w pełnej wysokości lecz w wysokości określonej zgodnie z postanowieniami art. 90 ustawy o VAT.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy, iż przysługuje mu prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia usług cateringowych, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.