2016.05.06 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/4512-63/16/JJ
z 6 maja 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2015r., poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 25 stycznia 2016r. (data wpływu 29 stycznia 2016r.), uzupełnionym pismem, które wpłynęło do tut. organu 14 kwietnia 2016 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT z faktur dokumentujących nabywanie od Najemcy, usług dostarczania gościom hotelowym śniadań oraz innych posiłków – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 stycznia 2016 r., wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT z faktur dokumentujących nabywanie od Najemcy, usług dostarczania gościom hotelowym śniadań oraz innych posiłków.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem, które wpłynęło do tut. organu w dniu 14 kwietnia 2016r., w związku z wezwaniem tut. organu z 1 kwietnia 2016r. znak: IBPP2/4512-63/16/JJ.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

X sp. z o.o. (dalej: Spółka lub Wnioskodawca) jest właścicielem nieruchomości, w której prowadzi m.in. działalność hotelarską (dalej: hotel). Na terenie hotelu znajduje się m.in. lokal gastronomiczny z kuchnią, zapleczem socjalnym i powierzchnią konsumpcyjną, a także lokal użytkowy - pub z barem, powierzchnią konsumpcyjną, bilardem, palarnią i kręgielnią. Wymienione lokale są przedmiotem umowy najmu (dalej: Umowa) zawartej pomiędzy Spółką oraz Najemcą. Celem Umowy jest rezygnacja z prowadzenia własnej działalności gastronomicznej przez Spółkę i wynajem pomieszczeń zewnętrznej firmie, która będzie płacić Spółce czynsz i prowadzić działalność w wynajętym lokalach, świadcząc usługi zarówno dla gości hotelowych, jak i dla osób z zewnątrz.

Zgodnie z postanowieniami Umowy, Najemca jest zobowiązany do świadczenia usług cateringowych na rzecz Spółki polegających m. in. na przygotowywaniu śniadań dla gości hotelowych. Koszt śniadania jest wliczony w cenę noclegu i nie jest wyszczególniony na fakturze wystawionej przez Spółkę dla klienta za pobyt w hotelu. Ponadto, goście hotelu mogą we własnym zakresie korzystać z restauracji i nabywać tam posiłki i napoje. W ramach udogodnienia dla klientów, nie płacą oni rachunku za sprzedane potrawy i napoje, tylko jest on im doliczany przez Spółkę do faktury za pobyt w hotelu i wykazany w osobnej pozycji na fakturze, jako usługa gastronomiczna.

Posiłki serwowane są, co do zasady, w sali restauracyjnej, niemniej jednak na życzenie gości mogą być także dostarczane do pokoi hotelowych. W odniesieniu do wszystkich tych sytuacji aktualne jest stwierdzenie, że miejsca, w których są serwowane posiłki stanowią nieruchomości będące własnością Spółki.

Opisana powyżej współpraca pomiędzy Spółką a Najemcą dotyczy wyłącznie usług cateringowych świadczonych dla gości hotelu. Rozliczenie transakcji sprzedaży śniadań pomiędzy Spółką i Najemcą wygląda następująco:

z końcem każdego miesiąca Najemca wystawia zbiorczą fakturę dla Spółki za wszystkie śniadania, jakie zostały wydane gościom hotelowym, a Spółka płaci Najemcy z tego tytułu kwotę brutto uwzględnioną na fakturze.
w przypadku sprzedaży pozostałych posiłków, Najemca wystawia indywidualne faktury VAT dla Spółki zgodnie z właściwymi stawkami VAT z tytułu dokonanej sprzedaży posiłków i napoi.

Wynajmujący oraz Najemca są czynnymi podatnikami podatku VAT. Zakup śniadań oraz innych posiłków dla gości hotelowych służy Wnioskodawcy do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Wnioskodawca zwraca uwagę, że wskazane w opisie stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego usługi stanowią zdaniem Wnioskodawcy usługi przygotowania i dostarczania żywności dla odbiorców zewnętrznych klasyfikowane pod symbolem PKWiU 56.21 (tj. usługi cateringowe). Niemniej jednak, Wnioskodawca nie posiada klasyfikacji statystycznej w tym zakresie. Z uwagi zatem na powyższe, a także brak definicji ustawowych, we wniosku o interpretację opisane zostały bardzo szczegółowo nabywane przez Spółkę usługi. Zdaniem Wnioskodawcy w obecnym stanie prawnym klasyfikacje statystyczne nie są ani wiążące dla organów podatkowych, ani też nie mogą stanowić jedynej i wyłącznej podstawy dla oceny prawno-podatkowej zdarzenia polegającego na świadczeniu lub nabyciu danego rodzaju towarów/usług. Analogicznie, samo wskazanie nazwy usługi przez podatnika nie determinuje określonych skutków podatkowych. Istotny jest w takim przypadku dokładny opis usługi wraz ze wskazaniem szczególnych dla niej elementów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku VAT z faktur dokumentujących nabywanie od Najemcy usług dostarczania gościom hotelowym śniadań oraz innych posiłków (stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe)?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, przysługuje mu prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabywane usługi, bowiem jeżeli dany towar lub usługa służy działalności opodatkowanej podatnika, a nie znajdują zastosowania wyłączenia, o których mowa w art. 88 ustawy o VAT, to ma on prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem danego towaru lub usługi. Prawo takie będzie także Wnioskodawcy przysługiwać w przyszłości.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi, suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Powyższe regulacje oznaczają, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek naliczony jest związany, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Aby zatem podatnik miał prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z otrzymanych faktur VAT, zakupy dokumentowane tymi fakturami muszą być związane (w sposób bezsporny) z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika. Powyższa zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy o podatku VAT. Ten ostatni przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony.

W przedmiotowej sprawie należy mieć na uwadze przepis art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, zgodnie z którym obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych, z wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób.

Reguła powyższa wyłącza możliwość obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w odniesieniu do wszystkich wydatków ponoszonych w związku z nabyciem usług gastronomicznych, za wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób.

W świetle powyższego należy zastanowić się, czy usługi, z którymi mamy do czynienia w sprawie stanowią usługi gastronomiczne, czy też usługi o innych charakterze.

Ustawa o VAT nie definiuje pojęcia usługi gastronomicznej, ani usługi cateringowej. Tym samym w celu określenia znaczenia ww. pojęć należy najpierw odwołać się do wykładni językowej. Usługa gastronomiczna zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN (Wydawnictwo Naukowe PWN S.A.), polega na przygotowaniu i podaniu posiłku w miejscu, w którym jest on przyrządzany, tj. w restauracji, czy innym lokalu. Natomiast catering oznacza usługę polegającą na przygotowywaniu i dostarczaniu na zamówienie gotowych potraw w miejsce wskazane przez zamawiającego lub na organizacji przyjęć.

W konsekwencji, wykładnia językowa pojęcia usługi gastronomicznej i cateringowej pozwala na określenie podstawowej różnicy między tymi dwoma kategoriami - usługa gastronomiczna polega na świadczeniu usługi w restauracji (tj. w pomieszczeniu będącym własnością podmiotu realizującego usługę), podczas gdy catering ma charakter dostarczenia na zamówienie gotowej potrawy do lokalizacji wskazanej przez zlecającego, przy czym może się także wiązać z podaniem tej potrawy w tej lokalizacji.

W świetle powyższego uznać należy, że usługi cateringowe stanowią usługę odrębną od gastronomicznej.

Dla potwierdzenia odrębnego charakteru usługi cateringu od usługi gastronomicznej, zasadne wydaje się również odniesienie do Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, (PKWiU), do której klasyfikacji odwołują się przepisy ustawy o podatku VAT.

Od dnia 1 stycznia 2011 r., dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług wykorzystywana jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług, wprowadzona w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.).

I tak w dziale 56 ww. klasyfikacji mieszczą się „usługi związane z wyżywieniem”, w tym pod symbolem PKWiU 56.2 „usługi przygotowywania żywności dla odbiorców zewnętrznych (catering) i pozostałe usługi gastronomiczne". Natomiast pod symbolem PKWiU 56.21 zostały sklasyfikowane „usługi przygotowania i dostarczania żywności dla odbiorców zewnętrznych (catering)". Z kolei pod symbolem PKWiU 56.29 mieszczą się „Pozostałe usługi gastronomiczne" gdzie wymienione zostały również usługi stołówkowe (PKWiU 56.29.2).

Jak wynika z powyższego, usługa cateringowa nie jest sklasyfikowana jako usługa gastronomiczna, co oznacza, że usługi te nie są tożsame.

Definicja określająca usługi cateringowe zawarta została również w rozporządzeniu wykonawczym Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającym środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 2011 r. Nr 77 str. 1). Zgodnie z art. 6 ust. 1 i ust. 2 tego rozporządzenia, usługi restauracyjne i cateringowe oznaczają usługi polegające na dostarczaniu gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo żywności i napojów, przeznaczonych do spożycia przez ludzi, wraz z odpowiednimi usługami wspomagającymi pozwalającymi na ich natychmiastowe spożycie. Dostarczanie żywności lub napojów lub żywności i napojów stanowi jedynie element większej całości, w której muszą przeważać usługi. Usługi restauracyjne polegają na świadczeniu takich usług w lokalu należącym do usługodawcy, podczas gdy usługi cateringowe polegają na świadczeniu takich usług poza lokalem usługodawcy. Za usługi cateringowe i restauracyjne w rozumieniu ust. 1 nie uznaje się dostawy gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo dostawy gotowej lub niegotowej żywności i napojów, wraz z ich transportem lub bez niego, ale bez żadnych innych usług wspomagających.

Mając na uwadze powyższe, nie ulega wątpliwości, że catering stanowi usługę odrębną od usługi gastronomicznej. W powołanym przepisie art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy, wyłączającym prawo do odliczenia podatku naliczonego, ustawodawca wymienił jedynie usługi gastronomiczne, tym samym nie zostało wykluczone prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z tytułu zakupu usług cateringowych. Warunkiem jednak skorzystania z tego prawa jest, aby nabyte usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, zgodnie z art. 86 ustawy o VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa podatkowego w kontekście szczegółowo opisanych usług mających miejsce w sprawie, stwierdzić należy, że Najemca świadczy na rzecz Spółki usługi cateringowe. Wnioskodawca w oparciu o własną nieruchomość prowadzi działalność hotelową i we wskazanym obiekcie zrezygnował z prowadzenia własnej działalności gastronomicznej, wynajmując powierzchnię konsumpcyjną wraz z zapleczem kuchennym podmiotowi zewnętrznemu. Najemca w oparciu o wynajętą kuchnię przygotowuje posiłki dla gości hotelowych (śniadania wliczone w cenę noclegu oraz inne posiłki zamawiane przez gości). Posiłki te są serwowane w miejscach będących własnością Spółki (w tym w sali jadalnej oraz w pokojach hotelowych). W konsekwencji, z punktu widzenia Najemcy, jako świadczącego usługę oraz Spółki, jako jej nabywcy, jest świadczona usługa cateringowa. Tym samym Wnioskodawca stoi na stanowisku, że posiada i będzie posiadał w przyszłości prawo do odliczenia podatku VAT od usług zakupionych od Najemcy.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w konsekwentnie prezentowanej linii interpretacyjnej organów podatkowych, m. in, w:

interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 12.07.2013 r., sygn. IBPP1/443-363/13/KJ;
interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 14.07.2014 r., sygn. ITPP1/443-426/14/MS;
interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 13.02.2014 r., sygn. IPTPP4/443-822/13-4/UNR;

Na marginesie Spółka zwraca uwagę, że jej zdaniem bez znaczenia na kwalifikację usługi nabywanej od Najemcy pozostaje fakt, w jaki sposób przedmiotowe usługi są ujmowane oraz nazywane na fakturze wystawionej przez Spółkę klientowi. Z punktu widzenia klienta to Spółka jest świadczącym kompleksową usługę związaną z zakwaterowaniem oraz wyżywieniem podczas pobytu w hotelu. Klienta nie interesuje to, czy Spółka korzysta także z pomocy podwykonawców, w celu wyświadczenia swojej usługi dla klienta. Jeśli zatem Spółka wykaże przedmiotowe usługi jako element ceny usługi zakwaterowania (dotyczy to śniadań wliczonych w cenę pokoju) czy też jako odrębną pozycję na fakturze określoną jako usługa gastronomiczna (dotyczy to innych posiłków skonsumowanych przez Klienta na terenie Hotelu, dostarczonych przez Najemcę w ramach świadczonej usługi cateringowej), nie będzie to mieć wpływu na fakt, iż z punktu widzenia relacji Spółka - Najemca, przedmiotem usługi świadczonej przez Najemcę jest usługa cateringowa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy o VAT są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Generalna zasada określająca prawne możliwości odliczenia podatku naliczonego wyrażona jest w art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z tym przepisem w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług (art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy).

Powyższe regulacje oznaczają, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Aby zatem podatnik miał prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z otrzymanych faktur VAT, zakupy dokumentowane tymi fakturami muszą być związane (w sposób bezsporny) z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika. Powyższa zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie precyzują, jaki związek musi istnieć pomiędzy zakupami a sprzedażą, żeby podatnik mógł skorzystać z prawa do odliczenia. Związek ten może być bezpośredni lub pośredni. Związek bezpośredni występuje wówczas, gdy nabywane towary służą dalszej odsprzedaży lub też w bezpośredni sposób wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez Wnioskodawcę. Natomiast o związku pośrednim mówimy wtedy, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania podmiotu, a więc w sposób pośredni wiążą się z działalnością gospodarczą i z osiąganymi przychodami. Aby wskazać, czy określone zakupy mają związek pośredni musi istnieć związek przyczynowo - skutkowy między dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. Pośredni związek dokonanych zakupów z działalnością gospodarczą występuje wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania przychodu lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez podmiot obrotów.

Ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług. Ten ostatni przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony.

W przedmiotowej sprawie należy mieć na względzie przepis art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy, zgodnie z którym obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych, z wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca, jest właścicielem nieruchomości, w której prowadzi m.in. działalność hotelarską. Na terenie hotelu znajduje się m.in. lokal gastronomiczny z kuchnią, zapleczem socjalnym i powierzchnią konsumpcyjną, a także lokal użytkowy - pub z barem, powierzchnią konsumpcyjną, bilardem, palarnią i kręgielnią. Wymienione lokale są przedmiotem umowy najmu zawartej pomiędzy Spółką oraz Najemcą. Celem Umowy jest rezygnacja z prowadzenia własnej działalności gastronomicznej przez Spółkę i wynajem pomieszczeń zewnętrznej firmie, która będzie płacić Spółce czynsz i prowadzić działalność w wynajętym lokalach, świadcząc usługi zarówno dla gości hotelowych, jak i dla osób z zewnątrz.

z końcem każdego miesiąca Najemca wystawia zbiorczą fakturę dla Spółki za wszystkie śniadania, jakie zostały wydane gościom hotelowym, a Spółka płaci Najemcy z tego tytułu kwotę brutto uwzględnioną na fakturze.
w przypadku sprzedaży pozostałych posiłków, Najemca wystawia indywidualne faktury VAT dla Spółki zgodnie z właściwymi stawkami VAT z tytułu dokonanej sprzedaży posiłków i napoi.

Wynajmujący oraz Najemca są czynnymi podatnikami podatku VAT.

Zakup śniadań oraz innych posiłków dla gości hotelowych służy Wnioskodawcy do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Wskazane w opisie stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego usługi stanowią, zdaniem Wnioskodawcy, usługi przygotowania i dostarczania żywności dla odbiorców zewnętrznych klasyfikowane pod symbolem PKWiU 56.21 (tj. usługi cateringowe). Niemniej jednak, Wnioskodawca nie posiada klasyfikacji statystycznej w tym zakresie.

W celu dodatkowego potwierdzenia odrębnego charakteru usługi cateringu od usługi gastronomicznej, zasadne jest odniesienie się przede wszystkim do Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, (PKWiU), do której klasyfikacji odwołują się przepisy ustawy o podatku VAT.

Zgodnie z art. 5a ustawy o VAT, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Powyższy przepis wprost stanowi, że oznaczenia PKWiU stosuje się jedynie w określonych w ustawie lub rozporządzeniach sytuacjach, tzn. gdy przepis wprost odnosi się do symbolu PKWiU.

Podkreślić zatem należy, iż prawidłowa pod względem klasyfikacji statystycznych identyfikacja towarów stanowi warunek niezbędny do określenia wysokości opodatkowania na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług w stosunku do towarów, dla których przepisy VAT powołują stosowną klasyfikację statystyczną.

Od dnia 1 stycznia 2011r., dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług wykorzystywana jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług, wprowadzona w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.).

I tak, w dziale 56 ww. klasyfikacji mieszczą się „usługi związane z wyżywieniem”, w tym pod symbolem PKWiU 56.2 „usługi przygotowywania żywności dla odbiorców zewnętrznych (catering) i pozostałe usługi gastronomiczne”. Natomiast pod symbolem PKWiU 56.21 zostały sklasyfikowane „usługi przygotowania i dostarczania żywności dla odbiorców zewnętrznych (catering)”.

Jak wynika z powyższego, usługa cateringowa nie jest sklasyfikowana jako usługa gastronomiczna, co oznacza, iż nie są one tożsame.

Definicja określająca usługi cateringowe zawarta została również w rozporządzeniu wykonawczym Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011r. ustanawiającym środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 2011 r. Nr 77 str. 1). Zgodnie z art. 6 ust. 1 i ust. 2 tego rozporządzenia, usługi restauracyjne i cateringowe oznaczają usługi polegające na dostarczaniu gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo żywności i napojów, przeznaczonych do spożycia przez ludzi, wraz z odpowiednimi usługami wspomagającymi pozwalającymi na ich natychmiastowe spożycie. Dostarczanie żywności lub napojów lub żywności i napojów stanowi jedynie element większej całości, w której muszą przeważać usługi. Usługi restauracyjne polegają na świadczeniu takich usług w lokalu należącym do usługodawcy, podczas gdy usługi cateringowe polegają na świadczeniu takich usług poza lokalem usługodawcy. Za usługi cateringowe i restauracyjne w rozumieniu ust. 1 nie uznaje się dostawy gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo dostawy gotowej lub niegotowej żywności i napojów, wraz z ich transportem lub bez niego, ale bez żadnych innych usług wspomagających.

W świetle powyższego uznać należy, iż catering stanowi usługę odrębną od gastronomicznej. W powołanym przepisie art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy, wyłączającym prawo do odliczenia podatku naliczonego, ustawodawca wymienił jedynie usługi gastronomiczne, tym samym nie zostało wykluczone prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z tytułu zakupu np. usług cateringowych. Wobec powyższego, jeżeli przedmiotem sprzedaży na rzecz Wnioskodawcy są czynności inne niż świadczenie usług gastronomicznych, tj. jeżeli nabywane usługi są usługami sklasyfikowanymi pod symbolem PKWiU 56.21 „usługi przygotowania i dostarczania żywności dla odbiorców zewnętrznych (catering)”, w sprawie nie znajdą zastosowania postanowienia art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT. Warunkiem jednak skorzystania z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest, aby nabyte usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa podatkowego w kontekście przedstawionego opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że jeżeli nabywane przez Wnioskodawcę od Najemcy usługi nie stanowią usług gastronomicznych lecz są wyłącznie „usługami przygotowania i dostarczania żywności dla odbiorców zewnętrznych (catering)” (PKWiU 56.21) oraz zakup tych usług służy wykonywaniu czynności opodatkowanych podatkiem VAT, to Wnioskodawcy przysługuje/będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu ich zakupu.

Nie można jednakże zgodzić się z Wnioskodawcą gdy twierdzi, że cyt. „w obecnym stanie prawnym klasyfikacje statystyczne nie są ani wiążące dla organów podatkowych, ani też nie mogą stanowić jedynej i wyłącznej podstawy dla oceny prawno-podatkowej zdarzenia polegającego na świadczeniu lub nabyciu danego rodzaju towarów i usług. Analogicznie, samo wskazanie nazwy usługi przez podatnika nie determinuje określonych skutków podatkowych. Istotny jest w takim przypadku dokładny opis usługi wraz ze wskazaniem szczególnych dla niej elementów”.

Należy zauważyć, że ustawodawca w przepisach dotyczących podatku od towarów i usług sposób opodatkowania danego towaru czy też usługi wiąże z jego/jej identyfikacją statystyczną, poprzez wskazanie w przepisie symbolu statystycznego tego towaru bądź usługi według nomenklatury obowiązujących klasyfikacji statystycznych.

W sytuacji jak przedstawiona w niniejszej sprawie istotnym przede wszystkim identyfikacja usług, których dotyczy zapytanie Wnioskodawcy, a w kontekście powołanego przepisu art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy, ustalenie czy usługi te są usługami gastronomicznymi czy też usługami o innym charakterze (np. usługami cateringu). Stąd szczególnego znaczenia nabiera problem rozróżnienia (jednoznacznej identyfikacji) pomiędzy usługami gastronomicznymi i cateringowymi, tym bardziej że przepisy dotyczące podatku od towarów i usług nie definiują ani usług gastronomicznych ani usług cateringowych. Jednoznaczne rozróżnienie tych usług daje natomiast ich klasyfikacja statystyczna według nomenklatury PKWiU 2008. Trzeba przy tym podkreślić, że na klasyfikację statystyczną tych usług powołał się sam Wnioskodawca w uzasadnieniu swojego stanowiska.

Stąd też nie można podzielić stanowiska Wnioskodawcy w tym zakresie.

Z uwagi na powyższe, stanowisko Wnioskodawcy oceniane całościowo należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W tym miejscu wskazać należy, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga o poprawności zaklasyfikowania opisanych we wniosku usług według PKWiU.

Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. organ oparł się na wskazaniu przez Wnioskodawcę we wniosku, że wymienione usługi mieszczą się w grupowaniu PKWiU 56. Tak więc, podjęte rozstrzygnięcie oparto o klasyfikację PKWiU wskazaną przez Wnioskodawcę.

Kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się bowiem w ramach określonych w art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Jednocześnie należy podkreślić, że obowiązek przedstawienia organom podatkowym prawidłowej klasyfikacji dla sprzedawanych towarów lub świadczonych usług należy do podatnika, który ponosi również odpowiedzialność za nieprawidłowo dokonaną klasyfikację. Wskazuje się, że tut. organ nie jest uprawniony do klasyfikacji towarów i usług, ani też weryfikacji wskazanych klasyfikacji, w związku z tym, niniejszej odpowiedzi udzielono wyłącznie przy założeniu, że wskazane przez Wnioskodawcę we wniosku grupowanie jest prawidłowe.

Tak więc, to Wnioskodawcę obciążają ewentualne negatywne konsekwencje z tytułu błędnego zaklasyfikowania według nomenklatury PKWiU przedmiotu interpretacji.

Zmiana któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego lub zmiana stanu prawnego powoduje, że niniejsza interpretacja traci swoją ważność, a Wnioskodawca nie może korzystać z ochrony wynikającej z tej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin