Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP4/4512-38/16/LG
z 25 maja 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z 25 lutego 2016 r. (data wpływu 1 marca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczenia usługi remontu pojazdu ciężarowego wykonanej dla kontrahenta z Białorusi - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 marca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczenia usługi remontu pojazdu ciężarowego wykonanej dla kontrahenta z Białorusi.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Czynny podatnik podatku VAT „X” Sp. z o. o. wykonał remont pojazdu ciężarowego (nadwozie naczepy) dla kontrahenta z Białorusi. Kontrahent oświadczył, że wjeżdżając na obszar Polski nie zgłosił w granicznym urzędzie celnym zamiaru wykonywania remontu w Polsce. Podatnik wystawił w grudniu 2015 r. fakturę z podatkiem VAT 23%.

W grudniu 2015r kontrahent z Białorusi przedłożył zaświadczenie wydane przez Inspekcję Ministerstwa Podatków i Opłat Republiki Białorusi, że prowadzi działalność w zakresie samochodowego transportu towarowego i ma siedzibę stałą na Białorusi w rozumieniu art. 4 (Porozumienie między Rządem Republiki Białorusi a Rządem Rzeczypospolitej Polskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania dochodów i majątku z dnia 18 listopada 1992 r.) Zaświadczenie ma datę 10 grudzień 2015 r. i obowiązuje w roku podatkowym 2015 r.

W styczniu 2016 r. kontrahent białoruski przesłał dokument - informację Inspekcji Ministerstwa Podatków i Opłat Republiki Białorusi, stwierdzający, że posiada Numer Ewidencyjny Podatnika, stosuje ogólny tryb opodatkowania i jest podatnikiem podatku od wartości dodanej od 2006 r. Informacja z dnia 18 stycznia 2016 r.

W lutym 2016 r. „X” Sp. z o. o. wystawił korektę do faktury pierwotnej i zwrócił kwotę VAT kontrahentowi z Białorusi. Podstawą korekty jest art. 28b ustawy o VAT. Korektę uzasadniały również dokumenty Inspekcji Ministra Podatków i Opłat Republiki Białoruskiej, które potwierdzały że kontrahent białoruski ma siedzibę prowadzenia działalności gospodarczej na Białorusi oraz że jest on podatnikiem podatku od wartości dodanej na Białorusi. Dokumenty zostały przetłumaczone przez tłumacza biegłego języka rosyjskiego i „X” Sp z o. o. jest w ich posiadaniu. Faktura korekta za podstawę korekty podaje art. 28b ustawy o VAT.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania:

1. Czy podatnik „X” Sp. z o.o. prawidłowo wystawił fakturę korektę do faktury pierwotnej, korygując w całości kwotę podatku VAT w oparciu o artykuł 28b ustawy o VAT?
2. Czy dokumenty przedłożone przez kontrahenta z Białorusi są wystarczające, żeby wystawić fakturę korygującą w oparciu o artykuł 28b ustawy o VAT? Czy są konieczne inne jeszcze dokumenty z Białorusi?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy.

Ad 1.

„X” Sp. z o.o. prawidłowo wystawił w lutym 2016 r. korektę do faktury pierwotnej w oparciu o artykuł 28b ustawy o VAT, korygując całą kwotę podatku VAT. Miejscem świadczenia usługi jest Białoruś - usługobiorca tam posiada siedzibę działalności gospodarczej. Ad 2.

Dokumenty Inspekcji Ministerstwa Podatków i Opłat Republiki Białorusi przedłożone przez kontrahenta z Białorusi mają znaczenie z tego względu, że potwierdzają miejsce prowadzenia działalności przez kontrahenta białoruskiego. Dokumenty stwierdzają również, że kontrahent białoruski jest podatnikiem podatku od wartości dodanej na Białorusi. Dane zawarte w zamówieniu kontrahenta na wykonanie remontu oraz dane zawarte w urzędowych dokumentach białoruskich są zbieżne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie Organ zaznacza, że niniejsza interpretacja opiera się wyłącznie na przedstawionym opisie stanu faktycznego dokonanym przez Wnioskodawcę.

Zadaniem Organu w postępowaniu w przedmiocie wydania interpretacji jest ocena prawna przedstawionego stanu faktycznego, a nie dokonywanie jakichkolwiek własnych ustaleń faktycznych związanych z postępowaniem podatkowym, o którym mowa w Dziale IV Ordynacji podatkowej. Bowiem wniosek strony o wydanie interpretacji indywidualnej wyznacza granice rozpoznawania danej sprawy i jest rozpatrywany zgodnie z Rozdziałem 1a Działu II Ordynacji podatkowej, który nie przewiduje w tym trybie prowadzenia postępowania podatkowego zmierzającego do ustalenia stanu faktycznego.

Nie oznacza to zatem, że w toku kontroli podatkowej lub w postępowaniu podatkowym prowadzonym przez właściwy organ podatkowy w celu zweryfikowania prawdziwości okoliczności faktycznych wskazanych we wniosku o wydanie interpretacji nie mogą zostać poczynione ustalenia faktyczne odmienne od przedstawionych przez podatnika we wniosku. W takiej sytuacji stwierdzenie odmiennego stanu faktycznego może stanowić podstawę do dokonania wobec podatnika wymiaru podatku VAT. Przeszkodą tego wymiaru nie będzie wtedy interpretacja stwierdzająca, iż stanowisko strony jest prawidłowe, gdyż stanowisko to będzie się odnosić w istocie do innego stanu faktycznego, niż tego ustalonego przez organ podatkowy w postępowaniu wymiarowym (zob. m. in. wyrok WSA w Poznaniu z dnia 10 listopada 2009 r., sygn. akt I S.A./Po 869/09, lex nr 541931).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W świetle art. 2 pkt 6 ustawy o VAT przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Z cytowanych wyżej przepisów jednoznacznie wynika, że każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czy określonym zachowaniu mieści się w tak sformułowanej definicji usługi.

W przypadku świadczenia usług, bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dana usługa podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Kwestia określenia miejsca świadczenia przy świadczeniu usług została uregulowana w Rozdziale 3 Dział V ustawy o podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

1. ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:
   
   1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
      
   2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.
   
   

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Natomiast stosownie do treści art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Wskazany powyżej art. 28a ustawy, wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Natomiast w myśl art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j ust. 1 i 2 i 28n.

Zgodnie z art. 28b ust. 2 ustawy, w przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Z powyższych przepisów wynika, że miejscem świadczenia usług na rzecz podatnika działającego w takim charakterze jest miejsce, w którym podatnik ten posiada siedzibę swojej działalności gospodarczej lub stałe miejsce zamieszkania. Jeżeli jednak usługi te są świadczone na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika znajdującego się w miejscu innym niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Zgodnie z przedstawionym opisem sprawy Wnioskodawca będący podatnikiem podatku od towarów i usług wykonał na rzecz kontrahenta z Ukrainy remont pojazdu ciężarowego. Wnioskodawca usługę tę udokumentował fakturą VAT z podatkiem VAT 23%. Kontrahent posiada siedzibę działalności gospodarczej na terytorium Białorusi i z opisu sprawy nie wynika żeby kontrahent Wnioskodawcy posiadał na terytorium kraju (Polski) stałe miejsce prowadzenia działalności. W styczniu 2016 r. Wnioskodawca otrzymał od kontrahenta dokumenty Inspekcji Ministerstwa Podatków i Opłat Republiki Białoruskiej stwierdzające, że posiada on siedzibę działalności gospodarczej na Białorusi i że jest on podatnikiem podatku od wartości dodanej. W konsekwencji Wnioskodawca wystawił fakturę korygującą VAT dotyczącą zminusowania podatku ze wskazaniem przyczyny korekty art. 28b ustawy o VAT.

Stosownie do powyższego, miejscem świadczenia i opodatkowania usługi remontu jest kraj, w którym kontrahent Wnioskodawcy posiada siedzibę działalności gospodarczej, tj. Białoruś. Zatem usługa ta nie podlega opodatkowaniu na terytorium Polski.

Dla udokumentowania usługi wykonanej na rzecz firmy z Białorusi Wnioskodawca wystawił fakturę VAT z stawką podatku VAT 23%.

Zgodnie z przepisem art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Przy czym zgodnie z art. 106a pkt 2 ustawy przepisy Rozdziału 1 „Faktury” Działu XI stosuje się do dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej - posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium:

1. państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,
2. państwa trzeciego.
   
   

Dane, które powinna zawierać faktura, zostały wskazane w art. 106e ust. 1 ustawy.

Jednocześnie zgodnie z art. 106e ust. 5 pkt 1 i 2 ustawy, faktura może nie zawierać w przypadku, o którym mowa w art. 106a pkt 2 lit. a - danych określonych w ust. 1 pkt 10 i 12-14 a w przypadku, o którym mowa w art. 106a pkt 2 lit. b - danych określonych w ust. 1 pkt 5 i 12-14.

Z uwagi na opis przedstawiony we wniosku oraz treść przepisów z zakresu podatku od towarów i usług należy stwierdzić, że skoro usługa wykonana przez Wnioskodawcę na rzecz kontrahenta z Białorusi nie podlega opodatkowaniu na terytorium Polski Wnioskodawca winien dla udokumentowania tej usługi wystawić fakturę VAT, która nie powinna zawierać kwoty podatku i stawki podatku, a powinna zawierać wyrazy „odwrotne obciążenie”, zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 18 ustawy.

Stosownie do treści art. 106j ust. 1 pkt 5 ustawy, w przypadku gdy po wystawieniu faktury podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury podatnik wystawia fakturę korygującą.

Na podstawie art. 106j ust. 2 ustawy, faktura korygująca powinna zawierać:

1. wyrazy "FAKTURA KORYGUJĄCA" albo wyraz "KOREKTA";
   
2. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
   
3. dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
   
   1. określone w art. 106e ust. 1 pkt 1-6,
      
   2. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych korektą;
4. przyczynę korekty;
   
5. jeżeli korekta wpływa na zmianę podstawy opodatkowania lub kwoty podatku należnego - odpowiednio kwotę korekty podstawy opodatkowania lub kwotę korekty podatku należnego z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku i sprzedaży zwolnionej;
   

w przypadkach innych niż wskazane w pkt 5 - prawidłową treść korygowanych pozycji.

Zatem Wnioskodawca zasadnie wystawił fakturę korygującą VAT w oparciu o art. 28b ustawy (korekta naliczonego przez Wnioskodawcę podatku) do faktury VAT dotyczącej wykonania usługi, której miejscem opodatkowania jest Białoruś. Bowiem na fakturze VAT Wnioskodawca opodatkował tę usługę stawką podatku 23%, pomimo że usługa ta nie podlegała opodatkowaniu w Polsce.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe w części dotyczącej miejsca świadczenia i wystawienia faktury korygującej VAT.

Wnioskodawca ma wątpliwość czy dokumenty otrzymane od kontrahenta z Białorusi są wystarczając do wystawienia faktury korygującej VAT.

Należy zaznaczyć, że ustawa o podatku od towarów i usług w zakresie wystawiania faktur korygujących VAT w sytuacji jaka ma miejsce u Wnioskodawcy nie wymienia dokumentów niezbędnych będących podstawą do wystawienia korekty faktury VAT.

Jednak należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 180 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

W sprawie przedstawionej przez Wnioskodawcę podstawą do wystawienia korekty faktury VAT były dokumenty Inspekcji Ministerstwa Podatków i Opłat Republiki Białoruskiej, które zostały przetłumaczone przez tłumacza biegłego języka rosyjskiego, że kontrahent Wnioskodawcy posiada siedzibę na terytorium Białorusi i że jest podatnikiem podatku od wartości dodanej. W ocenie Organu posiadane przez Wnioskodawcę dokumenty są wystarczające do określenia miejsca opodatkowania usługi remontu pojazdu ciężarowego i do wystawienia korekty faktury VAT.

Trzeba jednocześnie podkreślić, że prawidłowość i wiarygodność tych dokumentów może zostać potwierdzona wyłącznie w toku postępowania podatkowego.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy dotyczące dokumentów będących podstawą do wystawienia korygującej faktury VAT zostaje uznane za prawidłowe.

Oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy zostaje ono uznane za prawidłowe.

Ponadto Organ informuje, że w pozostałym zakresie objętym wnioskiem, tj. w zakresie obowiązku zastosowania procedury uszlachetniania, zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.).
Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.