Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB2/415-379/14-S/MN
z 26 listopada 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

WYDANA W WYNIKU UWZGLĘDNIENIA SKARGI

W związku ze skargą z dnia 16 października 2014 r. (data wpływu 27 października 2014 r.) do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku na indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 4 lipca 2014 r. znak ITPB2/415-379/14/MN w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych, doręczoną w dniu 14 lipca 2014 r. (data na zwrotnym potwierdzeniu odbioru), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działający w imieniu Ministra Finansów w trybie art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.) oraz na podstawie art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749) w związku z § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r., w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770), uwzględniając skargę w całości, zmienia zaskarżoną indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 4 lipca 2014 r. znak ITPB2/415-379/14/MN, uznając stanowisko Wnioskodawczyni za prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 kwietnia 2014 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 12 oraz 20 czerwca 2014 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia udziału w lokalu mieszkalnym na podstawie umowy dożywocia.

We wniosku tym przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 3 kwietnia 2013 r. postanowieniem sądu Wnioskodawczyni przejęła wraz z córką spadek po swoim mężu, który zmarł w dniu 8 września 2012 r. Przedmiotem spadku była ½ części mieszkania spółdzielczego własnościowego. Połowa z tej ½ części przypadła Wnioskodawczyni, a druga połowa z ½ części przypadła niepełnosprawnej córce Wnioskodawczyni chorej na zespół Downa. Druga połowa mieszkania od momentu wykupu mieszkania od spółdzielni w 2007 r. należy do Wnioskodawczyni i nie jest przedmiotem w tej sprawie. W związku z podeszłym wiekiem Wnioskodawczyni (ma 80 lat) i złym stanem zdrowia (Wnioskodawczyni leczy się u urologa, jest po operacji kamieni nerkowych i kamieni żółciowych, jest pod stałą opieką kardiologa, ma nadciśnienie tętnicze i leczy się u neurologa z powodu uporczywego, napadowego bólu głowy o nieznanej przyczynie) wymaga stałej opieki. Z tego względu Wnioskodawczyni postanowiła przekazać w dniu 20 grudnia 2013 r. aktem notarialnym nieodpłatnie w ramach umowy o dożywocie, należącą do niej część mieszkania swojej bratanicy. Córka Wnioskodawczyni zrobiła tak samo ze swoją częścią mieszkania w ramach tej samej umowy o dożywocie. Córka Wnioskodawczyni wymaga całodobowej opieki drugiej osoby, dlatego Wnioskodawczyni zdecydowała się przekazać mieszkanie, by po jej śmierci nie została na łasce losu, bez opieki, której będzie potrzebowała. Bratanica uregulowała w urzędzie skarbowym należny podatek od przejętego mieszkania. Wnioskodawczyni została poinformowana, że ponieważ od dnia przejęcia spadku po mężu nie upłynęło 5 lat, to musi wraz z córką wypełnić PIT-39 (zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu) i odprowadzić podatek jeżeli taki wystąpi. Nikt jednak nie potrafił powiedzieć Wnioskodawczyni o jaki dochód chodzi, skoro ani Wnioskodawczyni ani jej córka za przekazanie swojej części mieszkania nie dostały żadnych pieniędzy. Trudno jest więc mówić o jakimkolwiek dochodzie. Jeżeli to będzie możliwe to Wnioskodawczyni prosi przy udzielaniu odpowiedzi o jednoczesne odniesienie się do osoby jej córki, która ma 41 lat i jest chora na Zespół Downa, której ta sama umowa o dożywocie dotyczy i która w ramach tej umowy przekazała odziedziczoną po ojcu część mieszkania dla tej samej osoby ze względu na niemożliwość samodzielnej egzystencji. Wnioskodawczyni wystąpiła z wnioskiem sugerując się wyrokiem WSA w Gdańsku z dnia 10 września 2013 r. sygn. akt I SA/Gd 760/13, w której to sprawie sytuacja była podobna.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawczyni musi wypełnić i złożyć w urzędzie skarbowym PIT-39?
2. Czy od przekazanej w ramach umowy o dożywocie części mieszkania Wnioskodawczyni musi zapłacić podatek?
3. Czy otrzymaną odpowiedź Wnioskodawczyni może odnieść też do swojej córki czy też musi wystąpić w jej imieniu z osobnym wnioskiem?

Zdaniem Wnioskodawczyni nie powinna płacić podatku od zdarzenia, w którym nie uzyskała żadnego dochodu a stratę, bo dobrowolnie w sytuacji w jakiej się znajduje przekazała wraz z córką ich jedyny majątek – mieszkanie po to, aby córka po śmierci Wnioskodawczyni miała opiekę, której potrzebuje, a Wnioskodawczyni w przypadku zachorowania czy pobytu w szpitalu lub innego zdarzenia. Zapewnienie tej opieki było obowiązkiem Wnioskodawczyni – chce ochronić córkę przed pobytem w domu opieki społecznej. W zaistniałej sytuacji Wnioskodawczyni nie uzyskała żadnego dochodu finansowego i wystarcza jej emerytura w wysokości łącznie z dodatkiem pielęgnacyjnym 1 735 zł netto oraz renta rodzinna córki obejmująca rentę po zmarłym ojcu, rentę socjalną i dodatek pielęgnacyjny w wysokości 1 617 zł netto. Podpisanie umowy dożywocia nie wynikało z potrzeby pomocy finansowej, a przede wszystkim z potrzeby zabezpieczenia przyszłości córki. Wnioskodawczyni dalej mieszka w tym samym mieszkaniu i ponosi wszystkie koszty związane z wyżywieniem oraz utrzymaniem mieszkania. W związku z tym w opinii Wnioskodawczyni nie musi składać do urzędu skarbowego formularza PIT-39, a otrzymaną odpowiedź może odnieść do sytuacji swojej córki.

W interpretacji indywidualnej z dnia 4 lipca 2014 r. znak ITPB2/415-379/14/MN Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działający w imieniu Ministra Finansów, nie podzielił stanowiska Wnioskodawczyni stwierdzając, iż zbycie – na podstawie umowy o dożywocie – lokalu mieszkalnego w części dotyczącej udziału nabytego w drodze spadku po zmarłym w 2012 r. mężu – przed upływem pięcioletniego terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi dla Wnioskodawczyni źródło przychodów w rozumieniu tego przepisu. Uzyskany z tego tytułu dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem, określonym zgodnie z dyspozycją art. 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a kosztami uzyskania przychodu ustalonymi w oparciu o art. 22 ust. 6d ww. ustawy podlega opodatkowaniu 19% podatkiem według zasad określonych w art. 30e ustawy. Przychodem Wnioskodawczyni z tytułu zbycia udziału w przedmiotowym lokalu jest jego wartość rynkowa, którą należy określić na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia.

Nie zgadzając się z powyższym stanowiskiem, Wnioskodawczyni wniosła pismem z dnia 25 lipca 2014 r. (data wpływu 30 lipca 2014 r.) wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, w którym stwierdziła, że pomimo, iż zbycie lokalu mieszkalnego na podstawie umowy dożywocia stanowi odpłatne zbycie nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to przychód uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości w wyniku tej umowy nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych z uwagi na niemożność zastosowania przesłanek z art. 19 ust. 1- 4 ww. ustawy.

W wyniku ponownej analizy sprawy, przy uwzględnieniu zarzutów przytoczonych w wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, co przedstawił w odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa z dnia 23 września 2014 r. nr ITPB2/415W-83/14/BK.

W dniu 27 października 2014 r. do Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu wpłynęła skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku na interpretację indywidualną z dnia 4 lipca 2014 r. znak ITPB2/415-379/14/MN, w której Skarżąca, zarzucając naruszenie art. 10 ust. 1 pkt 8 w zw. z art. 19 ust. 1-4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych poprzez stwierdzenie, że możliwe jest określenie przychodu ze zbycia lokalu na podstawie umowy dożywocia, mimo, że przychód uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości w wyniku tej umowy nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych z uwagi na niemożność zastosowania przesłanek z art. 19 ust. 1-4 ww. ustawy, wnosi o uchylenie interpretacji indywidualnej oraz stwierdzenie, że Jej stanowisko zawarte we wniosku jest prawidłowe.

Stosownie do art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.) organ, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania zaskarżono, może w zakresie swojej właściwości uwzględnić skargę w całości do dnia rozpoczęcia rozprawy. Uwzględniając skargę, organ stwierdza jednocześnie, czy działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania miały miejsce bez podstawy prawnej albo z rażącym naruszeniem prawa.

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działający w imieniu Ministra Finansów, po rozpatrzeniu zarzutów przedmiotowej skargi z 16 października 2014 r. uwzględnia skargę w całości i zmienia zaskarżoną interpretację, stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 31 marca 2014 r. (data wpływu 4 kwietnia 2014 r.) uzupełnionym w dniu 12 i 20 czerwca 2014 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia udziału w lokalu mieszkalnym na podstawie umowy dożywocia – jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy źródłami przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Należy przy tym wskazać, iż „odpłatne zbycie”, o którym mowa wyżej, oznacza przeniesienie prawa własności lub innych praw majątkowych w zamian za korzyść majątkową.

Zgodnie z art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Podstawą obliczenia podatku jest, co wynika z treści art. 30e ust. 2 ww. ustawy, dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

W przypadku odpłatnego zbycia w drodze zamiany nieruchomości lub praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c dochód ustala się – zgodnie z art. 30e ust. 3 ustawy – u każdej ze stron umowy na zasadach, o których mowa w ust. 2.

Stosownie do art. 19 ust. 1 przytoczonej ustawy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Jak stanowi art. 19 ust. 3 ww. ustawy wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia.

Natomiast, jeżeli wartość wyrażona w cenie określonej w umowie odpłatnego zbycia znacznie odbiega od wartości rynkowej nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej wezwie strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej. W razie nieudzielenia odpowiedzi, niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej określi wartość z uwzględnieniem opinii biegłego lub biegłych. Jeżeli wartość ustalona w ten sposób odbiega co najmniej o 33% od wartości wyrażonej w cenie, koszty opinii biegłego lub biegłych ponosi zbywający (art. 19 ust. 4 ustawy).

Zgodnie z art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ustawy).

Stosownie do art. 45 ust. 1a pkt 3 ustawy w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym podatnik powinien złożyć we właściwym urzędzie skarbowym odrębne zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego w roku podatkowym dochodu (poniesionej straty) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30e.

Na podstawie art. 30e ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł (art. 30e ust. 5).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w dniu 3 kwietnia 2013 r. postanowieniem sądu Wnioskodawczyni przejęła wraz z córką spadek po swoim mężu, który zmarł w dniu 9 września 2012 r. Przedmiotem spadku była ½ części mieszkania spółdzielczego własnościowego. Połowa z tej ½ części przypadła Wnioskodawczyni, a druga połowa z ½ części przypadła niepełnosprawnej córce Wnioskodawczyni chorej na zespół Downa. Druga połowa mieszkania od momentu wykupu mieszkania od spółdzielni w 2007 r. należy do Wnioskodawczyni. W związku z podeszłym wiekiem Wnioskodawczyni (ma 80 lat) i złym stanem zdrowia wymaga stałej opieki. Z tego względu postanowiła przekazać w dniu 20 grudnia 2013 r. aktem notarialnym nieodpłatnie w ramach umowy o dożywocie, należącą do niej część mieszkania swojej bratanicy. Córka Wnioskodawczyni zrobiła tak samo ze swoją częścią mieszkania w ramach tej samej umowy o dożywocie. Córka Wnioskodawczyni wymaga całodobowej opieki drugiej osoby, dlatego Wnioskodawczyni zdecydowała się przekazać mieszkanie, by po jej śmierci nie została na łasce losu, bez opieki, której będzie potrzebowała.

W związku z powyższym wyjaśnić należy, że zgodnie z art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2012 r. poz. 788 z późn. zm.) z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Wspólność wynikającą ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną. Cechą charakterystyczną tego typu współwłasności jest to, iż niemożliwe jest ustalenie wielkości udziału małżonków we współwłasności (współwłasność bezudziałowa) oraz żaden z małżonków w czasie jej trwania nie może rozporządzać swymi prawami do majątku wspólnego.

Stosownie natomiast do art. 50¹ Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego w razie ustania wspólności, udziały małżonków są równe, chyba że umowa majątkowa małżeńska stanowi inaczej. Przepis ten nie wyłącza zastosowania art. 43 § 2 i 3.

W przypadku śmierci małżonka następuje zarówno ustanie istniejącej wspólności majątkowej i otwarcie spadku po zmarłym. W takiej sytuacji, co do zasady połowa majątku wspólnego przypada małżonkowi pozostałemu przy życiu, natomiast druga połowa wchodzi w skład spadku po zmarłym małżonku.

Zgodnie bowiem z art. 922 ustawy Kodeks cywilny prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób stosownie do przepisów księgi niniejszej. W myśl art. 924 Kodeksu cywilnego spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast stosownie do przepisu art. 925 tej ustawy, spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że istotną dla określenia daty nabycia nieruchomości lub praw będących przedmiotem spadku jest data śmierci spadkodawcy.

Zatem, jeżeli nieruchomość została nabyta przez oboje małżonków w ramach wspólności ustawowej małżeńskiej w czasie trwania małżeństwa, wówczas datą nabycia udziału w tej nieruchomości przypadającego małżonkowi pozostałemu przy życiu, w związku z ustaniem wspólności ustawowej małżeńskiej w wyniku śmierci jednego z małżonków, jest data nabycia nieruchomości przez oboje małżonków. Natomiast w momencie śmierci, spadkobierca – niezależnie od tego, czy jest nim małżonek – uzyskuje przysporzenie majątkowe w związku z nabyciem składników majątkowych wchodzących do masy spadkowej, a jeżeli przedmiotem spadku jest udział w nieruchomości następuje nabycie w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji wskazać należy, że nabycie przez Wnioskodawczynię udziału w lokalu mieszkalnym nastąpiło w 2007 r. w wyniku zakupu dokonanego wspólnie z mężem, natomiast pozostałego udziału, który przypadł Jej w drodze spadku – w chwili śmierci męża, tj. w dniu 8 września 2012 r.

Ponieważ zbycie przedmiotowych udziałów w lokalu mieszkalnym nastąpiło na podstawie umowy dożywocia to wskazać należy, że dożywocie jest również instytucją prawną uregulowaną przepisami Kodeksu cywilnego. Zgodnie bowiem z art. 908 § 1 ww. ustawy, jeżeli w zamian za przeniesienie własności nieruchomości nabywca zobowiązał się zapewnić zbywcy dożywotnie utrzymanie (umowa o dożywocie), powinien on, w braku odmiennej umowy, przyjąć zbywcę jako domownika, dostarczać mu wyżywienia, ubrania, mieszkania, światła i opału, zapewnić mu odpowiednią pomoc i pielęgnowanie w chorobie oraz sprawić mu własnym kosztem pogrzeb odpowiadający zwyczajom miejscowym.

Charakterystyczną cechą dożywocia jest ekwiwalentność świadczeń stron tej umowy, przy czym w doktrynie uznaje się, iż jest to ekwiwalentność rozumiana w sensie subiektywnym, a nie obiektywnym, co oznacza, że świadczenia stron względem siebie nie muszą mieć tego samego wymiaru ekonomicznego, ustalanego według kryteriów obiektywnych. Podkreślenia wymaga, iż tego rodzaju umowy zaliczane są do odpłatnych czynności prawnych, które charakteryzują się tym, iż każda ze stron uzyskuje jakąś korzyść majątkową (niekoniecznie w postaci pieniężnej).

Uwzględniając powyższe, umowa o dożywocie, polegająca na tym, że w zamian za przeniesienie własności nieruchomości nabywca zobowiązał się zapewnić zbywcy dożywotnie utrzymanie - ma charakter umowy wzajemnej, a w konsekwencji - jest czynnością prawną o charakterze odpłatnym, tj. w jej wyniku dochodzi do odpłatnego zbycia nieruchomości.

Na gruncie przepisów podatkowych stwierdzić należy, że pomimo, iż przeniesienie własności nieruchomości na podstawie umowy dożywocia stanowi jej odpłatne zbycie, to nie jest możliwe określenie przychodu ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przy tego rodzaju umowie nie można bowiem zastosować zasad określonych w przepisach art. 19 ust. 1 i 3 ustawy, wedle których przy ustalaniu przychodu bierze się wartość nieruchomości wyrażoną w cenie określonej w umowie (lub wartość rynkową), gdyż ta w przypadku dożywocia nie występuje.

Mając zatem na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz obowiązujące uregulowania prawne stwierdzić należy, że zbycie przez Wnioskodawczynię na podstawie umowy dożywocia zawartej w dniu 20 grudnia 2013 r. udziałów w lokalu mieszkalnym nabytych zarówno w 2007 r., jak i 2012 r., nie skutkuje obowiązkiem zapłaty podatku dochodowego.

Zbycie udziału w lokalu mieszkalnym nabytego w spadku po zmarłym w 2012 r. mężu nastąpiło wprawdzie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, jednakże w tym przypadku nie jest możliwe określenie przychodu ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych na zasadach wynikających z art. 19 ust. 1 i 3 tej ustawy. W związku z powyższym Wnioskodawczyni nie jest również zobowiązana do złożenia zeznania o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym na druku PIT-39.

Jednocześnie informuje się, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Oznacza to, że niniejsza interpretacja została wydana wyłącznie w indywidualnej sprawie Wnioskodawczyni i nie wywołuje skutków prawnych dla innych podmiotów (tj. córki). Córka Wnioskodawczyni chcąc uzyskać interpretację indywidualną powinna wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej wydanie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.