Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/4511-101/16-3/JŁ
z 5 maja 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 26 stycznia 2016 r. (data wpływu 1 lutego 2016 r.), uzupełnionym w dniu 19 kwietnia 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej znaków towarowych wykorzystywanych w jednoosobowej działalności gospodarczej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 lutego 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie amortyzacji znaków towarowych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. W wyniku sukcesji i podziału rodzinnego majątku, Wnioskodawca otrzyma w drodze darowizny od osoby bliskiej zespół składników niematerialnych i materialnych („Zespół Składników”). Na Zespół Składników Wnioskodawcy składać się będą w szczególności następujące składniki:

• prawo lub prawa ochronne na znak/znaki towarowe („Znak” lub „Znaki”), o których mowa w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (t. j. Dz. U. z 2013 r., poz. 1410) („Ustawa PWP);
• umowa lub umowy licencyjne na korzystanie ze Znaków;
• pracownik lub współpracownik albo zespół pracowników lub współpracowników wykonujących zadania ściśle związane z funkcjonowaniem Zespołu Składników;
• składniki majątkowe służące realizacji zadań gospodarczych - mogą to być środki trwałe, wartości niematerialne i prawne, jak również składniki majątku ruchomego, w szczególności takie aktywa jak: Znak lub Znaki, umowa lub umowy licencyjne, sprzęt komputerowy wraz z oprogramowaniem i osprzętem komputerowym w postaci np. drukarki oraz meble biurowe;
• należności i zobowiązania pozostające w związku z prowadzoną przez Zespół Składników działalnością gospodarczą:
• środki pieniężne na wydzielonym koncie lub kontach bankowych.

W ramach Zespołu Składników prowadzona będzie ewidencja rachunkowa, która umożliwi przypisanie do Zespołu Składników przypadające na Zespół Składników przychody oraz koszty. W szczególności, do Zespołu Składników przypisywane będą przychody z tytułu opłat licencyjnych za korzystanie ze Znaków oraz koszty bieżącej działalności operacyjnej (np. wynagrodzenie pracownika lub współpracownika, koszty usług doradczych, koszty obsługi prawnej, koszty materiałów biurowych, koszty wykorzystania sprzętu biurowego itp.), co znajdzie odzwierciedlenie na subkontach księgowych prowadzonych dla Zespołu Składników.

Zespół Składników zostanie przekazany do majątku Wnioskodawcy, a składniki majątkowe obejmujące środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne wchodzące w skład Zespołu Składników zostaną wprowadzone do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych Wnioskodawcy.

Wnioskodawca zamierza następnie wykorzystywać Zespół Składników w działalności gospodarczej. Wartość składników majątkowych wchodzących w skład Zespołu Składników zostanie wskazana w umowie darowizny i będzie odpowiadać ich wartości rynkowej potwierdzonej przez wycenę dokonaną przez niezależnego specjalistę.

Na moment składania niniejszego wniosku, Wnioskodawca nie zdecydował, czy po otrzymaniu Zespołu Składników będzie kontynuować jego działalność, polegającą głównie na zarządzaniu Znakami, w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej, czy też dokona jego przeniesienia do spółki osobowej, w tym spółki cywilnej, której będzie wspólnikiem.

W przypadku wykorzystywania Zespołu Składników w prowadzonej przez Wnioskodawcę jednoosobowej działalności gospodarczej, Znaki wchodzące w skład Zespołu Składników zostaną wprowadzone do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych Wnioskodawcy. Wnioskodawca rozpocznie wówczas dokonywanie od nich odpisów amortyzacyjnych. Przedmiot prowadzonej przez Wnioskodawcę jednoosobowej działalności gospodarczej obejmować będzie swoim zakresem udzielanie licencji - w efekcie przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy będzie m. in. dzierżawa własności intelektualnej i podobnych produktów, z wyłączeniem prac chronionych prawem autorskim (PKD 77.40.Z).

Niezależnie od powyższego, zamiast wykorzystania Znaków w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej, Wnioskodawca rozważa także wykorzystanie Znaków w ramach spółki osobowej, w tym spółki cywilnej („SpO”).

W wyniku wniesienia przez Wnioskodawcę Zespołu Składników do SpO, zostanie on wspólnikiem SpO posiadającym udział w jej zyskach i stratach, ewentualnie Zespół Składników zostanie wniesiony do SpO, w której Wnioskodawca jest już wspólnikiem. Po otrzymaniu aportu, SpO wprowadzi Znaki wchodzące w skład Zespołu Składników do swojej ewidencji wartości niematerialnych i prawnych oraz rozpocznie dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od tych składników.

W dniu przyjęcia Znaków wchodzących w skład Zespołu Składników do używania przez Wnioskodawcę lub SpO będą nadawały się one do gospodarczego wykorzystania dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ich przewidywany okres używania będzie dłuższy niż rok, a wartość przekroczy 3.500 zł.

W ocenie Wnioskodawcy wskazany Zespół Składników mógłby zostać zakwalifikowany jako przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. — Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 121 ze zm.), bądź jako zorganizowana część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 5a pkt 4 Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W uzupełnieniu z dnia 19 kwietnia 2016 roku Wnioskodawca wskazał, że Zespół Składników, który otrzyma w drodze darowizny będzie pochodził od osoby prowadzącej obecnie działalność gospodarczą o jednolitym profilu. Zakłada On, że otrzyma wszystkie składniki majątkowe związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, czyli w konsekwencji całe przedsiębiorstwo. Zespół Składników będzie spełniał definicję przedsiębiorstwa z art. 55¹ Kodeksu cywilnego. Jednocześnie, jeśli ta osoba do momentu darowizny rozpocznie inny, dodatkowy rodzaj działalności gospodarczej, odrębny od prowadzonego obecnie, Wnioskodawca otrzyma od niej Zespół Składników stanowiący część jej przedsiębiorstwa, który będzie organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie tej osoby.

Zespół Składników, który Wnioskodawca otrzyma w drodze darowizny przeznaczony jest i będzie do realizacji określonych zadań gospodarczych i będzie mógł stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze.

W ocenie Wnioskodawcy, Zespół Składników opisany we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej stanowi przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego. Spełnia on też definicję zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 5a pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Po otrzymaniu Zespołu Składników Wnioskodawca zamierza najpierw przyjąć je do użytkowania w swojej jednoosobowej działalności gospodarczej (co znajdzie swoje odzwierciedlenie w ewidencjach jednoosobowej działalności gospodarczej), jednak nie jest pewne, czy po otrzymaniu wspomnianego Zespołu Składników wniesie je w całości, czy w części do spółki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (oznaczone we wniosku nr 1).

Czy wartością początkową Znaków wchodzących w skład Zespołu Składników dla potrzeb prowadzenia jednoosobowej działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę, od których dokonywane będą odpisy amortyzacyjne, będzie wartość rynkowa określona zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3 Ustawy o PDOF w związku z art. 22g ust. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, wartością początkową Znaków wchodzących w skład Zespołu Składników dla potrzeb prowadzenia jednoosobowej działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę, od których dokonywane będą odpisy amortyzacyjne, będzie wartość rynkowa określona zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z art. 22g ust. 15 ustawy.

Na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zgodnie z art. 22 ust. 8 ustawy, kosztami uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23 ustawy.

Zgodnie z art. 22b ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia ich do używania prawa określone w ustawie prawo własności przemysłowej o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Należy więc dokonać analizy, czy Znaki wchodzące w skład Zespołu Składników spełniają definicję wartości niematerialnych i prawnych, od której można dokonywać odpisów amortyzacyjnych.

Treść art. 1 pkt 1 ustawy PWP normuje stosunki w zakresie wynalazków, wzorów użytkowych, wzorów przemysłowych, znaków towarowych, oznaczeń geograficznych i topografii układów scalonych. Zgodnie z art. 105 wskazanej ustawy, na wzór przemysłowy udzielone jest prawo z rejestracji, zaś zgodnie z art. 121, na znak towarowy może być udzielone prawo ochronne.

Na podstawie art. 6 Ustawy PWP udzielane są prawa ochronne na wynalazki, wzory użytkowe i znaki towarowe, a także prawa z rejestracji na wzory przemysłowe, topografie układów scalonych oraz oznaczenia geograficzne.

Zgodnie z art. 102 ust. 1 Ustawy PWP, wzorem przemysłowym jest nowa i posiadająca indywidualny charakter postać wytworu lub jego części, nadana mu w szczególności przez cechy linii, konturów, kształtów, kolorystykę, strukturę lub materiał wytworu oraz przez jego ornamentację.

Z kolei w myśl art. 120 ust. 1 Ustawy PWP znakiem towarowym może być każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa. Znakiem towarowym, w rozumieniu ust. 1, może być w szczególności wyraz, rysunek, ornament, kompozycja kolorystyczna, forma przestrzenna, w tym forma towaru lub opakowania, a także melodia lub inny sygnał dźwiękowy.

W związku z powyższym Znaki, na które udzielone zostały prawa ochronne wchodzące w skład Zespołu Składników, które Wnioskodawca otrzyma drodze darowizny, spełniają kryteria znaku towarowego w rozumieniu Ustawy PWP. Tym samym należy stwierdzić, że Znaki spełniają definicję wartości niematerialnej i prawnej w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Skoro więc Znaki mogą podlegać amortyzacji jako wartości niematerialne i prawne, należy następnie ustalić wartości, od których będą dokonywane odpisy amortyzacyjne.

Zgodnie z art. 22f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpisów amortyzacyjnych, co do zasady, dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b ustawy.

Z kolei sposób ustalenia wartości początkowej wartości niematerialnych i prawnych uzależniony jest od sposobu nabycia danej wartości niematerialnej i prawnej.

W myśl art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych w drodze darowizny stanowi wartość rynkowa z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny określa tę wartość w niższej wysokości, wtedy przyjmuje się wartość wynikającą z umowy darowizny.

Art. 22g ust. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi ponadto, że w razie nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w drodze spadku lub darowizny, łączną wartość początkową nabytych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowi suma ich wartości rynkowej, nie wyższa jednak od różnicy pomiędzy wartością tego przedsiębiorstwa albo jego zorganizowaną częścią a wartością składników mienia, nie będących środkami trwałymi ani wartościami niematerialnymi i prawnymi, określoną dla celów podatku od spadków i darowizn.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, wartości początkowe Znaków wchodzących w skład Zespołu Składników otrzymanego w drodze darowizny powinny zostać ustalone w wysokości wartości rynkowej na dzień otrzymania darowizny Zespołu Składników.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego będącego przedmiotem wniosku, umowa darowizny Zespołu Składników będzie określać wartość składników majątkowych wchodzących w jego skład, w tym Znaków, w wysokości równej wartości rynkowej, wynikającej z posiadanej przez Wnioskodawcę wyceny.

W konsekwencji, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wartości początkowe Znaków wchodzących w skład Zespołu Składników powinny być ustalone w wysokości wartości rynkowej z dnia ich nabycia w drodze darowizny.

Stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie znajduje potwierdzenie w linii interpretacyjnej organów podatkowych. Przykładowo prawidłowość stanowiska takiego jak Wnioskodawcy zostało potwierdzone przez:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 23 lutego 2015, nr IBPBI/1/415-1415/14/ZK;
• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 22 stycznia 2015 r., nr IBPBI/1/415-1298/14/ŚS;
• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 14 października 2014 r., nr IBPBI/1/415-1214/14/ZK;
• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 8 października 2014 r., nr IBPBI/1/415-754/14/ESZ;
• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 18 sierpnia 2014 r ., nr IBPBI/1/415-585/14/AB;
• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 18 lutego 2014 r., nr IPPB1/415-1258/13-2/ES.

Reasumując, wartość początkowa Znaków wchodzących w skład Zespołu Składników nabytego w drodze darowizny, w momencie ich wprowadzenia do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych jednoosobowej działalności gospodarczej, powinna zostać określona w wysokości wartości rynkowej tych składników z dnia nabycia Zespołu Składników, tj. darowizny, zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3 w związku z art. 22g ust. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przy czym wartość ta nie może być wyższa od różnicy pomiędzy wartością Zespołu Składników a wartością składników mienia, niebędącymi środkami trwałymi ani wartościami niematerialnymi i prawnymi, określoną dla celów podatku od spadków i darowizn.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.) nie definiuje pojęcia „darowizna”, dlatego należy w tym zakresie odwołać się do odpowiednich przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Celem darowizny jest dokonanie nieodpłatnego przysporzenia na rzecz obdarowanego kosztem majątku darczyńcy. Może ona polegać zarówno na przesunięciu do majątku obdarowanego określonych przedmiotów majątkowych, jak i na innych formach dyspozycji majątkowych darczyńcy prowadzących do zmniejszenia jego majątku, a po stronie majątku obdarowanego – do zwiększenia aktywów lub zmniejszenia pasywów.

Świadczenie darczyńcy jest bezpłatne wtedy, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. Zatem podstawowym elementem darowizny, niezbędnym do uznania, że dane świadczenie jest darowizną, jest jej nieodpłatność. Świadczenie jest nieodpłatne wówczas, gdy otrzymujący świadczenie nie świadczy nic w zamian, ani też nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w przyszłości. Jedynym celem, jaki leży u podstaw darowizny, jest chęć przysporzenia majątkowego na rzecz drugiej strony. Decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania danej czynności podatkiem od spadków i darowizn lub podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma kwalifikacja formy prawnej świadczonej pomocy, a zatem treść konkretnej umowy wiążącej strony.

Zgodnie z art. 5a pkt 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ilekroć w ustawie jest mowa o spółce niebędącej osobą prawną – oznacza to spółkę niebędącą podatnikiem podatku dochodowego. W myśl art. 5b ust. 2 tej ustawy jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3.

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy).

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Przy czym, w myśl art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

1. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
2. spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
3. prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
4. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
5. licencje,
6. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. – Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117, z późn. zm.),
7. wartość stanowiąca równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)

• o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Jak wynika z cytowanego unormowania, podlegającymi amortyzacji wartościami niematerialnymi i prawnymi są wskazane w jego treści prawa, licencje i know-how, które spełniają następujące warunki:

• zostały nabyte,
• nadają się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania,
• przewidywany okres ich używania przekracza rok,
• są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych przewiduje zamknięty katalog wartości niematerialnych i prawnych, na nabycie których wydatki rozpoznawane powinny być jako koszt podatkowy w formie odpisów amortyzacyjnych.

Oznacza to, że prawa, które nie zostały wymienione wprost w tej ustawie jako wartości niematerialne i prawne, nie mogą zostać zaliczone do tej kategorii. Tym samym nie podlegają amortyzacji.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. a) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych nieodpłatnie, z wyjątkiem nabytych w drodze spadku lub darowizny, jeżeli:

• nabycie to nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania rzeczy lub praw lub
• dochód z tego tytułu jest zwolniony od podatku dochodowego, lub
• nabycie to stanowi dochód, od którego na podstawie odrębnych przepisów zaniechano poboru podatku.

Zatem, kosztem uzyskania przychodów są również odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane od składników majątku nabytych w drodze spadku lub darowizny, spełniających warunki pozwalające uznać je za środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne.

Prawa, o których mowa w art. 22b ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych normuje ustawa z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2013 r., poz. 1410).

Zgodnie z art. 6 ust. 1 tej ustawy, na warunkach w niej określonych udzielane są patenty oraz dodatkowe prawa ochronne na wynalazki, prawa ochronne na wzory użytkowe i znaki towarowe, a także prawa z rejestracji na wzory przemysłowe, topografie układów scalonych oraz oznaczenia geograficzne.

Znakiem towarowym może być każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa (art. 120 ust. 1 ww. ustawy).

Znakiem towarowym może być w szczególności wyraz, rysunek, ornament, kompozycja kolorystyczna, forma przestrzenna, w tym forma towaru lub opakowania, a także melodia lub inny sygnał dźwiękowy (art. 120 ust. 2 ww. ustawy). Na znak towarowy może być udzielone prawo ochronne (art. 121 ww. ustawy).

Na podstawie art. 144 ww. ustawy, wydanie decyzji o udzieleniu prawa ochronnego na znak towarowy następuje po sprawdzeniu przez Urząd Patentowy, czy są spełnione ustawowe warunki wymagane dla uzyskania prawa. Jeżeli Urząd Patentowy stwierdzi brak ustawowych warunków do uzyskania prawa ochronnego na znak towarowy, wydaje, z zastrzeżeniem ust. 2, decyzję o odmowie jego udzielenia (art. 145 ust. 1 tej ustawy).

Natomiast zgodnie z art. 147 ust. 1 ww. ustawy, Urząd Patentowy wydaje decyzję o udzieleniu prawa ochronnego, jeżeli nie stwierdzi braku ustawowych warunków wymaganych do uzyskania prawa ochronnego na znak towarowy. Udzielone prawa ochronne na znaki towarowe podlegają wpisowi do rejestru znaków towarowych (art. 149 ww. ustawy). Udzielenie prawa ochronnego na znak towarowy stwierdza się przez wydanie świadectwa ochronnego na znak towarowy (art. 150 ustawy). Przez uzyskanie prawa ochronnego nabywa się prawo wyłącznego używania znaku towarowego w sposób zarobkowy lub zawodowy na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej (art. 153 ust. 1 ww. ustawy). Ponadto prawo ochronne na znak towarowy jest zbywalne i podlega dziedziczeniu (art. 162 ust. 1 ww. ustawy). Z powyższego wynika, iż na warunkach określonych w Prawie własności przemysłowej udzielane są m. in. prawa ochronne na znaki towarowe.

W konsekwencji, wskazane we wniosku prawa ochronne na Znaki towarowe należy zakwalifikować, w myśl art. 22b ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do kategorii wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji podatkowej. Oczywiście muszą zostać spełnione również pozostałe przesłanki, tj. prawo takie musi być nabyte i nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok.

Odnosząc powyższe do przedstawionego zdarzenia przyszłego, w którym Wnioskodawca wskazał, że przedmiotem darowizny będą wchodzące w skład przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, składniki w postaci prawa ochronnego do Znaków towarowych, należy stwierdzić, że prawa te mogą zostać uznane za podlegające amortyzacji wartości niematerialne i prawne, o których mowa w art. 22b ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych stanowi wartość początkowa wartości niematerialnych i prawnych, ustalona zgodnie z zasadami określonymi w art. 22g ww. ustawy. Sposób ustalenia wartości początkowej wartości niematerialnych i prawnych jest zróżnicowany m.in. z uwagi na sposób ich nabycia.

Stosownie do art. 22g ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób uważa się wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.

Zgodnie z art. 22g ust. 16 ww. ustawy, przy ustalaniu wartości początkowej poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zgodnie z ust. 1 pkt 3-5 oraz ust. 2, 8, 9, 14 i 15, przepis art. 19 stosuje się odpowiednio.

Przy czym, w myśl art. 19 ust. 3 powołanej ustawy, wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia.

Ponadto, w myśl art. 22g ust. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w razie nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w drodze spadku lub darowizny, łączną wartość początkową nabytych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowi suma ich wartości rynkowej, nie wyższa jednak od różnicy pomiędzy wartością tego przedsiębiorstwa albo jego zorganizowaną częścią a wartością składników mienia, niebędących środkami trwałymi ani wartościami niematerialnymi i prawnymi, określoną dla celów podatku od spadków i darowizn.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy oraz opis zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że wartość początkową wartości niematerialnych i prawnych w postaci praw ochronnych do Znaków towarowych, nabytych w drodze darowizny przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, należy ustalić na podstawie wartości rynkowej z dnia nabycia, o ile umowa darowizny nie określa tej wartości w niższej wysokości. Przy tym łączna wartość początkowa nabytych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych musi być równa sumie ich wartości rynkowej, nie wyższa jednak od różnicy pomiędzy wartością nabytego przedsiębiorstwa albo jego zorganizowanej części a wartością składników mienia, niebędących środkami trwałymi ani wartościami niematerialnymi i prawnymi, określoną dla celów podatku od spadków i darowizn.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym wartością początkową Znaków towarowych, o których mowa we wniosku, będzie wartość rynkowa określona w art. 22g ust. 1 pkt 3 w związku art. 22g ust. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest prawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.