INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 27 grudnia 2011 r. (data wpływu do tut. BKIP 30 grudnia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w razie okresowego wyłączenia środków trwałych z użytkowania Spółka jest uprawniona do kontynuowania amortyzacji i traktowania odpisów amortyzacyjnych jako kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 grudnia 2011 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w razie okresowego wyłączenia środków trwałych z użytkowania Spółka jest uprawniona do kontynuowania amortyzacji i traktowania odpisów amortyzacyjnych jako kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej posiada i zamierza nabyć składniki majątku, takie jak budynki, maszyny, samochody (dalej: „środki trwałe”), które zostały(ną) wprowadzone do ewidencji środków trwałych. W chwili nabycia Środki trwałe są kompletne i zdatne do użycia o przewidywanym okresie użyteczności dłuższym niż rok. W związku z tym Spółka dokonuje/będzie dokonywać od nich odpisów amortyzacyjnych - odpisy te będą dla Spółki kosztem uzyskania przychodów. Na skutek używania i upływu czasu przedmiotowe Środki trwałe mogą ulec zużyciu, które może spowodować czasowe wyłączenie środków trwałych z eksploatacji. Warunkiem dalszego używania zużytych środków trwałych jest zwykle przeprowadzenie kosztownych i długotrwałych ich napraw lub remontów. Może się to zatem wiązać z powyższym czasowym wyłączeniem środków trwałych z aktywnego ich używania do czasu podjęcia decyzji o naprawie lub remoncie. Po przeprowadzeniu niezbędnych remontów i napraw środki trwałe ponownie będą używane lub zostaną odpłatnie zbyte, w zależności od wyników kalkulacji opłacalności. Działalność gospodarcza, w której ww. środki trwałe są wykorzystywane będzie kontynuowana także wówczas, gdy Środki trwałe nie będą czasowo używane.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy okresowe wyłączenie z eksploatacji Środków trwałych wykorzystywanych w działalności gospodarczej, wcześniej wprowadzonych do ewidencji i amortyzowanych, pozwala Spółce na kontynuowanie podatkowych odpisów amortyzacyjnych...

Zdaniem Spółki, będzie ona uprawniona do kontynuowania odpisów amortyzacyjnych i zaliczania ich do kosztów uzyskania przychodów od środków trwałych, które tymczasowo zostały wyłączone z eksploatacji.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 updop, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a - 16m, z uwzględnieniem art. 16 updop. Zgodnie z art. 16a ust. 1 updop, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c tej ustawy, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty,

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu.

Powyższy przepis jednoznacznie wskazuje, że dla możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych istotne jest, aby cechy kompletności i zdatności środka trwałego były spełnione w chwili jego przyjęcia do używania. Ustawodawca nie wprowadził zatem warunku, aby o możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych decydowała ich zdatność do używania przez cały okres dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Na fakt ten zwrócił uwagę Naczelny Sąd Administracyjny wyroku z dnia 20 lipca 2011 r. (sygn. akt II FSK 245/10) uznając, że „jeśli w dniu zakupu budynek nie spełniał ani technicznych, ani prawnych warunków do jego użytkowania, to podatnik nie mógł dokonywać odpisów amortyzacyjnych od nabytego budynku.”

Ograniczenia dotyczące możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych zostały wskazane w art. 16c updop. Szczególne znaczenie ma art. 16c pkt 5 updop, zgodnie z którym amortyzacji nie podlegają składniki majątku, które nie są używane na skutek zawieszenia lub zaprzestania działalności gospodarczej, w której te składniki były używane. W tym przypadku składniki te nie podlegają amortyzacji od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zawieszono albo zaprzestano tę działalność (…).

Powyższy przepis jednoznacznie wskazuje, że brak możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych dotyczy wyłącznie sytuacji, gdy środek trwały nie jest używany z uwagi na zawieszenie lub zaprzestanie działalności gospodarczej. Innymi słowy, jeśli podatnik nie zaprzestał lub nie zawiesił działalności gospodarczej, a środek trwały nie jest czasowo używany, podatnik ma prawo dokonywania w tym okresie odpisów amortyzacyjnych. Ograniczenie, o którym mowa w art. 16c pkt 5 updop, nie uzależnia bowiem braku możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych od zdatności do używania lecz od faktu, że środek trwały nie może być używany z uwagi na zawieszenie lub zaprzestanie działalności gospodarczej.

Powyższe stanowisko potwierdzają interpretacje indywidualne wydane przez Ministra Finansów. Na przykład w interpretacji z 27 sierpnia 2010 r. Znak IBPBI/2/423-810/10/AK Minister Finansów potwierdził stanowisko podatnika, że „ art. 16c pkt 5 updop, wskazuje bezpośrednio, że amortyzacji podatkowej nie podlegają tylko takie składniki majątku, które nie są używane na skutek zaprzestania działalności, w której były wykorzystywane. Tym samym okresowe zaprzestanie używania danego środka trwałego w przypadku dalszego prowadzenia działalności gospodarczej, w której środek ten był używany, nie powoduje utraty prawa do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od tego środka trwałego”. Podobne stanowisko Minister Finansów wyraził także w niedawnej interpretacji z 09 maja 2011 r. (nr IPPB3/423-141/11-2/MC) uznając za prawidłowe stanowisko podatnika, że „czasowy brak używania środków trwałych (np. z uwagi na remont, demontaż itp.), w przypadku gdy działalność gospodarcza jest kontynuowana, uprawnia do dalszego dokonywania odpisów amortyzacyjnych.”

Stanowisko prezentowane przez Ministra Finansów jest również zgodne z orzecznictwem sądów administracyjnych, w tym z niedawnym wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 października 2011 r. (sygn. akt II FSK 725/10). W wyroku tym Sąd wskazał, że „składnik majątku podlega odpisom amortyzacyjnym jako środek trwały tylko wtedy, gdy:

• będzie wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą w przewidywanym czasie używania dłuższym niż rok,
• środek trwały został przez podatnika nabyty, stanowi jego własność,
• środek trwały został nabyty jako kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia go do używania, a to oznacza, że jego późniejsza niekompletność nie ma, tak z punktu widzenia wykładni art. 16a ust. 1 pkt 1-3 u.p.d.o.p. istotnego znaczenia.”
  
  

W dalszej części wskazanego wyroku Sąd podniósł, że „czasowy tylko brak wykorzystania danego środka trwałego w przypadku kontynuowania prowadzenia działalności, w której środek ten był wykorzystywany, nie powoduje utraty prawa do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od tego środka.” Co istotne NSA zgodził się, że czasowe niewykorzystanie środka trwałego może wynikać z jego aktualnej niekompletności a więc czasowej nieprzydatności. Sąd podkreślił, że „tylko więc całkowite zaprzestanie prowadzenia danego rodzaju działalności gospodarczej (np. działalności produkcyjnej, w której dana maszyna była wykorzystywana, przy kontynuowaniu np. działalności handlowej, w której dana maszyna była używana) uzasadnia zaprzestanie dokonywania odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16c pkt 5 in fine u.p.d.o.p.(..)”

Biorąc pod uwagę powyższe argumenty, Spółka będzie mieć prawo do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, które czasowo będą wyłączone z eksploatacji. O możliwości dokonywania od środków trwałych odpisów amortyzacyjnych świadczy bowiem fakt, że:

• w dniu nabycia środki trwałe są wykorzystywane w działalności gospodarczej zaś okres przewidywanego ich używania jest dłuższy niż rok,
• stanowią własność Spółki,
• w dniu nabycia były kompletne i zdatne do użytku.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 14 marca 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.