Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-2-2/4511-260/16/AK
z 13 maja 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 10 lutego 2016 r. (data otrzymania 18 lutego 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczania do przychodu pracownika wartości dojazdów samochodem służbowym do/z miejsca zamieszkania z/do miejsca wykonywania obowiązków służbowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 lutego 2016 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczania do przychodu pracownika wartości dojazdów samochodem służbowym do/z miejsca zamieszkania z/do miejsca wykonywania obowiązków służbowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Kierownik Urzędu Miasta, tj. Burmistrz Miasta wraz z Zastępcą Burmistrza Miasta są uprawnieni do używania samochodu osobowego wyłącznie do celów służbowych (umowa o współodpowiedzialności materialnej). Obaj pracownicy, którzy posługiwać się będą samochodem służbowym wyrazili zgodę na przyjęcie wspólnej odpowiedzialności materialnej za powierzone mienie (§ 2 ust. 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 4 października 1974 r. w sprawie wspólnej odpowiedzialności materialnej pracowników za powierzone mienie (Dz.U. z 1996 r. Nr 143, poz. 663). Ww. pracownicy przyjęli łącznie wspólną odpowiedzialność materialną za szkody spowodowane niedoborem w powierzonym mieniu z obowiązkiem wyliczenia się. Odpowiedzialność materialna pracowników w odniesieniu do każdego poszczególnego odpowiedzialnego materialnie pracownika wynosi ½ ułamka poniesionej przez pracodawcę szkody (§ 2 umowy o współodpowiedzialności materialnej). Samochód został zakupiony 22 grudnia 2015 r.

Obaj pracownicy zrezygnowali z ryczałtu przysługującego im za korzystanie z samochodów prywatnych. Pracodawca powierzył łącznie mienie ww. pracownikom wyłącznie do celów służbowych. W związku z przyjęciem odpowiedzialności materialnej pracownicy, zgodnie z § 3 umowy o współodpowiedzialności materialnej, zobowiązali się do dbałości o właściwe zabezpieczenie powierzonego mienia, utrzymywania pojazdu w należytym stanie technicznym i estetycznym, ścisłego przestrzegania zasad użytkowania powierzonego pojazdu (określonych w Zarządzeniu Burmistrza Miasta B. – Kierownika Urzędu – z 31 grudnia 2015 r.), ewidencjonowania zgodnie ze stanem faktycznym osób korzystających z powierzonego mienia w sporządzonej w tym celu ewidencji, niezwłocznego pisemnego informowania dysponującego pojazdem o wszelkich dostrzeżonych brakach i uchybieniach w zabezpieczeniu powierzonego mienia, zachowania należytej staranności przy wykonywaniu ww. pracy i zadań. Ponadto, obaj pracownicy zobowiązali się do rozliczenia z powierzonego mienia po rozwiązaniu umowy lub po jej wygaśnięciu oraz na każde żądanie pracodawcy i wyrównania na rzecz pracodawcy wszelkich szkód w powierzonym mieniu zaistniałych z winy pracowników.

Obaj pracownicy, zgodnie z § 1 ust. 4 umowy o współodpowiedzialności materialnej, mogą przekazać powierzone mienie do używania w celach służbowych innym osobom zatrudnionym u pracodawcy na podstawie upoważnienia dysponującego w tym wypadku pojazdem. Fakt ten musi być udokumentowany w stosownej ewidencji. Pracodawca zobowiązał się do zapewnienia pracownikom możliwości sprawowania osobistego nadzoru nad powierzonym mieniem przez zapewnienie swobodnego dostępu do mienia w czasie wykonywania pracy lub określonych czynności w miejscu powierzenia (§ 6 umowy).

Funkcja Burmistrza prawie 30-tysięcznego miasta wymaga wielu spotkań, wizyt, wyjazdów. Można w tym miejscu stwierdzić, że miejscem pracy osoby wybranej na to stanowisko jest obszar całej gminy. Burmistrz, jako Organ Gminy (art. 11a ust. 1 pkt 2, art. 26 ust. 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym – t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 1515 ze zm.), kieruje bieżącymi sprawami gminy oraz reprezentuje ją na zewnątrz (art. 31 ustawy o samorządzie gminnym). Jego praca służy zaspokajaniu zbiorowych potrzeb wspólnoty, tzw. zadania własne gminy, których przykładowe wyliczenie zostało wskazane w art. 7 ust. 2 ustawy o samorządzie gminnym. Wielokrotnie występują okoliczności takie, że Kierownik Urzędu jest zmuszony opuścić Urząd w celach odbycia wyjazdu poza obszar gminy. Są to np. spotkania z władzami innych gmin, powiatów, czy województwa, są to spotkania z inwestorami, przedsiębiorcami, w urzędzie marszałkowskim, z konserwatorem zabytków, itd. Burmistrz uczestniczy w różnorodnych spotkaniach organizowanych na i poza obszarem gminy, w różnych godzinach dnia, w tym późno popołudniowych. Spotkania, imprezy, wydarzenia mają charakter różnorodny, np. sportowy, związany ze świętem państwowym, religijnym. W każdym takim wydarzeniu Burmistrz reprezentuje Gminę. Podejmuje działania mające na celu jej promocję. Zdarzają się i takie sytuacje, kiedy Burmistrz udaje się na spotkanie aranżowane bez wcześniejszego wyprzedzenia. Burmistrz spotyka się z lokalnymi mieszkańcami gminy. Kierownik Urzędu odbywa spotkania również w dni wolne od pracy.

Przykładowo, można w tym miejscu przedstawić kalendarz spotkań Burmistrza, które miały miejsce w dniach wolnych od pracy, jak również w inne dni w godzinach popołudniowych:

1. (pt-sb): konferencja „P…” w K.Z.;
   
2. (sb, nd):
   
   1. Hala Widowiskowo-Sportowa, Mistrzostwa Polski. Ceremonia otwarcia mistrzostw – godz. 20.00, wręczenie medali – godz. 16.00;
   2. Ogólnopolski Festiwal. Koncert – godz. 15.30 wręczenie nagród i wyróżnień;
3. (czw):
   
   1. godz. 17.30 – spotkanie w Urzędzie Miasta w sprawie uchodźców;
   2. godz. 19.30 – biesiada górnicza;
   W dniach Międzynarodowe Sympozjum.
   
4. (sb):
   
   1. godz. 14.00 – dekoracja najlepszych uczestników zawodów tradycyjnego konnego biegu myśliwskiego;
   2. godz. 18.00 – uroczyste otwarcie zawodów strzeleckich z broni pneumatycznej;
5. (czw-sb) – wyjazd do Dortmundu;
   
6. (nd) godz. 19.00 – koncert na rynku organizowany przez parafię;
   
7. (pn) godz. 17.00 – jubileusz 50 lat pożycia małżeńskiego i więcej z uczestnictwem 37 par Jubilatów;
   
8. godz. 12.30 – Msza Św., rozpoczęcie obchodów Międzynarodowego Dnia Niewidomego. Uczestnicy uroczystości udali się następnie do auli – godz. 13.30 – otwarcie wystawy prac plastycznych osób niewidomych i słabo widzących;
   
9. (sb) – sadzenie żonkili w ramach ogólnopolskiej akcji „Pola Nadziei”;
   
10. (śr):
    
    1. godz. 14.30 – Msza Św.;
    2. godz. 15.30 – przemarsz pod pomnik „...”;
    3. godz. 16.30 – otwarcie wystawy;
    4. godz.17.30 – Szkoła Muzyczna;
11. (pt):
    
    1. godz. 14.00 – oficjalne otwarcie firmy X, rozpoczynającej działalność;
    2. godz.19.00 – kolacja;
12. (śr):
    
    1. godz. 18.00 – Msza Św.;
    2. godz. 19.00 – okolicznościowa akademia;
    3. godz. 20.00 – tradycyjna biesiada górnicza;
13. (czw) godz. 17.30 – prelekcja;
    
14. (pt) godz. 19.00 – Wieczór Barbórkowy;
    
15. (nd) godz. 16.00 – obchody dnia Świętego Mikołaja;
    
16. (śr) godz. 17.30 – dyskusja publiczna związana z wyłożeniem do publicznego wglądu projektu planu zagospodarowania przestrzennego osiedla;
    
17. (pt) godz. 16.00 – Zjazd Delegatów;
    
18. (sb):
    
    1. godz. 15.30 – Hala Widowiskowo-Sportowa, spotkanie opłatkowe;
    2. godz. 16.00-18.00 – Jubileuszowy Memoriał, Aula. Zwycięzcom wręczono nagrody i dyplomy.
19. (nd):
    
    1. godz. 11.00 – Mikołajowy Turniej Judo, Hala Widowiskowo-Sportowa;
    2. godz. 14.00 – turniej tańca towarzyskiego;
    3. godz. 15.30 – Msza Św. W Kościele X;
    4. godz. 17.00 – Msza Św. W Kościele Y;
20. (wt) godz. 16.00 – uroczysta gala z udziałem ambasadorów;
    
21. (śr) godz. 17.00 – spotkanie wigilijne;
    
22. (czw) godz. 15.00 – Jubileusz 10-lecia Stowarzyszenia Kulturalnego, spotkanie wigilijne w Szkole Podstawowej;
    
23. (pt) godz. 16.00 – spotkanie wigilijne w V;
    
24. (sb) godz. 15.00 – spotkanie wigilijne w X;
    
25. (nd) godz. 9.30-13.00 – spotkanie wigilijne w Y;
    
26. (śr) godz. 14.00 – spotkanie wigilijne w Z;
    
27. (czw)godz. 23.55 – przemowa noworoczna.
    
    
    

Burmistrz Miasta musi być dyspozycyjny o każdym czasie, w tym nawet w późnych godzinach nocnych w sytuacjach podwyższonego stanu gotowości z uwagi na zbliżające się zagrożenie dla mieszkańców gminy (por. art. 31a, 31b ustawy o samorządzie gminnym). Charakter zadań służbowych realizowanych przez Kierownika Urzędu powoduje, że musi być dyspozycyjny i mobilny.

Z tego też względu Kierownik Urzędu – Burmistrz Miasta – wykonuje przejazdy samochodem służbowym na trasie miejsce zamieszkania – miejsce wykonywania pracy i odwrotnie. Samochód garażowany jest nocą na zamykanej posesji Kierownika Urzędu. Miejsce zamieszkania Kierownika Urzędu od siedziby Urzędu Miasta znajduje się w oddaleniu, w obrębie tej samej gminy.

Przy Urzędzie Miasta B. znajduje się kilka stanowisk parkingowych. Parking znajduje się na tzw. dziedzińcu Urzędu i na noc przymykana jest brama. Z placu parkingowego korzysta jednostka organizacyjna „B…” sp. z o.o. (spółka komunalna), gdzie również znajduje się jej siedziba. Z placu parkingowego korzystają również pracownicy Straży Miejskiej. Samochody służbowe Straży Miejskiej zostawiane są na noc na tym parkingu; odstawiane na parking najpóźniej do godz. 23.00 (w dniach od poniedziałku do soboty). Zainstalowane dwie kamery, obejmują swym zasięgiem cały dziedziniec.

Obok budynku Urzędu Miasta znajduje się murowany zamykany garaż. Garaż ten nie jest dostosowany do parkowania ww. samochodu służbowego z uwagi m.in. na jego wysokość. W chwili obecnej parkuje tam inny samochód służbowy. Wjazd do tego garażu jest dość specyficzny (stromy zjazd z góry, ograniczenie ścianami z dwóch stron). Wjazd do tego garażu omawianym samochodem będzie wiązał się z dokonaniem zarysowań zderzaka i dachu, co jest niedopuszczalne. Garaż nie jest objęty zasięgiem kamer. Garaż nie jest ogrodzony. Dostęp do niego jest bezpośrednio z ulicy. Przebudowa tego garażu jest utrudniona, albowiem wiąże się m.in. z uzyskaniem zgody konserwatora zabytków (garaż wchodzi w skład budynków – budynek Urzędu Miasta – objętych opieką konserwatorską). Zostawianie samochodu na noc na parkingu na dziedzińcu Urzędu Miasta wiąże się ze znacznym ryzykiem. Na parking może teoretycznie dostać się „każdy”.

Zasady korzystania z samochodów służbowych będących w dyspozycji Urzędu Miasta B. zostały określone w Zarządzeniu Burmistrza Miasta B. – Kierownika Urzędu – z 31 grudnia 2015 r. Pracodawca dysponuje trzema samochodami służbowymi. Samochody te mogą być wykorzystywane wyłącznie do celów służbowych związanych z wykonywaniem funkcji, zadań i obowiązków służbowych przez osoby zatrudnione w Urzędzie. Samochody służbowe służą wyłącznie do jazdy w celach służbowych na terenie miasta B. Wyjazd poza granice miasta wymaga polecenia służbowego (delegacji). Omawiany samochód służbowy przeznaczony jest głównie na potrzeby wyjazdów służbowych Burmistrza i Zastępcy Burmistrza. W przypadku, gdy wymienione osoby nie korzystają z samochodu, może on być wykorzystywany do wyjazdów służbowych przez pozostałych pracowników Urzędu – stosowna adnotacja w karcie pojazdu (§ 2 ust. 1-3 Zasad korzystania z samochodów służbowych będących w dyspozycji Urzędu Miasta B. ustalonych Zarządzeniem z 31 grudnia 2015 r.). Osoby kierujące pojazdem służbowym ponoszą odpowiedzialność na zasadach ogólnych za skutki wynikłe z naruszenia przez nich zasad ruchu drogowego (§ 2 ust. 8 Zasad).

Poza godzinami pracy samochody służbowe powinny być parkowane na ogrodzonym parkingu w siedzibie Urzędu w B. Dysponent może korzystać z samochodu służbowego w dni wolne od pracy oraz po godzinach pracy za pisemną zgodą Burmistrza. W uzasadnionych przypadkach Burmistrz może udzielić Dysponentowi pisemnej zgody na parkowanie samochodu w innym miejscu, niż na parkingu Urzędu Miasta B. (§ 5 Zasad). Kierownik Urzędu – Burmistrz Miasta –musi wykazywać pełną gotowość do wykonywania swoich obowiązków w różnych porach dnia. Absurdalnym staje się sytuacja, kiedy zmuszony byłby prywatnym samochodem „dostawać się” w późnych godzinach popołudniowych na parking Urzędu, aby móc skorzystać z samochodu służbowego. Charakter pracy, zadań służbowych Burmistrza Miasta wymaga od niego pełnej dyspozycyjności i gotowości. Parkowanie (garażowanie) w miejscu zamieszkania Kierownika Urzędu – Burmistrza Miasta – ma na celu zapewnić pracownikowi mobilność oraz dyspozycyjność w wykonywaniu obowiązków służbowych, jednocześnie umożliwiając mu sprawowanie nadzoru nad powierzonym samochodem.

W związku z powyższym stanem faktycznym zadano następujące pytanie.

Czy wykorzystywanie samochodu służbowego do przejazdu z miejsca zamieszkania pracownika (Kierownika Urzędu – Burmistrza Miasta) do miejsca wykonywania pracy i odwrotnie (garażowanie nocą w miejscu zamieszkania) w stanie faktycznym przedstawionym powyżej stanowi nieodpłatne świadczenie w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w związku z tym, czy wartość tego świadczenia winna być zaliczana do przychodu pracownika ze stosunku pracy?

Zdaniem Wnioskodawcy, nieuzasadnione byłoby kwalifikowanie wykorzystywania samochodu służbowego przez pracownika (Burmistrza Miasta) w celu dojazdu do pracy i z pracy jako przychodu będącego podstawą do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Przejazdy są prawidłowym i efektywnym wypełnianiem przez pracownika obowiązków służbowych, więc nie powinny być traktowane jako przychód ze stosunku pracy.

Powyższe potwierdza stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 9 grudnia 2015 r., sygn. IPTPB3/4511-210/15-2/JZ. Podobnie Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 18 września 2015 r., sygn. ILPB2/4511-1-574/15-2/JK: „(...) Biorąc pod uwagę powyższe, należy stwierdzić, że przydzielenie samochodu służbowego i wyznaczenie miejsca garażowania (parkowania) w „bezpiecznym miejscu”, wynikające z charakteru pracy na danym stanowisku nie stanowi przychodu pracownika ze stosunku pracy, o ile samochód ten jest wykorzystywany w celach służbowych. W konsekwencji przejazdy z miejsca parkowania do siedziby Wnioskodawcy lub miejsca wykonywania pracy nie generują również przychodu ze stosunku pracy. Przychód ze stosunku pracy nie powstaje bowiem w sytuacji gdy przejazdy z oraz do miejsca parkowania, a także garażowanie (parkowanie) stanowią realizację celu służbowego jakim jest dbałość o powierzone mienie Wnioskodawcy i umożliwiają sprawne i efektywne wypełnianie powierzonych zadań”. Jak również Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z 9 marca 2015 r., sygn. ITPB2/415-1079b/14/RS.

W oparciu o obowiązujące przepisy – zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Kwestię dotyczącą określenia przychodu ze stosunku pracy, tj. dotyczącą innych nieodpłatnych świadczeń należy rozpatrywać w kontekście przepisów prawa pracy dotyczących odpowiedzialności pracowników za powierzone mienie. Pracownik odpowiada w pełnej wysokości za szkodę w mieniu innym niż wymienione w § 1, powierzonym mu z obowiązkiem zwrotu albo do wyliczenia się – art. 124 § 2 Kodeksu pracy. Od odpowiedzialności określonej w § 1 i 2 pracownik może się uwolnić, jeżeli wykaże, że szkoda powstała z przyczyn od niego niezależnych, a w szczególności wskutek niezapewnienia przez pracodawcę warunków umożliwiających zabezpieczenie powierzonego mienia – art. 124 § 3 Kodeku pracy.

Koniecznymi przesłankami odpowiedzialności pracownika są prawidłowe powierzenie mienia w warunkach umożliwiających jego strzeżenie oraz nierozliczenie się przez niego z tego mienia. Rozliczenie się przez pracownika z powierzonego mienia polega na wykazaniu, że pozostaje ono nadal pod jego pieczą lub że zostało ono rozdysponowane zgodnie z prawem. Całkowity brak warunków umożliwiających dopilnowanie powierzonego mienia wywołuje takie same skutki jak jego wadliwe powierzenie (Komentarz do art. 124 Kodeksu pracy, Jaśkowski Kazimierz, LEX 2015).

„Pracownik, któremu powierzono mienie w prawidłowy sposób, ponosi odpowiedzialność na podstawie art. 124 Kodeksu pracy, choćby nawet nie podpisał deklaracji o przyjęciu tej odpowiedzialności. Istotna jest bowiem rzeczywista zgoda pracownika na przyjęcie owej odpowiedzialności, wynikająca wprost lub pośrednio z uzgodnienia rodzaju pracy w umowie o pracę, a wyrażona na tyle wyraźnie, by nie budziła wątpliwości oraz to, by powierzenie mienia nastąpiło w taki sposób, aby pracownik wszedł w jego rzeczywiste posiadanie i mógł nim dysponować w warunkach zapewniających możliwość zabezpieczenia mienia przed dostępem osób nieupoważnionych i utrzymania mienia w stanie zgodnym z jego przeznaczeniem, a następnie dokonać jego zwrotu lub wyliczyć się z niego” (postanowienie SN z 9 stycznia 2014 r., sygn. akt I PK 178/13; wyrok SN z 19 kwietnia 2010 r., sygn. akt II PK 307/09).

„Pracownik odpowiada za mienie powierzone tylko wtedy, gdy ma nad tym mieniem pieczę i bezpośredni nadzór” (wyrok SN z 3 grudnia 2013 r., sygn. akt I PK 140/13).

„Pracownik ponosi odpowiedzialność za szkodę w mieniu powierzonym wskutek kradzieży przez nieznanych sprawców w takim zakresie, w jakim można mu zarzucić niewykonanie lub nienależyte wykonanie obowiązku pieczy. Dlatego też, jeśli pracownik zaniedbał swoje obowiązki odnośnie do zabezpieczenia samochodu przed kradzieżą, np. pozostawił pojazd niezamknięty lub nie uruchomił urządzeń alarmowych ani blokad, w które był wyposażony, a miejsce, w którym auto zostało zaparkowane, było niezabezpieczone, to można uznać, że ten przyczynił się do powstania kradzieży i za powstałą przez to szkodę będzie ponosił odpowiedzialność” (wyrok SN z 24 czerwca 2009 r., sygn. akt II PK 286/09). „Jedynym wymogiem prawidłowego powierzenia mienia jest to, by znany był jego rodzaj i (lub) wartość i by pracownik miał możliwość sprawowania nad nim pieczy. Znaczenie ma nie tylko formalne dokonanie „powierzenia” określonego mienia, co raczej faktyczne przekazanie pracownikowi mienia i przejęcie przez pracownika pieczy nad tym mieniem” (wyrok SN z 26 marca 2009 r., sygn. akt II PK 241/08).

Powierzenie mienia pracownikowi wiąże się również ze sprawowaniem nadzoru nad nim, sprawowaniem pieczy. Wówczas wtedy dochodzi do prawidłowego powierzenia mienia. Jak zostało wskazane w stanie faktycznym sprawy, charakter pracy Burmistrza Miasta wiąże się z licznymi spotkaniami, wyjazdami w całym tygodniu, nie wyłączając dni wolnych od pracy. Stąd korzystanie z samochodu służbowego w różnych porach dnia, w różne dni tygodnia podyktowane jest obowiązkami służbowymi. Garażowanie samochodu służbowego w miejscu zamieszkania Kierownika Urzędu związane jest ze sprawowaniem pieczy i bezpośredniego nadzoru nad nim z racji ciążącej odpowiedzialności materialnej.

Biorąc pod uwagę powyższe, stwierdzić należy, że przejazdy z miejsca zamieszkania do miejsca wykonywania zadań służbowych i z powrotem samochodem służbowym, co jest podyktowane charakterem pracy nie będą stanowiły dla pracownika (Kierownika Urzędu – Burmistrza Miasta) przychodu ze stosunku pracy. Przejazdy samochodem służbowym, garażowanie w miejscu zamieszkania, stanowią realizację celu służbowego, jakim jest dbałość o mienie, a także stała gotowość (mobilność) do wykonywania obowiązków służbowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady – wyrażonej w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) – opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 11 ust. 1 ww. ustawy – przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy stanowi, że źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ww. ustawy – za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zatem do przychodów ze stosunku pracy zalicza się wszystkie otrzymywane przez pracownika świadczenia, wynikające z zawartej umowy, bądź mające związek z wykonywaniem przez niego pracy.

Stosownie do art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b.

W myśl art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Przepisy dotyczące określania przychodu ze stosunku pracy, w szczególności dotyczące innych nieodpłatnych świadczeń należy rozpatrywać w kontekście przepisów obowiązujących pracowników, określających m.in. zasady użytkowania i dbania o powierzone pracownikom mienie. Jak bowiem wynika z dyspozycji art. 124 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 1502 ze zm.) – pracownik odpowiada w pełnej wysokości również za szkodę w mieniu innym niż wymienione w § 1, powierzonym mu z obowiązkiem zwrotu albo do wyliczenia się. Z powyższego wynika, że realizacja obowiązków służbowych przez pracownika nie może generować dla tego pracownika dodatkowego przychodu ze stosunku pracy.

W świetle wskazanego wyżej przepisu pracownik dojeżdżający samochodem służbowym z miejsca zamieszkania, będącego wyznaczonym miejscem parkowania do siedziby pracodawcy (czy też miejsca wykonywania pracy) oraz z siedziby pracodawcy (czy też z miejsca wykonywania pracy) do miejsca zamieszkania – co do zasady – nie uzyskuje przychodu ze stosunku pracy w postaci nieodpłatnego świadczenia w sytuacji, gdy miejsce parkowania samochodu służbowego zostało jemu wyznaczone przez pracodawcę zgodnie z uregulowanymi zasadami. Sytuacja taka występuje wówczas, gdy pracodawca nie dysponuje zabezpieczonym placem bądź garażem, w którym mógłby bezpiecznie parkować samochody użytkowane przez pracowników, bądź gdy wynika to z charakteru zadań służbowych realizowanych przez pracowników.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że przejazdy pracownika (Kierownika Urzędu – Burmistrza Miasta) przydzielonym samochodem służbowym z miejsca jego zamieszkania do miejsca wykonywania pracy, czyli do miejsc na obszarze i poza obszarem gminy gdzie odbywają się różnego rodzaju spotkania, imprezy, wydarzenia i z powrotem są ściśle związane z charakterem jego pracy i zadaniami służbowymi. Przejazdy są prawidłowym i efektywnym wypełnianiem przez pracownika obowiązków służbowych. Ponadto parkowanie (garażowanie) samochodu w miejscu zamieszkania Burmistrza Miasta ma na celu zapewnić mu mobilność oraz dyspozycyjność w wykonywaniu obowiązków służbowych i jednocześnie umożliwić sprawowanie nadzoru nad powierzonym samochodem.

Biorąc zatem pod uwagę powyższe fakty stwierdzić należy, że jeżeli ww. przejazdy odbywają się wyłącznie w celach służbowych, dla których to powierzony został Burmistrzowi Miasta samochód służbowy, to wykorzystywanie tego samochodu do przejazdu z miejsca zamieszkania Burmistrza Miasta do miejsca wykonywania pracy i odwrotnie (garażowanie nocą w miejscu zamieszkania) nie stanowi nieodpłatnego świadczenie w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, ww. przejazdy pracownika – Burmistrza Miasta – samochodem służbowym – o ile nie służą one jego osobistym celom lecz odbywają się w ramach realizacji zadań służbowych – nie stanowią nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu przepisu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem wartości tego świadczenia nie można zaliczyć do przychodu pracownika ze stosunku pracy. Tym samym z tego tytułu na Wnioskodawcy nie ciążą obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych.

Stanowisko Wnioskodawcy uznano zatem za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie – w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.