Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB2/4515-18/16-4/AF
z 14 kwietnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 7 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 2 lutego 2016 r. (data wpływu 4 lutego 2016 r.) uzupełnionym pismem z dnia 6 kwietnia 2016 r. (data nadania 7 kwietnia 2016 r., data wpływu 11 kwietnia 2016 r.) na wezwanie z dnia 31 marca 2016 r. (data doręczenia 4 kwietnia 2016 r.) Nr IPPB2/4515-18/16-2/AF o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy darowizny - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 lutego 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy darowizny.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest obywatelem Hiszpanii zamieszkującym na terytorium Polski. Od dwóch lat Wnioskodawca rozlicza się z podatku dochodowego w Polsce. Z Polską, z uwagi na prowadzone tu życie rodzinne, Wnioskodawca wiąże swoją przyszłość.

Siostra Wnioskodawcy zamierza przekazać mu w formie darowizny sumę pieniężną, która znacznie przekracza kwotę 9.637 zł. Umowa darowizny nie zostanie sporządzona w formie aktu notarialnego.

Nie jest wykluczone, że kwota darowizny zostanie przekazana Wnioskodawcy za pomocą kilku przelewów dokonanych na jego rachunek bankowy, jednakże wszystkie przelewy dokonane zostaną w okresie 6 miesięcy liczonych od daty pierwszego przelewu.

Pismem z dnia 31 marca 2016 r. (data doręczenia 4 kwietnia 2016 r.) Nr IPPB2/4515-18/ 16-2/AF wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania poprzez wskazanie uzupełnienie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego poprzez wskazanie:

• Czy w chwili zawarcia umowy darowizny Wnioskodawca będzie miał miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej?
  
• Czy w chwili zawarcia umowy darowizny Wnioskodawca będzie posiadał obywatelstwo polskie lub obywatelstwo jednego z państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub będzie miał miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub na terytorium takiego państwa?
  
• Czy darczyńca w chwili zawarcia umowy darowizny będzie obywatelem polskim lub będzie miał miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej?
  
• Gdzie będą znajdowały się środki pieniężne w chwili zawarcia umowy darowizny (terytorium Rzeczypospolitej Polskiej czy też terytorium innego państwa)?
  
  

Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie, wyjaśniając, że:

1. W chwili zawarcia umowy darowizny Wnioskodawca będzie miał miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przy założeniu, że pobyt stały definiowany jest zgodnie z art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 24.09.2010 r. o ewidencji ludności, tj. jako zamieszkanie w określonej miejscowości pod oznaczonym adresem z zamiarem stałego przebywania. Natomiast Wnioskodawca w chwili zawarcia umowy darowizny nie będzie legitymował się prawem stałego pobytu, o którym mowa w art. 42 ustawy z dnia 14.07.2006 r. o wjeździe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pobycie oraz wyjeździe z tego terytorium obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej i członków ich rodzin.
2. W chwili zawarcia umowy darowizny Wnioskodawca będzie posiadał obywatelstwo jednego z państw członkowskich Unii Europejskiej – Hiszpanii, a także będzie miał miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
3. W chwili zawarcia umowy darowizny darczyńca nie będzie obywatelem polskim, ani nie będzie miał miejsca stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (darczyńca będzie obywatelką Hiszpanii posiadającą miejsce stałego pobytu na terytorium Hiszpanii).
4. W chwili zawarcia umowy darowizny środki pieniężne nie będą znajdowały się na terytorium Polski. Środki pieniężne będą znajdowały się na terytorium Hiszpanii na rachunku bankowym darczyńcy, skąd zostaną przelane na rachunek bankowy Wnioskodawcy prowadzony przez bank znajdujący się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Środki te zostaną przeznaczone na zakup udziału w prawie własności nieruchomości położonej na terytorium Polski.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

1. Czy w przedstawionym stanie faktycznym, Wnioskodawca jako obywatel Unii Europejskiej korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 4a ust. 1 w zw. z art. 4 ust. 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn?
2. Czy jeżeli przekazanie kwoty darowizny nastąpi za pomocą kilku przelewów dokonanych na rachunek bankowy Wnioskodawcy w okresie 6 miesięcy liczonych od daty pierwszego przelewu, to do skorzystania z ulgi, o której mowa w art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn wystarczy jedno zgłoszenie nabycia, o którym mowa w art. 4a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizny, przy założeniu, że zostanie ono dokonane w terminie nie później niż 6 miesięcy od daty pierwszego przelewu?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, jako obywatel Unii Europejskiej korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 4a ust. 1 w zw. z art. 4 ust. 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Jeżeli przekazanie kwoty darowizny nastąpi za pomocą kilku przelewów dokonanych na rachunek bankowy Wnioskodawcy w okresie 6 miesięcy liczonych od daty pierwszego przelewu, to do skorzystania z ulgi, o której mowa w art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadkowi darowizn wystarczy jedno zgłoszenie nabycia, o którym mowa w art. 4a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizny, przy założeniu, że zostanie ono dokonane w terminie nie później niż 6 miesięcy od daty pierwszego przelewu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2016 r., poz. 205) podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej – tytułem m.in. darowizny.

W myśl art. 2 tej ustawy nabycie własności rzeczy znajdujących się za granicą lub praw majątkowych wykonywanych za granicą podlega podatkowi, jeżeli w chwili otwarcia spadku lub zawarcia umowy darowizny nabywca był obywatelem polskim lub miał miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Stosownie do art. 3 ust. 1 ww. ustawy podatkowi nie podlega nabycie własności rzeczy ruchomych znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych podlegających wykonaniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli w dniu nabycia ani nabywca, ani też spadkodawca lub darczyńca nie byli obywatelami polskimi i nie mieli miejsca stałego pobytu lub siedziby na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn, zwalnia się od podatku nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych przez małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, rodzeństwo, ojczyma i macochę, jeżeli:

1. zgłoszą nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie 6 miesięcy od dnia powstania obowiązku podatkowego powstałego na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 2-5, 7 i 8 oraz ust. 2, a w przypadku nabycia w drodze dziedziczenia – w terminie 6 miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia sądu stwierdzającego nabycie spadku, z zastrzeżeniem ust. 2 i 4 oraz
2. w przypadku gdy przedmiotem nabycia tytułem darowizny lub polecenia darczyńcy są środki pieniężne, a wartość majątku nabytego łącznie od tej samej osoby w okresie 5 lat poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie, doliczona do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych, przekracza kwotę określoną w art. 9 ust. 1 pkt 1 – udokumentują ich otrzymanie dowodem przekazania na rachunek płatniczy nabywcy, na jego rachunek, inny niż płatniczy, w banku lub spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej lub przekazem pocztowym.
   
   

Stosownie do zapisu art. 4 ust. 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn zwolnienie określone m.in. w art. 4a stosuje się, jeżeli w chwili nabycia nabywca posiadał obywatelstwo polskie lub obywatelstwo jednego z państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub miał miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub na terytorium takiego państwa.

Jak z powyższych przepisów wynika nabycie przez osobę fizyczną rzeczy i praw majątkowych tytułem darowizny podlega podatkowi od spadków i darowizn, jeżeli:

• nabywane rzeczy znajdują się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub nabywane prawa majątkowe wykonywane są na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub
  
• nabywane rzeczy znajdują się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane są za granicą jednakże w chwili zawarcia umowy darowizny nabywca był obywatelem polskim lub miał miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
  
  

Natomiast nabycie przez osobę fizyczną rzeczy i praw majątkowych tytułem darowizny nie podlega podatkowi od spadków i darowizn, jeżeli:

• nabywane rzeczy znajdują się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane są za granicą jednakże w chwili zawarcia umowy darowizny nabywca nie był obywatelem polskim lub nie miał miejsca stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub,
  
• nabywane rzeczy ruchome znajdują się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub nabywane prawa majątkowe wykonywane są na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, ale w dniu nabycia zarówno darczyńca jak i obdarowany nie byli obywatelami polskimi i nie mieli miejsca stałego pobytu lub siedziby na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
  
  

Uogólniając powyższe należy stwierdzić, że ustawodawca w ustawie o podatku od spadków i darowizn określił dwa samoistne stany prawne - normujące odmienne zdarzenia – w zakresie przysporzenia majątkowego, z którymi prawo wiąże powstanie obowiązku podatkowego. Pierwszy, określony w treści art. 1 ww. ustawy, odnosi się do nabycia rzeczy lub praw na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od obywatelstwa czy też miejsca zamieszkania uprawnionej osoby fizycznej. Drugi stan prawny określony w art. 2 cyt. ustawy, odnosi się do posiadania obywatelstwa polskiego lub miejsca stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Ustawodawca jako wiodącą przyjął zasadę domicylu, zgodnie z którą obowiązek podatkowy ciąży na osobie mającej stałe miejsce zamieszkania w Polsce, nawet gdy chodzi o nabycie rzeczy lub praw majątkowych za granicą. Drugą zaś z zasad w zakresie przedmiotu opodatkowania jest zasada obywatelstwa i miejsca stałego pobytu, stosownie do której obowiązek podatkowy powstaje z momentem otwarcia spadku lub zawarcia umowy darowizny, jeżeli nabywca jest obywatelem polskim lub ma miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest obywatelem Hiszpanii zamieszkującym na terytorium Polski. Od dwóch lat Wnioskodawca rozlicza się z podatku dochodowego w Polsce. Z Polską, z uwagi na prowadzone tu życie rodzinne, Wnioskodawca wiąże swoją przyszłość. Siostra Wnioskodawcy zamierza przekazać mu w formie darowizny sumę pieniężną, która znacznie przekracza kwotę 9.637 zł. Umowa darowizny nie zostanie sporządzona w formie aktu notarialnego. Nie jest wykluczone, że kwota darowizny zostanie przekazana Wnioskodawcy za pomocą kilku przelewów dokonanych na jego rachunek bankowy, jednakże wszystkie przelewy dokonane zostaną w okresie 6 miesięcy liczonych od daty pierwszego przelewu. W uzupełnieniu zdarzenia przyszłego Wnioskodawca wskazał, że w chwili zawarcia umowy darowizny Wnioskodawca będzie miał miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (przy założeniu, że pobyt stały definiowany jest zgodnie z art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 24.09.2010 r. o ewidencji ludności, tj. jako zamieszkanie w określonej miejscowości pod oznaczonym adresem z zamiarem stałego przebywania. Natomiast Wnioskodawca w chwili zawarcia umowy darowizny nie będzie legitymował się prawem stałego pobytu, o którym mowa w art. 42 ustawy z dnia 14.07.2006 r. o wjeździe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pobycie oraz wyjeździe z tego terytorium obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej i członków ich rodzin. W chwili zawarcia umowy darowizny Wnioskodawca będzie posiadał obywatelstwo jednego z państw członkowskich Unii Europejskiej – Hiszpanii, a także będzie miał miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W chwili zawarcia umowy darowizny darczyńca nie będzie obywatelem polskim, ani nie będzie miał miejsca stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (darczyńca będzie obywatelką Hiszpanii posiadającą miejsce stałego pobytu na terytorium Hiszpanii). W chwili zawarcia umowy darowizny środki pieniężne nie będą znajdowały się na terytorium Polski. Środki pieniężne będą znajdowały się na terytorium Hiszpanii na rachunku bankowym darczyńcy, skąd zostaną przelane na rachunek bankowy Wnioskodawcy prowadzony przez bank znajdujący się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Środki te zostaną przeznaczone na zakup udziału w prawie własności nieruchomości położonej na terytorium Polski.

Biorąc pod uwagę przedstawione przez Wnioskodawcę zdarzenie przyszłe, należy wskazać, że powołany przez Wnioskodawcę art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 24 września 2010 r. o ewidencji ludności (Dz. U. z 2015 r., poz. 388 z późn. zm.) nie może mieć zastosowania do określenia miejsca stałego pobytu w stosunku do Wnioskodawcy, bowiem przepis ten odnosi się do obowiązku meldunkowego obywateli polskich.

W sytuacji Wnioskodawcy, jako obywatela Hiszpanii, znajdzie zastosowanie ustawa z dnia 14 lipca 2006 r. o wjeździe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pobycie oraz wyjeździe z tego terytorium obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej i członków ich rodzin (Dz. U. z 2014 r., poz. 1525 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 27 § 1 i § 2 ustawy o wjeździe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pobycie oraz wyjeździe z tego terytorium obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej i członków ich rodzin zarejestrowanie pobytu następuje w rejestrze pobytu obywatela UE. Obywatelowi UE, którego pobyt został zarejestrowany, wydaje się zaświadczenie o zarejestrowaniu pobytu obywatela UE. Z kolei w myśl art. 42 ww. ustawy obywatel UE nabywa prawo stałego pobytu po upływie 5 lat nieprzerwanego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Stosownie do art. 48 ww. ustawy obywatelowi UE, który nabył prawo stałego pobytu zgodnie z warunkami określonymi w niniejszym rozdziale, wydaje się dokument potwierdzający prawo stałego pobytu.

Dokonując analizy przedmiotowej sprawy w pierwszej kolejności należy zauważyć, że przedmiot darowizny, który będą stanowiły środki pieniężne w chwili zawarcia umowy nie będą znajdowały się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Z treści wniosku wynika, że darowana Wnioskodawcy suma pieniężna zostanie przekazana Wnioskodawcy w formie kilku przelewów z rachunku bankowego prowadzonego przez bank w Hiszpanii na rachunek Wnioskodawcy prowadzony przez bank w Polsce. W przedmiotowej sprawie nie znajdzie zatem zastosowania art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Przepis ten bowiem dotyczy rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Należy jednak wskazać, że na mocy art. 2 ustawy przedmiotem ustawy o podatku od spadków i darowizn objęte jest również nabycie własności rzeczy znajdujących się za granicą lub praw majątkowych wykonywanych za granicą. Powołany przepis ma zastosowanie tylko wówczas, gdy w chwili zawarcia umowy darowizny nabywca jest obywatelem polskim lub ma miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Skoro zatem Wnioskodawca w chwili zawarcia umowy darowizny nie będzie obywatelem polskim, jak również nie będzie posiadał na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej stałego pobytu, to nabycie przez niego środków pieniężnych w drodze umowy darowizny nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn zgodnie z art. 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn. W związku z powyższym, że umowa darowizny środków pieniężnych, nie będzie podlegała podatkowi od spadków i darowizn, bezprzedmiotowe jest rozpatrywanie wniosku pod kątem zastosowania zwolnienia zawartego w art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Należy nadmienić, że zwolnienie zawarte w art. 4a w zw. z art. 4 ust. 4, ustawy o podatku od spadków i darowizn, po spełnieniu warunków zawartych w tym przepisie, miałoby zastosowanie w stosunku do Wnioskodawcy wówczas, gdyby jako obywatel Hiszpanii posiadał miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zgodnie z ustawą o wjeździe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pobycie oraz wyjeździe z tego terytorium obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej i członków ich rodzin. Wówczas zgłoszenie o nabyciu własności rzeczy lub praw majątkowych SD-Z2 powinno być złożone od każdego dokonanego przelewu środków pieniężnych oddzielnie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.