Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPB4.4511.1.2016.2.KS
z 10 maja 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 30 marca 2016 r. (data wpływu 31 marca 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 21 kwietnia 2016 r. (data wpływu 22 kwietnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty odszkodowania w ramach Programu Dobrowolnych Odejść – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 marca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty odszkodowania w ramach Programu Dobrowolnych Odejść.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 12 kwietnia 2016 r., nr 1061-IPTPB4.4511.1.2016.1.KS, na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 13 kwietnia 2016 r. (data doręczenia 19 kwietnia 2016 r.). Wnioskodawczyni uzupełniła przedmiotowy wniosek pismem z dnia 21 kwietnia 2016 r. (data wpływu 22 kwietnia 2016 r.), nadanym za pośrednictwem placówki pocztowej w dniu 21 kwietnia 2016 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Na podstawie art. 34 Umowy Społecznej – porozumienia w sprawie gwarancji dla pracowników … S.A., po zmianie nazwy – … S.A., którego następcą prawnym jest … S.A. z siedzibą w … z Oddziałami, w tym Oddział z siedzibą w …, który posiada status pracodawcy – w dniu 23 grudnia 2014 r. zostało zawarte porozumienie w sprawie wprowadzenia Regulaminu Programu Dobrowolnych Odejść w …S.A. dla Oddziału z siedzibą w … w roku 2014. Ww. Regulamin skierowany został do określonej grupy pracowników, którzy na jego podstawie mogli skorzystać z możliwości rozwiązania stosunku pracy za porozumieniem stron, z czym wiązała się wypłata odszkodowania.

Zasady ustalania wysokości wypłaconych odszkodowań określone zostały w par. 7 Regulaminu. I tak, wysokość dobrowolnego odszkodowania z Programu Dobrowolnych Odejść stanowiła równowartość kwoty będącej iloczynem średniego miesięcznego wynagrodzenia i liczby pełnych miesięcy brakujących do nabycia prawa do świadczenia emerytalnego przez uprawnionego pracownika, przy czym maksymalna liczba tych pełnych miesięcy nie mogła przekroczyć 14 miesięcy, a ponadto wysokość dobrowolnego odszkodowania nie mogła być wyższa niż 80 000 zł. W ust. 8 par. 7 stwierdzono, że z kwoty dobrowolnego odszkodowania z Programu Dobrowolnych Odejść przed jego wypłatą zostanie pobrana przez pracodawcę zaliczka na podatek dochodowy od osób fizycznych zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa.

Wnioskodawczyni, jako osoba uprawniona (w myśl Regulaminu Programu Dobrowolnych Odejść), skorzystała z możliwości rozwiązania stosunku pracy, zgodnie z wyżej opisanymi warunkami Regulaminu Programu Dobrowolnych Odejść w … Obrót S.A. w 2014 r., składając dnia 12 stycznia 2015 r. wniosek o przystąpienie do Programu Dobrowolnych Odejść, w którym określiła datę rozwiązania stosunku pracy na dzień 28 lutego 2015 r. Z tym też terminem stosunek pracy ustał.

Zgodnie z zapisami Regulaminu i zawartym porozumieniem, pracodawca wypłacił Wnioskodawczyni w dniu 6 marca 2015 r., przelewem na wskazany przez Nią rachunek bankowy, następujące świadczenia:

1. odprawę pieniężną, o której mowa w przepisie art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników w wysokości trzymiesięcznego wynagrodzenia, w kwocie 13 487 zł 76 gr,
2. dobrowolne odszkodowanie z Programu Dobrowolnych Odejść, w kwocie 62 942 zł 88 gr.
   
   

Od ww. świadczeń, pracodawca naliczył, potrącił i odprowadził na konto bankowe Urzędu Skarbowego zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych w kwocie 13 758 zł, z czego:

1. kwota 2 428 zł stanowi część zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od wypłaconej odprawy pieniężnej,
2. kwota 11 330 zł stanowi część zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od wypłaconego odszkodowania z Programu Dobrowolnych Odejść.
   
   

W piśmie z dnia 21 kwietnia 2016 r. stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawczyni wskazała, że wysokość i zasada wypłaty przedmiotowego odszkodowania została określona w Regulaminie Programu Dobrowolnych Odejść, a Regulamin ten jest regulaminem, o którym mowa w art. 9 § 1 Kodeksu pracy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy dochód pracownika z tytułu odszkodowania z Programu Dobrowolnych Odejść, otrzymany zgodnie z Regulaminem Programu Dobrowolnych Odejść, wprowadzonym na podstawie porozumienia między pracodawcą a związkami zawodowymi podlega zwolnieniu podatkowemu zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera katalog przychodów i dochodów zwolnionych z opodatkowania. Do tych przedmiotowych zwolnień zalicza się wymienione w pkt 3 odszkodowania i zadośćuczynienia.

Brzmienie art. 21 ust. 1 pkt 3 – wprowadzenie do wyliczenia zostało znowelizowane ustawą z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r., poz. 1328) i jest następujące, „otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks Pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.).” Powyższa zmiana obowiązuje od 4 października 2014 r.

W świetle powyższego, zdaniem Wnioskodawczyni dobrowolne odszkodowanie otrzymane w ramach Programu Dobrowolnych Odejść korzystało ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a zatem pracodawca jako płatnik tego podatku nie był zobowiązany do obliczenia i poboru zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od wypłaconego dobrowolnego odszkodowania, a zatem ubieganie się Wnioskodawczyni o zwrot podatku potrąconego od wypłaconego dobrowolnego odszkodowania jest zasadne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie zaś do art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodu są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Jak stanowi art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2015 r.), przychodami z zastrzeżeniem art. 14 15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Natomiast w myśl art. 12 ust. 1 powołanej ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wskazane jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.), z wyjątkiem:

1. określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
2. odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
3. odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
4. odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
5. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
6. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
7. odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.
   
   

Nowe brzmienie cytowanego przepisu – zgodnie z art. 14 ustawy z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r., poz. 1328) – ma zastosowanie do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2014 r.

Zgodnie natomiast z art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. − Kodeks pracy (Dz. U. z 2014 r., poz. 1502, z późn. zm.), ilekroć w Kodeksie pracy jest mowa o prawie pracy, rozumie się przez to przepisy Kodeksu pracy oraz przepisy innych ustaw i aktów wykonawczych, określające prawa i obowiązki pracowników i pracodawców, a także postanowienia układów zbiorowych pracy i innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów i statutów określających prawa i obowiązki stron stosunku pracy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni jako osoba uprawniona (w myśl Regulaminu Programu Dobrowolnych Odejść) skorzystała z możliwości rozwiązania stosunku pracy zgodnie z warunkami Regulaminu Programu Dobrowolnych Odejść w … SA w 2014 r., składając dnia 12 stycznia 2015 r. wniosek o przystąpienie do Programu Dobrowolnych Odejść, w którym określiła datę rozwiązania stosunku pracy na dzień 28 lutego 2015 r. Zgodnie z zapisami Regulaminu i zawartym porozumieniem, pracodawca wypłacił Wnioskodawczyni w dniu 6 marca 2015 r. odprawę pieniężną, o której mowa w przepisie art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 13 marca 2003 roku o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników, w wysokości trzymiesięcznego wynagrodzenia, w kwocie 13 487 zł 76 gr oraz dobrowolne odszkodowanie z Programu Dobrowolnych Odejść, w kwocie 62 942 zł 88 gr. Od ww. świadczeń, pracodawca naliczył, potrącił i odprowadził na konto bankowe Urzędu Skarbowego zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Należy zaznaczyć, że zwolnieniem określonym w przytoczonym wyżej przepisie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, objęte są tylko te odszkodowania lub zadośćuczynienia, których wysokość lub zasady wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, bądź postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy Kodeks pracy, z wyjątkiem odszkodowań wymienionych w lit. a) g) tego artykułu.

Wskazać przy tym należy, że odszkodowanie jest szczególnym rodzajem świadczenia polegającym na naprawieniu szkody, czyli uszczerbku, jakiego doznaje poszkodowany we wszelkiego rodzaju dobrach chronionych przez prawo. Chodzi więc zarówno o uszczerbek majątkowy, jak i niemajątkowy.

W świetle powyższego, do odszkodowania uzyskanego przez Wnioskodawczynię, zastosowanie znajdzie przepis art. 21 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw. Skoro, jak wskazuje Wnioskodawczyni, wypłata świadczenia pieniężnego w postaci dobrowolnego odszkodowania na podstawie Regulaminu Programu Dobrowolnych Odejść, z którego wprost wynikają wysokość lub zasady ustalania tego świadczenia, a Regulamin ten jest regulacją prawną, o której mowa w art. 9 § 1 ustawy Kodeks pracy, to spełniona będzie w tym zakresie przesłanka do zastosowania zwolnienia z opodatkowania, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten wyraźnie wskazuje, że wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy Kodeks pracy.

Reasumując, mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego oraz powołane powyżej przepisy prawa stwierdzić należy, że wypłacone Wnioskodawczyni w 2015 r., świadczenie pieniężne w postaci dobrowolnego odszkodowania w ramach Programu Dobrowolnych Odejść, którego wysokość i zasady wypłaty przedmiotowego świadczenia pieniężnego wynikają wprost z regulacji prawnej, o której mowa w art. 9 § 1 Kodeksu pracy, korzysta ze zwolnienia z opodatkowania na mocy art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem, pobrana przez pracodawcę w 2015 r. zaliczka na podatek dochodowy z tytułu wypłaconego odszkodowania stanowi nienależnie pobrany podatek przez płatnika, podlegający zwrotowi w wyniku złożenia przez Wnioskodawczynię zeznania rocznego o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, pomniejszonego o kwotę otrzymanego odszkodowania lub poprzez złożenie wniosku o stwierdzenie nadpłaty, stosownie do przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.).

Podkreślić należy, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest kwestia opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych wypłaconej Wnioskodawczyni w 2015 r. kwoty dobrowolnego odszkodowania, gdyż tylko to świadczenie jest przedmiotem pytania zawartego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. W związku z tym, tutejszy Organ nie zajmował stanowiska w sprawie opodatkowania wypłaconej Wnioskodawczyni odprawy pieniężnej.

Jednocześnie Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji indywidualnej wydanej na podstawie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.