2011.04.13 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-6/11/AL
z 13 kwietnia 2011 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 grudnia 2010r. (data wpływu 3 stycznia 2011r.), uzupełnionym pismem z dnia 17 marca 2011r. (data wpływu 21 marca 2011r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

dokumentowania sprzedaży majątku dokonywanej przez syndyka po śmierci podmiotu upadłego – jest prawidłowe,
obowiązku rozliczenia podatnika podatku od towarów i usług, w związku z dokonanymi sprzedażami majątku po śmierci podmiotu upadłego – jest prawidłowe,
w zakresie możliwości dokonania przez syndyka korekt faktur, oraz związanych z tym korekt deklaracji dla podatku od towarów i usług VAT - 7 za okres:
- do dnia śmierci podmiotu upadłego – jest nieprawidłowe, - po dniu śmierci podmiotu upadłego – jest prawidłowe,
konieczności rozliczenia podatku należnego od sprzedaży ewidencjonowanej na kasie rejestrującej dokonywanej przez syndyka po śmierci podmiotu upadłego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 stycznia 2011r. wpłynął do tutejszego organu wniosek z dnia 29 grudnia 2010r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

dokumentowania sprzedaży majątku dokonywanej przez syndyka po śmierci podmiotu upadłego,
obowiązku rozliczenia podatnika podatku od towarów i usług, w związku z dokonanymi sprzedażami majątku po śmierci podmiotu upadłego,
w zakresie możliwości dokonania przez syndyka korekt faktur, oraz związanych z tym korekt deklaracji dla podatku od towarów i usług VAT - 7 za okres:
- do dnia śmierci podmiotu upadłego,
- po dniu śmierci podmiotu upadłego,
konieczności rozliczenia podatku należnego od sprzedaży ewidencjonowanej na kasie rejestrującej dokonywanej przez syndyka po śmierci podmiotu upadłego.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 17 marca 2011r. (data wpływu 21 marca 2010r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu Nr IBPP1/443-5-8/11/AL z dnia 10 marca 2011r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Sąd Rejonowy postanowieniem z dnia 3 grudnia 2007r. ogłosił upadłość M.M. właściciela Firmy Handlowej „M.”, obejmującą likwidację majątku. Przed ogłoszeniem upadłości Pan M.M. był czynnym podatnikiem VAT. W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych opodatkowany był według ogólnych zasad. Z dniem ogłoszenia upadłości, Sąd wyznaczył Wnioskodawcę jako syndyka masy upadłości.

W dniu 29 września 2010r. Pan M.M. zmarł. W związku ze śmiercią upadłego, sędzia komisarz na wniosek syndyka, postanowieniem z dnia 28 października 2010r., ustanowił dla zmarłego M.M. kuratora.

Ponieważ od dnia śmierci nie upłynął jeszcze okres 6 miesięcy, postępowanie spadkowe nie zostało rozpoczęte. Nie jest również wiadome czy i w jaki sposób spadkobiercy przyjmą spadek. Od chwili ogłoszenia upadłości syndyk objął majątek upadłego, zarządza nim podejmując czynności związane z zabezpieczeniem, bieżącym utrzymywaniem tego majątku oraz prowadząc czynności likwidacyjne. Po śmierci upadłego, syndyk dokonuje następujących działań zmierzających do likwidacji składników majątkowych w zakresie:

sprzedaży nieruchomości, w tym również nieruchomości stanowiących majątek osobisty Państwa M. z uwagi na fakt, iż jest to upadłość z likwidacją majątku osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą,
sprzedaży artykułów spożywczych i przemysłowych znajdujących się w jednym punkcie sprzedaży, w którym zainstalowana jest i prowadzona jest ewidencja sprzedaży przy użyciu kasy fiskalnej.

Zarządzanie majątkiem polega również na odpłatnym wynajmowaniu handlowej powierzchni użytkowej (usługi najmu).

Ponadto w związku z prowadzoną likwidacją w Firmie Handlowej „M” M.M. zatrudnieni są pracownicy, którym wypłacane są wynagrodzenia wynikające ze stosunku pracy. Z dniem ogłoszenia upadłości, umowy o pracę zostały zawarte przez syndyka, wobec czego z chwilą śmierci podatnika, umowy o pracę nie zostały rozwiązane.

W związku z zaistniałym stanem faktycznym powstały wątpliwości dotyczące rozliczeń podatkowych zmarłego podatnika, którego śmierć nie spowodowała zaprzestania wykonywania czynności syndyka zmierzających do zlikwidowania majątku upadłego. Jak wyżej wspomniano, zgodnie z przepisami prawa upadłościowego, w miejsce upadłego wszedł kurator.

Dodatkowym problemem związanym z rozliczeniem zmarłego podatnika jest stwierdzenie, że do dnia śmierci podatnika tj. do 29 września 2010r. wystawiono kilkanaście faktur VAT potwierdzających sprzedaż nieruchomości stosując stawkę 22 %. Podatek należny wynikający z tych faktur został wykazany w kwartalnych deklaracjach VAT - 7K za I, II oraz III kwartał 2010r. i wpłacony do urzędu skarbowego.

Deklaracje podatkowe za I i II kwartał 2010r. zostały złożone do urzędu skarbowego za życia podatnika a deklaracja za III kwartał 2010 r., już po jego śmierci.

W związku z faktem, że sprzedaż tych nieruchomości winna być zwolniona z podatku lub nie powinna podlegać podatkowi (stanowisko zawarte w interpretacji indywidualnej wydanej przez Ministra Finansów z dnia 15 listopada 2010r. znak: IBPP3/443-605/10/KO) zachodzi konieczność skorygowania wystawionych faktur oraz deklaracji podatkowych za okres I, II i III kwartału 2010r.

Jest to tym bardziej konieczne, gdyż nabywcy nieruchomości nie przysługuje odliczenie podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących sprzedaż nie podlegającą opodatkowaniu lub zwolnioną z podatku (art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług).

W punkcie sprzedaży detalicznej cały czas, w tym również po śmierci podatnika, dokonywana jest sprzedaż ewidencjonowana za pomocą kasy fiskalnej, zarejestrowanej i zaprogramowanej z danymi nieżyjącego podatnika.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Jak należy dokumentować sprzedaż majątku dokonywaną przez syndyka po śmierci podatnika?
Czy na syndyku ciąży obowiązek rozliczenia podatnika podatku od towarów i usług w związku z dokonanymi sprzedażami majątku po jego śmierci?
Czy po śmierci podatnika, syndyk może dokonać korekt faktur, oraz związanych z tym korekt deklaracji dla podatku od towarów i usług VAT - 7 za okres:

W przypadku, kiedy po śmierci podatnika syndyk nie powinien rozliczać podatku od towarów i usług, zachodzi wątpliwość, co należy zrobić z pobranym podatkiem VAT zaewidencjonowanym na kasie fiskalnej od sprzedaży detalicznej?

Zdaniem Wnioskodawcy zgodnie z ustawą z dnia 28 lutego 2003r. - Prawo upadłościowe i naprawcze (Dz. U. z 2009r. Nr 175, poz. 1361 ze zm.) syndyk wyznaczany jest przez sąd, który powierza mu pełnienie określonych funkcji w postępowaniu upadłościowym.

Art. 160 ust. 1 ustawy stanowi, że w sprawach dotyczących masy upadłości syndyk dokonuje czynności na rachunek upadłego, lecz we własnym imieniu. Wynika z tego, że w przypadku ogłoszenia upadłości prowadzone są czynności w ramach działalności gospodarczej upadłego i na jego rachunek, lecz w wyniku decyzji zarządczych i rozporządzających podejmowanych przez syndyka. Syndyk w sprawach dotyczących masy upadłości działa jako zastępca pośredni upadłego, podejmując za upadłego i na jego rachunek wszystkich czynności prawne i procesowe.

Zgodnie z przepisami prawa upadłościowego i naprawczego śmierć upadłego nie powoduje w stosunku do syndyka, wstrzymania prowadzonego postępowania upadłościowego, niemożności jego dalszego działania i dokonywania czynności zmierzających do likwidacji majątku upadłego.

Zgodnie z art. 188 ust. 1 Prawa upadłościowego, w razie śmierci upadłego jego spadkobierca ma prawo brania udziału w postępowaniu upadłościowym. Jeżeli spadkobierca nie jest znany albo nie wstąpił do postępowania, sędzia - komisarz na wniosek syndyka ustanawia kuratora. Z powyższego przepisu wynika, że postępowanie upadłościowe prowadzone jest nadal, jednakże nie można stwierdzić, że w takim przypadku syndyk samodzielnie wykonuje działalność gospodarczą, zamiast zmarłego podatnika.

Zdaniem Wnioskodawcy po śmierci upadłego, na syndyku nie będą ciążyły obowiązki podatkowe w zakresie podatku VAT związane z likwidacją majątku, bowiem ustawy podatkowe takie obowiązki nakładają jedynie na podatnika. W żadnej z obowiązujących ustaw, syndyk nie jest wymieniony jako podatnik działający w zastępstwie zmarłego podatnika.

W art. 97 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa określono prawa i obowiązki następców prawnych, którymi w przypadku śmierci osób fizycznych będących podatnikami są spadkobiercy podatnika. Spadkobiercy przejmują przewidziane w przepisach prawa podatkowego majątkowe prawa i obowiązki spadkodawcy.

Dodatkowo należy stwierdzić, że zgodnie z art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1995r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników, w przypadku zgonu lub ustania bytu prawnego podatnika decyzja o nadaniu NIP wygasa z mocy prawa. Skoro z chwilą śmierci podatnika decyzja o nadaniu NIP wygasa, to nie można się tym numerem posługiwać, nie można również wystąpić o nadanie innego numeru NIP dla osoby nieżyjącej. Śmierć osoby fizycznej powoduje również unieważnienie z dniem zgonu dowodu osobistego zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych. Unieważnieniu podlegają również wszelkie dane wynikające z dowodu, w tym także nadany PESEL. Tak więc z chwilą śmierci podatnika ustaje jego byt prawny, likwidacji ulegają NIP i PESEL i jako następcy prawni w sprawie rozliczeń podatkowych (obejmujących okres do dnia śmierci podatnika) wchodzą ewentualni spadkobiercy podatnika.

Ustawy podatkowe nie precyzują natomiast w jaki sposób - w przypadku śmierci podatnika - ma dokonać rozliczenia syndyk (prowadzący nadal postępowanie upadłościowe połączone z likwidacją majątku).

Z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że podatnikiem VAT pozostaje nadal upadły, którego działalność gospodarcza jest prowadzona przez syndyka. Syndyk nie wstępuje w prawa i obowiązki podatnika, ale w związku z jego upadłością nadzoruje rozliczenia z organami podatkowymi.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, czyli czynności wykonywane przez syndyka w postępowaniu upadłościowym zmierzające do likwidacji majątku upadłego i zaspokojenia wierzycieli nie wypełniają tej definicji a syndyk wykonując te czynności nie staje się z tego tytułu podatnikiem podatku VAT.

Dokumentowanie sprzedaży majątku dokonywanej przez syndyka po śmierci podatnika.
Zdaniem Wnioskodawcy w związku ze śmiercią podatnika, syndyk dokonując sprzedaży towarów lub świadczenia usług związanych z likwidacją majątku, nie powinien wystawiać faktur VAT. Dokonywane czynności winny być dokumentowane w inny sposób tj. rachunkami wystawionymi na podstawie art. 87 Ordynacji podatkowej, aktami notarialnymi, umowami kupna-sprzedaży lub notami księgowymi, w których nie powinien być wykazywany podatek od towarów i usług.
Obecnie syndyk w swoim działaniu zmierzającym do likwidacji majątku zmarłego podatnika oraz zaspokojeniu wierzycieli, winien zachowywać się tak jak podmiot, który prowadzi działalność nie objętą tym podatkiem lub podmiot, który ze względu na niskie obroty, korzysta ze zwolnienia z podatku od towarów i usług.
Przedstawione stanowisko wynika z następujących przepisów podatkowych:
Przepisy podatkowe dotyczące wystawiania faktur VAT:
- art. 106 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług określa, że podatnicy wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą dokonanie sprzedaży zawierającą m. in. dane dotyczące podatnika, oraz
- § 5 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie m. in. wystawiania faktur i sposobu ich przechowywania określa dane, które powinny zawierać prawidłowo wystawione faktury VAT. Wśród niezbędnych elementów faktur, wymienione są dane dotyczące NIP podatnika.
Z przepisów tych wyraźnie wynika, że nie można wystawić prawidłowej faktury VAT bez aktualnego NIP oraz podając dane nieżyjącej osoby fizycznej.

Zgodnie z decyzją Sądu, syndyk może dokonywać sprzedaży artykułów spożywczych i przemysłowych znajdujących się w jednym punkcie sprzedaży w celu likwidacji tych artykułów. W punkcie sprzedaży zainstalowana jest kasa fiskalna. Z rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie kas rejestracyjnych wynika, że paragon fiskalny podobnie jak faktura VAT musi zawierać dane dotyczące sprzedawcy w tym m.in. NIP podatnika. W przypadku śmierci podatnika i ustania jego bytu prawnego a także w związku z wygaśnięciem decyzji o nadaniu NIP, nie jest możliwe wystawienie paragonu fiskalnego oraz prowadzenie ewidencji sprzedaży przy użyciu kasy fiskalnej. Sprzedaż towarów znajdujących się w sklepie winna być dokonywana bez podatku VAT oraz nie powinna być ewidencjonowana na kasie fiskalnej.
Obowiązek rozliczenia podatnika podatku od towarów i usług przez syndyka.
Syndyk prowadząc postępowanie upadłościowe mające na celu likwidację majątku - od momentu śmierci upadłego - nie prowadzi działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, nie jest również podatnikiem podatku VAT z tego tytułu.
Z przedstawionego wcześniej uzasadnienia należy wnioskować, że na syndyku nie ciążą żadne obowiązki rozliczenia zmarłego podatnika podatku od towarów i usług w związku z dokonanymi sprzedażami majątku po jego śmierci.
Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy o VAT deklaracje dla tego podatku, składają podatnicy VAT czynni (w przepisach brak jest odniesienia do wypełnienia tego obowiązku za podatnika przez jego spadkobierców czy syndyka). Tak więc skoro czynności podejmowane przez syndyka, (który z tytułu tych czynności nie jest podatnikiem), po śmierci podatnika upadłego, nie podlegają podatkowi od towarów i usług, nie powinny być sporządzane i przekazywane do urzędu skarbowego deklaracje VAT - 7 K.
Możliwość dokonania korekt faktur, oraz deklaracji VAT.
1. do dnia śmierci podatnika.
  W kilkunastu fakturach, wystawionych za życia podatnika obliczony był podatek według stawki 22% , podczas gdy transakcje dotyczyły sprzedaży nieruchomości, które winny bądź nie podlegać podatkowi bądź być zwolnione z podatku. W wyniku błędnie wystawionych faktur nastąpiło zawyżenie podatku należnego wpłaconego do urzędu skarbowego. Zgodnie z art. 188 ustawy prawo upadłościowe w razie śmierci upadłego, jego spadkobierca ma prawo brania udziału w postępowaniu upadłościowym. Jeżeli spadkobierca nie jest znany albo nie wstąpił do postępowania, sędzia-komisarz na wniosek syndyka, ustanawia kuratora. Na podstawie ust. 2 tego artykułu przepisy o prawach i obowiązkach upadłego stosuje się odpowiednio do spadkobiercy.
  Ponieważ po śmierci podatnika syndyk prowadzi nadal postępowanie likwidacyjne a w miejsce zmarłego podatnika wchodzą jego spadkobiercy lub kurator, w celu uzyskania zwrotu nadpłaconego podatku od towarów i usług z urzędu skarbowego, syndyk winien wystawić korekty faktur i po uzyskaniu potwierdzeń ich odbioru przedstawić korekty deklaracji VAT -7K za l oraz ll kwartał 2010r.
2. po dniu śmierci podatnika.
Odnośnie faktur wystawionych przez syndyka po śmierci podatnika Wnioskodawca uważa, że w związku z przedstawionymi argumentami, faktury VAT jako wystawione bezprawnie, winny być przez syndyka wycofane z obrotu (na podstawie pism informujących) i zastąpione właściwymi dokumentem) nie zawierającymi podatku VAT.
Również deklaracja kwartalna złożona po śmierci podatnika nie powinna wywierać skutków prawnych, wobec czego nadwyżka podatku należnego nad naliczonym wynikająca z rozliczenia za III kwartał winna być - na podstawie wniosku syndyka - zwrócona przez urząd skarbowy, jako nienależnie wpłacona.
Należny VAT od sprzedaży ewidencjonowanej na kasie fiskalnej.
Zdaniem wnioskodawcy podatek należny od sprzedaży dokonanej w punkcie sprzedaży detalicznej, po śmierci podatnika nie podlega rozliczeniu z urzędem skarbowym i powinien zwiększyć przychody uzyskane z likwidowanego majątku, służące zaspokojeniu roszczeń wierzycieli.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny przedstawionego stanu faktycznego w zakresie:

dokumentowania sprzedaży majątku dokonywanej przez syndyka po śmierci podmiotu upadłego uznaje się za prawidłowe,
obowiązku rozliczenia podatnika podatku od towarów i usług, w związku z dokonanymi sprzedażami majątku po śmierci podmiotu upadłego uznaje się za prawidłowe,
w zakresie możliwości dokonania przez syndyka korekt faktur, oraz związanych z tym korekt deklaracji dla podatku od towarów i usług VAT - 7 za okres:
- do dnia śmierci podmiotu upadłego uznaje się za nieprawidłowe,
- po dniu śmierci podmiotu upadłego uznaje się za prawidłowe,
konieczności rozliczenia podatku należnego od sprzedaży ewidencjonowanej na kasie rejestrującej dokonywanej przez syndyka po śmierci podmiotu upadłego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że z uwagi na powiązanie zagadnień w zakresie podatku od towarów i usług, zawartych we wniosku ORD-IN z dnia 29 grudnia 2010r., uzupełnionym pismem z dnia 17 marca 2011r., wydano jedną interpretację dotyczącą oceny przedstawionych przez Wnioskodawcę stanowisk.

Niniejszą interpretację indywidualną wydano w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010r. ponieważ Wnioskodawca wskazał, iż przedmiotem wniosku z dnia 29 grudnia 2010r. jest zaistniały stan faktyczny.

Z uwagi na powiązanie zagadnień zawartych we wniosku ORD-IN z dnia 29 grudnia 2010r., uzupełnionego pismem z dnia 17 marca 2011r. wydano jedną interpretację dotycząca oceny przedstawionego przez Wnioskodawcę stanowiska.

Zgodnie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, podatnikiem tego podatku są osoby prawne, jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ww. ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Unormowanie powyższe zostało oparte na art. 4(1) Dyrektywy Rady z 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów państw członkowskich, dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej; ujednolicona podstawa opodatkowania ( 77/388/EWG) zwanej dalej VI Dyrektywą, obecnie na art. 9 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, s.1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE, zasadne jest zatem odwołanie się do powyższych uregulowań prawnych, które wskazują, że podatnikami VAT są jedynie podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem gospodarczym. Dla statusu podatnika istotna jest w rozumieniu art. 9 Dyrektywy 2006/112/WE samodzielność w prowadzeniu działalności gospodarczej, rozumianej jako działalność producentów, handlowców lub usługodawców. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu. Z powyższego wynika, że byt podatnika VAT wiąże się z samodzielnym wykorzystywaniem majątku podatnika w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1995r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników (tj. Dz. U. z 2004r. Nr 269, poz. 2681 ze zm.), zwanej dalej ustawą o NIP, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemajace osobowości prawnej, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, podlegają obowiązkowi ewidencyjnemu oraz otrzymują numery identyfikacji podatkowej, zwanej dalej „NIP”.

W myśl art. 96 ust. 1 ustawy o VAT podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Zgodnie natomiast z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Stosownie do postanowień art. 29 ust. 4a ustawy o VAT w przypadku gdy podstawa opodatkowania ulega zmniejszeniu w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze, obniżenia podstawy opodatkowania podatnik dokonuje pod warunkiem posiadania, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługi otrzymał korektę faktury, potwierdzenia otrzymania korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługi korekty faktury po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia korekty faktury za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

W myśl natomiast § 5 ust. 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze zm.) faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11.

Stosownie do postanowień przepisu § 14 ust. 1 ww. rozporządzenia fakturę korygującą wystawia się również, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

W myśl § 14 ust. 2 ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie zwrotu (…) faktura korygująca dotycząca podwyższenia ceny powinna zawierać co najmniej:

numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
1. określone w § 5 ust. 1 pkt 1-4,
2. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych podwyżką ceny.

Jak wynika z § 14 ust. 3 Ministra Finansów z dnia z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie zwrotu (…) faktura korygująca wystawiana w przypadku pomyłek, o których mowa w ust. 1, zawiera dane określone w ust. 2 pkt 1 i pkt 2 lit. a, kwoty podane w omyłkowej wysokości oraz kwoty w wysokości prawidłowej.

Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

W myśl art. 99 ust. 2 ustawy o VAT mali podatnicy, którzy wybrali metodę kasową, składają w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy kwartalne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym kwartale.

Stosownie do postanowień art. 99 ust. 3 ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w ust. 1, inni niż podatnicy rozliczający się metodą kasową, mogą również składać deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 2, po uprzednim pisemnym zawiadomieniu naczelnika urzędu skarbowego, najpóźniej do 25. dnia drugiego miesiąca kwartału, za który będzie po raz pierwszy złożona kwartalna deklaracja podatkowa. Podatnik rozpoczynający w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności podlegających opodatkowaniu dokonuje zawiadomienia, o którym mowa w zdaniu pierwszym, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym rozpoczął wykonywanie tych czynności.

W myśl art. 81 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację.

Przepis art. 81 § 2 tego przepisu stanowi, iż skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Zgodnie z art. 103 ust. 1 ww. ustawy o VAT podatnicy oraz podmioty wymienione w art. 108 są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 33 i 33b.

Artykuł 111 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, iż podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212, poz. 1338) kasy, z zastrzeżeniem ust. 2-5, muszą odpowiadać następującym warunkom technicznym t.j. paragon fiskalny drukowany przez kasę musi zawierać następujące informacje:

imię i nazwisko lub nazwę podatnika, adres punktu sprzedaży, a dla sprzedaży prowadzonej w miejscach niestałych - adres siedziby lub miejsca zamieszkania podatnika,
numer identyfikacji podatkowej podatnika (NIP).

W myśl § 7 ust. 1 pkt 10 ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych (…) podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2, są obowiązani spełniać następujące warunki przy prowadzeniu ewidencji przy zastosowaniu kas: dokonywać zgłoszenia kasy w terminie 7 dni od dnia jej fiskalizacji do naczelnika urzędu skarbowego w celu otrzymania numeru ewidencyjnego kasy, zgodnie z załącznikiem nr 3 do rozporządzenia.

Powyższe przepisy odnoszą się do „podatnika”, zatem w przypadku osoby fizycznej będącej „podatnikiem” osoba ta musi żyć, tym samym byt prawny podatnika – osoby fizycznej, na którego przepisy podatkowe nakładają obowiązek podatkowy ustaje z chwilą jego śmierci.

Zgodnie bowiem z art. 12 ust. 3 ww. ustawy o NIP w przypadku podatników prowadzących indywidualną działalność gospodarczą organy prowadzące ewidencję ludności są obowiązane, w terminie 14 dni od dnia otrzymania aktu zgonu, do przekazania informacji o zgonie naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu ze względu na ostatnie miejsce zamieszkania zmarłego podatnika.

Tym samym, w przypadku zgonu podatnika – osoby fizycznej wygasa z mocy prawa decyzja o nadaniu podatnikowi numeru identyfikacji podatkowej (NIP) oraz ustaje byt prawny podatnika (art. 12 ust. 2 ustawy o NIP).

W tym miejscu należy wskazać, iż zgodnie z art. 96 ust. 7 ustawy o VAT zgłoszenia o zaprzestaniu działalności w wyniku śmierci podatnika dokonuje jego następca prawny.

Natomiast w przypadku gdy zaprzestanie wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu nie zostało zgłoszone zgodnie z ust. 6 i 7, naczelnik urzędu skarbowego wykreśla z urzędu podatnika z rejestru jako podatnika VAT (art. 96 ust. 8 ustawy o VAT).

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Sąd Rejonowy postanowieniem z dnia 3 grudnia 2007r. ogłosił upadłość M. M. właściciela Firmy Handlowej „M.”, obejmującą likwidację majątku. Przed ogłoszeniem upadłości Pan M. M. był czynnym podatnikiem VAT. Z dniem ogłoszenia upadłości, Sąd wyznaczył Wnioskodawcę jako syndyka masy upadłości.

W dniu 29 września 2010r. Pan M. M. zmarł. W związku ze śmiercią upadłego, sędzia komisarz na wniosek syndyka, postanowieniem z dnia 28 października 2010r., ustanowił dla zmarłego M. M. kuratora.

Zasady powoływania syndyków i nadzorców sądowych określa ustawa z dnia 28 lutego 2003r. - Prawo upadłościowe i naprawcze (t.j. Dz. U. z 2009r. Nr 175, poz. 1361 ze zm.), zwana dalej ustawą p.u.i.n. Syndyk jest wyznaczany przez sąd, który powierza mu pełnienie określonych funkcji w postępowaniu upadłościowym, określonych zakresem ustawy. Przy wykonywaniu czynności syndyk ograniczony jest przepisami ustawy i najważniejsze czynności musi konsultować z sędzią komisarzem i radą wierzycieli, jednak w podstawowym i zasadniczym zakresie wykonywania swoich obowiązków jest w pełni samodzielny. Sąd powierzając danej osobie wypełnienie określonych ustawowo zadań nie określa w ścisły sposób warunków wykonywania pracy odnoszących się przykładowo do miejsca i czasu jej wykonania.

W art. 160 ust. 1 ustawy p.u.i.n. postanowiono, że w sprawach dotyczących masy upadłości syndyk dokonuje czynności na rachunek upadłego, lecz we własnym imieniu. Wszelkie zatem czynności realizowane przez syndyka w stosunku do majątku upadłego mające charakter odpłatnej dostawy lub świadczenia usług są realizowane na rachunek upadłego, lecz w imieniu syndyka. W takim przypadku uznać należy, że w dalszym ciągu czynności te są realizowane w ramach działalności gospodarczej upadłego i na jego rachunek.

Odnośnie zatem wszelkich odpłatnych czynności dostaw towarów oraz świadczenia usług wykonywanych na rachunek upadłego w następstwie decyzji zarządczych syndyka, podatnikiem VAT – świetle art. 15 ust. 1 ustawy o VAT – pozostaje upadły, którego działalność gospodarcza jest prowadzona w szczególnym zakresie i formie. W postępowaniu upadłościowym syndyk w sensie materialnoprawnym działa w interesie wierzycieli, a także upadłego, co oznacza, że podejmuje w tym postępowaniu czynności, z których podmioty te uzyskują jakąś korzyść. Jednakże należy zauważyć, iż syndyk nie wstępuje w prawa i obowiązki podatnika. Podatnikiem pozostaje przedsiębiorca, ale w związku z jego upadłością rozliczenia z organami podatkowymi są nadzorowane przez syndyka.

Jednakże z chwilą śmierci upadłego podmiotu, co ma miejsce w przedstawionym stanie faktycznym, nie występuje sytuacja samodzielnego wykonywania przez niego działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, a wszelkie dane identyfikujące ten podmiot dla celów podatku VAT tracą byt prawny.

Zgodnie z art. 188 ust. 1 ww. ustawy p.u.i.n., w razie śmierci upadłego jego spadkobierca ma prawo brania udziału w postępowaniu upadłościowym. Jeżeli spadkobierca nie jest znany albo nie wstąpił do postępowania, sędzia - komisarz na wniosek syndyka ustanawia kuratora.

Z powyższego przepisu wynika, że postępowanie upadłościowe prowadzone jest nadal, jednakże nie można stwierdzić, że w takim przypadku syndyk samodzielnie wykonuje działalność gospodarczą, zamiast zmarłego podatnika.

W tym miejscu należy przytoczyć przepis art. 97 § 1 i § 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) zgodnie z którym spadkobiercy podatnika, z zastrzeżeniem § 2, przejmują przewidziane w przepisach prawa podatkowego majątkowe prawa i obowiązki spadkodawcy.

Jeżeli, na podstawie przepisów prawa podatkowego, spadkodawcy przysługiwały prawa o charakterze niemajątkowym, związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, uprawnienia te przechodzą na spadkobierców pod warunkiem dalszego prowadzenia tej działalności na ich rachunek.

A zatem po śmierci upadłego na syndyku nie będą ciążyły obowiązki podatkowe w zakresie podatku VAT, związane z likwidacja majątku, bowiem zarówno ustawa o VAT jak i ustawa Ordynacja podatkowa nakłada takie obowiązki jedynie na podatnika lub też na jego następców prawnych. W ustawach tych syndyk nie jest wymieniony do dokonywania czynności określonych tymi ustawami, jako podatnik działający w zastępstwie zmarłego podatnika.

Realizowane przez Wnioskodawcę czynności syndyka zmierzające do likwidacji majątku upadłego i zaspokojenia wierzycieli nie wypełniają dyspozycji przepisu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT i jako takie nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a Wnioskodawca z tytułu wykonywania tych czynności nie jest podatnikiem w świetle art. 15 ust. 1 ustawy o VAT.

W świetle powyższego, odnosząc się do postawionych przez Wnioskodawcę pytań, należy stwierdzić co następuje.

Ad. 1

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego po śmierci upadłego syndyk dokonuje likwidacji składników majątkowych polegającej na sprzedaży nieruchomości, (w tym również nieruchomości stanowiących majątek osobisty Państwa M. z uwagi na fakt, iż jest to upadłość z likwidacją majątku osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą), jak również sprzedaży artykułów spożywczych i przemysłowych znajdujących się w jednym punkcie sprzedaży, w którym zainstalowana jest kasa fiskalna, przy użyciu której prowadzona jest ewidencja sprzedaży.

Syndyk zarządza również majątkiem dokonując wynajmu handlowej powierzchni użytkowej.

W odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawca sformułował stanowisko, że w związku ze śmiercią podatnika (upadłego), syndyk dokonując sprzedaży towarów lub świadczenia usług związanych z likwidacją majątku, nie powinien wystawiać faktur VAT. Z przepisów tych wyraźnie wynika, że nie można wystawić prawidłowej faktury VAT bez aktualnego NIP oraz podając dane nieżyjącej osoby fizycznej.

Dokonywane czynności winny być dokumentowane w inny sposób tj. rachunkami wystawionymi na podstawie art. 87 Ordynacji podatkowej, aktami notarialnymi, umowami kupna-sprzedaży lub notami księgowymi, w których nie powinien być wykazywany podatek od towarów i usług.

W przypadku śmierci podatnika i ustania jego bytu prawnego a także w związku z wygaśnięciem decyzji o nadaniu NIP, nie jest możliwe wystawienie paragonu fiskalnego oraz prowadzenie ewidencji sprzedaży przy użyciu kasy fiskalnej. Sprzedaż towarów znajdujących się w sklepie winna być dokonywana bez podatku VAT oraz nie powinna być ewidencjonowana na kasie fiskalnej.

Dokonując oceny przedstawionego przez Wnioskodawcę stanowiska tut. organ jeszcze raz pragnie podkreślić, iż skoro, jak wskazano wcześniej, po śmierci podatnika, decyzja o nadaniu mu NIP wygasa, a tym samym nie można się tym numerem NIP posługiwać, jak również nie można wystąpić o nadanie innego numeru NIP dla osoby nieżyjącej, jednocześnie podmiot taki zostaje wykreślony z urzędu przez naczelnika urzędu skarbowego z rejestru jako podatnika VAT (w sytuacji braku zgłoszenia przez następcę prawnego zaprzestania działalności podatnika w związku z jego śmiercią) a obowiązujące przepisy nie wymieniają syndyka jako podmiotu mogącego występować jako podatnik w zastępstwie zmarłego podatnika, tym samym syndyk dokonując sprzedaży towarów lub świadcząc usługi nie powinien dokumentować powyższych czynności fakturami VAT z wykazanym na nich podatkiem VAT ani też paragonami fiskalnymi używając danych nieżyjącej osoby. Tym samym prowadzenie ewidencji sprzedaży przy użyciu kasy rejestrującej staje się również niemożliwe.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w tej części należało uznać za prawidłowe.

Odnośnie natomiast dokumentowania przez Wnioskodawcę dokonywanych transakcji innymi dokumentami należy stwierdzić, iż brak jest przeciwwskazań na gruncie przepisów dotyczących podatku VAT, dla takiego sposobu dokumentowania, niemniej należy zauważyć, iż rachunki, akty notarialne, umowy czy noty księgowe nie są dokumentami przewidzianymi przez przepisy ustawy o podatku od towarów i usług i jako takie nie są objęte regulacją tych przepisów.

Ad. 2

W związku z przedstawionym stanem faktycznym Wnioskodawca sformułował również stanowisko, iż skoro czynności podejmowane przez syndyka, po śmierci podatnika upadłego, w związku z dokonanymi sprzedażami majątku po jego śmierci, nie podlegają podatkowi od towarów i usług, nie powinny być sporządzane i przekazywane do urzędu skarbowego deklaracje VAT-7K, z wykazaną sprzedażą dokonaną przez syndyka po śmierci podmiotu upadłego.

Jak wskazano powyżej, zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy o VAT deklaracje podatkowe w zakresie podatku od towarów i usług zobowiązani są składać podatnicy, a syndyk, z tytułu wykonywanych czynności dotyczących sprzedaży majątku zmarłego podmiotu upadłego nie zastępuje tego podmiotu w zakresie czynności podatkowych nałożonych na upadłego przepisami ustawy o podatku od towarów i usług.

W tym miejscu nadmienić należy, iż zgodnie z obowiązującymi przepisami w deklaracji VAT-7K podatku VAT, w poz. B 1 pkt 9 - Dane identyfikacyjne podatnika, wymagane jest podanie pełnej nazwy podatnika, jego NIP. Natomiast z części C ww. deklaracji VAT-7K - Rozliczenie podatku należnego wynika natomiast z poszczególnych tytułów np. dostawa towarów, świadczenie usług, które są zbiorczym zestawieniem wartości wynikających z poszczególnych faktur wystawionych przez podmiot rozliczający podatek w tej deklaracji.

Skoro zatem śmierć podatnika – podmiotu upadłego – wiąże się z unieważnieniem NIP-u tego podatnika, to nieskuteczne jest złożenie po śmierci podatnika rozliczenia podatku VAT w deklaracji VAT-7K przez syndyka, gdyż nie może posłużyć się nieważnym już numerem NIP podatnika.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w tej części należało uznać za prawidłowe.

Ad. 3a i 3b

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika ponadto, iż do dnia śmierci podatnika tj. do 29 września 2010r. wystawiono kilkanaście faktur VAT potwierdzających sprzedaż nieruchomości stosując stawkę 22 %. Podatek należny wynikający z tych faktur został wykazany w kwartalnych deklaracjach VAT - 7K za I, II oraz III kwartał 2010r. i wpłacony do urzędu skarbowego.

Deklaracje podatkowe za I i II kwartał 2010r. zostały złożone do urzędu skarbowego za życia podatnika a deklaracja za III kwartał 2010 r., już po jego śmierci.

W związku z faktem, że sprzedaż tych nieruchomości winna być zwolniona z podatku lub nie powinna podlegać podatkowi zachodzi konieczność skorygowania wystawionych faktur oraz deklaracji podatkowych za okres I, II i III kwartału 2010r.

W odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawca sformułował stanowisko, iż w związku z zawyżeniem podatku należnego, wykazanego na fakturach VAT wystawionych za życia podmiotu upadłego, (a tym samym zawyżeniem podatku należnego wpłaconego do urzędu skarbowego) winien on dokonać zarówno korekt tych faktur, jak również po uzyskaniu potwierdzeń odbioru faktur korygujących pierwotne faktury przedstawić korekty deklaracji VAT-7K za I i II kwartał 2010r.

Dokonując oceny stanowiska Wnioskodawcy tut. organ pragnie wskazać, iż skoro śmierć podatnika – podmiotu upadłego – wiąże się z unieważnieniem NIP-u tego podatnika, to niemożliwym staje się, dokonanie po śmierci upadłego korekt faktur VAT i deklaracji VAT -7K za I i II kwartał 2010r. czyli wystawionych za życia tegoż upadłego.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w tej części należało uznać za nieprawidłowe.

W związku z przedstawionym stanem faktycznym Wnioskodawca sformułował również stanowisko, iż faktury wystawione przez syndyka po śmierci podatnika, jako wystawione bezprawnie, winny być przez syndyka wycofane z obrotu (na podstawie pism informujących) i zastąpione właściwymi dokumentem nie zawierającymi podatku VAT.

Również deklaracja kwartalna złożona po śmierci podatnika nie powinna wywierać skutków prawnych, wobec czego nadwyżka podatku należnego nad naliczonym wynikająca z rozliczenia za III kwartał 2010r. winna być - na podstawie wniosku syndyka - zwrócona przez urząd skarbowy, jako nienależnie wpłacona.

Odnośnie faktur VAT wystawionych przez syndyka po śmierci podatnika tut. organ wyraża stanowisko, iż powinny być one wycofane z obrotu (np. na podstawie pism informujących nabywców), jako wystawione bezpodstawnie (tj. przez podmiot do tego nieuprawniony).

Niemożliwym staje się również złożenie przez syndyka korekty deklaracji VAT-7K za III kwartał 2010r., z uwagi na fakt, iż syndyk pozbawiony jest już możliwości złożenia pierwotnej deklaracji VAT-7K za III kwartał 2010r.

Tym samym, w sytuacji wpłaty na konto urzędu skarbowego przez syndyka kwoty zobowiązania wynikającej ze złożonej bezpodstawnie deklaracji VAT-7K za III kwartał 2010r., nie wywołującej skutków prawnych, deklarację taką należałoby wycofać, a wpłacony podatek winien być, na umotywowany wniosek syndyka, zwrócony przez naczelnika urzędu skarbowego.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w tej części należało uznać za prawidłowe.

Ad. 4

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika ponadto, iż w punkcie sprzedaży detalicznej cały czas, w tym również po śmierci podatnika, dokonywana jest sprzedaż ewidencjonowana za pomocą kasy fiskalnej, zarejestrowanej i zaprogramowanej z danymi nieżyjącego podatnika.

Zdaniem Wnioskodawcy podatek należny od sprzedaży dokonanej w punkcie sprzedaży detalicznej, po śmierci podatnika nie podlega rozliczeniu z urzędem skarbowym i powinien zwiększyć przychody uzyskane z likwidowanego majątku, służące zaspokojeniu roszczeń wierzycieli.

W związku z faktem, iż z tytułu czynności zmierzających do likwidacji majątku upadłego i zaspokojenia wierzycieli syndyk nie jest podatnikiem podatku VAT, jak również z uwagi na fakt, iż z momentem śmierci podatnika (podmiotu upadłego) ustaje jego byt prawny, niedopuszczalne jest dalsze – tj. po śmierci podatnika ewidencjonowanie przez syndyka obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kasy rejestrującej (z zaprogramowanymi danymi zmarłego podatnika).

Zatem kwota podatku należnego zaewidencjonowana przy zastosowaniu kasy rejestrującej nie podlega rozliczeniu – wpłacie do urzędu skarbowego, bowiem nie może być ujęta w jakiejkolwiek deklaracji dla podatku od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że podatek należny od sprzedaży detalicznej po śmierci podatnika nie podlega rozliczeniu z urzędem skarbowym należało uznać za prawidłowe.

Kwestia natomiast oceny, czy podatek ten powinien zwiększyć przychody uzyskiwane z likwidowanego majątku, służące zaspokojeniu roszczeń wierzycieli, nie była przedmiotem analizy tut. organu, gdyż zakres ten, nie jest objęty przepisami prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin