Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB1/4511-70/16-4/ES
z 16 marca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r, poz 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 19 stycznia 2016 r. (data wpływu 25 stycznia 2016 r.) uzupełniony pismem z dnia 9 marca 2016 r. (data nadania 9 marca 2016 r., data wpływu 14 marca 2016 r.) na wezwanie z dnia 26 lutego 2016 r. Nr IPPB1/4511-70/16-2/ES (data nadania 29 lutego 2016 r., data odbioru 3 marca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku złożenia przez syndyka masy upadłościowej zeznania rocznego za upadłego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

25 stycznia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku złożenia przez syndyka masy upadłościowej zeznania rocznego za upadłego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Postanowieniem z dnia 27 kwietnia 2015 roku Sąd Rejonowy, X Wydział Gospodarczy dla spraw upadłościowych i naprawczych ogłosił upadłość Andrzeja P. prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą X obejmującą likwidację majątku (sygn. akt postępowania w przedmiocie ogłoszenia upadłości). Jednocześnie Sąd wyznaczył Sędziego-komisarza oraz syndyka. Od dnia ogłoszenia upadłości do całkowitej likwidacji majątkiem upadłego zarządza syndyk masy upadłości.

Zgodnie za art. 45 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy są zobowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Kto powinien dokonać rozliczenia rocznego (PIT-36): Upadły (Andrzej P.) czy Syndyk masy upadłości?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 156 ust. 1 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe naprawcze (dalej jako: „PUiN”) syndyka powołuje się w razie ogłoszenia upadłości obejmującej likwidację majątku upadłego.

Z art. 75 ust. 1 PUiN wynika, że z dniem ogłoszenia upadłości upadły traci prawo zarządu oraz możliwość korzystania i rozporządzania mieniem wchodzącym w skład masy upadłości. Natomiast art. 160 ust. 1 PUiN mówi, że w sprawach dotyczących masy upadłości syndyk dokonuje czynności na rachunek upadłego lecz w imieniu własnym.

W świetle cytowanych przepisów, fakt ogłoszenia upadłości powoduje brak możliwości zarządu, korzystania oraz rozporządzania przez Upadłego majątkiem należącym do niego. Upadły nie zostaje jednak pozbawiony podmiotowości prawnej, a w szczególności statusu podatnika. Wobec tego Upadły ma prawa i podlega obowiązkom wynikającym przepisów obowiązujących ustaw podatkowych.

Art. 45 ust. l ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych zobowiązuje podatnika do składania urzędom skarbowym zeznania o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym. W w/w ustawie nie ma żadnego przepisu, który dopuszczałby złożenie zeznania podatkowego przez inną osobę niż podatnik.

Nadto wskazać należy, że Syndyk ma pełną wiedzę w zakresie przychodu osiąganego w ramach działalności gospodarczej Upadłego. Możliwe jest, że Upadły osiąga dochód z innego tytułu, o którym Syndyk nie wie.

Biorąc powyższe argumenty pod uwagę, należy stwierdzić, że w przedstawionym stanie faktycznym bezwzględny obowiązek złożenia zeznania rocznego PIT - 36 ciąży na Upadłym.

Jednocześnie należy podkreślić, że w tożsamym stanie faktycznym, w interpretacjach indywidualnych z dnia 13 marca 2013 roku oraz 12 września 2008 roku Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy uznał prawidłowość stanowiska zaprezentowanego w niniejszym wniosku (ITPB1/415-1356/12/AD, ITPB1/415-392/08/MR).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 156 ust. 1 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe i naprawcze (Dz. U. z 2012 r., poz. 1112 ze zm.) – syndyka powołuje się w razie ogłoszenia upadłości obejmującej likwidację majątku upadłego.

Stosownie do art. 75 ust. 1 ww. ustawy – jeżeli ogłoszono upadłość obejmującą likwidację majątku upadłego, upadły traci prawo zarządu oraz możliwość korzystania i rozporządzania mieniem wchodzącym do masy upadłości. Natomiast jak stanowi art. 62 ustawy prawo upadłościowe i naprawcze – w skład masy upadłości wchodzi majątek należący do upadłego w dniu ogłoszenia upadłości oraz nabyty przez upadłego w toku postępowania upadłościowego, z zastrzeżeniem art. 63-67. Jeżeli ogłoszono upadłość obejmującą likwidację majątku upadłego, upadły jest obowiązany wskazać i wydać syndykowi cały swój majątek, a także wydać wszystkie dokumenty dotyczące jego działalności, majątku oraz rozliczeń, w szczególności księgi rachunkowe, inne ewidencje prowadzone dla celów podatkowych i korespondencję. Wykonanie tego obowiązku upadły potwierdza w formie oświadczenia na piśmie, które składa sędziemu komisarzowi (art. 57 ust. 1 ww. ustawy).

W myśl art. 160 ust. 1 tej ustawy – w sprawach dotyczących masy upadłości syndyk, zarządca oraz nadzorca sądowy dokonują czynności na rachunek upadłego, lecz w imieniu własnym. Przepis art. 173 ww. ustawy stanowi, że syndyk niezwłocznie obejmuje majątek upadłego, zarządza nim, zabezpiecza go przed zniszczeniem, uszkodzeniem lub zabraniem go przez osoby postronne oraz przystępuje do jego likwidacji.

Z cytowanych wyżej przepisów prawa upadłościowego i naprawczego wynika, że syndyk obejmuje majątek upadłego, zarządza nim, zabezpiecza go przed zniszczeniem, uszkodzeniem lub zabraniem przez osoby postronne oraz przystępuje do jego likwidacji. Mimo, że upadły z mocy prawa traci zarząd oraz możliwość korzystania i rozporządzania majątkiem należącym do niego, to nie zostaje pozbawiony statusu podatnika. We wszelkich postępowaniach stroną w znaczeniu materialnym pozostaje upadły, to on jest podmiotem praw i obowiązków, natomiast syndykowi przysługuje legitymacja formalna do występowania w tych postępowaniach, jest on stroną w znaczeniu formalnym. W zakresie prawnopodatkowym działanie syndyka należy potraktować jako działanie przez pełnomocnika z wszystkimi konsekwencjami prawnymi tego stanu rzeczy. Oznacza to, że wspólnik spółki jawnej po ogłoszeniu upadłości spółki jawnej pozostaje podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu prowadzonej działalności. Syndyk ponosi odpowiedzialność za rzetelność i niewadliwość prowadzonych ksiąg podatkowych. Innymi słowy – upadłość spółki jawnej nie pozbawia wspólnika spółki statusu podatnika, do którego to stosuje się prawa i obowiązki wynikające z przepisów obowiązujących ustaw podatkowych.

Syndyk sprawujący zarząd nad majątkiem upadłego, w celu jego likwidacji poprzez sprzedaż, dokonuje szeregu czynności prawnych i faktycznych, które powodują powstanie określonych zobowiązań. Zgodnie z art. 230 ust. 1 ww. ustawy – do kosztów postępowania upadłościowego zalicza się opłaty sądowe oraz wydatki niezbędne do osiągnięcia celu postępowania. Stosownie do art. 230 ust. 2 tej ustawy – do wydatków, o których mowa w ust. 1, należą m.in. podatki i inne daniny publiczne, należne za okres po ogłoszeniu upadłości. Koszty postępowania upadłościowego pokrywane są z masy upadłości (art. 231 ust. 1 ww. ustawy). Podmiotowość prawnopodatkowa w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu działalności prowadzonej przez podatnika po ogłoszeniu upadłości nie ustaje, a syndyk masy upadłości jest osobą odpowiedzialną w czasie trwania postępowania upadłościowego za realizację obowiązków podatnika. Syndyk masy upadłości ponosi również odpowiedzialność za rzetelność i niewadliwość prowadzonych ksiąg podatkowych.

Odnosząc powyższe na grunt obowiązków określonych przez przepisy materialnego prawa podatkowego wskazać należy, że zgodnie z art. 44 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), podatnicy osiągający dochody z działalności gospodarczej, o której mowa w art. 14, są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy według zasad określonych w ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 3f-3h.

W myśl art. 44 ust. 6 ww. ustawy, zaliczki miesięczne od dochodów wymienionych w ust. 1, wpłaca się w terminie do 20 dnia każdego miesiąca za miesiąc poprzedni. Zaliczki kwartalne podatnicy wpłacają w terminie do 20 dnia każdego miesiąca następującego po kwartale, za który wpłacana jest zaliczka. Zaliczkę za ostatni miesiąc lub ostatni kwartał roku podatkowego podatnik wpłaca w terminie do 20 stycznia następnego roku podatkowego. Podatnik nie wpłaca zaliczki za ostatni miesiąc lub odpowiednio kwartał, jeżeli przed upływem terminu do jej wpłaty złoży zeznanie i dokona zapłaty podatku na zasadach określonych w art. 45.

Ponieważ ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia „podatnik” należy posiłkować się definicją zawartą w art. 7 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), w myśl którego podatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu.

Zatem, mając na uwadze treść ww. powołanych przepisów należy stwierdzić, że mimo tego, że zarząd nad majątkiem upadłego w toku postępowania upadłościowego sprawuje Syndyk, to upadły jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wskazać ponadto należy, że zgodnie z art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie według ustalonego wzoru o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym. Z uwagi na fakt, że w zeznaniu podatkowym, podatnik jest zobowiązany do wykazania wszystkich uzyskanych w danym roku podatkowym osobistych dochodów, co wymaga jego osobistego działania, zeznanie podatkowe powinien składać podatnik.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy prawa podatkowego oraz przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego tutejszy Organ stoi na stanowisku, że syndyk jako zarządzający majątkiem masy upadłości i jednocześnie osoba dysponująca środkami finansowymi uzyskanymi w toku postępowania upadłościowego ze sprzedaży majątku upadłego jest zobowiązany obliczyć i odprowadzić w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Natomiast do zapłaty i obliczania podatku za dany rok podatkowy zobowiązany jest upadły.

Żaden przepis ustawy nie dopuszcza złożenia zeznania przez inną osobę niż podatnik. Do obowiązków syndyka nie należy weryfikacja otrzymanych od upadłego podatnika dokumentów i udzielonych wyjaśnień w kwestii przychodów (dochodów) nie dotyczących działalności gospodarczej zarządzanej przez syndyka. Syndyk masy upadłościowej ponosi odpowiedzialność wyłącznie za rzetelność i niewadliwość ksiąg podatkowych.

Z uwagi na fakt, iż w zeznaniu podatkowym, podatnik jest zobowiązany do wykazania wszystkich uzyskanych w danym roku podatkowym osobistych dochodów, co wymaga jego osobistego działania, zeznanie podatkowe winien składać podatnik. Przedmiotowe zeznania należy sporządzić – biorąc pod uwagę całokształt zanalizowanych wyżej przepisów prawa - w oparciu o informacje o dochodach/stratach otrzymane od syndyka masy upadłości (PIT/B), któremu to upadły przekazał całą dokumentację podatkową, działając zgodnie z regulacjami ustawy prawo upadłościowe i naprawcze. W przypadku wystąpienia kwoty do zapłaty to podatnik winien dokonać jej wpłaty. Zatem na syndyku nie ciąży ten obowiązek.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.