Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/4511-1-269/16-2/ES
z 13 kwietnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 29 lutego 2016 r. (data wpływu 3 marca 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu ze sprzedaży 1/6 udziału w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego otrzymanego w spadku – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 marca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu ze sprzedaży 1/6 udziału w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego otrzymanego w spadku.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W 1982 r. Wnioskodawca nabył wraz z małżonką do wspólnego majątku (wspólność ustawowa) od spółdzielni mieszkaniowej spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego. Przez cały czas trwania małżeństwa, tj. do dnia śmierci małżonki Zainteresowany z małżonką pozostawał w ustroju wspólności majątkowej małżeńskiej. Małżonkowie nie zawierali umów majątkowych małżeńskich. W nabytym lokalu Wnioskodawca zamieszkiwał do 8 października 2015 r., a małżonka – do chwili śmierci, tj. do dnia 20 maja 2013 r. Spadkobiercami po zmarłej żonie, na podstawie ustawy, stosownie do aktu poświadczenia dziedziczenia z dnia 28 września 2015 r., został Zainteresowany oraz dwie córki – po 1/3 udziału każdy z nich.

W związku z tym udział Wnioskodawcy w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu wynosił 4/6, w tym 1/6 po zmarłej żonie, a udział każdej z córek – po 1/6.

W dniu 8 października 2015 r. na podstawie notarialnej umowy sprzedaży Zainteresowany wraz z córkami sprzedali spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy od przychodu uzyskanego ze sprzedaży w 2015 r. 1/6 udziału w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego, odziedziczonego po zmarłej w 2013 r. żonie, a objętego wspólnością majątkową małżeńską, Wnioskodawca powinien zapłacić podatek dochodowy, w sytuacji, gdy do nabycia prawa do lokalu do majątku wspólnego małżonków doszło w 1982 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z tym, że spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu zostało nabyte do majątku wspólnego (współwłasność łączna), a od wspólnego nabycia do momentu sprzedaży lokalu upłynął okres ponad 5 lat, nie jest zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od dochodu, uzyskanego z odpłatnego zbycia 1/6 udziału w lokalu.

Zainteresowany uważa, że nabył swoje prawo własności z datą nabycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu do wspólności majątkowej (tj. w 1982 r.) i w związku z tym nie może nabyć powtórnie tego prawa własności wraz ze śmiercią żony. Dlatego też, dla celów podatkowych, okres nabycia w przypadku Wnioskodawcy powinien być liczony od dnia nabycia do majątku wspólnego małżonków spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu, nie zaś od dnia odziedziczenia po zmarłej żonie 1/6 udziału w przedmiotowym prawie.

Wnioskodawca uzasadnia własne stanowisko w sposób następujący.

Odmienna interpretacja powyższej sytuacji stanowiłaby naruszenie ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: u.p.d,o,f.), polegające na nieprawidłowym zastosowaniu art. 10 ust. 1 pkt 8 tejże ustawy.

W myśl tego przepisu źródłem przychodów jest odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, jeżeli nie następuje ono w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.

Na podstawie art. 19 ust. 1 u.p.d,o.f. przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia.

W powyższym przypadku należy uwzględnić kontekst celowościowy art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) u.p.d.o.f, zawierający pojęcie nabycia.

Zgodnie z art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (j.t. Dz. U. z 2012 r, poz. 788 ze zm.), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami wspólność majątkowa (wspólność ustawowa), obejmująca przedmioty majątkowe, nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Wspólność małżeńska ma specyficzny charakter, tzw. wspólności łącznej – w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością ustawową. Własność tej samej rzeczy przysługuje zatem niepodzielnie każdemu ze współuprawnionych małżonków i ma on prawo do całej rzeczy, a nie do jej wyodrębnionej części. Wspólność łączna rozpoczyna się zdarzeniem prawnym, jakim w tym wypadku jest zawarcie małżeństwa i trwa dopóty, dopóki istnieje stosunek małżeńskiej współwłasności łącznej.

Nabycie zatem w czasie trwania małżeńskiej współwłasności łącznej prawa majątkowego, jakim jest spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, wiąże się z nabyciem przez każdego z małżonków tego prawa w całości, a nie w określonym ułamkowo udziale. Konsekwencją takiego rozwiązania, w przypadku sprzedaży tego prawa, jest uznanie, że każdy z małżonków zbywa to prawo w całości. Nie sposób przyjąć, że dla potrzeb podatku dochodowego, należy inaczej, niż czyni to Kodeks rodzinny i opiekuńczy, interpretować nabycie prawa majątkowego do małżeńskiej wspólności łącznej, a co za tym idzie, w momencie śmierci jednego ze współmałżonków – powtórne ustalać moment nabycia prawa majątkowego już wcześniej nabytego.

Podobne stanowisko interpretacyjne zostało wyrażone w wyrokach sądów administracyjnych:

• wyrok NSA z 8 grudnia 2011 r., II FSK 1101/10;
• wyroki WSA w Warszawie: z 7 listopada 2013 r., III SA/Wa 1177/13, z 12 kwietnia 2013 r. III SA/Wa 2999/12 i z 20 czerwca 2013 r., III SA/Wa 3464/12;
• WSA w Kielcach z 22 sierpnia 2013 r., I SA/Ke 396/13;
• WSA w Krakowie z 7 listopada 2012 r., I SA/Kr 1378/12;
• WSA w Gorzowie z 7 maja 2014 r., I SA/Go 136/14;
• WSA w Gdańsku: z 9 września 2014 r., I SA/Gd 716/14 i I SA/Gd 447/14 oraz z 9 stycznia 2014, I SA/Gd 1422/13;
• wyroki WSA w Bydgoszczy: z dnia 24 marca 2015 r. I SA/Bd 55/15 oraz z 6 maja 2015 r., I SA/Bd 228/15;
• Wyrok WSA w Łodzi z dnia 29 lipca 2015 r. I SA/Łd 569/15).
  
  

NSA w wyroku z dnia 8 grudnia 2011 r., sygn. akt II FSK 1101/10 określił, że współwłasność łączna tym się różni od ułamkowej, że nie można w niej określić udziałów każdego współwłaściciela. W konsekwencji – jak podkreślił NSA – nie zasługuje na aprobatę pogląd, jakoby w wyniku śmierci jednego z małżonków pozostających w ustroju wspólności majątkowej małżeńskiej, drugi małżonek, dziedzicząc po pierwszym małżonku, nabywał po raz drugi udział w tej samej nieruchomości.

Z kolei WSA w Bydgoszczy w wyroku z 6 maja 2015 r., sygn. akt I Sa/Bd 228/15, uznał, że w przypadku małżonków między którymi istnieje ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej, termin nabycia prawa do nieruchomości liczy się od daty wspólnego nabycia, a nie od daty dziedziczenia udziału w tej nieruchomości.

Problem, będący przedmiotem niniejszego wniosku poruszał także Rzecznik Praw Obywatelskich, który w piśmie z dnia 12 kwietnia 2014 r. skierowanym do Ministra Finansów odnoszącym się do wykładni przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f., stosowanej przez organy podatkowe wskazał, że z niepokojem stwierdza, że stanowisko obecnie prezentowane przez organy podatkowe może być krzywdzące dla specyficznej kategorii podatników. W większości przypadków problem dotyczy bowiem osób starszych, które po śmierci współmałżonka niejednokrotnie decydują się na zbycie nieruchomości.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy nie stanowi nabycia w rozumieniu art. 10 ust 1 pkt 8 u.p.d.o,f. nabycie w drodze spadku po współmałżonku, udziału w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu, zakupionym do majątku wspólnego w ramach ustawowej wspólności małżeńskiej. Konsekwentnie, w takim przypadku nie można przyjąć, że pięcioletni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f. biegnie od daty nabycia tego prawa w drodze spadku. Zważywszy zatem na fakt, że nabycie wspomnianego spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu nastąpiło do majątku wspólnego w 1982 r. – brak jest możliwości opodatkowania jego zbycia w 2015 r. na podstawie tego przepisu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)–c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego.

Tym samym jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie lub wybudowanie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a przychód uzyskany ze sprzedaży w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

W przypadku odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 cyt. ustawy decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma moment i forma nabycia.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że w 1982 r. od spółdzielni mieszkaniowej Wnioskodawca nabył wspólnie z małżonką – do wspólnego majątku – spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego.

Żona Wnioskodawcy zmarła 20 maja 2013 r.

Spadkobiercami po zmarłej małżonce, na podstawie aktu poświadczenia dziedziczenia z 28 września 2015 r. m.in. został Wnioskodawca. Nabył w spadku 1/6 udziału w ww. prawie do lokalu.

Dnia 8 października 2015 r. dokonano transakcji sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego.

Zgodnie z art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2015 r., poz. 2082, z późn. zm.), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny).

Ustrój wspólności ustawowej, obejmujący dorobek obojga małżonków, ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością (art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego).

Ustawowy ustrój majątkowy między małżonkami ustaje m.in. z chwilą śmierci jednego z małżonków. Natomiast w myśl art. 50¹ Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, w razie ustania wspólności, udziały małżonków są równe, chyba że umowa majątkowa małżeńska stanowi inaczej. Ustrój wspólności majątkowej będący współwłasnością łączną trwa zatem tak długo, jak długo trwa małżeństwo. Z chwilą ustania wspólności np. w wyniku śmierci jednego ze współmałżonków dochodzi do przekształcenia współwłasności łącznej, a udział każdego z małżonków w majątku wspólnym, według domniemania jest równy udziałowi drugiego współmałżonka.

Powyższe wyjaśnienie oznacza, że z chwilą śmierci jednego z małżonków posiadane przez niego udziały w majątku wspólnym wchodzą w skład masy spadkowej po tym małżonku i podlegają dziedziczeniu. Wówczas spadkobiercy zmarłego małżonka – np. współmałżonek pozostający przy życiu – nie nabywają w spadku całego prawa do nieruchomości, a jedynie udział w nim wchodzący w skład masy spadkowej po zmarłym (i to w odpowiednich wysokościach jeżeli spadkobierców jest więcej niż jeden).

Stosownie do art. 924 i art. 925 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121, z późn. zm.), spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego.

Z kolei, postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia. Tym samym, dniem nabycia przez spadkobiercę spadku jest dzień otwarcia spadku, czyli data śmierci spadkodawcy.

Zaaprobowanie poglądu Wnioskodawcy, zgodnie z którym za datę nabycia prawa do lokalu mieszkalnego należy uznać datę pierwotnego nabycia tego prawa przez małżonków oznaczałoby, że Zainteresowany nie mógłby dziedziczyć po małżonce. Nie mógłby także po niej dziedziczyć inni ewentualni spadkobiercy, gdyby przyjąć, że cały spadek był własnością małżonka pozostającego przy życiu, z czym nie można się zgodzić. Wysnucie takiego wniosku stoi w sprzeczności z całokształtem regulacji dotyczących majątkowej wspólności ustawowej oraz dziedziczenia i oznaczałoby przyjęcie tezy – z którą tut. Organ nie może się zgodzić – że śmierć małżonka będącego w ustawowej wspólności majątkowej nie ma żadnego wpływu na przysługujące mu za życia prawa własności do nieruchomości, gdyż te w pełnym zakresie przysługują pozostającemu przy życiu małżonkowi, jako że to spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego zostało nabyte przez nich wspólnie na własność, a nie na współwłasność. Współwłasność – w tym także współwłasność łączna – oznacza, że własność przysługuje obojgu małżonkom. Ustaje ona jednak z chwilą śmierci jednego z małżonków, w sytuacji braku małżeńskiej umowy majątkowej, przepis prawa – art. 50¹ Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego – przesądza o tym, że udział w majątku wspólnym każdego z małżonków wynosił po 1/2. To ten właśnie majątek podlega dziedziczeniu, a więc nabyciu.

Z tego co wywiedziono wyżej wynika więc, że Wnioskodawca, powinien rozpoznać następujące momenty nabycia udziałów rzeczonego prawa:

• 1/2 – 1982 r., tj. nabycie spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego na zasadzie ustroju wspólności majątkowej małżeńskiej, oraz
• 1/6 – 2013 r., tj. w drodze spadku po żonie.
  
  

Zatem, sprzedaż spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego w części odpowiadającej udziałowi nabytemu w ramach wspólności ustawowej małżeńskiej w roku 1982, nie stanowi źródła przychodu do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ upłynęło pięć lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie tego udziału.

Odnosząc się natomiast do skutków podatkowych sprzedaży, w 2015 r. ww. prawa do lokalu w części odpowiadającej udziałowi nabytemu w roku 2013 w drodze dziedziczenia po zmarłej małżonce, należy wskazać, co następuje.

Zgodnie z art. 30e ust. 1 i ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. Po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

• dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
• dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
  
  

W myśl art. 45 ust. 1 ww. ustawy, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8. Natomiast na podstawie art. 45 ust. 1a pkt 3 tejże ustawy, w terminie określonym w ust. 1 podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym odrębne zeznania, według ustalonych wzorów, o wysokości osiągniętego w roku podatkowym dochodu (poniesionej straty) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30e (PIT-39).

Stosownie do ust. 2 artykułu 30e ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Przy tym, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Stosownie natomiast do art. 22 ust. 6d ww. ustawy, za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Wysokość nakładów, o których mowa w art. 22 ust. 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

Reasumując: dokonane, w 2015 r. odpłatne zbycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego w części odpowiadającej udziałowi nabytemu w roku 2013 w drodze spadku po zmarłej małżonce stanowi dla Zainteresowanego źródło przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ nie upłynął pięcioletni okres wskazany w tymże przepisie.

Dochód z tego źródła podlega opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach określonych w art. 30e cyt. ustawy podatkowej.

Końcowo, odnośnie powołanych we wniosku przez Wnioskodawcę wyroków sądów administracyjnych należy wyjaśnić, że z formalnoprawnego punktu widzenia orzeczenia te nie są wiążące dla organu interpretacyjnego, nie mogą stanowić podstawy prawnej przy wydawaniu interpretacji indywidualnej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.