Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-1/4510-301/15/NL
z 11 marca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 29 grudnia 2015 r. (data wpływu do tut. Biura 30 grudnia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów podatku od towarów i usług naliczonego od wydatków związanych z nabyciem i używaniem samochodów służbowych w części w jakiej nie podlega ona odliczeniu na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 grudnia 2015 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów podatku od towarów i usług naliczonego od wydatków związanych z nabyciem i używaniem samochodów służbowych w części w jakiej nie podlega ona odliczeniu na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka akcyjna (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest rezydentem objętym nieograniczonym obowiązkiem podatkowym w Polsce oraz czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: „VAT”). Głównym przedmiotem działalności Spółki jest zapewnienie właściwego stanu technicznego i wymaganego stanu bieżącego utrzymania jezdni administrowanego odcinka autostrady wraz z poboczami oraz realizacja poboru opłat za przejazd autostradą.

Spółka posiada flotę osobowych samochodów służbowych, które są przydzielone do używania konkretnym pracownikom Spółki. Flotę samochodów służbowych stanowią samochody będące przedmiotem leasingu operacyjnego, jak również samochód stanowiący własność Spółki. Samochody służbowe udostępniane są tym pracownikom Spółki, którzy pełnią funkcje zarządcze (Zarząd Spółki) oraz tym pracownikom, którzy pełnią obowiązki polegające na nadzorze nad zdarzeniami zaistniałymi na odcinku autostrady administrowanym przez Spółkę (w szczególności kolizje i wypadki drogowe).

Powyższe obowiązki mają m.in. formę dyżurów pełnionych poza normalnymi godzinami pracy i wymagają obecności danego pracownika w miejscu zdarzenia, również w porze nocnej i dni świąteczne. Istota powierzonych pracownikom obowiązków powoduje, że wymaga się od nich dużej mobilności i dyspozycyjności. Charakter obowiązków pracowników powoduje również, że często wykonują oni obowiązki służbowe poza siedzibą Spółki, udając się celem ich wykonania bezpośrednio z miejsca zamieszkania (lub powracając prosto do miejsca zamieszkania).

W konsekwencji powyższego, do wypełniania wyżej opisanych obowiązków konieczne jest posiadanie samochodu, który zapewniany jest danemu pracownikowi przez Spółkę. Samochody służbowe mają służyć pracownikom przede wszystkim do realizacji celów służbowych. Jednakże Spółka umożliwia również Pracownikom korzystanie z przydzielonych im samochodów służbowych pobocznie w celach prywatnych, jednak użytek ten nie może w jakikolwiek sposób przeszkadzać w realizacji głównego celu udostępnienia tych samochodów, czyli wykonywaniu obowiązków służbowych.

Podstawą do użytkowania samochodów przez pracowników są umowy o zasadach użytkowania samochodu służbowego zawierane przez Spółkę z każdym pracownikiem indywidualnie. Pracownicy w zawieranych umowach są zobowiązani do odpowiedniego dbania o powierzone samochody, dołożenia wszelkich starań w celu zabezpieczenia i utrzymania samochodu w należytym stanie technicznym, przestrzegania warunków technicznych eksploatacji, stosowania właściwych materiałów eksploatacyjnych oraz przeprowadzania przeglądów i zabiegów określonych w instrukcji obsługi i książce gwarancyjnej samochodu, jak również dbania o stan estetyczny samochodu. Pracownicy ponoszą materialną odpowiedzialność za oddane im do użytkowania samochody oraz właściwą, tj. zgodną z przepisami i ogólnie przyjętymi normami eksploatację samochodu. Pracownicy nie są obciążani przez Spółkę żadnymi dodatkowymi opłatami z tytułu samego udostępnienia samochodów służbowych.

Samochody służbowe będące przedmiotem niniejszego wniosku to samochody osobowe, które nie zostały zgłoszone do właściwego naczelnika urzędu skarbowego jako wykorzystywane wyłącznie w celach działalności gospodarczej, wobec czego Spółka odlicza od wydatków z nimi związanych 50% kwoty VAT naliczonego, w tym od dnia 1 lipca 2015 r. 50% podatku naliczonego przy nabyciu paliw silnikowych, oleju napędowego lub gazu (dalej: „paliwo”).

Pracownicy dysponujący przydzielonymi samochodami służbowymi zobowiązani są do tankowania paliwa korzystając z wewnętrznej stacji paliw. Każde tankowanie ewidencjonowane jest w systemie elektronicznym pozwalającym na identyfikację tankowanego samochodu. Wyjątkowo, w przypadku wyjazdów poza obszar zwykłej, codziennej eksploatacji, możliwe jest zatankowanie samochodu służbowego na innej stacji paliw za osobną zgodą Spółki. W takim wypadku, pracownik obowiązany jest do przekazania Spółce faktury za zakupione paliwo zawierającej numer rejestracyjny samochodu

Koszty bieżącej eksploatacji samochodów służbowych, przez które Spółka rozumie: koszt paliwa, myjni, płynów i materiałów eksploatacyjnych, kosmetyków samochodowych, koszty napraw, przeglądów i serwisu (dalej: „Koszty Eksploatacji”), ewidencjonowane są w księgach rachunkowych na podstawie faktur wystawianych na Spółkę.

W związku z nowelizacją art. 12 ust. 2a-2c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: „Ustawa o PIT”), Spółka dokonała zmian zasad rozliczania korzystania z samochodów służbowych.

Spółka stosuje w zakresie rozliczania korzystania przez Pracowników z samochodów służbowych tzw. system oświadczeń. Zgodnie z założeniami tego systemu, Pracownicy do 4 dnia każdego miesiąca kalendarzowego składają oświadczenia za miesiąc poprzedni, w których:

• wskazują ilość dni wykorzystywania samochodu do celów prywatnych,
• wskazują ilość kilometrów przejechanych w celach prywatnych,
• potwierdzają fakt dokonywania jazd służbowych.
  
  

Na podstawie informacji wskazanych w oświadczeniach Spółka ustala zakres i wartość prywatnego użytku samochodów służbowych przez pracowników.

Spółka ponosi koszty nabycia towarów i usług związanych z eksploatacją samochodów służbowych przez Pracowników, na podstawie faktur wystawionych na Spółkę.

W związku z powyższym zadano m.in następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest uznanie, że Spółka na gruncie art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ma prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty podatku od towarów i usług naliczonego od wydatków związanych z używaniem samochodów służbowych, w części, w jakiej nie podlega ona odliczeniu na gruncie systemu odliczania podatku naliczonego zgodnie z ustawą o podatku od towarów i usług?

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 3)

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka na gruncie art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej „ustawa o CIT”), ma prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty podatku od towarów i usług naliczonego od wydatków związanych z używaniem samochodów służbowych, w części, w jakiej nie podlega ona odliczeniu na gruncie systemu odliczania podatku naliczonego zgodnie z ustawą z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054 ze zm., dalej: „ustawa o VAT”).

Jak wskazano powyżej, zgodnie z art. 15 ust. 1 oraz ust. 6 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów (z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT), w tym również odpisy amortyzacyjne z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywane zgodnie z przepisami ustawy. Zgodnie z art. 16a ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, amortyzacji podlegają m.in. środki transportu o przewidywanym okresie użytkowania dłuższym niż rok, w tym samochody, stanowiące własność podatnika, wykorzystywane przez niego na potrzeby związane z działalnością albo oddane do użytkowania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1 ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 16g ust. 3 ustawy o CIT, za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Biorąc pod uwagę powyższe, przepis art. 16g ust. 3 ustawy o CIT zezwala na zaliczenie kwoty podatku naliczonego do wartości początkowej środka trwałego, jeżeli przy nabyciu tego środka trwałego podatnikowi nie przysługiwało prawo do odliczenia tego podatku.

Zgodnie z ogólnymi zasadami odliczenia VAT naliczonego od wydatków na nabycie pojazdów samochodowych oraz wydatków z nimi związanych (art. 86a ust. 1 i nast. ustawy o VAT), co do zasady odliczeniu przysługuje kwota 50% VAT naliczonego od tych wydatków, chyba że cechy konstrukcyjne tych pojazdów lub sposób ich wykorzystania eliminują możliwość używania ich w celu innym niż związany z działalnością gospodarczą (co jest szczegółowo regulowane przez ustawę).

W sytuacji Spółki, pojazdy nie spełniają wymogów określonych w ustawie o VAT uprawniających do pełnego odliczenia VAT naliczonego od nabycia przedmiotowych pojazdów, gdyż mogą być używane przez Pracowników w celach prywatnych, tym samym zgodnie z przepisami, Spółka odlicza jedynie 50% VAT naliczonego od ceny brutto ich nabycia.

Co do zasady, na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, ale jest kosztem uzyskania przychodów podatek naliczony:

• jeżeli podatnik zwolniony jest od podatku od towarów i usług lub nabył towary i usługi w celu wytworzenia albo odprzedaży towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku od towarów i usług, a także
• w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług - jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.
  
  

Brzmienie art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a ustawy o CIT wskazuje, że Spółka jest uprawniona do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów nie tylko wartości netto wynikających z faktur dokumentujących poniesienie wydatków dotyczących użytkowania samochodu, ale również podatku od towarów i usług w tej części, w jakiej Spółce nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego, w związku z brzmieniem art. 86a ust. 1 oraz następne ustawy o VAT.

Biorąc pod uwagę powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny, Spółka na gruncie ustawy o CIT jest uprawniona do zaliczenia do podatkowych kosztów uzyskania przychodu kwoty podatku VAT naliczonego w związku z wydatkami związanymi z używaniem samochodów, w tej części, w jakiej Wnioskodawcy nie przysługuje odliczenie na gruncie systemu odliczania podatku naliczonego zgodnie z ustawą o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienić należy, że w pozostałym zakresie objętym wnioskiem, wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.