Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/4512-73/16-4/RR
z 12 kwietnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony  przedstawione we wniosku z dnia 25 stycznia 2016 r. (data wpływu 1 lutego 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 31 marca 2016 r. (data wpływu 4 kwietnia 2016 r.) w odpowiedzi na wezwanie tutejszego Organu z dnia 22 marca 2016 r. nr IPPP2/4512-73/16-2/RR, IPPB2/4514-61/16-2/JG1 (skutecznie doręczone w dniu 25 marca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• sprzedaży udziału w części nieruchomości, która nie była przedmiotem dzierżawy – jest nieprawidłowe;

• sprzedaży udziału w części nieruchomości, która była przedmiotem dzierżawy – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 1 lutego 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży udziału w nieruchomości. Złożony wniosek został uzupełniony pismem z dnia 31 marca 2016 r. (data wpływu 4 kwietnia 2016 r.) w odpowiedzi na wezwanie tutejszego Organu z dnia 22 marca 2016 r. nr IPPP2/4512-73/16-2/RR IPPB2/4514-61/16-2/JG1 (skutecznie doręczone w dniu 25 marca 2016 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni w dniu 28 października 2015 r. zawarła przedwstępną umowę sprzedaży nieruchomości z firmą P. Sp. z o.o. Umowa przedwstępna została zawarta bez żadnego zadatku pieniężnego. Całość zapłaty nastąpi w momencie podpisania końcowego aktu sprzedaży. Przedmiotem sprzedaży jest udział wynoszący ½ niezabudowanych nieruchomości gruntowych, oznaczonych w ewidencji gruntów i budynków jako działki 62/4, 62/6, 62/7, 62/8 o łącznym obszarze 3,25 h.

Dla nieruchomości tej założona jest księga wieczysta. Nieruchomość objęta jest obowiązującym planem zagospodarowania przestrzennego uchwalonym Uchwałą z dnia 29 stycznia 2014 r. Zgodnie z Uchwałą nieruchomość położona jest na terenach których podstawowym przeznaczeniem jest możliwość realizacji zabudowy usługowych obiektów produkcyjnych, składów i magazynów. Nabywca ww. nieruchomości zamierza budować halę logistyczno-magazynową w ramach swojej prowadzonej działalności. Nieruchomość została nabyta w drodze dziedziczenia w 2005 r. - postanowienie o stwierdzenie nabycia spadku wydanym przez Sąd Rejonowy z dnia 19 września 2005 r. Podatek od spadku został w całości uiszczony.

W 2007 r. z odziedziczonej nieruchomości została wydzielona geodezyjnie działka o powierzchni 1550 m² z budynkiem mieszkalnym i zabudowaniami gospodarczymi nr ewidencyjny 62/1 oraz działka 62/3 o powierzchni 248 m², która przeszła na własność gminy z przeznaczeniem na poszerzenie drogi i działka 62/2 o powierzchni 3,25 h.

W 2012 r. działka nr 62/2 uległa podziałowi na działki o numerach ewidencyjnych 62/4, 62/5, 62/6, na następnie działka 62/5 uległa kolejnemu podziałowi na działki ewidencyjne nr 62/7, 62/8. Przedmiotem sprzedaży są działki o numerach ewidencyjnych: 62/4, 62/6, 62/7, 62/8. Wnioskodawczyni jednocześnie oświadczyła, że nigdy nie prowadziła i nie prowadzi działalności gospodarczej.

Ponadto w piśmie z dnia 31 marca 2016 r., stanowiącym uzupełnienie do złożonego wniosku Strona dodatkowo wskazała, że:

• w celu dokonania sprzedaży udziału w nieruchomości Wnioskodawczyni nie podejmowała i nie będzie podejmować aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami tj. Wnioskodawczyni nie podejmowała i nie będę podejmować czynności takich jak uzbrojenie terenu, nie występowała przed sprzedażą o uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy) oraz nie prowadziła i nie będzie prowadzić działań marketingowych w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia. W 2012 roku z całości nieruchomości Wnioskodawczyni wydzieliła wraz z siostrą dwie działki z zamiarem budowy domu mieszkalnego na własne i siostry potrzeby. Do działek tych została wydzielona geodezyjnie droga dojazdowa wewnętrzna. W 2014 został uchwalony przez Gminę plan zagospodarowania przestrzennego i zgodnie z jego postanowieniami nieruchomość ta została przeznaczona do zabudowy przemysłowo - usługowej. W 2015 zgłosił się z ofertą zakupu nieruchomości przedstawiciel developera magazynowego, z informacji posiadanych przez Stronę również do właścicieli sąsiednich nieruchomości. W związku z tym, że zgodnie z postanowieniami planu zagospodarowania przestrzennego na nieruchomości Wnioskodawczyni nie może pobudować domu mieszkalnego Strona zdecydowała się na sprzedaż nieruchomości developerowi magazynowemu tj. firmie P. sp. z o.o.
  
• część nieruchomości była i jest przedmiotem dzierżawy. Gmina zwróciła się z prośbą o wydzierżawienie części nieruchomości na cele sportowe (boisko piłkarskie) i w związku z tym zostały zawarte z Gminą umowy dzierżawy w okresie od 1 kwietnia 2008 do 30 czerwca 2016 . Do żadnych innych czynności opodatkowanych bądź zwolnionych nieruchomość nie była wykorzystywana
  
  

W związku z powyższym opisem zadano w zakresie podatku od towarów i usług następujące pytanie:

Czy sprzedaż nieruchomości powinna być opodatkowana podatkiem od towarów i usług i w jakiej wysokości?

Zdaniem Wnioskodawczyni, sprzedaż nieruchomości podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe w zakresie sprzedaży udziału w części nieruchomości, która nie była przedmiotem dzierżawy oraz prawidłowe w zakresie sprzedaży udziału w części nieruchomości, która była przedmiotem dzierżawy.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Towarami – według art. 2 pkt 6 ustawy – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Nieruchomościami, w myśl art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380) są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Zatem w świetle przytoczonych powyżej przepisów, nieruchomość spełnia definicję towaru określoną w art. 2 pkt 6, a jej sprzedaż traktowana jest jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

Należy podkreślić, że opodatkowanie podatkiem od towarów i usług będzie miało miejsce wówczas, jeżeli spełnione zostaną przesłanki o charakterze przedmiotowym, tj. wystąpi czynność podlegająca opodatkowaniu w oparciu o przepis art. 5 ust. 1 ustawy i podmiotowym, tj. gdy czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zostanie dokonana przez osobę (lub jednostkę organizacyjną) będącą podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, działającą w takim charakterze.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na mocy art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma na tyle uniwersalny charakter, że pozwala na objęcie pojęciem „podatnika” te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów zauważyć należy, że status podatnika podatku od towarów i usług, wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy podmiot dokonujący transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Wskazać należy, że definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie jest znacznie szersza niż definicja działalności gospodarczej uregulowana w ustawie z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2013 r., poz. 672 z późn. zm.), czy też w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.). W konsekwencji ocena określonych stanów na gruncie powołanych aktów prawnych może być odmienna.

Zatem każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym wykorzystywanie majątku prywatnego przez osobę fizyczną stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży w tym przypadku nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie towarów w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności handlowej.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwe zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych wyjaśnień, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest również, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu sprawy Wnioskodawczyni w celu dokonania sprzedaży gruntu podjęła aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania jej za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. Natomiast okoliczność podjęcia m.in. takich czynności jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek była sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10.

Z tezy powyższego orzeczenia wynika m.in., że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zauważyć należy, że określenie, czy dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec), wymaga ustalenia, czy jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną).

Jak wynika z okoliczności przedstawionych w opisie sprawy Strona w dniu 28 października 2015 r. zawarła przedwstępną umowę sprzedaży udziału w nieruchomości wynoszący ½ niezabudowanych nieruchomości gruntowych, oznaczonych w ewidencji gruntów i budynków jako działki 62/4, 62/6, 62/7, 62/8 o łącznym obszarze 3,25 h. Dla nieruchomości tej założona jest księga wieczysta. Nieruchomość objęta jest obowiązującym planem zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z którym nieruchomość położona jest na terenach, których podstawowym przeznaczeniem jest możliwość realizacji zabudowy usługowych obiektów produkcyjnych, składów i magazynów. Nabywca ww. nieruchomości zamierza budować halę logistyczno-magazynową w ramach swojej prowadzonej działalności.

Nieruchomość została nabyta w drodze dziedziczenia w 2005 r. W 2007 r. z odziedziczonej nieruchomości została wydzielona geodezyjnie działka o powierzchni 1550 m² z budynkiem mieszkalnym i zabudowaniami gospodarczymi nr ewidencyjny 62/1 oraz działka 62/3 o powierzchni 248 m², która przeszła na własność gminy z przeznaczeniem na poszerzenie drogi i działka 62/2 o powierzchni 3,25 h. W 2012 r. działka nr 62/2 uległa podziałowi na działki o numerach ewidencyjnych 62/4, 62/5, 62/6, na następnie działka 62/5 uległa kolejnemu podziałowi na działki ewidencyjne nr 62/7, 62/8. Przedmiotem sprzedaży są działki o numerach ewidencyjnych: 62/4, 62/6, 62/7, 62/8. Strona nigdy nie prowadziła i nie prowadzi działalności gospodarczej, a poza tym nie podejmowała i nie będzie podejmować aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami tj. Strona nie podejmowała i nie będę podejmować czynności takich jak uzbrojenie terenu, nie występowała przed sprzedażą o uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy) oraz nie prowadziła i nie będzie prowadzić działań marketingowych w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia. W 2012 roku z całości nieruchomości Strona wydzieliła wraz z siostrą dwie działki z zamiarem budowy domu mieszkalnego na własne i siostry potrzeby. Do działek tych została wydzielona geodezyjnie droga dojazdowa wewnętrzna. W 2014 został uchwalony przez Gminę plan zagospodarowania przestrzennego i zgodnie z jego postanowieniami nieruchomość ta została przeznaczona do zabudowy przemysłowo - usługowej. W 2015 zgłosił się z ofertą zakupu nieruchomości przedstawiciel developera magazynowego, z informacji posiadanych przez Stronę również do właścicieli sąsiednich nieruchomości. W związku z tym, że zgodnie z postanowieniami planu zagospodarowania przestrzennego na nieruchomości Wnioskodawczyni nie można pobudować domu mieszkalnego Wnioskodawczyni zdecydowała się na sprzedaż nieruchomości developerowi magazynowemu. Ponadto Strona wskazała, że część nieruchomości była i jest przedmiotem dzierżawy. Gmina zwróciła się z prośbą o wydzierżawienie części nieruchomości na cele sportowe (boisko piłkarskie) i w związku z tym zostały zawarte z Gminą umowy dzierżawy w okresie od 1 kwietnia 2008 r. do 30 czerwca 2016 r. Do żadnych innych czynności opodatkowanych bądź zwolnionych nieruchomość nie była wykorzystywana

W świetle przedstawionej treści wniosku i przywołanych przepisów trudno w analizowanej sprawie Wnioskodawczynię uznać za podatnika podatku od towarów i usług w związku ze sprzedażą udziału w części nieruchomości, która nie była przedmiotem dzierżawy. Brak jest przesłanek wskazujących na to, że Wnioskodawczyni w odniesieniu do sprzedaży udziału tej części nieruchomości, stanowiącej majątek prywatny, działała w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług. Zatem zbycie udziału w części nieruchomości gruntowej, która nie była przedmiotem dzierżawy nie będzie dokonane w ramach działalności gospodarczej. Sprzedaż ww. udziału w części nieruchomości nastąpi w ramach rozporządzania własnym majątkiem i jest działaniem w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania. Tym samym, sprzedaż udziału w nieruchomości należącej do Wnioskodawczyni, która nie była przedmiotem dzierżawy, która to część nieruchomości – jak Strona wskazała - nie była wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej, lecz stanowi majątek prywatny Wnioskodawczyni nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Udział w tej nieruchomości nabyto w drodze dziedziczenia w 2005 r., na podstawie postanowienia o stwierdzenie nabycia spadku. Natomiast w związku z tym, że zgodnie z postanowieniami planu zagospodarowania przestrzennego, na nieruchomości Wnioskodawczyni nie można pobudować domu mieszkalnego Wnioskodawczyni zdecydowała się na sprzedaż nieruchomości developerowi magazynowemu. Zatem w omawianej sprawie udział w części nieruchomości, która nie była przedmiotem dzierżawy i nie była wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej stanowi majątek prywatny Wnioskodawczyni.

W niniejszych okolicznościach wskazano ponadto, że część nieruchomości była i jest przedmiotem dzierżawy na cele sportowe (boisko piłkarskie). W związku z tym zostały zawarte z Gminą umowy dzierżawy w okresie od 1 kwietnia 2008 do 30 czerwca 2016 .

W tym miejscu wyjaśnić należy, że według art. 693 § 1 cyt. Kodeksu cywilnego, przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz. Stosownie do § 2 ww. przepisu ustawy, czynsz może być zastrzeżony w pieniądzach lub świadczeniach innego rodzaju. Może być również oznaczony w ułamkowej części pożytków.

Tak więc dzierżawa jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie dzierżawcy polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Zatem, biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że będąca usługą dzierżawa, wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywana jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych, bez względu na to, czy dzierżawa będzie prowadzona w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych. Sam charakter stosunku prawnego, jaki kształtuje umowa dzierżawy, wskazuje, że ma ona długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe. W konsekwencji dzierżawa nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. W konsekwencji, z tytułu świadczenia usług w zakresie dzierżawy i dokonywania tych czynności w sposób systematyczny lub ciągły wykonawca czynności staje się podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT i de facto - podatnikiem podatku VAT zdefiniowanym w art. 15 ust. 1 ww. ustawy, bez względu na to czy najem jest prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle przedstawionych okoliczności i przywołanych przepisów należy stwierdzić, że sprzedaż udziału wydzierżawianej części nieruchomości podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Jak wynika z opisu sprawy, część nieruchomości była i jest przedmiotem dzierżawy na cele sportowe (boisko piłkarskie). Dowodzi to, że część nieruchomości była wykorzystywana w celach zarobkowych. Tak więc, w związku z dostawą wyżej wskazanego udziału w części nieruchomości zostaną wypełnione przesłanki określone w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, pozwalające uznać czynność sprzedaży udziału w nieruchomości w części za opodatkowaną podatkiem od towarów i usług.

Stosownie do art. 41 ust. 1 ww. ustawy stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Przy czym, zgodnie z art. 146a pkt 1 ww. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%. Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Definicja terenów budowlanych zawarta została w art. 2 pkt 33 ustawy. Zgodnie z tym przepisem przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Zatem zwolnione od podatku od towarów i usług w oparciu o powołany wyżej art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy są dostawy nieruchomości spełniające łącznie 2 warunki, tj.:

• przedmiotem dostawy musi być teren niezabudowany;
  
• teren ten nie może spełniać definicji terenu budowlanego, zawartej w art. 2 pkt 33 ustawy.
  
  

Dokonując analizy okoliczności przedstawionych we wniosku, należy wskazać, że niniejsza nieruchomość objęta jest obowiązującym planem zagospodarowania przestrzennego uchwalonym Uchwałą z dnia 29 stycznia 2014 r. Zgodnie z Uchwałą nieruchomość położona jest na terenach których podstawowym przeznaczeniem jest możliwość realizacji zabudowy usługowych obiektów produkcyjnych, składów i magazynów. Zatem nieruchomość o której mowa w niniejszym wniosku zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego przeznaczona jest pod zabudowę, czyli jest terenem budowlanym, w myśl ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku tym dostawa udziału w tej części przedmiotowej nieruchomości nie będzie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Ponieważ w odniesieniu do udziału w części przedmiotowej nieruchomości nie zaistniały przesłanki umożliwiające zastosowanie zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, należy rozpatrzyć warunki do zastosowania zwolnienia dla dostawy nieruchomości wynikające z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jak wskazano w opisie sprawy, Wnioskodawczyni nabyła ww. udział w nieruchomości z drodze dziedziczenia. Udział w części przedmiotowej nieruchomości nie był wykorzystywana wyłącznie do działalności zwolnionej. Tym samym dostawa ww. udziału w części przedmiotowej nieruchomości nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zatem dostawa udziału w części nieruchomości, w stosunku do których Wnioskodawczyni występuje w roli podatnika podatku od towarów i usług, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki 23%.

Reasumując, w omawianej sprawie Wnioskodawczyni w zakresie sprzedaży udziału w tej części nieruchomości, która nie była przedmiotem dzierżawy nie będzie zobowiązana do opodatkowania tej transakcji, natomiast w odniesieniu do sprzedaży udziału w tej części nieruchomości, która była przedmiotem dzierżawy, Wnioskodawczyni wystąpi w roli podatnika podatku od towarów i usług i będzie zobowiązana do opodatkowania tej części transakcji stawką podatku w wysokości 23%.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży udziału w części nieruchomości, która nie była przedmiotem dzierżawy należało uznać za nieprawidłowe, natomiast w zakresie sprzedaży udziału w części nieruchomości, która była przedmiotem dzierżawy należało uznać za prawidłowe.

Niniejszą interpretację wydano w zakresie podatku od towarów i usług, natomiast w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.