Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-2-2/4511-123/16/NG
z 21 kwietnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 22 stycznia 2016 r. (data otrzymania 28 stycznia 2016 r.), uzupełnionym 8 kwietnia 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 stycznia 2016 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

W związku z brakami formalnymi, pismem z 23 marca 2016 r., wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano 8 kwietnia 2016 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca wraz z bratem przejęli spadek po wujku i ciotce, w skład masy spadkowej wchodziła nieruchomość o pow. 2,77 ha. Jeden ze spadkodawców (A.Cz.) zmarł w 1984 r., natomiast drugi spadkodawca (L.Cz.) zmarł w 1991 r. Spadkodawcy byli rodzeństwem, natomiast matka Wnioskodawcy i jego brata była siostrą spadkodawców. Ponieważ spadkodawcy nie mieli dzieci to Wnioskodawcy i jego bratu zapisali pole w spadku.

Wnioskodawca z bratem z uwagi na okoliczność, że byli na zasiłku nie mogli przyjąć spadku, jednakże uprawiali ww. ziemię (siali zboże, sadzili ziemniaki, zbierali siano).

Ww. nieruchomość objęta była aktem własności ziemi. W akcie tym stwierdzono, że A.Cz. oraz L.Cz. stali się z mocy prawa współwłaścicielami po ½ części nieruchomości (działek) oznaczonych w ewidencji gruntów nr: 875, 890, 894, 966, 968, 974, 676 i 978 o łącznej powierzchni 2,77 ha wraz z zabudowaniami. Wnioskodawca nabył w całości spadek po A.Cz., w związku z tym stał się współwłaścicielem opisanej nieruchomości w udziale wynoszącym ½ (w miejsce A.Cz.). Działki te w związku ze zmianami w ewidencji gruntów i budynków zmieniły powierzchnię.

W 2015 r. zawarta została umowa częściowego zniesienia współwłasności, gdyż brat Wnioskodawcy nabył w całości spadek po L.Cz. i dlatego Wnioskodawca z bratem stali się współwłaścicielami opisanej nieruchomości w udziałach wynoszących po ½.

Przedmiotem częściowego zniesienia współwłasności były następujące działki: 890 o powierzchni 0,1713 ha, 894 o powierzchni 0,9864 ha, 976 o powierzchni 0,2308 ha, 875 o powierzchni 0,2217 ha, 966 o powierzchni 0,2117 ha, 968 o powierzchni 0,4549 ha, 978 o powierzchni 0,2762 ha. Natomiast działka nr ew. 974 o powierzchni 0,2281 ha nie została objęta zniesieniem współwłasności i pozostała nadal we współwłasności obecnych współwłaścicieli (Wnioskodawcy i jego brata).

W wyniku zawarcia umowy częściowego zniesienia współwłasności Wnioskodawca otrzymał na wyłączną własność następujące działki: 875 o powierzchni 0,2217 ha, 966 o powierzchni 0,2117 ha, 968 o powierzchni 0,4549 ha i 978 o powierzchni 0,2762 ha.

Na dzień zawarcia umowy wartość rynkowa dzielonego majątku wynosiła 40 000,00 zł.

Na dzień zniesienia współwłasności wartość rynkowa majątku, który otrzymał Wnioskodawca w wyniku zniesienia współwłasności wynosiła 20 000,00 zł. Zniesienie współwłasności odbyło się bez żadnych spłat i dopłat.

W 2015 r. Wnioskodawca sprzedał za 5000,00 zł działkę nr 978 o powierzchni 0,2762 ha.

W związku z powyższym stanem faktycznym zadano następujące pytania.

1. Czy należy zapłacić podatek dochodowy od sprzedaży ww. działki?
2. Ile procent podatku należy zapłacić od tej kwoty?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z długoletnią uprawą opisanej we wniosku ziemi, która była użytkowana przez Wnioskodawcę ponad 5 lat – nie należy odprowadzać podatku dochodowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) – źródłem przychodu jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Tym samym każda czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy stanowi źródło przychodów w rozumieniu tego przepisu, jeżeli zostanie dokonana w określonym czasie tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Wobec powyższego przepisu należy wyjaśnić, że w przypadku sprzedaży nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu przychodu ma moment i sposób ich nabycia.

W myśl art. 924 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 121 ze zm.) – spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego). Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Stosownie do art. 926 § 1 Kodeksu cywilnego – powołanie do spadku, czyli przekazanie w spadku majątku, wynika z ustawy albo z testamentu, jednakże dniem nabycia spadku przez spadkobiercę jest zawsze data śmierci spadkodawcy. Z kolei postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia. Istotny zatem dla podatku dochodowego jest dzień otwarcia spadku, czyli data śmierci spadkodawcy. W omawianej sprawie nabycie przez Wnioskodawcę spadku nastąpiło zatem w dniu śmierci spadkodawcy (A.Cz.) w 1984 r.

Celem postępowania o zniesienie współwłasności w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego jest nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, która stanowi przedmiot współwłasności. Zgodnie z art. 195 Kodeksu cywilnego – współwłasność jest instytucją prawa cywilnego polegającą na tym, że własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom. Współwłaścicielom przysługują części wspólnego prawa własności (tzw. udziały), którymi mogą swobodnie rozporządzać. Dopóki więc istnieje współwłasność można mówić tylko o istnieniu udziałów w tym prawie, o ich nabywaniu i zbywaniu, nigdy o prawie do części rzeczy, o jej zbywaniu bądź nabywaniu w częściach. Współwłaściciele mają swoje udziały w prawie, ale nie w rzeczy. Zgodnie z art. 210 Kodeksu cywilnego – każdy ze współwłaścicieli w każdym czasie może domagać się zniesienia współwłasności. Z art. 211 Kodeksu cywilnego wynika natomiast, że zniesienie współwłasności może nastąpić poprzez podział rzeczy wspólnej. W rezultacie w wyniku zniesienia współwłasności dochodzi do nowego ukształtowania prawa własności poprzez odebranie temu prawu cechy wspólności.

Zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy lub prawa wyłącznie wówczas, jeżeli nabyte na własność mienie mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbyło się bez spłat i dopłat. Gdy w wyniku zniesienia współwłasności udział danej osoby ulega powiększeniu mamy do czynienia z nabyciem, gdyż zwiększa się stan jej majątku osobistego. Jeżeli zatem w wyniku zniesienia współwłasności współwłaściciel nabywa nieruchomości lub prawa ponad udział, który uprzednio przysługiwał mu w nieruchomości lub prawie, to nabycie w drodze zniesienia współwłasności, w części przekraczającej ten udział, należy traktować jako nabycie w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem jeżeli w wyniku zniesienia współwłasności wystąpiło przysporzenie majątku ponad udział posiadany przed dokonaniem tej czynności oznacza to, że dla udziału w nieruchomości lub prawie nabytego w drodze zniesienia współwłasności ponad pierwotnie posiadany udział dniem nabycia będzie dzień, w którym nastąpiło zniesienie współwłasności. O tym czy udział uległ powiększeniu decydują obiektywne kryteria odwołujące się do cen rynkowych wartości udziałów przed i po zniesieniu współwłasności.

W omawianej sprawie należy zatem ustalić czy i ewentualnie jaką część działki o nr ew. 978 o powierzchni 0,2762 ha Wnioskodawca nabył w 2015 r. w drodze zawarcia umowy częściowego zniesienia współwłasności.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w spadku po zmarłym w 1984 r. spadkodawcy (A.Cz.) nabył udział ½ w nieruchomości składającej się z kilku działek (w tym działki nr ew. 978 o pow. 0,2762 ha). Pozostały udział w tej nieruchomości wynoszący ½ przysługiwał bratu Wnioskodawcy, który nabył ten udział w spadku po L.Cz. W wyniku częściowego zniesienia współwłasności Wnioskodawca otrzymał na własność m.in. działkę o nr ew. 978. Wartość rynkowa dzielonego majątku na dzień częściowego zniesienia współwłasności wynosiła 40 000 zł. W wyniku zawarcia ww. umowy Wnioskodawca nabył majątek o łącznej wartości 20 000,00 zł. Jak wskazał Wnioskodawca, częściowe zniesienie współwłasności nastąpiło bez spłat i dopłat.

To zaś oznacza, że w drodze częściowego zniesienia współwłasności Wnioskodawca nabył majątek o wartości nieprzekraczającej wartości jego udziału ½ przed zniesieniem współwłasności.

Mając na uwadze powyższe wyjaśnienia stwierdzić należy, że Wnioskodawca nabył działkę nr 978 o powierzchni 0,2762 w spadku w 1984 r. – o ile wartości nieruchomości będących przedmiotem częściowego zniesienia współwłasności podane przez Wnioskodawcę na dzień dokonania tej czynności prawnej odpowiadają w rzeczywistości wartościom rynkowym.

Podsumowując, przychód, który Wnioskodawca osiągnął ze sprzedaży działki nr 978 nie podlega w ogóle opodatkowaniu, bowiem 5 letni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych upłynął z dniem 31 grudnia 1989 r. Tym samym Wnioskodawca nie jest zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego z tytułu sprzedaży w 2015 r. działki o nr ew. 978.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie – w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.