INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 17 października 2011 r. (data wpływu 18 października 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zmiany sposobu ustalenia wartości początkowej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 października 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zmiany sposobu ustalenia wartości początkowej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest współwłaścicielem nieruchomości zabudowanej budynkiem wielomieszkalnym (kamienica), zakwalifikowanym zgodnie z klasyfikacją Środków Trwałych jako budynek mieszkalny (76% powierzchni użytkowej stanowią lokale mieszkalne, a 24% powierzchni użytkowej stanowią lokale użytkowe). Wszyscy współwłaściciele (w tym Wnioskodawca) to osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej z tytułu najmu lokali, czyli osoby zaliczane do podatników zwolnionych z prowadzenia ewidencji środków trwałych na podstawie art. 22n ust. 3 w zw. z art. 22g ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ostatnia aktualizacja wartości początkowej przedmiotowej nieruchomości dokonana została na dzień 1 stycznia 1995 r. wg stanu prawnego obowiązującego w tej dacie i do dnia dzisiejszego nie uległa zmianie i przedstawia się następująco: ogólna powierzchnia budynku to 1.775 m², powierzchnia wynajmowana to 1.745.72 m², co daje 98,35% wartości początkowej budynku ustalonej na 1 stycznia 1995 r. – 768.500 zł 67 gr. Wyliczenie dotychczasowej amortyzacji miesięcznej to 768.500 zł 67 gr X 98,35% X 1,5% podzielone przez 12 miesięcy = 944 zł 77 gr. Do dnia 31 maja 2011 r. przy obecnej metodzie amortyzacji, umorzeniu uległa kwota 211.655 zł 64 gr, do umorzenia pozostała kwota 556.845 zł 03 gr.

Zasadnym wydaje się dokonanie naliczeń miesięcznej amortyzacji budynku w sposób uproszczony, tzn. biorąc pod uwagę iloczyn powierzchni użytkowej budynku (zgłoszonej w deklaracji do celów podatku od nieruchomości) i kwoty 988 zł, pomnożona przez stawkę amortyzacyjną dla budynku mieszkalnego (1,5%) podzielona przez 12 miesięcy (nie sugerując się powierzchniami aktualnie niewynajętymi) co pozwoliłoby ustalić wartość amortyzacji miesięcznej na kwotę 2.264 zł 84 gr wg następującego wyliczenia: ogólna powierzchnia budynku 1.833.88 m² X 988 zł X 1,5% podzielone przez 12 miesięcy = 2.264 zł 84 gr.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy prawidłowym będzie zwiększenie od dnia 1 czerwca 2011 r. odpisu amortyzacyjnego od przedmiotowej kamienicy, której współwłaścicielami są osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej w zakresie najmu, wyliczając miesięczny odpis amortyzacyjny w sposób wskazany powyżej...
2. Czy zmiana – aktualizacja sposobu naliczania amortyzacji spowoduje wzrost wartości początkowej do kwoty 1.811.873 zł 44 gr (1.833.88m² X 988 zł), którą należy pomniejszyć o dotychczasowe umorzenie, czyli o kwotę 211.655 zł 64 gr, co spowoduje, że do umorzenia w kolejnych latach pozostanie kwota 1.600.217 zł 78 gr...
3. Czy dopuszczalne jest podwyższenie miesięcznego odpisu amortyzacyjnego z datą wsteczną np. od dnia 1 stycznia 2005 r., co pozwoliłoby współwłaścicielom nieruchomości na złożenie korekt zeznań rocznych PIT w zakresie zwiększenia kosztów uzyskania przychodów z tytułu najmu...

Zdaniem Wnioskodawcy, zmiana w ciągu roku podatkowego przyjętego w dniu 1 stycznia 1995 r. sposobu naliczania miesięcznej amortyzacji poprzez przyjęcie do amortyzacji powierzchni całego budynku (tj. powierzchni lokali mieszkalnych i użytkowych zgłoszonych do opodatkowania podatkiem od nieruchomości – niezależnie od tego, czy któryś z lokali nie pozostaje wynajęty) będzie prawidłowa.

Ustawodawca w art. 22g ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych umożliwia podatnikom, w tym współwłaścicielom budynków mieszkalnych nieprowadzących w tym zakresie działalności gospodarczej, stosowanie uproszczonego sposobu amortyzacji środka trwałego – budynku mieszkalnego.

Właściciel budynku jest podatnikiem zwolnionym z prowadzenia ewidencji środków trwałych na mocy art. 22n ust. 3 ww. ustawy i na tej podstawie Wnioskodawca jest uprawnionym do stosowania odpisów amortyzacyjnych w sposób określony w art. 22g pkt 10 ustawy, tj. przyjmowania jako podstawy iloczynu powierzchni użytkowej budynku (zgłoszonej do opodatkowania podatkiem od nieruchomości i kwoty 988 zł, bez obowiązku analizy wynajętych, bądź też nie, lokali mieszkalnych i użytkowych w budynku, gdyż niezależnie od faktu, czy lokale są w stanie najmu, czy też nie, Wnioskodawca ponosi koszty utrzymania całości budynku.

Zdaniem Wnioskodawcy nowe ustalenie wartości początkowej to niejako ponowny początek amortyzacji, który należy pomniejszyć o kwotę dotychczasowych odpisów amortyzacyjnych (umorzeń).

Biorąc pod uwagę, że korekty dokonywać można do chwili zakończenia 5 letniego okresu przedawnienia zobowiązania podatkowego licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku (art. 70 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa), to dopuszczalnym jest podwyższenie odpisów amortyzacyjnych z mocą od dnia 1 stycznia 2005 r., gdyż zobowiązanie podatkowe za 2005 r. przedawnia się z końcem 2011 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W myśl art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Stosownie do art. 22a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania: budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1.

W myśl art. 22g ust. 1 ww. ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się:

1. w razie odpłatnego nabycia - cenę ich nabycia;
   
   1a) w razie częściowo odpłatnego nabycia - cenę ich nabycia powiększoną o wartość przychodu, określonego w art. 11 ust. 2b;
   
   
2. w razie wytworzenia we własnym zakresie - koszt wytworzenia;
3. w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób - wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości;
4. w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego (aportu) wniesionego do spółki niebędącej osobą prawną:
   
   
   1. wartość początkową, od której dokonywane były odpisy amortyzacyjne - jeżeli przedmiot wkładu był amortyzowany,
   2. wydatki poniesione na nabycie lub wytworzenie przedmiotu wkładu, niezaliczone do kosztów uzyskania przychodów w jakiejkolwiek formie - jeżeli przedmiot wkładu nie był amortyzowany,
   3. wartość określoną zgodnie z art. 19 - jeżeli ustalenie wydatków na nabycie lub wytworzenie przedmiotu wkładu przez wspólnika wnoszącego wkład, będącego osobą fizyczną, jest niemożliwe i przedmiot wkładu nie był wykorzystywany przez wnoszącego wkład w prowadzonej działalności gospodarczej, z wyłączeniem wartości niematerialnych i prawnych wytworzonych przez wspólnika we własnym zakresie;
      
      
5. w razie otrzymania w związku z likwidacją osoby prawnej, z zastrzeżeniem ust. 14b, ustaloną przez podatnika wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej.

Natomiast w myśl przepisu art. 22g ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy mogą ustalić wartość początkową budynków mieszkalnych lub lokali mieszkalnych: wynajmowanych, wydzierżawianych albo używanych przez właściciela na cele prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, przyjmując w każdym roku podatkowym wartość stanowiącą iloczyn metrów kwadratowych wynajmowanej, wydzierżawianej lub używanej przez właściciela powierzchni użytkowej tego budynku lub lokalu i kwoty 988 zł, przy czym za powierzchnię użytkową uważa się powierzchnię przyjętą dla celów podatku od nieruchomości.

Stosownie do treści art. 22i ust. 1 ww. ustawy, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1.

Zgodnie z art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów;

Biorąc powyższe pod uwagę, podatnik który zamierza amortyzować składnik majątkowy spełniający cechy środka trwałego bądź wartości niematerialnej i prawnej, przed rozpoczęciem używania go na potrzeby m. in. najmu zobowiązany jest ustalić jego wartość początkową oraz sposób amortyzacji.

Decyzję o wyborze sposobu ustalenia wartości początkowej środka trwałego (w przedmiotowej sprawie nieruchomości mieszkalnej) należy więc podjąć przed rozpoczęciem amortyzacji. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewidują możliwości zmiany metody ustalania wartości początkowej, ani też „nowego ustalenia wartości początkowej” w trakcie amortyzacji środka trwałego.

Potwierdzenie powyższego stanowiska, znajduje również odzwierciedlenie w treści art. 7 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2000 r. Nr 104, poz. 1104 ze zm.), zgodnie z którym dla środków trwałych oddanych do używania przed dniem 1 stycznia 2001 r. podatnicy kontynuują stosowanie metody amortyzacji określonej dla danego środka trwałego w miesiącu rozpoczęcia jego amortyzowania do czasu pełnego zamortyzowania.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, że amortyzuje on wynajmowany budynek mieszkalny metodą liniową, a wartość początkowa tego budynku nie została ustalona w sposób uproszczony. Ostatnia aktualizacja wartości początkowej miało miejsce na dzień 1 stycznia 1995 r., wg stanu prawnego obowiązującego w tej dacie.

Zatem dla środka trwałego – budynku mieszkalnego, oddanego do używania przed dniem 1 stycznia 2001 r. Wnioskodawca zobowiązany jest dokonywać odpisów amortyzacyjnych od przyjętej wartości początkowej oraz kontynuować stosowanie metody amortyzacji określonej dla tego środka trwałego w miesiącu rozpoczęcia jego amortyzowania do czasu pełnego zamortyzowania.

Biorąc pod uwagę powyższe ustalenia, wskazać należy, że nie jest możliwa zmiana metody amortyzacji, a w konsekwencji również ponowne ustalenie wartości początkowej wynajmowanego budynku w trakcie jego amortyzacji - zgodnie z art. 22g ust. 10 ww. ustawy.

W związku z powyższym, pytanie określone we wniosku numerem 3 uznać należy za bezprzedmiotowe.

Końcowo wskazać należy, iż z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14a § 1 Ordynacji podatkowej – niniejsza interpretacja jest wiążąca dla Wnioskodawcy jako występującego z wnioskiem, nie wywiera natomiast skutku prawnego dla pozostałych współwłaścicieli nieruchomości.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.