2016.04.08 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/4512-1-16/16-4/AK
z 8 kwietnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Komornika Sądowego przedstawione we wniosku z dnia 21 grudnia 2015 r. (data wpływu 29 grudnia 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 marca 2016 r. (data wpływu 18 marca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży lokalu użytkowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 grudnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży lokalu użytkowego. Wniosek uzupełniono 18 marca 2016 r. o doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Komornik Sądowy w postępowaniu egzekucyjnym prowadzonym przeciwko dłużniczce na podstawie tytułu wykonawczego Sądu Rejonowego prowadzi postępowanie egzekucyjne z nieruchomości: opisanej w księdze wieczystej jako lokal stanowiący odrębną nieruchomość, przeznaczenie lokalu – lokal niemieszkalny, opis lokalu – sala sprzedaży, zaplecze biurowe socjalno–sanitarne, pomieszczenie magazynowe. Nieruchomość ta posiada założoną księgę wieczystą w Wydziale Ksiąg Wieczystych Sądu Rejonowego. Nieruchomość została nabyta przez dłużniczkę i jej męża 24.03.1995 r. aktem notarialnym od Gminy. Pełnomocnik oświadczył, że z tytułu tej czynności Gmina jest podatnikiem podatku VAT wg stawki 0% na podstawie 54 Rozp. Min. Finansów z dnia 28.12.1994 r. Dłużniczka rozwiodła się z mężem – wyrok orzekający rozwód Sądu Okręgowego. Sąd Rejonowy, Postanowieniem dokonał podziału majątku wspólnego po ustaniu wspólności ustawowej małżeńskiej i przyznał wyłącznie na rzecz dłużnika prawo własności do w/w lokalu. Dłużniczka pod w/w adresem prowadziła sprzedaż detaliczną z przewagą żywności, napojów i wyrobów tytoniowych od 1 września 1994 r. do 1 czerwca 2015 r. obecnie działalność jest zawieszona, a lokal nie jest używany. Naczelnik Urzędu Skarbowego poinformował, że podmiot zarejestrowany jako podatnik VAT czynny w okresie od 31 grudnia 1998 r. do 1 sierpnia 2013 r., a od 1 sierpnia 2013 r. podatnik wybrał zwolnienie z opodatkowania VAT. W ostatnich 5 latach nie dokonywano zakupów inwestycyjnych. W aktach brak jest informacji czy zakup nieruchomości był czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT oraz czy przysługiwało z tego tytułu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu powyższej nieruchomości. Dłużniczka w dniu 3 listopada 2015 r. złożyła oświadczenie, że nie dokonywała ulepszenia lokalu powyżej 30% wartości i nie dokonała odliczenia podatku z tytułu nabycia nieruchomości.

Wnioskodawca w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu dotyczące uzupełnienia opisu zdarzenia przyszłego, potwierdził, że tak jak wynika z opisu sprawy z tytułu czynności sprzedaży nieruchomości w 1995 r., pełnomocnik oświadczył, że Gmina jest podatnikiem podatku VAT wg stawki 0% na podstawie 54 Rozp. Ministra Finansów z dnia 28.12.1994 r. Ponadto dłużnik oświadczył, że nie pamięta czy była wystawiona faktura przez Gminę ze względu na upływ czasu, Gmina natomiast nie jest w stanie w tak krótkim czasie wydobyć dokumentów z archiwum, o ile jeszcze istnieją. Dostawa w/w nieruchomości nastąpiła na podstawie Aktu Notarialnego z dnia 24 marca 1995 r. przez Notariusza. Ponadto zgodnie ze złożonym oświadczeniem dłużniczka nie wynajmowała w/w lokalu użytkowego. Wnioskodawca poinformował również, że skoro nabycie przedmiotowej nieruchomości nastąpiło ze stawką 0% to należy domniemywać, że dłużnikowi nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy komornik powinien przy licytacyjnej sprzedaży nieruchomości lokalu użytkowego – sklep naliczyć podatek VAT czy też sprzedaż ta będzie korzystała ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 10 lub 10a albowiem pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynków upłynął okres dłuższy niż 2 lata i dłużnik nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów (tego warunku nie stosuje się, jeśli budynki, budowle lub ich części były wykorzystywane w stanie ulepszonym w działalności opodatkowanej VAT przez okres minimum 5 lat - art. 43 ust. 7a ustawy o VAT)?

Zdaniem Wnioskodawcy, Komornik powinien przy licytacyjnej sprzedaży nieruchomości lokal użytkowy - sklep nie naliczyć podatku VAT ze względu na to że sprzedaż ta będzie korzystała ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 10 lub 10a albowiem pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynków upłynął okres dłuższy niż 2 lata i dłużniczka nie ponosiła wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miała prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosiła takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów (tego warunku nie stosuje się, jeśli budynki, budowle lub ich części były wykorzystywane w stanie ulepszonym w działalności opodatkowanej VAT przez okres minimum 5 lat - art. 43 ust. 7a ustawy o VAT). Jednocześnie nabycie nieruchomości od Gminy zgodnie z oświadczeniem Pełnomocnika - z tytułu tej czynności Gmina jest podatnikiem podatku VAT wg stawki 0% na podstawie 54 Rozp. Min. Finansów z dnia 28.12.1994 r. Dłużniczka zgodnie ze złożonym oświadczeniem nie dokonywała nakładów powyżej 30% wartości nieruchomości i nie odliczyła podatku VAT od zakupionego lokalu. Zgodnie z informacją złożoną przez Naczelnika Urzędu Skarbowego poinformował on, że podmiot zarejestrowany jako podatnik VAT czynny w okresie od 31 grudnia 1998 r. do 1 sierpnia 2013 r., a od 1 sierpnia 2013 r. podatnik wybrał zwolnienie z opodatkowania VAT. W ostatnich 5 latach nie dokonywano zakupów inwestycyjnych. W aktach brak jest informacji czy zakup nieruchomości był czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT oraz czy przysługiwało z tego tytułu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu powyższej nieruchomości.

Ponadto w uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca potwierdził, że przedmiotem zagadnienia wymagającego oceny w sformułowanym zapytaniu jest prawo do zastosowania zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 10 lub 10a ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na podstawie art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2015, poz. 1619 z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Przepis art. 18 ustawy wprowadza szczególną na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług regulację, kiedy to należny podatek pobierany jest i odprowadzany do urzędu skarbowego przez płatnika, a nie przez podatnika. Płatnik pełni w tym przypadku rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem a organem podatkowym, przekazując organowi środki pieniężne podatnika. Uzasadnione jest to charakterem odpłatnej dostawy następującej w ramach wykonywania czynności egzekucyjnych. Jeżeli bowiem dłużnik niesolidnie spłaca swoje zobowiązania i w celu wyegzekwowania należności wszczęto przeciwko niemu postępowanie egzekucyjne, to istnieją podstawy do uznania, że nie uiści również podatku należnego w związku z dostawą mającą miejsce w ramach egzekucji.

Z kolei, z art. 759 § 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 2014 r., poz. 101, z późn. zm.) wynika jednoznacznie, że czynności egzekucyjne, co do zasady wykonywane są przez komorników, z wyjątkiem czynności zastrzeżonych dla sądów. Zgodnie z art. 921 § 1 ww. ustawy Kodeks postępowania cywilnego egzekucja z nieruchomości należy do komornika działającego przy sądzie, w którego okręgu nieruchomość jest położona.

Ponadto, na podstawie art. 106c ustawy, faktury dokumentujące dostawę towarów, o której mowa w art. 18, z tytułu której na dłużniku ciąży obowiązek podatkowy, wystawiają w imieniu i na rzecz dłużnika:

organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji,
komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego.

Z treści powyższych przepisów wynika, że komornik sądowy jest płatnikiem podatku od dostawy towaru dokonywanej w trybie egzekucji, w przypadku, gdy wykonuje czynności egzekucyjne. Przez czynność egzekucyjną należy rozumieć każde formalne, oparte na przepisach procesowych, działanie uprawnionego organu egzekucyjnego wywołujące skutek prawny dla prowadzonej egzekucji.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.), zgodnie z którym, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu. Podatnikiem natomiast, stosownie do treści art. 7 § 1 ww. ustawy, jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu.

Przepis art. 30 § 1 ww. ustawy stanowi, że płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony.

W świetle cyt. wyżej przepisów, płatnikami podatku od towarów i usług (czyli podmiotami zobowiązanymi do obliczania, poboru podatku od podatnika i wpłaty podatku na konto organu podatkowego) mogą być organy egzekucyjne oraz komornicy sądowi.

Sytuacja taka ma miejsce wówczas, gdy w wykonaniu czynności egzekucyjnych organy te dokonują dostawy towarów należących do podatnika lub przez niego posiadanych z naruszeniem przepisów.

Przy czym, zaznaczenia wymaga, że komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika – dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika, będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik. Natomiast w przypadku, gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku.

Biorąc więc pod uwagę powyższe przepisy, a przede wszystkim zaś wynikający z nich status komornika sądowego jako płatnika podatku od towarów i usług obowiązanego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku, i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu od dostawy dokonywanej w trybie egzekucji towarów będących własnością dłużnika – stwierdzić należy, że komornik jest płatnikiem podatku od towarów i usług tylko wówczas, gdy do rozliczenia podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży byłby zobowiązany dłużnik.

Zatem komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, i do uwzględnienia w trakcie sprzedaży licytacyjnej towarów okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Podsumowując, komornik sądowy w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług będzie płatnikiem podatku VAT z tytułu dostawy nieruchomości w imieniu dłużnika, jeśli dłużnik występowałby w charakterze podatnika VAT obowiązanego do rozliczenia podatku z tytułu tej czynności.

Wskazać należy ponadto, że opodatkowanie podatkiem od towarów i usług będzie miało miejsce wówczas, jeżeli po stronie dłużnika spełnione zostaną przesłanki o charakterze przedmiotowym, tj. wystąpi czynność podlegająca opodatkowaniu w oparciu o przepisy art. 5 ustawy o podatku VAT i podmiotowym, tj. gdy czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jest dokonywana przez osobę (lub jednostkę organizacyjną) będącą podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, działającą w takim charakterze.

Stosownie do dyspozycji art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…)

Przez towary, na mocy art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stwierdzić jednak należy, że nie każda czynność, która stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność będzie opodatkowana podatkiem VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – w myśl art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 113 ust. 1 ustawy – zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Jednak, zgodnie z art. 113 ust. 13 ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

dokonujących dostaw:
1. towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,
2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:
  - energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0),
  - wyrobów tytoniowych,
  - samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,
3. budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,
4. terenów budowlanych,
5. nowych środków transportu;
świadczących usługi:
1. prawnicze,
2. w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
3. jubilerskie;
nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.

Z opisu sprawy wynika, że Komornik Sądowy prowadzi postępowanie egzekucyjne z nieruchomości (opisanej w księdze wieczystej jako lokal stanowiący odrębną nieruchomość, przeznaczenie lokalu – lokal niemieszkalny, opis lokalu – sala sprzedaży, zaplecze biurowe socjalno–sanitarne, pomieszczenie magazynowe), stanowiącej własność dłużniczki. Przedmiotowa nieruchomość została nabyta przez dłużniczkę i małżonka aktem notarialnym od Gminy. Ponadto Wnioskodawca wskazał, że pełnomocnik oświadczył, iż z tytułu tej czynności Gmina jest podatnikiem podatku VAT wg stawki 0% na podstawie Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28.12.1994 r. Dłużniczka rozwiodła się z małżonkiem na podstawie wyroku Sądu Okręgowego orzekającego rozwód z dnia 15.05.2001 r. Przy czym Sąd Rejonowy, postanowieniem z dnia 22.11.2007 r. dokonał podziału majątku wspólnego po ustaniu wspólności ustawowej małżeńskiej i przyznał wyłącznie na rzecz dłużniczki prawo własności do w/w lokalu. Dłużniczka pod w/w adresem prowadziła sprzedaż detaliczną z przewagą żywności, napojów i wyrobów tytoniowych od 1 września 1994 r. do 1 czerwca 2015 r. obecnie działalność jest zawieszona, a lokal nie jest używany. Naczelnik Urzędu Skarbowego poinformował, że dłużniczka figurowała w ewidencji jako zarejestrowany podatnik VAT czynny w okresie od 31 grudnia 1998 r. do 1 sierpnia 2013 r., a od 1 sierpnia 2013 r. podatnik wybrał zwolnienie z opodatkowania VAT. W ostatnich 5 latach nie dokonywano zakupów inwestycyjnych. W aktach brak jest informacji czy zakup nieruchomości był czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT oraz czy przysługiwało z tego tytułu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu powyższej nieruchomości. Dłużniczka w dniu 3 listopada 2015 r. złożyła oświadczenie, że nie dokonywała ulepszenia lokalu powyżej 30% wartości i nie dokonała odliczenia podatku z tytułu nabycia nieruchomości. Ponadto nie wynajmowała lokalu użytkowego. W uzupełnieniu Wnioskodawca podał, że dłużniczka oświadczyła, że nie pamięta czy była wystawiona faktura przez Gminę ze względu na upływ czasu, dostawa w/w nieruchomości nastąpiła na podstawie aktu notarialnego. Dodatkowo Wnioskodawca potwierdził, że zgodnie ze złożonym oświadczeniem dłużniczka nie wynajmowała w/w lokalu użytkowego, a ponadto skoro nabycie przedmiotowej nieruchomości nastąpiło ze stawką 0% to należy domniemywać, że dłużniczce nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym, zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o pierwszym zasiedleniu – rozumie się przez to oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub,
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z kolei przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 s. 1 z późn. zm.) posługują się pojęciem „pierwszego zasiedlenia”, jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających. Zgodnie z art. 12 ust. 2 zdanie drugie ww. Dyrektywy państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a), do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie „gruntu związanego z budynkiem”. Tym samym państwa członkowskie mają możliwość określenia szczegółowych zasad stosowania kryterium pierwszego zasiedlenia jedynie w odniesieniu do sprecyzowanej kategorii czynności, tj. przebudowy budynków.

W konsekwencji zarówno zgodnie z przepisami ww. Dyrektywy oraz w świetle utrwalonego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej pierwsze zasiedlenie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. W efekcie, aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystania ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Warunku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. b, w świetle art. 43 ust. 7a, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Ponadto w myśl art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Wnioskodawca wskazał, że przedmiotowa nieruchomość była wykorzystywana jako lokal użytkowy, gdzie dłużnik prowadził sprzedaż detaliczną z przewagą żywności, napojów i wyrobów tytoniowych, będąc z tego tytułu zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym do 1 sierpnia 2013 r. Zatem nie zostanie spełniony warunek umożliwiający zastosowanie zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Z kolei, z przywołanych przepisów art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części, co do zasady, korzysta ze zwolnienia od podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji gdy od momentu pierwszego zasiedlenia nie minęły co najmniej dwa lata, a ponadto, gdy przysługiwało podatnikowi z tytułu nabycia lub w trakcie realizacji inwestycji prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

Z kolei kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, który stanowi, że w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale związanych z tym gruntem.

Jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, ze zwolnienia korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że dostawa przedmiotowej nieruchomości będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, gdyż będzie dokonana po upływie dwóch lat od pierwszego zasiedlenia, które miało miejsce w dniu nabycia nieruchomości od Gminy będącej podatnikiem VAT, tj. 24 marca 1995 r. Ponadto w stosunku do przedmiotowego lokalu nie dokonano ulepszenia stanowiącego co najmniej 30% jego wartości początkowej. Zatem w przedmiotowej sprawie nie zachodzą wyłączenia ze zwolnienia od podatku – zawarte w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b ustawy.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz opis sprawy, stwierdzić należy, że Komornik Sądowy przy licytacyjnej sprzedaży nieruchomości – lokalu użytkowego nie będzie zobowiązany do naliczenia podatku VAT należnego z uwagi na to, że sprzedaż nieruchomości będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Ponadto, Tut. organ pragnie zauważyć, iż granice szczególnego postępowania podatkowego, którego celem jest uzyskanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, określa Wnioskodawca występując z konkretnym pytaniem prawnym, wyłącznie w odniesieniu do stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę, co wynika wprost z przepisu art. 14b § 1, 2 i 3 ustawy Ordynacja podatkowa. Natomiast na podstawie art. 14c § 1 i § 2 tut. organ dokonuje oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Z powyższych przepisów wynika, że organ rozpatrując wniosek o wydanie interpretacji nie podejmuje wyjaśnienia stanu faktycznego, tj. nie przeprowadza dowodów oraz nie analizuje załączonych do wniosku dokumentów, lecz dokonuje oceny prawnej przedstawionych we wniosku okoliczności w kontekście zadanego pytania przyporządkowanego do danego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Zauważa się również, iż organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, iż interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

A zatem, należy zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie przedstawionego zdarzenia przyszłego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego zdarzenia przyszłego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin