Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-1/4511-133/16/ZK
z 20 kwietnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 31 stycznia 2016 r. (data wpływu do tut. Biura 2 marca 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej w formie spółki cywilnej pozarolniczej działalności gospodarczej, wskazanych we wniosku wydatków – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 marca 2016 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej w formie spółki cywilnej pozarolniczej działalności gospodarczej, wskazanych we wniosku wydatków.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą (Gabinet Lekarski), polegającą na świadczeniu usług praktyki lekarskiej. Zgodnie z ustawą o swobodzie działalności gospodarczej indywidualna praktyka zyskała status przedsiębiorstwa, a prowadzący ją lekarz stał się przedsiębiorcą. Równocześnie Wnioskodawczyni jest wspólnikiem Spółki cywilnej, Niepublicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej, której przedmiotem działalności są usługi lecznicze. Spółka została założona przez trzech wspólników. Wkłady są równe, tj. po 33%. Prawo do udziału w zyskach, obowiązek pokrycia straty mają wszyscy wspólnicy i jest on skorelowany z wysokością wkładów. Na wykonanie usług leczniczych w ww. placówce (spółce, która posiada kontrakt z NFZ) składa się praca wielu osób, zarówno lekarzy, personelu, jak i sprzętu. Aby zrealizować kontrakt konieczne jest dokonywanie zakupu usług u podwykonawców. Wnioskodawczyni, jako przedsiębiorca (właściciel jednoosobowej działalności gospodarczej) podpisała umowę zlecenia ze spółką, której jest jednym ze wspólników. Umowa ta, dotyczy świadczenia usług leczniczych (tj. lekarza medycyny pracy i lekarza medycyny rodzinnej). W ostatnim dniu każdego miesiąca Wnioskodawczyni wystawia fakturę za wykonywane usługi lecznicze.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy wydatki wynikające z wystawionej przez Wnioskodawczynię (jako przedsiębiorcę), na rzecz spółki faktury za wykonanie usług medycznych (zachodzi bezpośredni związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy wykonaniem usługi, a wygenerowanym przychodem Spółki) stanowi w całości koszt wyżej wymienionej Spółki cywilnej?

Czy ww. wydatki są kosztem Wnioskodawczyni proporcjonalnie do jej udziałów w spółce?

Zdaniem Wnioskodawczyni, wydatki wynikające z ww. faktury stanowią koszt spółki i powinna być ujęta, jako jej koszt proporcjonalnie do jej udziału w zysku. Koszty te są poniesione w celu osiągnięcia przychodów Spółki. Usługi lecznicze świadczone przez Wnioskodawczynię to usługi świadczone przez odrębny podmiot, przedsiębiorstwo. W tej sytuacji art. 23 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ma zastosowania. Brak ujęcia ww. faktury w całości w kosztach Spółki narusza prawo równości podmiotów, co dalej idąc zmusza Spółkę do podpisania umów z innymi podwykonawcami (w celu realizacji kontraktu z NFZ). Usługi świadczone poprzez inny podmiot mogą okazać się droższe i gorsze, co znacznie wpłynie na stan przychodów Spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• musi pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• musi nie znajdować się na liście wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• musi być właściwie udokumentowany.
  
  

W przypadku źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła, należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, że konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań, braku nadzoru lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wartości pracy własnej podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, a w przypadku prowadzenia działalności w formie spółki cywilnej lub osobowej spółki handlowej - także małżonków i małoletnich dzieci wspólników.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą (praktykę lekarską) oraz jest wspólnikiem spółki cywilnej, której przedmiotem jest świadczenie usług leczniczych. Wnioskodawczyni, jako przedsiębiorca, podpisała umowę zlecenia ze spółką cywilną, której jest wspólnikiem. Umowa ta dotyczy świadczenia usług leczniczych (lekarza medycyny pracy i lekarza medycyny rodzinnej). W ostatnim dniu każdego miesiąca Wnioskodawczyni wystawia fakturę za wykonywane usługi lecznicze.

Zauważyć należy, że w sytuacji gdy jeden ze wspólników będący wspólnikiem spółki cywilnej świadczy usługi dla tej spółki, jako odrębny podmiot prowadzący działalność gospodarczą na własny rachunek, to transakcje zawierane z ww. spółką następują w oparciu o stosunek prawny łączący dwa odrębne podmioty gospodarcze, a nie stosunek oparty o umowę zawartą na podstawie przepisów prawa pracy. W związku z powyższym, w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania cyt. wyżej art. 23 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na względzie powyższe stwierdzić zatem należy, że wydatki spółki cywilnej na nabycie usług świadczonych przez Wnioskodawczynię w ramach prowadzonej przez nią działalności gospodarczej mogą stanowić koszty uzyskania przychodów tej spółki, której jest wspólnikiem, o ile w istocie wydatki te spełniać będą przesłanki wskazane w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przy czym, dla Wnioskodawczyni, jako wspólnika spółki cywilnej ww. wydatki będą mogły stanowić koszty podatkowe, proporcjonalnie do jej udziału w zysku tej spółki. Zgodnie bowiem z art. 8 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną (…) u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. la, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. W myśl art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat.

W świetle powołanych przepisów i w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego stanowisko Wnioskodawczyni, uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.