Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-2/4510-279/16/BG
z 15 kwietnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z 16 lutego 2016 r., który wpłynął do tut. Biura 19 lutego 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy zapłacone przez Wnioskodawcę na podstawie Umowy wynagrodzenie za transfer Funkcji Dystrybucyjnej ze Spółki Austriackiej do Spółki nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem u źródła w Polsce (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 lutego 2016 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy zapłacone przez Wnioskodawcę na podstawie Umowy wynagrodzenie za transfer Funkcji Dystrybucyjnej ze Spółki Austriackiej do Spółki nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem u źródła w Polsce.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej również: „Spółka”) jest spółką z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zarejestrowaną dla potrzeb VAT na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, będącą podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych w Polsce.

Spółka należy do międzynarodowego koncernu, działającego w branży chemicznej. W ramach koncernu wyróżnić można cztery obszary działalności (business areas), przy czym każdy obszar działalności obejmuje różne działy (business units). Jednym z obszarów działalności jest „X”, na który składają się działy „A”, „B” oraz „C” (dział „C” w dalszej części wniosku zwany jest: „Dział MB”). Dział MB obejmuje produkcję i dystrybucję koncentratów barwiących i środków pomocniczych do tworzyw sztucznych.

W związku z działaniami reorganizacyjnymi podjętymi w ramach Grupy, Spółka w 2016 r. przejęła od podmiotu z Grupy z siedzibą w Austrii (dalej: „Spółka Austriacka”) funkcje i ryzyka związane z działalnością dystrybucyjną w ramach Działu MB na terenie określonych krajów Europy Wschodniej, wraz z kontaktami z klientami, obsługą klientów, pozyskiwaniem nowych klientów oraz tzw. potencjałem zysku, związanym z omawianą działalnością dystrybucyjną na terenie określonych krajów Europy Wschodniej (dalej: „Funkcja Dystrybucyjna”). Wskazane funkcje dotychczas pełnione były przez Spółkę Austriacką, tj. Spółka Austriacka prowadziła działania w zakresie dystrybucji asortymentu MB w Europie, m.in. nabywając produkty od innych spółek z Grupy i sprzedając je kontrahentom na rynku europejskim. Transakcja miała na celu transfer działań związanych z dystrybucją na terenie Europy Wschodniej ze Spółki Austriackiej do Spółki, w efekcie czego Spółka realizować ma strategiczne i kluczowe funkcje związane z omawianą działalnością dystrybucyjną, ponosząc związane z tym ryzyko biznesowe. Niemniej jednak, po dokonaniu omawianych działań reorganizacyjnych Spółka Austriacka będzie nadal realizować określone działania związane z bieżącą działalnością dystrybucyjną, działając jako usługodawca na rzecz Spółki. Zgodnie z umową regulującą przeniesienie Funkcji Dystrybucyjnej do Spółki, w następstwie nabycia Funkcji Dystrybucyjnej Spółka będzie posiadać wyłączne prawo do sprzedaży produktów Działu MB na terytorium określonych krajów Europy Wschodniej. Jednocześnie w ramach transakcji Spółka nie przejęła aktywów rzeczowych, zobowiązań, należności, ani też pracowników Spółki Austriackiej związanych z dotychczas prowadzoną działalnością dystrybucyjną. Zgodnie z umową regulującą transakcję nabycia Funkcji Dystrybucyjnej, Spółka otrzymała m.in. listę aktywnych klientów Spółki Austriackiej na rynku określonych krajów Europy Wschodniej, jak również inne informacje niezbędne do realizowania nabytej Funkcji Dystrybucyjnej, w tym dostęp do ewidencji księgowej, kont, faktur sprzedaży, ewidencji sprzedaży w zakresie Funkcji Dystrybucyjnej.

Spółka nadmienia, że w przeszłości (w roku 2015) w związku ze zmianą profilu działalności Spółki Austriackiej z produkcyjnej na handlową doszło po stronie Spółki do wzrostu zamówień produkcyjnych ze Spółki Austriackiej, a co się z tym wiąże, wzrostem sprzedaży do Spółki Austriackiej, jak również Spółka zakupiła od Spółki Austriackiej wybrane urządzenia, surowce oraz zapasy (dalej łącznie jako: „nabycie aktywów rzeczowych”) za odrębnie ustalonym wynagrodzeniem. Transakcja ta nie wiązała się jednak (ani w przeszłości, ani w późniejszym okresie) z transferem wyrobów gotowych, należności, zobowiązań, ani też pracowników związanych z działalnością produkcyjną Spółki Austriackiej. Zakład produkcyjny w Spółce Austriackiej został zlikwidowany, jednak Spółka nie nabyła całości środków trwałych z tego zakładu, część z wyposażenia została sprzedana do innych podmiotów. Spółka już wcześniej produkowała wyroby MB.

Szczegóły transakcji nabycia Funkcji Dystrybucyjnej zostały uregulowane w umowie pomiędzy Spółką a Spółką Austriacką (dalej: „Umowa”), w której określone zostało również wynagrodzenie należne Spółce Austriackiej z tytułu zbycia Funkcji Dystrybucyjnej na rzecz Spółki.

Spółka pragnie wskazać, że nabycie Funkcji Dystrybucyjnej dokonane zostało w związku oraz w celu prowadzenia przez Spółkę działalności gospodarczej.

Dodatkowo Spółka pragnie podkreślić, że będzie dysponować certyfikatem rezydencji podatkowej Spółki Austriackiej potwierdzającym rezydencję podatkową Spółki Austriackiej na dzień wypłaty wynagrodzenia z tytułu transferu Funkcji Dystrybucyjnej.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że zapłacone przez Wnioskodawcę na podstawie Umowy wynagrodzenie za transfer Funkcji Dystrybucyjnej ze Spółki Austriackiej do Spółki nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem u źródła w Polsce? (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, zapłacone przez Spółkę na podstawie Umowy wynagrodzenie za transfer Funkcji Dystrybucyjnej ze Spółki Austriackiej do Spółki nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem u źródła w Polsce.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm.; dalej: „updop”), podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how), ustala się w wysokości 20% przychodów.

Jednocześnie zgodnie z art. 21 ust. 2 updop, powyższy przepis stosuje się z uwzględnieniem postanowień właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Zgodnie z treścią art. 26 ust. 1 updop, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. la-le. Jednocześnie zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

W świetle powyższych przepisów, warunkiem skorzystania z postanowień konkretnej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania i zastosowania stawki podatku wynikającej z takiej umowy lub niepobranie podatku zgodnie z taką umową, jest posiadanie certyfikatu rezydencji wydanego przez właściwy organ administracji podatkowej, dokumentującego miejsce siedziby zagranicznego podatnika. Jak wskazano przy tym w opisie stanu faktycznego będącego przedmiotem wniosku, Spółka będzie posiadać odpowiedni certyfikat rezydencji Spółki Austriackiej.

Na podstawie regulacji umowy zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Austrii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz.U. z 2005 r. Nr 224, poz. 1921, dalej: „Umowa polsko-austriacka”), należności licencyjne powstające w Umawiającym się Państwie i wypłacane osobie uprawnionej mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie (art. 12 ust. 1 Umowy polsko-austriackiej). Jednakże omawiane należności mogą być również opodatkowane w Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z prawem tego Państwa, ale jeżeli odbiorca jest właścicielem należności licencyjnych, podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5% kwoty należności licencyjnych brutto (art. 12 ust. 2 Umowy polsko-austriackiej).

Jednocześnie, zgodnie z art. 12 ust. 3 Umowy polsko-austriackiej określenie „należności licencyjne” użyte w tym artykule oznacza wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania [podkreślenie Wnioskodawcy] wszelkich praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin, wszelkiego patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego, jak również za użytkowanie lub prawo do użytkowania [podkreślenie Wnioskodawcy] jakiegokolwiek urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za korzystanie [podkreślenie Wnioskodawcy] z doświadczenia w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej.

Spółka zaznacza, że Umowa pomiędzy Spółką a Spółką Austriacką nie przewiduje przyznania na rzecz Spółki prawa do użytkowania określonych praw ani aktywów należących do Spółki Austriackiej. Zauważyć bowiem należy, że istotą Umowy jest, jak wskazano w opisie stanu faktycznego będącego przedmiotem wniosku, przejęcie (na własność) m.in. funkcji i ryzyk związanych z działalnością dystrybucyjną w ramach Działu MB na terenie określonych krajów Europy Wschodniej, w szczególności wraz z kontaktami z klientami oraz tzw. potencjałem zysku, związanym z omawianą działalnością dystrybucyjną.

W tym kontekście należy zauważyć, że komentarz do art. 12 ust. 2 Modelowej Konwencji OECD w sprawie podatku od dochodu i majątku (dalej: „Komentarz”) (będącego odpowiednikiem art. 12 ust. 3 Umowy polsko-austriackiej) zawiera doprecyzowanie pojęcia należności licencyjnych poprzez wskazanie tytułów płatności, które nie są objęte tym pojęciem. W tym zakresie, w pkt 8.2 Komentarza wskazane zostało, że jeżeli wypłata dokonywana jest w zamian za przeniesienie pełnego prawa własności mienia, o którym mowa w definicji, to taka wypłata nie jest uznawana za wynagrodzenie za użytkowanie (korzystanie) lub za prawo użytkowania (korzystania) z tego mienia i tym samym nie może być uznana za należność licencyjną. Tym samym wydatki ponoszone w związku z przejęciem prawa własności do danego składnika majątku nie stanowią należności licencyjnych w rozumieniu umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Mając powyższe na względzie, nawet w przypadku uznania, że wynagrodzenie za przeniesienie Funkcji Dystrybucyjnej, uiszczane przez Wnioskodawcę, powinno zostać przyporządkowane do zapłaty za określone prawa/aktywa, o których mowa w art. 12 ust. 3 Umowy polsko-austriackiej, podatek u źródła mógłby zostać pobrany od omawianego wynagrodzenia na podstawie uregulowań Umowy polsko-austriackiej jedynie w takim zakresie, w jakim zapłata analizowanego wynagrodzenia dotyczyłaby płatności za użytkowanie lub prawo do użytkowania lub za korzystanie z określonych aktywów wymienionych w art. 12 ust. 3 Umowy polsko-austriackiej. W sytuacji natomiast, kiedy - tak jak w przypadku Spółki, będącym przedmiotem wniosku o interpretację - dochodzi do definitywnego i nieodwracalnego przeniesienia praw do Funkcji Dystrybucyjnej oraz przejmowanych w jej ramach aktywów, nie można uznać, że wynagrodzenie z tego tytułu może zostać zakwalifikowane jako należność licencyjna w rozumieniu art. 12 ust. 3 Umowy polsko-austriackiej, a co za tym idzie nie powstanie obowiązek pobrania przez Spółkę podatku u źródła z tytułu płatności takiego wynagrodzenia.

Spółka pragnie przy tym wskazać, że zgodnie z pkt 10.1 Komentarza do art. 12 ust. 2 Konwencji Modelowej OECD płatności dokonywane wyłącznie jako wynagrodzenie za uzyskanie wyłącznych praw do dystrybucji produktu albo usługi na danym terytorium nie stanowią należności licencyjnych w związku z faktem, że nie jest to wynagrodzenie za używanie lub prawo do używania części majątku określonego w definicji należności licencyjnych.

W ocenie Spółki analogiczna do wskazanej w Komentarzu sytuacji występuje w opisie stanu faktycznego będącego przedmiotem wniosku - ponosząc wynagrodzenie z tytułu przejęcia funkcji i ryzyk związanych z działalnością dystrybucyjną w ramach Działu MB na terenie określonych krajów Europy Wschodniej, wraz z kontaktami z klientami oraz tzw. potencjałem zysku, związanym z omawianą działalnością dystrybucyjną - Spółka nabywa wyłączne prawo do sprzedaży określonych produktów na danym terytorium.

Tym samym, w opinii Wnioskodawcy, mając na uwadze powyższą argumentację oraz brzmienie Komentarza, należy uznać, że wynagrodzenie za przeniesienie Funkcji Dystrybucyjnej uiszczone przez Spółkę nie będzie stanowiło należności licencyjnej w rozumieniu art. 12 ust. 3 Umowy polsko-austriackiej. W konsekwencji, w związku z dokonaniem zapłaty wynagrodzenia z tytułu nabycia Funkcji Dystrybucyjnej, Spółka nie będzie zobowiązana jako płatnik do pobrania podatku u źródła na podstawie art. 26 ust. 1 updop.

Spółka pragnie zaznaczyć, że stanowisko analogiczne do powyższego prezentowane jest w orzecznictwie sądów administracyjnych, np. w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 27 maja 2015 r. (sygn. II FSK 300/15), w którym stwierdzono: pojęcie należności licencyjnych zawarte w umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania nie dotyczy wszelkich opłat dokonywanych w związku z kontraktami, których przedmiotem są prawa na dobrach niematerialnych, lecz wyłącznie tych, w których mamy do czynienia z ustanowieniem prawa do ich użytkowania. Tym samym zapłata za przeniesienie własności danego prawa nie może być uważana za należność licencyjną w rozumieniu umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Tego rodzaju płatności podlegają opodatkowaniu według zasad ogólnych, jako zyski z działalności gospodarczej lub zyski z przeniesienia własności majątku”.

Jednocześnie Spółka pragnie wskazać, iż powyższe stanowisko w zakresie braku konieczności pobrania podatku u źródła z tytułu płatności w analogicznych transakcjach, znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach indywidualnych wydawanych w imieniu Ministra Finansów, np.:

• przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 29 maja 2015 r. (sygn. IPTPB3/4510-52/15- 8/IR),
• przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 6 marca 2013 r. (sygn. ITPB3/423-745b/12/AW),
• przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 12 czerwca 2012 r. (sygn. IPPB5/423-184/12-2/IŚ),
• przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 21 września 2012 r. (sygn. ITPB3/423-328/12/AM).
  
  

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, zapłacone przez Spółkę na podstawie Umowy wynagrodzenie za transfer Funkcji Dystrybucyjnej ze Spółki Austriackiej do Spółki nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem u źródła w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.