Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/415-755/12/16-S/AG
z 4 kwietnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów – uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 11 kwietnia 2013 r. sygn. akt I SA/Po 110/13 oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 października 2015 r. sygn. akt II FSK 2141/13, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 1 sierpnia 2012 r. (data wpływu 6 sierpnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 sierpnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, polegającą na wprowadzaniu na rynek pod własną firmą i marką sprzętu wędkarskiego. Jako importer i producent sprzętu wędkarskiego, nie jedyny działający w kraju, Wnioskodawca współpracuje z kontrahentami, prowadzącymi hurtownie wędkarskie i detaliczne sklepy wędkarskie na terenie całej Polski.

Zatem sprzęt wędkarski trafia do ostatecznego odbiorcy poprzez wyżej wymienioną sieć dystrybucji. Taki sposób sprzedaży jest dla Wnioskodawcy bardziej opłacalny, niż posiadanie własnej sieci detalicznej. Dla celów właściwego działania tej sieci Wnioskodawca wypracował model logistyczny, pozwalający na wzrost efektywności sprzedaży. W ramach podziału funkcji w tym systemie do zadań i roli Wnioskodawcy należy m.in. monitorowanie trendów światowych oraz nowości w sprzęcie wędkarskim a następnie zapoznanie z tymi nowościami ww. kontrahentów, poprzez przedstawienie własnej, aktualnej oferty towarowej. Natomiast do zadań kontrahentów należy głównie sprzedaż tych towarów do ostatecznych odbiorców.

Jedną z metod współpracy z dystrybutorami jest organizacja konferencji pod nazwą; „A”. Organizowana dwudniowa konferencja odbywała się dwuetapowo: w siedzibie firmy oraz w wynajętym centrum konferencyjnym.

W siedzibie firmy kontrahenci - dystrybutorzy, mieli możliwość zapoznania się z pełną ofertą towarową prezentowaną we wzorcowni Wnioskodawcy oraz dokonania aktualizacji danych podstawowych firmy, w tym osób reprezentujących oraz danych teleadresowych. Można było również składać bezpośrednie zamówienia. Wnioskodawca w siedzibie Firmy zapewnił ww. kontrahentom catering.

W centrum konferencyjnym, odbyła się prezentacja nowości wraz z dyskusją, w tym składaniem indywidualnych wyjaśnień na temat poszczególnych produktów, które można było obejrzeć, dotknąć, a nawet sprawdzić stronę techniczną. Podsumowanie wyników konferencji odbyło się na obiadokolacji.

W związku z tym, że konferencja była dwudniowa, dla kontrahentów z poza rejonu zapewniono nocleg. Dodatkowo dla kontrahentów z najbardziej odległych od siedziby Wnioskodawcy rejonów (…) zapewniono również transport wynajętym busem.

Wnioskodawca poniósł na organizację ww. konferencji następujące wydatki: wynajęcie busa, druk zaproszeń, przygotowanie prezentacji w formie elektronicznej, catering w siedzibie firmy, opłata centrum konferencyjnego (w tym: sala konferencyjna, obiadokolacja, nocleg). Faktura z centrum konferencyjnego pozwoliła na wyodrębnienie z części gastronomicznej, wydatków na alkohol.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle art. 22 ust. 1 i art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wszystkie wydatki na organizowaną konferencję, z wyjątkiem alkoholu, stanowią koszt uzyskania przychodu?

Zdaniem Wnioskodawcy, art. 22. ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że: „Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.” Z kolei art. 23 ust. 1 pkt 23 mówi, że: „Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych”.

W ocenie Wnioskodawcy organizowana konferencja spełnia warunek, o którym mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż wydatki na nią poniesione są niezbędne celem zapewnienia prawidłowej sprzedaży oraz jej wzrostu.

Wnioskodawca musi najpierw dokładnie zapoznać dystrybutorów z cechami nowych produktów, wprowadzanych na rynek, aby zachęcić ich do kupna i dalszej odsprzedaży ostatecznym odbiorcom. Zorganizowana konferencja pozwoliła na odpowiednie zareklamowanie nowych produktów, ukształtowanie wiedzy o nich oraz przedstawienie ich wyższości nad produktami konkurencji.

Jednocześnie pozwoliła zaprezentować tzw. „łańcuch logistyczny”, pokazujący drogę od zamówienia do realizacji zlecenia w jak najkrótszym czasie (48 godzin).

Zdaniem Wnioskodawcy, poniesione wydatki na konferencję należy rozpatrywać całościowo, nie wyodrębniając poszczególnych elementów, w związku z tym, że gdyby konferencja nie była organizowana, żaden z wyżej wymienionych wydatków nie zostałby poniesiony.

W ocenie Wnioskodawcy tylko wydatki poniesione na alkohol, jako wymienione w art. 23. ust. 1 pkt 23 należy wyłączyć z kosztów uzyskania przychodu.

Pozostałe wydatki stanowią element bezpośrednio związany z kosztami konferencji, której organizacja zalicza się do kosztów reklamy i marketingu.

W opinii Wnioskodawcy oraz publikowanych interpretacjach podatkowych, reprezentację należy rozumieć jako okazałość, wystawność wykraczającą poza przyjęte powszechnie zwyczaje w celu wywołania jak najlepszego wrażenia.

Celem wydatków na reprezentację, jest kształtowanie i utrwalenie określonego wizerunku firmy w oczach kontrahentów. Natomiast celem konferencji było pokazanie i ukształtowanie wiedzy o sprzedawanych produktach, ze szczególnym naciskiem o nowościach sezonu.

Jak można spotkać się z definicjami w literaturze przedmiotu, reklama to działania mające na celu kształtowanie popytu na dane towary, usługi lub markę, poprzez poszerzenie wiedzy o nich, mające na celu zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do zakupu towarów lub usług tego podmiotu gospodarczego. Celem reklamy jest przekazywanie informacji o towarach, przekonywanie klientów do ich nabycia i taki był główny cel organizowanej konferencji.

Jak uznał Naczelny Sąd Administracyjny (dalej: NSA) w wyroku z dnia 6 grudnia 2000 r., sygn. SA/Rz 815/99, reklama to stosowanie przez producenta i sprzedawcę wszelkich form i środków oddziaływania na nabywcę, mających na celu intensyfikację sprzedaży dóbr oraz każdy przekaz zmierzający do promocji sprzedaży albo innych form korzystania z towarów i usług.

W wyroku z dnia 26 września 2000 r., sygn. III SA 1994/1999, NSA stwierdził, że reklamą jest wszystko, co zawiera dodatkowe informacje o towarach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwości nabycia.

W interpretacji z dnia 14 września 2004 r., sygn. BI/005/0227/04 Dyrektor IS w Gdańsku stwierdził, że reklama to nie tylko rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, wartości czy miejscach i możliwościach nabycia, ale również działania mające kształtować popyt poprzez poszerzanie wiedzy przyszłych nabywców o towarach w celu zachęcenia ich do nabywania towarów od tego właśnie, a nie innego podmiotu gospodarczego.

Zatem w ocenie Wnioskodawcy całość ww. wydatków na organizację konferencji, z wyjątkiem wydatków na alkohol, stanowi koszt uzyskania przychodu.

W wydanej w dniu 5 listopada 2012 r. interpretacji indywidualnej nr ILPB1/415-755/12-2/AG Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

W interpretacji indywidualnej stwierdzono, że wydatki ponoszone w związku z organizowaną konferencją wraz z wydatkami poniesionymi na zakup alkoholu nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów, albowiem stanowią wydatki o charakterze reprezentacyjnym. Tego typu wydatki wyłączone są z kosztów uzyskania przychodów na podstawie powołanego art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretację doręczono skutecznie w dniu 7 listopada 2012 r.

W dniu 22 listopada 2012 r. do Izby Skarbowej w Poznaniu wpłynęło wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, w związku z wydaniem interpretacji indywidualnej z dnia 5 listopada 2012 r. znak ILPB1/415-755/12-2/AG. W wyniku ponownej analizy sprawy, tut. Organ stwierdził brak podstaw do zmiany ww. interpretacji (odpowiedź na ww. wezwanie z 3 grudnia 2012 r. nr ILPB1/415W-104/12-2/AP).

W związku z powyższym, Strona wniosła w dniu 7 stycznia 2013 r. skargę skierowaną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu za pośrednictwem tut. Organu.

Odpowiedź na skargę została udzielona pismem z 6 lutego 2013 r. nr ILPB1/4160-2/13-2/AP.

Po rozpoznaniu sprawy Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wydał 11 kwietnia 2013 r. wyrok sygn. akt I SA/Po 110/13, w którym uchylił zaskarżoną interpretację.

Pismem z dnia 31 maja 2013 r. nr ILRP-007-113/13-2/MG Minister Finansów złożył skargę kasacyjną od wyżej powołanego wyroku WSA.

Wyrokiem z 28 października 2015 r. sygn. akt II FSK 2141/13 Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną.

Dnia 4 stycznia 2016 r. do tut. Organu wpłynęło pismo Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 30 grudnia 2015 r. sygn. akt I SA/Po 110/13 w sprawie doręczenia prawomocnego orzeczenia i zwrotu akt.

W świetle obowiązującego stanu prawnego – biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 11 kwietnia 2013 r. sygn. akt I SA/Po 110/13 oraz rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 października 2015 r. sygn. akt II FSK 2141/13 – stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wskazania owego związku spoczywa na Wnioskodawcy, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.
  
  

Z przedstawionych informacji wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na wprowadzaniu na rynek pod własną firmą i marką sprzętu wędkarskiego. Dla celów właściwego działania tej sieci Wnioskodawca wypracował model logistyczny, pozwalający na wzrost efektywności sprzedaży. Jedną z metod współpracy z dystrybutorami jest organizacja konferencji. Organizowana dwudniowa konferencja odbywała się dwuetapowo: w siedzibie firmy oraz w wynajętym centrum konferencyjnym.

Wnioskodawca poniósł na organizację ww. konferencji następujące wydatki: wynajęcie busa, druk zaproszeń, przygotowanie prezentacji w formie elektronicznej, catering w siedzibie firmy, opłata centrum konferencyjnego (w tym: sala konferencyjna, obiadokolacja, nocleg). Faktura z centrum konferencyjnego pozwoliła na wyodrębnienie z części gastronomicznej, wydatków na alkohol.

Zapytanie dotyczy możliwości zaliczenia ww. wydatków do kosztów podatkowych.

Aby określić, czy możliwość taka istnieje, należy najpierw skupić się na kwestiach definiowania tego typu wydatków.

Z treści art. 23 ust. 1 pkt 23 ww. ustawy wynika, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Jak wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z 11 kwietnia 2013 r. sygn. akt I SA/Po 110/13, wymienienie jako przykładowych wydatków na usługi gastronomiczne, zakupu żywności i napojów w tym alkoholowych nie oznacza. że wydatki te nigdy nie będą kosztami. Wydatki takie nie będą kosztami uzyskania przychodu, tylko wtedy gdy mają charakter reprezentacyjny.

Dla oceny podatkowych skutków stanu faktycznego przedstawionego we wniosku o interpretację niezbędne jest ustalenie sensu i zakresu pojęcia „reprezentacja”. Pojęcie to nie zostało zdefiniowane w ustawie podatkowej. Według definicji słownikowej „reprezentacja to okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związana ze stanowiskiem, pozycją społeczną” („Uniwersalny słownik języka polskiego” pod red. S. Dubisza, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2006 r.). Za reprezentację należy uznać wszelkie działania, związane z tworzeniem wizerunku firmy, utrzymywaniem dobrych relacji z kontrahentami, które wprawdzie nie są konieczne dla osiągania przychodu lub zabezpieczenia jego źródła, ale sprzyjają temu celowi, są z nim w sposób pośredni powiązane.

WSA wskazał przy tym, że w orzecznictwie sądów administracyjnych prezentowany jest pogląd dotyczący zakresu pojęcia „reprezentacja”, zgodnie z którym reprezentacja to ogólnie okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związana ze stanowiskiem, pozycją społeczną. Reprezentacją będą wszelkie wydatki, które w sposób ponadstandardowy kreują pozytywny wizerunek firmy, w tym wobec innych podmiotów, z którymi współpracuje. Oznacza to, że nie będzie reprezentacją wydatek poczyniony w restauracji na koszt posiłku, zwyczajowo przyjętego w obecnych realiach życia gospodarczego.

Wobec braku legalnej definicji „reprezentacji” kwalifikacja do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z szeroko pojętymi działaniami promocyjnymi winna odbywać się na podstawie całokształtu okoliczności oraz charakteru prowadzonej przez podatnika działalności. Ocena ta uzależniona jest od szeregu czynników zewnętrznych takich jak miejsce i czas wydatku, obroty i dochody firmy, branża w jakiej firma działa, wreszcie popyt i podaż produktów, a więc dane rynkowe, charakterystyczne dla tej branży.

WSA uznał, że w związku z powyższym nie można uznać, że każda relacja (spotkanie) podatnika z jego kontrahentami lub potencjalnymi kontrahentami, skutkiem której jest poniesienie wydatku związanego ze spożyciem posiłku mieści się w dyspozycji art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji nie stanowi kosztu uzyskania przychodów. Nie zawsze bowiem wydatki poniesione na usługi gastronomiczne mają charakter reprezentacyjny. Aby wydatki te zostały uznane za reprezentację, muszą wychodzić poza ustalone normy czy zwyczaje, mieć charakter wytworności i wystawności. Także cel spotkania ma znaczenie. Inny charakter ma spotkanie w celu załatwienia spraw służbowych, celów biznesowych, a innych spotkanie w celu zachęcenia kontrahentów do nawiązania. podtrzymania lub rozszerzenia kontaktów handlowych. O zaliczeniu zatem danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów decydować będzie konkretny stan faktyczny sprawy.

Mając na względzie powyższe należy zaznaczyć, że w rozpatrywanej sprawie wiążący jest stan faktyczny przedstawiony we wniosku o wydanie interpretacji. We wniosku wskazano w szczególności, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na wprowadzaniu na rynek pod własną firmą i marką sprzętu wędkarskiego. Działając jako importer i producent sprzętu wędkarskiego skarżący współpracuje z pozostałymi profesjonalnymi uczestnikami tego rynku tj. kontrahentami prowadzącymi hurtownie wędkarskie i detaliczne sklepy wędkarskie na terenie całej Polski. Dla celów właściwego działania tej sieci wnioskodawca wypracował model logistyczny, pozwalający na wzrost efektywności sprzedaży. Jedną z metod współpracy z dystrybutorami jest organizacja konferencji. Organizowana dwudniowa konferencja odbywała się dwuetapowo: w siedzibie firmy oraz w wynajętym centrum konferencyjnym. Wnioskodawca poniósł na organizację ww. konferencji następujące wydatki: wynajęcie busa, druk zaproszeń, przygotowanie prezentacji w formie elektronicznej, catering w siedzibie firmy, opłata centrum konferencyjnego (w tym: sala konferencyjna, obiadokolacja, nocleg). Faktura z centrum konferencyjnego pozwoliła na wyodrębnienie z części gastronomicznej, wydatków na alkohol.

Powyższe oznacza więc, że działania Wnioskodawcy podejmowane są – zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Reasumując, wszystkie wydatki na organizowaną konferencję, z wyjątkiem alkoholu, stanowią koszt uzyskania przychodu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.