2016.03.15 - Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB2/4511-1146/15/RS
z 15 marca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 11 grudnia 2015 r. (data wpływu 15 grudnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 grudnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

We wniosku tym przedstawiono następujący stan faktyczny.

W 2011 r. za cenę 125.000 zł Wnioskodawczyni nabyła mieszkanie, które sprzedała w 2015 r. za cenę 136.000 zł. Zakup tego mieszkania sfinansowała ze środków własnych oraz kredytu hipotecznego (Nr 1). Sprzedaż tego mieszkania związana była z nabyciem większego mieszkania w drodze licytacji komorniczej. Z nabyciem nowego mieszkania wiążą się następujące terminy:

27 października 2014 r. - postanowienie Sądu Rejonowego o przybiciu prawa własności nieruchomości (prawomocność i wykonalność postanowienia – 19 grudnia 2014 r.);
16 stycznia 2015 r. - zapłata za mieszkanie nabyte w drodze licytacji z kredytu hipotecznego (Nr 2) zgodnie z wezwaniem Sądu Rejonowego;
10 lutego 2015 r. - przysądzenie prawa własności nieruchomości (prawomocność i wykonalność 13 marca 2015 r.);

Pierwsze mieszkanie, nabyte w 2011 r. Wnioskodawczyni sprzedała w dniu 16 lutego 2015 r. (akt notarialny), przy czym umowę przedwstępną kupna - sprzedaży mieszkania zawarła w dniu 5 stycznia 2015 r. i wówczas otrzymała również zadatek w wysokości 16.000 zł, który w całości przeznaczyła na spłatę kredytu hipotecznego (Nr 1) związanego ze sprzedawanym mieszkaniem.

Dokonując zakupu pierwszego mieszkania poniosła następujące koszty, poza bezpośrednią ceną za mieszkanie:

podatek od sprzedaży - 2.500 zł;
podatek od ustanowienia hipoteki - 19 zł;
opłaty sądowe - 400 zł;
taksa notarialna - 1.080 zł;
podatek VAT- 248 zł 40 gr;
opłata dla biura nieruchomości - 3.000 zł;

Łącznie koszty uzyskania przychodu – 7.247 zł 40 gr.

Wnioskodawczyni poniosła również koszty remontu podłogi w mieszkaniu (zakup paneli) w wysokości 450 zł.

Środki ze sprzedaży mieszkania przeznaczyła na następujące własne cele mieszkaniowe:

całkowita spłata kredytu hipotecznego (Nr 1) związanego ze sprzedawanym mieszkaniem - 16.000 zł (w dniu 14 stycznia 2015 r.);
opłaty sądowe związane z nabyciem nowego mieszkania w drodze licytacji komorniczej - 2.136 zł (w tym opłaty za wpisy w księdze wieczystej - 1.800 zł);
podatek od ustanowienia hipoteki – 19 zł;
opłaty bankowe związane z uruchomieniem kredytu hipotecznego (Nr 2) 3.042 zł 24 gr (w tym prowizja za udzielenie kredytu, wycena nieruchomości, ubezpieczenie niskiego wkładu własnego, składki na obowiązkowe ubezpieczenie nieruchomości i na życie);
dotychczasowa regularna spłata kredytu hipotecznego (Nr 2) - 7.825 zł 74 gr (rata + odsetki);
nadpłata kredytu hipotecznego (Nr 2) - 64.400 zł;
prowizja bankowa za nadpłatę kredytu hipotecznego (Nr 2) - 1.000 zł;
remont nabytego „nowego” mieszkania - 9.234 zł 89 gr (w tym meble na wymiar w zabudowie - 7.247 zł 99 gr, płytki ceramiczne - 1.289 zł 96 gr, farby i artykuły malarskie – 699 zł 94 gr);
wyposażenie nabytego mieszkania – 14.145 zł 50 gr (meble, lampy, sprzęt AGD, dywany, armatura łazienkowa);

Ponadto przewiduje dodatkową spłatę kredytu hipotecznego (Nr 2) do dnia 31 grudnia 2017 r. w kwocie 37.265 zł 76 gr.

Dodatkowo, umowa na kredyt hipoteczny na zakup pierwszego mieszkania (Nr 1) obowiązywała w terminie od 14 września 2011 r. do 14 stycznia 2015 r., natomiast umowa o kredyt hipoteczny na zakup drugiego mieszkania (Nr 2) została zawarta w dniu 12 stycznia 2015 r. i obowiązuje nadal.

Oba mieszkania zostały nabyte do majątku osobistego, ponieważ pozostaje w separacji z mężem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego osiągnięty przez Wnioskodawczynię dochód z odpłatnego zbycia w 2015 r. mieszkania, które nabyła w 2011 r., jest w całości zwolniony, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, odpłatne zbycie mieszkania w 2015 r. tj. przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie tego mieszkania (2011 r.) stanowi źródło przychodów podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawczyni jest zobligowana do dnia 30 kwietnia 2016 r. złożyć w Urzędzie Skarbowym zeznanie podatkowe o wysokości osiągniętego dochodu z odpłatnego zbycia mieszkania, ze wskazaniem należnego podatku dochodowego. Wnioskodawczyni uważa, że korzysta ze zwolnienia przedmiotowego w podatku dochodowym, ponieważ dochód ze sprzedaży mieszkania przeznaczyła na własne cele mieszkaniowe, które szczegółowo opisała w stanie faktycznym.

Obliczony przez Wnioskodawczynię należny podatek dochodowy wynosi 0 zł, a obliczyła go w następujący sposób:

przychód - 136.000 zł;
koszty uzyskania przychodu - 7.247 zł 40 gr + 450 zł = 7.697 zł 40 gr;
dochód - 128.302 zł 60 gr;
kwota dochodu zwolnionego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy: 128.302 zł 60 gr (suma wydatków wynosi 155.069 zł 13 gr);
podatek należny: 19 % x 0 zł = 0 zł

W ocenie Wnioskodawczyni, wszystkie wydatki, które przedstawiła, są wydatkami poniesionymi na własne cele mieszkaniowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. jedn. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
prawa wieczystego użytkowania gruntów,
innych rzeczy,

jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. Zgodnie z treścią art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

W myśl art. 19 ust. 1 ustawy, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 19 ust. 3 ww. ustawy wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia. Natomiast jeżeli wartość wyrażona w cenie określonej w umowie odpłatnego zbycia znacznie odbiega od wartości rynkowej nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej wezwie strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej. W razie nieudzielenia odpowiedzi, niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej określi wartość z uwzględnieniem opinii biegłego lub biegłych. Jeżeli wartość ustalona w ten sposób odbiega co najmniej o 33% od wartości wyrażonej w cenie, koszty opinii biegłego lub biegłych ponosi zbywający (art. 19 ust. 4 ustawy).

Ponieważ pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy stosować językowe (potoczne) rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością).

Można do takich kosztów zaliczyć m.in. związane ze zbyciem koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości, wydatki związane ze sporządzeniem przez notariusza umowy cywilnoprawnej. Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć zatem związek przyczynowo – skutkowy.

Kosztów odpłatnego zbycia nie należy jednak utożsamiać z kosztami uzyskania przychodu, zasady ustalania których uregulowane zostały w sposób szczególny w art. 22 ust. 6c i 6d.

Stosownie do art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

Zgodnie z art. 22 ust. 6f ustawy, koszty nabycia lub koszty wytworzenia, o których mowa w ust. 6c, są corocznie podwyższane, począwszy od roku następującego po roku, w którym nastąpiło nabycie lub wytworzenie zbywanych rzeczy lub praw majątkowych, do roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym nastąpiło ich zbycie, w stopniu odpowiadającym wskaźnikowi wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych w okresie pierwszych trzech kwartałów roku podatkowego w stosunku do tego samego okresu roku ubiegłego, ogłaszanemu przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski".

Stosownie do art. 30e ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

W myśl art. 21 ust. 25 ww. ustawy za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się m.in.:

wydatki poniesione na:

nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego,

położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej;

wydatki poniesione na:

spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, na cele określone w pkt 1,
spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, na spłatę kredytu (pożyczki), o którym mowa w lit. a,
spłatę każdego kolejnego kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w lit. a lub b,

w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, z zastrzeżeniem ust. 29 i 30.

Przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d) i e), rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach (art. 21 ust. 26 cytowanej ustawy).

W przypadku ponoszenia wydatków na cele mieszkaniowe w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, stosuje się pod warunkiem istnienia podstawy prawnej wynikającej z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego państwa, na którego terytorium podatnik ponosi wydatki na cele mieszkaniowe (art. 21 ust. 27 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 21 ust. 28 ww. ustawy za wydatki, o których mowa w ust. 25, nie uważa się wydatków poniesionych na:

nabycie gruntu lub udziału w gruncie, prawa wieczystego użytkowania gruntu lub udziału w takim prawie, budynku, jego części lub udziału w budynku, lub
budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę, adaptację lub remont budynku albo jego części,

przeznaczonych na cele rekreacyjne.

Stosownie do art. 21 ust. 29 ustawy w przypadku gdy kredyt (pożyczka), o którym mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a-c, stanowi część kredytu (pożyczki) przeznaczonego na spłatę również innych niż wymienione w tych przepisach zobowiązań kredytowych (pożyczkowych) podatnika, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki przypadające na spłatę kredytu (pożyczki) określonego w ust. 25 pkt 2 lit a-c oraz zapłacone odsetki od tej części kredytu (pożyczki), która proporcjonalnie przypada na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a)-c).

Przepis ust. 1 pkt 131 nie ma zastosowania do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, które podatnik uwzględnił korzystając z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym oraz do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, którymi sfinansowane zostały wydatki określone w ust. 25 pkt 1, uwzględnione przez podatnika korzystającego z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym (art. 21 ust. 30 ustawy).

W świetle zacytowanych przepisów, w sytuacji, gdy z dokonanej sprzedaży lokalu mieszkalnego podatnik osiągnął dochód, może zostać on objęty zwolnieniem, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy, w takiej części w jakiej uzyskany przychód przeznaczony zostanie (nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie) na własne cele mieszkaniowe, wyłącznie wymienione w przepisie art. 21 ust. 25 ustawy. Przy czym zwrot „począwszy od” wyraża w swoim znaczeniu pierwszy moment od jakiego można dokonać określonych czynności lub podjąć określone działanie. To oznacza, że podatnik powinien wydatkować uzyskany przychód na cel wskazany w ustawie po sprzedaży nieruchomości.

Jak wynika ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, w 2011 r. za cenę 125.000 zł Wnioskodawczyni nabyła mieszkanie, które sprzedała w 2015 r. za cenę 136.000 zł. Zakup tego mieszkania sfinansowała ze środków własnych oraz kredytu hipotecznego (Nr 1). Sprzedaż tego mieszkania związana była z nabyciem większego mieszkania w drodze licytacji komorniczej. Z nabyciem nowego mieszkania wiążą się następujące terminy:

27 października 2014 r. - postanowienie Sądu Rejonowego o przybiciu prawa własności nieruchomości (prawomocność i wykonalność postanowienia – 19 grudnia 2014 r.);
16 stycznia 2015 r. - zapłata za mieszkanie nabyte w drodze licytacji z kredytu hipotecznego (Nr 2) zgodnie z wezwaniem Sądu Rejonowego;
10 lutego 2015 r. - przysądzenie prawa własności nieruchomości (prawomocność i wykonalność 13 marca 2015 r.);

Środki ze sprzedaży mieszkania przeznaczyła na następujące własne cele mieszkaniowe:

całkowita spłata kredytu hipotecznego (Nr 1) związanego ze sprzedawanym mieszkaniem - 16.000 zł (w dniu 14 stycznia 2015 r.);
opłaty sądowe związane z nabyciem nowego mieszkania w drodze licytacji komorniczej - 2.136 zł (w tym opłaty za wpisy w księdze wieczystej - 1.800 zł);
podatek od ustanowienia hipoteki – 19 zł;
opłaty bankowe związane z uruchomieniem kredytu hipotecznego (Nr 2) 3.042 zł 24 gr (w tym prowizja za udzielenie kredytu, wycena nieruchomości, ubezpieczenie niskiego wkładu własnego, składki na obowiązkowe ubezpieczenie nieruchomości i na życie);
dotychczasowa regularna spłata kredytu hipotecznego (Nr 2) - 7.825 zł 74 gr (rata + odsetki);
nadpłata kredytu hipotecznego (Nr 2) - 64.400 zł;
prowizja bankowa za nadpłatę kredytu hipotecznego (Nr 2) - 1.000 zł;
remont nabytego „nowego” mieszkania - 9.234 zł 89 gr (w tym meble na wymiar w zabudowie - 7.247 zł 99 gr, płytki ceramiczne - 1.289 zł 96 gr, farby i artykuły malarskie – 699 zł 94 gr);
wyposażenie nabytego mieszkania – 14.145 zł 50 gr (meble, lampy, sprzęt AGD, dywany, armatura łazienkowa);

Ponadto przewiduje dodatkową spłatę kredytu hipotecznego (Nr 2) do dnia 31 grudnia 2017 r. w kwocie 37.265 zł 76 gr.

Odnosząc zatem przedstawione powyżej uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że dokonana w dniu 16 lutego 2015 r. sprzedaż opisanego przez Wnioskodawczynię lokalu mieszkalnego, stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z tym, że opodatkowaniu podlega uzyskany dochód, Wnioskodawczyni w pierwszej kolejności przychód określony zgodnie z art. 19 powinna pomniejszyć o poniesione koszty jego uzyskania, które stosownie do art. 22 ust. 6c ustawy stanowią m.in. udokumentowane koszty nabycia nieruchomości oraz udokumentowane nakłady poczynione w trakcie jej posiadania, które zwiększyły wartość zbywanej nieruchomości. Do kosztów tych Wnioskodawczyni może więc zaliczyć wydatki na zakup lokalu mieszkalnego i to niezależnie od tego z jakiego źródła pochodziły środki, np. udzielonego przez bank kredytu. Zaciągnięcie kredytu jest wyłącznie sposobem na pozyskanie pieniędzy na sfinansowanie danej inwestycji, tj. nabycie lokalu mieszkalnego.

Wskazać jednakże należy, że wydatki na spłatę kredytu, w sytuacji gdy w kosztach uzyskania przychodu uwzględnione zostały wydatki sfinansowane z tego kredytu w postaci kosztów nabycia nieruchomości lub nakładów na niej poczynionych nie mogą być jednocześnie traktowane jako wydatki na cele mieszkaniowe, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem spłata przez Wnioskodawczynię kredytu (Nr 1) zaciągniętego na zakup lokalu mieszkalnego nie może być uznana za wydatek na cele mieszkaniowe uwzględniany przy obliczeniu dochodu zwolnionego zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z uwagi na fakt, że koszty nabycia sprzedanego lokalu mieszkalnego stanowią koszty uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia co oznacza, że podlegały odliczeniu od przychodu z odpłatnego zbycia przy obliczaniu uzyskanego ze sprzedaży dochodu. Skoro bowiem w ramach obliczenia dochodu ze sprzedaży opisanego we wniosku lokalu mieszkalnego może zostać uwzględniony koszt nabycia, to obowiązuje ustawowy zakaz traktowania kredytu zaciągniętego na nabycie jako wydatku na własne cele mieszkaniowe. Uwzględnienie spłaty kredytu jako wydatku poniesionego na cel mieszkaniowy oznaczałoby, że Wnioskodawczyni w tej części odliczałaby dwukrotnie ten sam wydatek: raz jako poniesiony na zakup lokalu mieszkalnego, a drugim zaś razem jako wydatek na spłatę kredytu, który finansował ten właśnie zakup, a tego zabrania wprost art. 21 ust. 30 ww. ustawy.

Ustalając dochód zwolniony na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawczyni może natomiast uwzględnić wydatki na spłatę kredytu hipotecznego (Nr 2) zaciągniętego na nabycie nowego lokalu mieszkalnego poniesione od dnia sprzedaży poprzedniego mieszkania, tj. począwszy od 16 lutego 2015 r. do 31 grudnia 2017 r., w tym kwotę nadpłaty tego kredytu, bowiem mieszczą się w pojęciu wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Nie mogą to być jednak koszty okołokredytowe poniesione przez Wnioskodawczynię, takie jak opłaty bankowe związane z uruchomieniem kredytu hipotecznego czy też prowizja za nadpłatę kredytu.

Ponadto zgodnie z art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d) ww. ustawy wydatki poniesione na cele mieszkaniowe obejmują budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie określa, jakie konkretnie wydatki mieszczą się w pojęciu budowy, rozbudowy, nadbudowy, przebudowy lub remontu, dlatego też oceniając je pod kątem prawa do zastosowania zwolnienia należy odwołać się posiłkowo do ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2013 r., poz. 1409 z późn. zm.) i wydanego na jej podstawie rozporządzenia Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 21 grudnia 1996 r. w sprawie określenia rodzaju wydatków na remont i modernizację lokalu mieszkalnego, o które zmniejsza się podatek dochodowy (Dz. U. Nr 156, poz. 788). Rozporządzenie to utraciło moc z dniem 1 stycznia 2004 r., dotyczyło ulgi remontowo-budowlanej i służy jedynie pomocniczo do określenia wydatków na własne cele mieszkaniowe, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d) ustawy.

Wyjaśnić przy tym należy, iż przepisy ustawy o podatku dochodowym nie definiują pojęcia „remont”, nie określają również jakiego rodzaju wydatki wchodzą w zakres tego zwolnienia. Wymienione pojęcie rozumieć należy zatem w znaczeniu powszechnie stosowanym w zakresie inwestycji.

W świetle przepisu art. 3 pkt 8 ustawy Prawo budowlane, poprzez „remont” należy rozumieć wykonanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Za „remont” uważa się w szczególności wykonanie robót budowlanych w istniejącym budynku mieszkalnym lub lokalu mieszkalnym wraz z wymianą dotychczas użytkowanych, zużytych składników wyposażenia technicznego budynku lub lokalu (np. dotychczasowej instalacji wodnej, kanalizacyjnej, centralnego ogrzewania, ciepłej wody, gazu przewodowego lub tylko określonych elementów tych instalacji).

Mając na uwadze powyższe przepisy stwierdzić należy, iż wydatki poniesione na wykonanie mebli na wymiar w zabudowie nie stanowią wydatków na remont lokalu mieszkalnego, o którym mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d) ustawy, jest to bowiem wydatek na wyposażenie (umeblowanie) tego lokalu. Również wydatki poniesione na artykuły malarskie nie mieszczą się w rozumieniu analizowanego przepisu, gdyż nie mają bezpośredniego wpływu na poprawę czy przywrócenie odpowiedniego stanu technicznego lokalu mieszkalnego.

Podobnie wydatki poniesione na zakup mebli, lamp, dywanów, sprzętu AGD jako wyposażenie lokalu mieszkalnego nie stanowią wydatków poniesionych na budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego lokalu mieszkalnego.

Za wydatki takie można natomiast przyjąć wydatki poniesione na płytki ceramiczne, farby oraz armaturę łazienkową, tj. na remont lokalu mieszkalnego, gdyż trwale przywracają funkcjonalność i podnoszą sprawność techniczną lokalu mieszkalnego.

Wydatek poniesiony przez Wnioskodawczynię na podatek od ustanowienia hipoteki nie można uznać za wydatek na własne cele mieszkaniowe, gdyż nie stanowi on wydatku związanego z nabyciem własności lokalu mieszkalnego i nie został wymieniony w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy. Zawarte w tym przepisie wyliczenie tzw. wydatków mieszkaniowych, których realizacja powoduje zwolnienie z opodatkowania, ma charakter wyczerpujący (enumeratywny) a nie jedynie przykładowy. Za wydatek na nabycie lokalu mieszkalnego można natomiast uznać uiszczone przez Wnioskodawczynię opłaty sądowe związane z nabyciem lokalu mieszkalnego w drodze licytacji komorniczej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin