Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/4511-1-1704/15-9/AN
z 18 marca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 21 grudnia 2015 r. (data wpływu 23 grudnia 2015 r.), uzupełnionym w dniu 29 lutego 2016 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie źródła przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 grudnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• zwolnienia przedmiotowego,
• źródła przychodów,
• kosztów uzyskania przychodów,
• ustalenia wartości początkowej prawa ochronnego w zakresie znaku towarowego,
• kwalifikacji umowy użytkowania prawa ochronnego na znak towarowy oraz jej skutków podatkowych.
  
  

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14f § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 24 lutego 2016 r. znak ILPB1/4511-1-1704/15-5/AN na podstawie art. 169 § 1 i § 2 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 26 lutego 2016 r., natomiast w dniu 29 lutego 2016 r. uzupełniono wniosek o brakującą opłatę.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną, polskim rezydentem podatkowym. W grudniu 2015 r. mąż Wnioskodawczyni darował jej znak towarowy słowno-graficzny powstały w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, który został uprzednio zarejestrowany w Urzędzie Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (dalej: UHRW) i na znak ten mężowi zostało przyznane prawo ochronne. Tak więc darowizna w istocie dotyczyła prawa ochronnego w zakresie Znaku Towarowego (dalej: Znak Towarowy).

Darowizna Znaku Towarowego potwierdzona została w formie aktu notarialnego i Wnioskodawczyni zgodnie z umową darowizny nabyła Znak Towarowy do majątku osobistego.

Z uwagi na przepis art. 33 pkt 9 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz. U. z 2015 r., poz. 583), Znak Towarowy będący przedmiotem darowizny stanowił prawo własności przemysłowej przysługujące mężowi jako darczyńcy i należał do jego majątku osobistego.

W związku z darowizną Znaku Towarowego, Wnioskodawczyni stała się jedynym jego właścicielem i wystąpi o ujawnienie swoich praw do Znaku Towarowego do UHRW.

Wnioskodawczyni rozpoczęła prowadzenie jednoosobowej działalności gospodarczej, do której wniosła ww. Znak Towarowy.

Przedmiotem tej działalność gospodarczej jest m.in. odpłatne udostępnianie prawa do korzystania ze znaków towarowych będących własnością Wnioskodawczyni na podstawie umów dzierżawy, umów o podobnym charakterze do umów leasingu bądź umów licencyjnych.

Świadczenie tych usług będzie dotyczyło również Znaku Towarowego otrzymanego w drodze ww. darowizny.

Wnioskodawczyni nie może wykluczyć, iż w przyszłości nabędzie prawa również do innych znaków towarowych lub innych praw własności intelektualnych.

Wnioskodawczyni, ponieważ przewidywany okres wykorzystywania Znaku Towarowego w prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej będzie dłuższy niż jeden rok, a wartość znaku towarowego otrzymanego w drodze darowizny jest wyższa niż 3500 zł, dokonała w grudniu 2015 roku wniesienia Znaku Towarowego otrzymanego w drodze darowizny do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, przyjmując jako wartość początkową, wartość określoną w umowie darowizny (odpowiadającą wartości rynkowej Znaku Towarowego z dnia darowizny).

Wnioskodawczyni na moment składania niniejszego wniosku ma już zawartą umowę z podmiotem trzecim (dalej Korzystający) na używanie Znaku Towarowego (dalej Umowa). Umowa zawiera postanowienia, zgodnie z którymi:

• umowa zawarta jest na czas oznaczony, tj. okres 24 miesięcy,
• suma ustalonych w umowie opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej Znaku Towarowego jako wartości niematerialnej i prawnej,
• w podstawowym okresie umowy używania Znaku Towarowego odpisów amortyzacyjnych dokonywać będzie Wnioskodawczyni,
• umowa przewiduje harmonogram płatności, określający wysokość opłat (opłaty początkowej i 23 rat miesięcznych) oraz terminy ich płatności w powiązaniu z okresem na jaki umowa jest zawarta.
  
  

Wnioskodawczyni chciałaby jednocześnie wyjaśnić, iż nie mają do niej zastosowania przepisy art. 23b ust. 2 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Korzystającemu zgodnie z ww. Umową przyznane jest prawo do używania i pobierania pożytków z prawa ochronnego na Znak Towarowy, do celów prowadzenia przez niego działalności gospodarczej.

Zgodnie z Umową, Korzystający posiada opcję wykupu przedmiotu Umowy (Znaku Towarowego) z upływem okresu obowiązywania Umowy, za kwotę wykupu odpowiadającą wartości końcowej przedmiotu Umowy, która została ustalona w wysokości wyższej niż hipotetyczna wartość netto określona w art. 23a pkt 6 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy opisana w stanie faktycznym darowizna Znaku Towarowego będzie podlegała przepisom ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i Wnioskodawczyni będzie z tego podatku zwolniona na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 125 tej ustawy?
2. W przypadku negatywnej odpowiedzi na pytanie 1, czy darowizna znaku towarowego będzie mogła skorzystać ze zwolnienia określonego w art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn, po spełnieniu warunków określonych w tym przepisie?
3. Czy dochody z tytułu udostępnienia Znaku Towarowego na podstawie umowy na używanie Znaku Towarowego należy uznać, zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni?
4. Czy nabyty Znak Towarowy stanowi wartość niematerialną i prawną, która podlega amortyzacji, a odpisy amortyzacyjne stanowią dla Wnioskodawczyni koszt uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej?
5. Od jakiego momentu Wnioskodawczyni będzie mogła dokonywać odpisów amortyzacyjnych stanowiących koszt uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej?
6. Czy wartością początkową wartości niematerialnej i prawnej w postaci darowanego Znaku Towarowego będzie jego wartość określona w umowie darowizny, nie wyższa niż wartość rynkowa tego znaku z dnia otrzymania darowizny?
7. Czy umowa na używanie Znaku Towarowego będzie stanowiła dla Wnioskodawczyni umowę leasingu w rozumieniu art. 23a pkt 1 w związku z art. 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i ustalone w umowie opłaty ponoszone przez Korzystającego, będą stanowić przychód Wnioskodawczyni, natomiast kosztem uzyskania przychodów będą odpisy amortyzacyjne dokonywane przez Wnioskodawczynię od wartości początkowej Znaku Towarowego, natomiast w momencie ziszczenia się warunków wykupu Znaku Towarowego, przychodem po jej stronie będzie wartość końcowa Znaku Towarowego wskazana w umowie na używanie Znaku Towarowego?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie zawarte w pkt 3, tj. dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie źródła przychodów.

Odpowiedź na pytania dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• zwolnienia przedmiotowego,
• kosztów uzyskania przychodów,
• ustalenia wartości początkowej prawa ochronnego w zakresie znaku towarowego, (pytania wskazane w pkt 1, 4, 5 i 6) zawarto w interpretacji indywidualnej z dnia 18 marca 2016 r. nr ILPB1/4511-1-1704/15-8/AN;
• kwalifikacji umowy użytkowania prawa ochronnego na znak towarowy oraz jej skutków podatkowych (pytanie wskazane w pkt 7) zawarto w interpretacji indywidualnej z dnia 18 marca 2016 r. nr ILPB1/4511-1-1704/15-10/AN.
  
  

Natomiast wniosek w części dotyczącej podatku od spadków i darowizn (pytanie zawarte w pkt 2) w dniu 19 lutego 2016 r. został rozstrzygnięty wydaniem interpretacji indywidualnej o nr IBPB-2-1/4515-14/16/MK przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach.

Zdaniem Wnioskodawczyni, w odniesieniu do pytania oznaczonego nr 3, przychody uzyskiwane z tytułu wykorzystywania wskazanego we wniosku Znaku Towarowego należałoby kwalifikować, jako przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy PDOF.

Definicja działalności gospodarczej zawarta została w art. 5a pkt 6 ustawy PDOF, zgodnie z którym to przepisem jest to działalność zarobkowa:

• wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa,
• polegająca na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
• polegająca na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzona we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły.
  
  

Aby zatem przychód uzyskany z prowadzonej działalności mógł być uznany za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, działalność ta musi spełniać następujące przesłanki:

• musi być działalnością zarobkową, mającą charakter ciągły,
• działalność ta nie może polegać na wykonywaniu czynności w okolicznościach, o których mowa w art. 5b ust. 1 ww. ustawy,
• przychody z niej uzyskane nie mogą być zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2, 4-9 tej ustawy,
• musi być działalnością wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową, działalnością polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż lub działalnością polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych prawnych,
• musi być działalnością prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany.
  
  

Z kolei w art. 14 ustawy PDOF zostały zdefiniowane przychody z działalności gospodarczej. W myśl art. 14 ust. 1 ustawy PDOF, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Należą do nich wszystkie przychody osiągane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, z wyjątkiem przychodów wymienionych w art. 14 ust. 3 ustawy PDOF.

Stosownie do art. 18 ustawy o PDOF, za przychody z praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 7 powoływanej wyżej ustawy, uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

W sytuacji opisywanej we wniosku, gdy przedmiotem działalności gospodarczej będzie udostępnianie Znaku Towarowego m.in. na podstawie umowy o podobnym charakterze do umowy leasingowej i Wnioskodawczyni dokonywać będzie takich transakcji, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, uzyskany przychód (dochód) należy traktować jako przychód z wykonywanej działalności gospodarczej.

Tak uzyskany przychód (dochód) podlegać będzie łącznemu opodatkowaniu z uzyskiwanymi pozostałymi przychodami uzyskanymi w ramach wykonywanej działalności gospodarczej. Aby działalność ta mogła być traktowana jako działalność gospodarcza, musi spełniać przesłanki wskazane w art. 5a pkt 6 ustawy PDOF. Oznacza to, że musi być wykonywana m.in. w sposób zorganizowany i ciągły.

Udostępnianie przez Wnioskodawczynię Znaku Towarowego na podstawie umowy na używanie Znaku Towarowego, będzie przedmiotem prowadzonej działalności gospodarczej, zatem opisane wcześniej działania będą podejmowane „w wykonywaniu działalności gospodarczej”.

W konsekwencji przychód uzyskany w związku z umową opisaną w stanie faktycznym, będzie stanowił przychód z działalności gospodarczej.

Reasumując, w ocenie Wnioskodawczyni, rozpoczęcie przez nią działalności gospodarczej, w celu prowadzenia działalności w zakresie m.in. odpłatnego udostępniania Znaku Towarowego stanowi przejaw działalności prowadzonej w profesjonalny, zarobkowy, zorganizowany i ciągły sposób. Należy więc stwierdzić, iż odpłatne udostępnienie Znaku Towarowego w tych warunkach jest przedmiotem działalności gospodarczej.

Ze względu na powyższe, mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny i powołane przepisy prawa podatkowego, zdaniem Wnioskodawczyni, należy stwierdzić, iż oddanie przez Wnioskodawczynię Znaku Towarowego do korzystania na rzecz podmiotu trzeciego, skutkowałoby osiąganiem przychodów ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy PDOF (tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawczyni.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.