2016.03.30 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/4512-1128/15/ICz
z 30 marca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2015r., poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 29 grudnia 2015r. (data wpływu 30 grudnia 2015r.), uzupełnionym pismem z 16 marca 2016 r. (data wpływu 17 marca 2016 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego udostępnienia pracownikom pojazdów samochodowych do celów prywatnych oraz w zakresie obowiązku ewidencjonowania w kasie rejestrującej nieodpłatnego udostępnienia pracownikom pojazdów samochodowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 grudnia 2015r. wpłynął ww. wniosek, został uzupełniony pismem 16 marca 2016r. (data wpływu 17 marca 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego udostępnienia pracownikom pojazdów samochodowych do celów prywatnych oraz w zakresie obowiązku ewidencjonowania w kasie rejestrującej nieodpłatnego udostępnienia pracownikom pojazdów samochodowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

„Wnioskodawca” jest rezydentem objętym nieograniczonym obowiązkiem podatkowym w Polsce oraz czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: „VAT”). Głównym przedmiotem działalności Spółki jest zapewnienie właściwego stanu technicznego i wymaganego stanu bieżącego utrzymania jezdni administrowanego odcinka autostrady wraz z poboczami oraz realizacja poboru opłat za przejazd autostradą.

Spółka posiada flotę osobowych samochodów służbowych, które są przydzielone do używania konkretnym pracownikom Spółki. Flotę samochodów służbowych stanowią samochody będące przedmiotem leasingu operacyjnego, jak również samochód stanowiący własność Spółki. Samochody służbowe udostępniane są tym pracownikom Spółki, którzy pełnią funkcje zarządcze (Zarząd Spółki) oraz tym pracownikom, którzy pełnią obowiązki polegające na nadzorze nad zdarzeniami zaistniałymi na odcinku autostrady administrowanym przez Spółkę (w szczególności kolizje i wypadki drogowe).

Powyższe obowiązki mają m.in. formę dyżurów pełnionych poza normalnymi godzinami pracy, i wymagają obecności danego pracownika w miejscu zdarzenia, również w porze nocnej i dni świąteczne. Istota powierzonych pracownikom obowiązków powoduje, że wymaga się od nich dużej mobilności i dyspozycyjności. Charakter obowiązków pracowników powoduje również, że często wykonują oni obowiązki służbowe poza siedzibą Spółki, udając się celem ich wykonania bezpośrednio z miejsca zamieszkania (lub powracając prosto do miejsca zamieszkania).

W konsekwencji powyższego, do wypełniania wyżej opisanych obowiązków konieczne jest posiadanie samochodu, który zapewniany jest danemu pracownikowi przez Spółkę. Samochody służbowe mają służyć pracownikom przede wszystkim do realizacji celów służbowych. Jednakże Spółka umożliwia również Pracownikom korzystanie z przydzielonych im samochodów służbowych pobocznie w celach prywatnych, jednak użytek ten nie może w jakikolwiek sposób przeszkadzać w realizacji głównego celu udostępnienia tych samochodów, czyli wykonywaniu obowiązków służbowych.

Podstawą do użytkowania samochodów przez pracowników są umowy o zasadach użytkowania samochodu służbowego zawierane przez Spółkę z każdym pracownikiem indywidualnie. Pracownicy w zawieranych umowach są zobowiązani do odpowiedniego dbania o powierzone samochody, dołożenia wszelkich starań w celu zabezpieczenia i utrzymania samochodu w należytym stanie technicznym, przestrzegania warunków technicznych eksploatacji, stosowania; właściwych materiałów eksploatacyjnych oraz przeprowadzania przeglądów i zabiegów określonych w instrukcji obsługi i książce gwarancyjnej samochodu, jak również dbania o stan estetyczny samochodu. Pracownicy ponoszą materialną odpowiedzialność za oddane im do użytkowania samochody oraz właściwą, tj. zgodną z przepisami i ogólnie przyjętymi normami eksploatację samochodu. Pracownicy nie są obciążani przez Spółkę żadnymi dodatkowymi opłatami z tytułu samego udostępnienia samochodów służbowych.

Samochody służbowe będące przedmiotem niniejszego wniosku to samochody osobowe, które nie zostały zgłoszone do właściwego naczelnika urzędu skarbowego jako wykorzystywane wyłącznie w celach działalności gospodarczej, wobec czego Spółka odlicza od wydatków z nimi związanych 50% kwoty VAT naliczonego, w tym od dnia 1 lipca 2015 r. 50% podatku naliczonego przy nabyciu paliw silnikowych, oleju napędowego lub gazu (dalej: „paliwo”).

Pracownicy dysponujący przydzielonymi samochodami służbowymi zobowiązani są do tankowania paliwa korzystając z wewnętrznej stacji paliw. Każde tankowanie ewidencjonowane jest w systemie - elektronicznym pozwalającym na identyfikację tankowanego samochodu. Wyjątkowo, w przypadku wyjazdów poza obszar zwykłej, codziennej eksploatacji, możliwe jest zatankowanie samochodu służbowego na innej stacji paliw za osobną zgodą Spółki. W takim wypadku, pracownik obowiązany jest do przekazania Spółce faktury za zakupione paliwo zawierającej numer rejestracyjny samochodu.

Koszty bieżącej eksploatacji samochodów służbowych, przez które Spółka rozumie: koszty paliwa, myjni, płynów i materiałów eksploatacyjnych, kosmetyków samochodowych, koszty napraw, przeglądów i serwisu (dalej: „Koszty Eksploatacji”), ewidencjonowane są w księgach rachunkowych na podstawie faktur wystawianych na Spółkę.

W związku z nowelizacją art. 12 ust. 2a-2c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: „Ustawa o PIT”), Spółka dokonała zmian zasad rozliczania korzystania z samochodów służbowych.

Spółka stosuje w zakresie rozliczania korzystania przez Pracowników z samochodów służbowych tzw. system oświadczeń. Zgodnie z założeniami tego systemu, Pracownicy do 4 dnia każdego miesiąca kalendarzowego składają oświadczenia za miesiąc poprzedni, w których:

wskazują ilość dni wykorzystywania samochodu do celów prywatnych,
wskazują ilość kilometrów przejechanych w celach prywatnych,
potwierdzają fakt dokonywania jazd służbowych.

Na podstawie informacji wskazanych w oświadczeniach Spółka ustala zakres i wartość prywatnego użytku samochodów służbowych przez pracowników.

Spółka ponosi koszty nabycia towarów i usług związanych z eksploatacją samochodów służbowych przez Pracowników, na podstawie faktur wystawionych na Spółkę.

W piśmie uzupełniającym z 16 marca 2016r. Wnioskodawca uzupełnił opis sprawy i wyjaśnił, że:

Spółka jeszcze raz podkreśla, że samochody służbowe będące przedmiotem wniosku to samochody osobowe, które nie zostały zgłoszone do właściwego naczelnika urzędu skarbowego jako wykorzystywane wyłącznie w celach działalności gospodarczej, wobec czego Spółce przysługuje i będzie przysługiwało prawo do odliczenia 50% kwoty podatku VAT naliczonego od wydatków związanych z ich użytkowaniem, w tym od dnia 1 lipca 2015 roku, 50% podatku naliczonego przy nabyciu paliw silnikowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania (oznaczone jak we wniosku):

Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, że ponoszenie przez nią Kosztów Eksploatacji, w tym kosztów paliwa zużytych zarówno do celów służbowych jak i prywatnych, z uwagi na mieszane (służbowo-prywatne) użytkowanie samochodów nie będzie stanowić czynności opodatkowanej podatkiem VAT, tj. nieodpłatnego wydania towarów oraz nieodpłatnego świadczenia usług w rozumieniu art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, ponieważ zgodnie z art. 86a Spółka odlicza i będzie odliczała 50% kwoty podatku VAT od wydatków związanych z użytkowaniem samochodów służbowych będących przedmiotem wniosku? (ostatecznie sformułowane w piśmie z 16 marca 2016r.)
Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, że w związku z ponoszeniem przez nią Kosztów Eksploatacji samochodów służbowych, w tym kosztów paliwa, zużytych zarówno do celów służbowych jak i prywatnych, Spółka nie jest zobowiązana do ewidencjonowania ponoszonych kosztów na kasie rejestrującej zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy o VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ponoszenie przez Spółkę Kosztów Eksploatacji, w tym kosztów paliwa zużytego zarówno do celów służbowych jak i prywatnych, z uwagi na mieszane (służbowo-prywatne) użytkowanie samochodów nie będzie stanowić czynności opodatkowanej podatkiem VAT, tj. nieodpłatnego wydania towarów oraz nieodpłatnego świadczenia usług w rozumieniu art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, ponieważ zgodnie z art. 86a Spółka odlicza i będzie odliczała 50% kwoty podatku VAT naliczonego od wydatków związanych z użytkowaniem samochodów służbowych będących przedmiotem wniosku (ostatecznie przedstawione w piśmie uzupełniającym z 16 marca 2016 r.).
W związku z ponoszeniem przez nią Kosztów Eksploatacji samochodów służbowych, w tym kosztów paliwa, zużytych zarówno do celów służbowych jaki prywatnych, Spółka nie jest zobowiązana do ewidencjonowania ponoszonych kosztów na kasie rejestrującej zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy o VAT.

Uzasadnienie: Ad 1. i 2.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów należy rozumieć: „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel”. W ustępie 2 cytowanego artykułu ustawa wskazuje również, że tożsamo z dostawą należy traktować nieodpłatnie przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w tym również przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste pracowników podatnika, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług należy rozumieć „każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów". Ponadto, ze względu na brzmienie art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, zrównane w skutkach w zakresie VAT z odpłatnym świadczeniem usług jest również „nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, (...) do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika”.

Jednocześnie na podstawie art. 8 ust. 5 ustawy o VAT, przepis art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT nie będzie miał zastosowania w przypadku użycia samochodów przez pracowników do celów innych niż działalność gospodarcza, gdyż jak wynika z wniosku od pojazdów będących przedmiotem niniejszego wniosku Spółka dokonuje i będzie dokonywać odliczenia 50% VAT naliczonego (na podstawie art. 86a ust. 1 ustawy o VAT w brzmieniu od dnia 1 kwietnia 2014 r.).

Ponadto zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług, art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT nie ma zastosowania do używanych przez Spółkę do celów innych niż działalność gospodarcza nabytych przez Spółkę w latach 2012 i 2013 samochodów osobowych, od których Spółka odliczyła 6000 zł (na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. 2011 r., Nr 102, poz. 1652).

W ocenie Spółki, analiza stanu faktycznego opisanego we wniosku prowadzi do konstatacji, że udostępnienie przez Spółkę pracownikom samochodów służbowych nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, z uwagi na mieszany, służbowo-prywatny użytek tych samochodów. Zatem poniesienie przez Spółkę Kosztów Eksploatacji, w tym kosztów paliwa zużytych zarówno do celów służbowych jak i prywatnych, z uwagi na mieszane (służbowo-prywatne) użytkowanie samochodów nie będzie stanowić czynności opodatkowanej podatkiem VAT, tj. nieodpłatnego wydania towarów oraz nieodpłatnego świadczenia usług w rozumieniu art. 7 ust 2 i art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, ponieważ zgodnie z art. 86a Spółka odlicza i będzie odliczała 50% kwoty podatku VAT naliczonego od wydatków związanych z użytkowaniem samochodów służbowych będących przedmiotem wniosku. Powyższe jest konsekwencją faktu, że ustawa o VAT zarówno w art. 7 ust. 2, jak i w art. 8 ust. 2 uznaje za czynności opodatkowane podatkiem VAT wyłącznie przekazanie na cele osobiste pracowników, a nie cele mieszane powiązane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Powyższe stanowisko Spółki potwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 15 września 2015 r znak: IBPP1/4512-494/15/MS, w której stwierdzono: „W przedmiotowej sprawie stwierdzić zatem należy, iż niezależnie od wydzielenia z Kosztów Eksploatacyjnych Wydatków Prywatnych (dla potrzeb podatku dochodowego), na gruncie ustawy o VAT pojazdy, o których mowa we wniosku, są wykorzystywane do tzw. celów, mieszanych tj. zarówno do celów związanych z działalnością gospodarczą jak i do celów niezwiązanych z tą działalnością. (...) W przedmiotowej sprawie nieodpłatne udostępnienie pracownikom samochodów osobowych wykorzystywanych przez nich do celów mieszanych nie podlega bowiem opodatkowaniu podatkiem VAT.

W związku z faktem, iż nieodpłatne udostępnienie przez Spółkę pracownikom samochodów osobowych wykorzystywanych przez nich do celów mieszanych nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, w ocenie Spółki czynność ta, jako niepodlegająca opodatkowaniu, nie podlega również obowiązkowi ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

A zatem, w ocenie Spółki, w związku z ponoszeniem przez nią Kosztów Eksploatacji samochodów służbowych, w tym kosztów paliwa, zużytych zarówno do celów służbowych jak i prywatnych, Spółka nie jest zobowiązana do ewidencjonowania ponoszonych kosztów przy zastosowaniu kasy rejestrującej zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054, ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…) – art. 7 ust. 1 ustawy.

Natomiast, przez świadczenie usług rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Definicja świadczenia usług stanowi dopełnienie definicji dostawy towarów. To pozwala stwierdzić, że opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają wszystkie czynności odpłatnego obrotu profesjonalnego. Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Taka konstrukcja definicji świadczenia usług jest wyrazem zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji dokonywanych w ramach profesjonalnego obrotu gospodarczego.

Regulacje w zakresie opodatkowania nieodpłatnego świadczenia usług zawiera natomiast art. 8 ust. 2 ustawy, który stanowi, że za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Stosownie do art. 8 ust. 5 ustawy, przepis ust. 2 pkt 1 nie ma zastosowania w przypadku użycia pojazdów samochodowych do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, obliczoną zgodnie z art. 86a ust. 1, z tytułu:

nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów lub
nabycia, importu lub wytworzenia części składowych do tych pojazdów, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów podatnikowi nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na podstawie art. 8 ust. 6 ustawy, w przypadku o którym mowa w ust. 2 pkt 1 i ust. 5, za nabycie towarów uznaje się również przyjęcie ich do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze.

Zatem powyższe przepisy tj. art. 8 ust. 5 i ust. 6 wyłączają konieczność opodatkowania podatkiem VAT wykorzystania przez podatnika pojazdów samochodowych do celów innych niż działalność gospodarcza objętych 50% ograniczeniem w odliczeniu podatku naliczonego.

Ponadto zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014r., poz. 312) w przypadku użycia przez podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza pojazdów samochodowych nabytych, importowanych lub wytworzonych przez podatnika przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, przy których nabyciu, imporcie lub wytworzeniu kwotę podatku naliczonego stanowiło 50% lub 60% kwoty podatku:

wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika,
należnego z tytułu:
1. świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy zmienianej w art. 1 podatnikiem jest ich usługobiorca,
2. dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy zmienianej w art. 1 podatnikiem jest ich nabywca,
3. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów,
należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a ustawy zmienianej w art. 1,
wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b ustawy zmienianej w art. 1, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34 tej ustawy
-nie więcej jednak niż odpowiednio 5000 zł lub 6000 zł, nie stosuje się przepisu art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy zmienianej w art. 1.

Na potrzeby ust. 1 przepis art. 8 ust. 6 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się odpowiednio (art. 7 ust. 2 ustawy nowelizującej).

Zatem należy wskazać, że zasada wyłączenia z opodatkowania użytku prywatnego nie jest stosowana w następujących sytuacjach:

podatnik posiadał pełne prawo do odliczenia podatku zarówno przy nabyciu pojazdu, jak i zakupionych do niego części składowych,
podatnik posiadał pełne prawo do odliczenia podatku przy nabyciu pojazdu, natomiast przy nabyciu części składowych do tego pojazdu prawo to zostało ograniczone do 50%,
podatnik nie posiadał prawa do odliczenia podatku przy nabyciu pojazdu, natomiast przy nabyciu części składowych do niego posiadał prawo do odliczenia pełnego.

Należy wskazać, że kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi zostały uregulowane w art. 86a ustawy.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;
należnego z tytułu:
1. świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,
2. dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca,
3. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a;
wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34.

Według art. 2 pkt 34 ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o pojazdach samochodowych – rozumie się przez to pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów prawo o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Stosownie do treści art. 86a ust. 2 ustawy, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Zatem zgodnie z ww. regulacjami podatnikowi przysługuje ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku w odniesieniu do wszystkich wydatków związanych z pojazdami samochodowymi przeznaczonymi do użytku „mieszanego”. Dla celów stosowania tego ograniczenia za wykorzystywanie „mieszane” należy rozumieć, że w odniesieniu do pojazdu wykorzystywanego w działalności gospodarczej istnieje możliwość jego użycia również do celów niezwiązanych z tą działalnością np. do celów prywatnych. Wystarczy przy tym możliwość nawet tylko jednorazowego użycia pojazdu do celów prywatnych, aby uznać, że pojazd może być wykorzystywany w sposób „mieszany”.

Jak wynika z opisu sprawy głównym przedmiotem działalności Spółki jest zapewnienie właściwego stanu technicznego i wymaganego stanu bieżącego utrzymania jezdni administrowanego odcinka autostrady wraz z poboczami oraz realizacja poboru opłat za przejazd autostradą. Spółka posiada flotę osobowych samochodów służbowych, które są przydzielone do używania konkretnym pracownikom Spółki. Samochody służbowe udostępniane są tym pracownikom Spółki, którzy pełnią funkcje zarządcze (Zarząd Spółki) oraz tym pracownikom, którzy pełnią obowiązki polegające na nadzorze nad zdarzeniami zaistniałymi na odcinku autostrady administrowanym przez Spółkę (w szczególności kolizje i wypadki drogowe).

Pracownicy nie są obciążani przez Spółkę żadnymi dodatkowymi opłatami z tytułu samego udostępnienia samochodów służbowych.

Samochody służbowe będące przedmiotem niniejszego wniosku to samochody osobowe. Spółce przysługuje i będzie przysługiwało prawo do odliczenia 50% kwoty podatku VAT naliczonego od wydatków związanych z użyciem tych pojazdów. W odniesieniu do samochodów nabytych w 2012 r. i 2013 r. Spółka odliczyła 6.000 zł na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 ze zm.).

Pracownicy dysponujący przydzielonymi samochodami służbowymi zobowiązani są do tankowania paliwa korzystając z wewnętrznej stacji paliw. Spółka ponosi koszty nabycia towarów i usług związanych z eksploatacją samochodów służbowych przez Pracowników, na podstawie faktur wystawionych na Spółkę, zaewidencjonowanych w księgach rachunkowych Spółki.

Mając na uwadze opis sprawy oraz przedstawiony stan prawny należy stwierdzić, że z powyższych przepisów ustawy o VAT wynika, iż świadczenie w postaci nieodpłatnego udostępnienia samochodów, do celów prywatnych pracowników, w przypadku gdy pracodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części co do zasady, stanowi usługę odpłatną w rozumieniu art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT.

Jednakże stosowanie tego przepisu wyłącza art. 8 ust. 5 ustawy o VAT, po spełnieniu warunków w nim wskazanych.

Na mocy powyższego przepisu, w sytuacji gdy podatnikowi nie przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku VAT od wydatków związanych z udostępnianymi nieodpłatnie pojazdami samochodowymi, użycie tych pojazdów do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą nie podlega opodatkowaniu. Innymi słowy, użycie tych pojazdów do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą stanowi usługę, która nie podlega opodatkowaniu, jeżeli podatnikowi nie przysługiwało pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT, zgodnie z art. 86a ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Jak wskazano w art. 86a ust. 2 ustawy o VAT, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1 tego artykułu, zalicza się m.in. wydatki dotyczące nabycia lub użytkowania pojazdów na podstawie leasingu oraz nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Zatem skoro u Wnioskodawcy kwotę podatku naliczonego od wszelkich wydatków (nabycie pojazdu oraz koszy eksploatacyjne) związanych z tymi samochodami stanowić będzie 50% kwoty podatku wynikającej z faktur, to nieodpłatne udostępnienie pracownikom samochodów służbowych wraz z nabywanymi towarami i usługami stanowiącymi Koszty eksploatacyjne, do użytkowania w celach prywatnych, będzie podlegać jako całość wyłączeniu z opodatkowania VAT. Ponoszone Koszty eksploatacyjne nie mają charakteru samoistnego i są nierozerwalnie związane z nieodpłatnym udostępnieniem samochodu pracownikowi. Powyższe okoliczności prowadzą więc do wniosku, że w omawianej sytuacji wydanie towarów i usług stanowiących Koszty eksploatacyjne umożliwią jedynie pracownikom skorzystanie ze świadczenia głównego, jakim jest udostępnienie im samochodu służbowego. Ponoszone Koszty eksploatacyjne stanowią jedynie element uboczny tego świadczenia i na podstawie art. 8 ust. 5 ustawy o VAT nie podlegają opodatkowaniu VAT.

Zatem w przedmiotowej sprawie znajdzie zastosowanie przepis art. 8 ust. 5 ustawy, bowiem zgodnie z tym przepisem, w przypadku użycia przez podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza pojazdów samochodowych, od których przy nabyciu przysługiwało ograniczone prawo do odliczenia podatku naliczonego (zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy o VAT) nie stosuje się przepisu art. 8 ust. 2 pkt 1 pod warunkiem, że użycie tego samochodu przyjmie formę nieodpłatnego użycia towaru.

W konsekwencji, z uwagi na powołane wyżej regulacje prawne oraz opis sprawy należy stwierdzić, że nieodpłatne udostępnianie pracownikom samochodów osobowych stanowiących część przedsiębiorstwa Wnioskodawcy do celów prywatnych oraz pokrywanie przez Wnioskodawcę kosztów eksploatacyjnych, w tym kosztów paliwa, jeżeli Wnioskodawcy przysługiwało, w części (ograniczone), prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia tych samochodów (50%) oraz z tytułu kosztów eksploatacji (50%), czynność ta nie stanowi odpłatnego świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy i nie podlega/nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług stosownie do art. 8 ust. 5 ustawy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w kwestii objętej pytaniem oznaczonym nr 1 jest prawidłowe.

Odnośnie natomiast wątpliwości Wnioskodawcy co do obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej udostępnienia pracownikom samochodów służbowych, powołać należy art. 111 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

W myśl art. 111 ust. 1a ustawy o VAT – do obrotu wykazywanego w ewidencji, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się kwoty podatku należnego.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Ponadto, w myśl art. 111 ust. 1 ustawy o VAT ewidencjonowaniu przy użyciu kasy rejestrującej podlega sprzedaż.

Pojęcie sprzedaży zostało zdefiniowane w art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, zgodnie z którym pod pojęciem sprzedaży rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Mając na uwadze powyższą definicję, za pomocą kasy rejestrującej powinna być ewidencjonowana dostawa (w tym również czynności zrównane z dostawą towarów), świadczenie usług oraz eksport towarów.

W związku z powyższymi okolicznościami należy stwierdzić, że nieodpłatne udostępnienie pracownikom Spółki samochodów osobowych nie będzie wymagać zastosowania kasy fiskalnej. Jak już wskazano przekazanie samochodu służbowego do użycia przez pracowników Spółki do celów prywatnych nie podlega opodatkowaniu VAT na podstawie art. 8 ust. 5 ustawy o VAT, który wyłącza z opodatkowania nieodpłatne użycie pojazdu samochodowego do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, przy odliczeniu podatku zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy o VAT. W konsekwencji również ponoszone koszty eksploatacji tego samochodu stanowiące element pomocniczy do czynności nieodpłatnego udostępnienia pracownikom samochodów służbowych do celów prywatnych, jako niestanowiące odrębnego świadczenia, nie podlegają ewidencjonowaniu przy użyciu kasy rejestrującej.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Spółka nie jest zobowiązana do ewidencjonowania ponoszonych kosztów eksploatacji na kasie rejestrującej zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy o VAT, jest prawidłowe.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie dwóch postawionych przez niego pytań należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zauważyć należy, że interpretacja indywidualna wydawana jest w oparciu o konkretny przedstawiony we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe i wiąże Organ uprawniony do wydawania interpretacji indywidualnej wyłącznie w zakresie przedstawionym we wniosku. Zmiana któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego lub zmiana stanu prawnego powoduje, że niniejsza interpretacja traci swoją ważność, a Wnioskodawca nie może korzystać z ochrony wynikającej z tej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin