INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 listopada 2011r. (data wpływu 24 listopada 2011r.), uzupełnionym pismami z dnia 8 lutego 2012r. (data wpływu 8 lutego 2012r.) oraz z dnia 10 lutego 2012r. (data wpływu 10 lutego 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania sprzedaży ciągłej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 listopada 2011r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 8 lutego 2012r. oraz 10 lutego 2012r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania sprzedaży ciągłej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zawarł umowę z producentem – polskim podatnikiem, która będzie regulować zasady przechowywania towarów oraz nabywanie produktów w ramach składu konsygnacyjnego. Przedmiotowa umowa odnosi się do magazynu typu "call-off", tzw. pobierania na żądanie, gdzie odbiorca towarów jest już znany w momencie przywozu ich do magazynu. Jest to model współpracy, w której dostawca (Wnioskodawca) tworzy na terenie zakładu producenta lub w jego pobliżu magazyn, do którego przekazuje towary, które to może pobrać w każdej chwili, stanowią więc one dla producenta tzw. zapas bezpieczeństwa, zapewniający mu ciągłość produkcji. Towary te jednak w momencie wprowadzenia do magazynu i pozostawania w nim stanowią własność dostawcy (Wnioskodawcy).

W założeniach do przedmiotowej umowy przyjęto miesięczny okres rozliczeniowy, w którym Wnioskodawca będzie wystawiać fakturę na koniec każdego miesiąca na podstawie dokumentów pobrania przesłanych przez kontrahenta – producenta. Faktura zostanie wystawiona zgodnie z zapisami § 9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawianie faktur, sposób ich przechowywania oraz lista towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze zm.), czyli jedna faktura za cały miesiąc, wystawiona ostatniego dnia miesiąca.

W piśmie uzupełniającym z dnia 8 lutego 2012r. do wniosku ORD-IN z dnia 23 listopada 2011r. Wnioskodawca wyjaśnił, iż wnosi o wydanie ostatecznej interpretacji w obowiązującym stanie prawnym; zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011r. Wnioskodawca wskazał, iż interpretacja dotyczyć będzie zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

Wnioskodawca jest dostawcą towaru.

Zgodnie z umową strony postanawiają, że Wnioskodawca utworzy własny magazyn na powierzchni magazynowej wynajętej od Spółki X wyłącznie na potrzeby bieżącej realizacji zamówień Spółki X. W tym celu zostanie wydzielona w magazynach Spółki X powierzchnia, gdzie będą składowane towary dostarczane przez Wnioskodawcę. Każdorazowe przyjęcie towaru do magazynu będzie potwierdzone dokumentem przyjęcia przez upoważnionych pracowników stron umowy. Każdorazowe pobranie towaru zostanie potwierdzone dokumentem pobrania sporządzonym i podpisanym przez upoważnionego pracownika Spółki X. Ostatniego dnia każdego miesiąca zostanie sporządzona inwentura obejmująca aktualny stan magazynu towarów przechowywanych przez Wnioskodawcę. Inwentura uwzględniać będzie wszystkie przesunięcia magazynowe dokonywane w ramach miesiąca. Spółka X zobowiązuje się przesłać do Wnioskodawcy zestawienie aktualnego stanu magazynowego towarów najpóźniej ostatniego dnia roboczego każdego miesiąca. Objęcie w posiadanie towaru przez Spółkę X następować będzie z momentem pobrania przez Spółkę X towaru z magazynu. Inwentura stanowić będzie podstawę do wystawienia faktury VAT przez Wnioskodawcę.

Sprzedaż będzie mieć charakter ciągły, momentem sprzedaży w miesięcznym cyklu rozliczeniowym jest moment pobrania towaru.

Zgodnie z umową Wnioskodawca rozporządza towarem jak właściciel do chwili pobrania z magazynu.

Sprzedaż będzie wykazywana w deklaracjach VAT miesięcznych.

W piśmie uzupełniającym z dnia 10 lutego 2012r. do wniosku ORD-IN z dnia 23.11.2011r. Wnioskodawca wyjaśnił, iż wnosi o wydanie ostatecznej interpretacji, w obowiązującym stanie prawnym, zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011r. § 5 ust. 1 pkt 4.

Wnioskodawca oraz „Spółka X” są podmiotami krajowymi będącymi podatnikami od towarów i usług.

Nazwa – skład konsygnacyjny – zawarta we wniosku o interpretację nie spełnia definicji określonej ustawą o podatku od towarów i usług. Przemieszczanie towarów następować będzie między magazynem Wnioskodawcy znajdującym się na terytorium kraju oraz magazynem „Spółki X” również umiejscowionym na terytorium kraju.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca prawidłowo będzie rozpoznawać obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług, uznając daną sprzedaż za sprzedaż o charakterze ciągłym...

Stanowisko Wnioskodawcy, uwzględniające zmiany wprowadzone przez Wnioskodawcę ww. pismem z dnia 8 lutego 2012r.

Zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawianie faktur, sposób ich przechowywania oraz lista towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury, wówczas fakturę wystawia się nie później niż ostatniego dnia miesiąca, w którym dokonano sprzedaży.

W przywołanym rozporządzeniu nie zdefiniowano pojęcia "sprzedaż towarów o charakterze ciągłym". Wobec tego pojęcie "ciągłości" sprzedaży należy rozumieć zgodnie z zasadami prawa cywilnego, odnosząc go do pojęcia zobowiązania o charakterze ciągłym. Prawo cywilne nie formułuje wprost definicji zobowiązania ciągłego, wyróżnia jednak świadczenia ciągłe. Zgodnie z ustalonym poglądem nauki prawa cywilnego świadczenie ciągłe polega na określonym, stałym zachowaniu się jednej lub kilku stron określonej umowy w czasie trwania zobowiązania. Zobowiązanie ciągłe wytwarza więc taki stosunek prawny, który jest trwały i mogą z niego wypływać obowiązki ciągłe lub okresowe. Tym samym, sprzedaż towarów o charakterze ciągłym w ujęciu § 5 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011r. obejmuje świadczenie polegające na stałym i powtarzalnym zachowaniu strony zobowiązanej do świadczenia, np. umowa dostawy towarów.

Należy również podkreślić, iż system wynikający ze stanu faktycznego opiera się na założeniu, że produkcja jest procesem ciągłym, a surowce są pobierane z magazynu nawet kilka razy na dobę. W tak przedstawionym procesie trudno więc wyróżnić poszczególne etapy, które oddzielnie mogłyby stanowić przedmiot opodatkowania. Kolejnym argumentem przemawiającym za uznaniem takich dostaw za sprzedaż o charakterze ciągłym jest sama idea prowadzenia magazynu konsygnacyjnego, która ma zapewnić kontrahentowi dostawy "just in time", tak, aby zapewnić ciągłość produkcji.

Przedstawiona przez Wnioskodawcę procedura sprzedaży towarów do jednego kontrahenta pozwala wnioskować, iż zobowiązanie wykonywane na podstawie przyszłej umowy pomiędzy Wnioskodawcą a kontrahentem będzie miało charakter ciągły.

W związku z tym zastosowanie będzie miał przepis ww. rozporządzenia, który stanowi, że podatnik może wystawić jedną fakturę na koniec miesiąca, w której poda tylko miesiąc i rok dokonania sprzedaży.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej odnośnie przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Podjęte w niniejszej interpretacji rozstrzygnięcie odnosi się do zdarzenia przyszłego i stanowiska własnego Wnioskodawcy uwzględniającego zmiany wprowadzone ww. pismami z dnia 8 lutego 2012r. i z dnia 10 lutego 2012r.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak wynika z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast, w myśl art. 2 pkt 6 ww. ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Na podstawie art. 19 ust. 1 ww. ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Zgodnie z art. 19 ust. 4 ww. ustawy o VAT, jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Powołane wyżej przepisy wiążą więc, co do zasady, powstanie obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług z wydaniem towaru, wykonaniem usługi lub wystawieniem faktury VAT (pod warunkiem, że została wystawiona do 7 dnia od wykonania usługi).

Stosownie do art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy (…).

Ogólne regulacje dotyczące danych, jakie powinny zawierać faktury zostały określone, na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 106 ust. 8 ww. ustawy, treścią rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360), zwanego dalej rozporządzeniem.

Zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami „FAKTURA VAT” – § 4 ust. 1 ww. rozporządzenia.

Faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży, wystawiona przez podatnika, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, winna, zgodnie z § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia Ministra Finansów, zawierać dane wymienione w tym przepisie.

Stosownie do § 5 ust. 1 pkt 4 ww. rozporządzenia, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury.

Zatem, konsekwencją uznania danej sprzedaży za sprzedaż o charakterze ciągłym jest zmiana terminu wystawienia faktury dokumentującej taką sprzedaż.

Pojęcie sprzedaży ciągłej, o której mowa w cytowanym § 5 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia nie zostało zdefiniowane w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług. Dlatego też, należy w tym zakresie odwołać się do wykładni językowej oraz przepisów prawa cywilnego.

Sprzedaż o charakterze ciągłym należy rozumieć w znaczeniu nadanym pojęciu „sprzedaż” w art. 2 pkt 22 ustawy, a mianowicie jako odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zatem wykładnia językowa pojęcia „sprzedaż o charakterze ciągłym” sprowadza się do ustalenia znaczenia przymiotnika „ciągły”. W Słowniku Języka Polskiego pod red. J. Szymczaka (PWN, Warszawa 1989), słowo to zdefiniowane zostało jako „dziejący się, odbywający nieustannie, trwający stale, nieustannie; bezustanny, ustawiczny, stale się powtarzający, stały” oraz „ciągnący się nieprzerwanie w przestrzeni, nie mający luk, odstępów”.

Wynika z powyższego, że za sprzedaż o charakterze ciągłym należy uznać sprzedaż odbywającą się bezustannie, stale, bez przerwy, itd.

Pojęcie ciągłości rozumiane zgodnie z zasadami prawa cywilnego, należy odnieść do pojęcia zobowiązania o charakterze ciągłym. Zobowiązanie ciągłe trwa przez cały okres obowiązywania umowy i nie może zostać wypełnione inaczej niż przez upływ czasu, na jaki umowa została zawarta (lub wypowiedzenie bądź rozwiązanie umowy). W zobowiązaniu ciągłym nie da się wyróżnić powtarzających się odrębnych czynności, które można byłoby zakwalifikować jako świadczenia samodzielne w określonym momencie czasu. Innymi słowy, w przypadku świadczenia ciągłego nie sposób stwierdzić, że zostało ono zrealizowane w konkretnej dacie, bowiem jest ono realizowane stale — stan realizacji świadczenia trwa — przez określony okres (np. w przypadku najmu, czy też usług telekomunikacyjnych).

Pod pojęciem sprzedaży „ciągłej” należy więc rozumieć wynikające ze zobowiązania o charakterze ciągłym, świadczenie polegające na stałym i powtarzalnym (trwałym) zachowaniu się strony zobowiązanej do świadczenia.

W praktyce za sprzedaż o charakterze ciągłym przyjęło się uważać przede wszystkim systematyczne, wykonywane z dużą częstotliwością, usługi o charakterze powszechnym, np.: dostawy energii cieplnej, wody, dostawy energii elektrycznej czy też najem, dzierżawę, przechowanie.

W wyroku z dnia 14 września 2010r. sygn. akt I SA/Kr 997/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, rozpoznając skargę w sprawie w której przedstawione zostały okoliczności zbliżone do tych jakie występują w przedmiotowej sprawie, wyraził pogląd, który w pełni podziela tut. organ, iż pomimo braku legalnej definicji pojęcia sprzedaży ciągłej, na gruncie poglądów doktryny prawa cywilnego oraz poglądów prezentowanych w orzecznictwie sądów administracyjnych wskazać można charakterystyczne elementy, mogące być pomocne przy zdefiniowaniu tego rodzaju dostaw i usług.

Sformułować można wniosek, iż jako sprzedaż ciągłą można uznać każdą dostawę lub usługę, która jest stale w fazie wykonywania, co oznacza, że wykonywana jest nieprzerwanie przez czas trwania umowy i w której jednoznacznie można określić jedynie moment rozpoczęcia jej świadczenia, natomiast moment jej zakończenia rozumianego jako definitywne wykonanie, nie jest z góry określony. Jest on wyznaczony przez datę obowiązywania umowy między kontrahentami.

W świetle powołanych powyżej przepisów, zdaniem tut. organu, jako sprzedaż ciągłą można uznać każdą dostawę lub usługę, która jest stale w fazie wykonywania, co oznacza, że wykonywana jest nieprzerwanie przez czas trwania umowy i w której jednoznacznie można określić jedynie moment rozpoczęcia jej świadczenia, natomiast moment jej zakończenia rozumianego jako definitywne wykonanie, nie jest z góry określony. Jest on wyznaczony przez datę obowiązywania umowy między kontrahentami.

Zgodnie z § 9 ust. 1 cyt. rozporządzenia, fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem § 10-12.

W przypadku gdy podatnik określa w fakturze, zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia, wyłącznie miesiąc i rok dokonania sprzedaży, fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od zakończenia miesiąca, w którym dokonano sprzedaży (§ 9 ust. 2 cyt. rozporządzenia).

Z powołanych powyżej przepisów wynika, iż fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia wydania towaru, a w przypadku fakturowania sprzedaży ciągłej, termin ten liczy się od zakończenia miesiąca, w którym dokonano sprzedaży.

Odstępstwo od ogólnej zasady, wynikające z wyżej cytowanego § 9 ust. 2 znajduje uzasadnienie w istocie świadczenia ciągłego, która z uwagi na stałość i trwanie spełniania tego świadczenia w czasie, sprowadza się do niemożności wyróżnienia powtarzających się odrębnych czynności stanowiących samodzielne świadczenia, a w konsekwencji na określenie konkretnego dnia dokonania takiej czynności (spełnienia świadczenia).

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca zawarł umowę z producentem polskim podatnikiem, która będzie regulować zasady przechowywania towarów oraz nabywanie produktów. Przedmiotowa umowa odnosi się do magazynu typu "call-off", tzw. pobierania na żądanie, gdzie odbiorca towarów jest już znany w momencie przywozu ich do magazynu. Jest to model współpracy, w której dostawca (Wnioskodawca) tworzy na terenie zakładu producenta lub w jego pobliżu magazyn, do którego przekazuje towary, które to może pobrać w każdej chwili, stanowią więc one dla producenta tzw. zapas bezpieczeństwa, zapewniający mu ciągłość produkcji. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Zgodnie z umową strony postanawiają, że Wnioskodawca utworzy własny magazyn na powierzchni magazynowej wynajętej od Spółki X wyłącznie na potrzeby bieżącej realizacji zamówień Spółki X. W tym celu zostanie wydzielona w magazynach Spółki X powierzchnia, gdzie będą składowane towary dostarczane przez Wnioskodawcę. Każdorazowe przyjęcie towaru do magazynu będzie potwierdzone dokumentem przyjęcia przez upoważnionych pracowników stron umowy. Każdorazowe pobranie towaru zostanie potwierdzone dokumentem pobrania sporządzonym i podpisanym przez upoważnionego pracownika Spółki X. Ostatniego dnia każdego miesiąca zostanie sporządzona inwentura obejmująca aktualny stan magazynu towarów przechowywanych przez Wnioskodawcę. Inwentura uwzględniać będzie wszystkie przesunięcia magazynowe dokonywane w ramach miesiąca. Spółka X zobowiązuje się przesłać do Wnioskodawcy zestawienie aktualnego stanu magazynowego towarów najpóźniej ostatniego dnia roboczego każdego miesiąca. Objęcie w posiadanie towaru przez Spółkę X następować będzie z momentem pobrania przez Spółkę X towaru z magazynu. Inwentura stanowić będzie podstawę do wystawienia faktury VAT przez Wnioskodawcę. Sprzedaż będzie mieć charakter ciągły, momentem sprzedaży w miesięcznym cyklu rozliczeniowym jest moment pobrania towaru. Zgodnie z umową Wnioskodawca rozporządza towarem jak właściciel do chwili pobrania z magazynu. Sprzedaż będzie wykazywana w deklaracjach VAT miesięcznych. Wnioskodawca oraz „Spółka X” są podmiotami krajowymi będącymi podatnikami od towarów i usług

Przemieszczanie towarów następować będzie między magazynem Wnioskodawcy znajdującym się na terytorium kraju oraz magazynem „Spółki X” również umiejscowionym na terytorium kraju.

Mając na uwadze przedstawiony stan prawny oraz opis zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że planowane przez Wnioskodawcę w ramach zawartej umowy dostawy towarów, nie mają charakteru sprzedaży ciągłej. Bowiem jak wynika z informacji przedstawionych przez Wnioskodawcę, świadczenie ww. czynności nie jest procesem nieustannym, gdyż każdorazowe przyjęcie towaru do magazynu będzie potwierdzone dokumentem przyjęcia przez upoważnionych pracowników stron umowy. Każdorazowe pobranie towaru zostanie potwierdzone dokumentem pobrania sporządzonym i podpisanym przez upoważnionego pracownika Spółki X. Ponadto, jak wynika z opisu, momentem sprzedaży w miesięcznym cyklu rozliczeniowym jest moment pobrania towaru. Tym samym, dostawy nie są stale w fazie wykonywania, a fakt, iż surowce są pobierane z magazynu nawet kilka razy na dobę nie może być utożsamiane z ciągłością dostawy.

Nie można również podzielić argumentu Wnioskodawcy, iż za uznaniem dostaw za sprzedaż o charakterze ciągłym jest sama idea prowadzenia magazynu konsygnacyjnego, która ma zapewnić kontrahentowi dostawy "just in time", tak, aby zapewnić ciągłość produkcji. Bowiem, jak wskazał Wnioskodawca, skład konsygnacyjny nie spełnia definicji określonej ustawą o podatku od towarów i usług.

Zdaniem tut. organu, w przedstawionej we wniosku sytuacji, występują odrębne cykliczne dostawy, co przesądza o nieuznaniu danej sprzedaży za sprzedaż o charakterze ciągłym a w konsekwencji dostawy te nie mogą być fakturowane na podstawie § 9 ust. 2 w związku z § 5 ust. 1 pkt 4 ww. rozporządzenia. Tym samym Wnioskodawca każdą dostawę winien dokumentować odrębną fakturą wystawioną nie później niż siódmego dnia od dnia wydania towaru.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy, iż w zaistniałej sytuacji zastosowanie będzie miał przepis ww. rozporządzenia, który stanowi, że podatnik może wystawić jedną fakturę na koniec miesiąca, w której poda tylko miesiąc i rok dokonania sprzedaży, należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowo można wskazać na możliwość wystawienia faktur przez nabywcę towaru. Na powyższe wskazuje treść § 6 ust. 1 cyt. rozporządzenia dotyczącego sposobu wystawiania faktur, zgodnie z którym nabywcy towarów i usług od podatnika, o którym mowa w § 4 ust. 1, mogą wystawiać faktury stwierdzające dokonanie dostawy towarów lub świadczenia usług oznaczone jako "FAKTURA VAT", w tym również faktury, o których mowa w § 10, pod warunkiem spełnienia przesłanek określonych w pkt 1-3 § 6 ust. 1 cyt. rozporządzenia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego a także zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.