Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB3/4510-542/15-4/DK
z 17 grudnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 4 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 16 października 2015 r. (data wpływu 20 października 2015 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego uzupełniony w dnie 7 grudnia 2015 r. dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zasad korzystania ze zwolnienia określonego w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 października 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zasad korzystania ze zwolnienia określonego w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W złożonym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest podmiotem podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, prowadzącym działalność gospodarczą na terenie X Specjalnej Strefy Ekonomicznej na podstawie zezwolenia nr XX z dnia 30 czerwca 2005 r.

Zgodnie z zapisami zezwolenia Wnioskodawca uprawniony jest do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie X Specjalnej Strefy Ekonomicznej, rozumianej jako działalność produkcyjna, handlowa i usługowa w zakresie wytworzonych wyrobów i świadczonych usług na terenie Strefy, określonych w następujących pozycjach Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług Głównego Urzędu Statystycznego: 21.2 wyroby z papieru i tektury oraz 63.1 usługi w zakresie prac przeładunkowych, magazynowania i przechowywania towarów. W przedmiotowym zezwoleniu wskazano m.in., iż:

1. Zezwolenia udziela się do dnia 15 listopada 2017 r.,
2. Wnioskodawca zobligowany jest do poniesienia na terenie Strefy wydatków inwestycyjnych, w rozumieniu § 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 września 2004 r. w sprawie X Specjalnej Strefy Ekonomicznej (Dz. Nr 222, poz. 2252), o wartości przewyższającej kwotę XXXX EURO (słownie: jeden milion trzysta pięćdziesiąt tysięcy EURO) w terminie do dnia 31 grudnia 2007 r., oraz
3. Wnioskodawca zobligowany jest do utworzenia na terenie Strefy co najmniej X nowych miejsc pracy, w rozumieniu przepisów § 3 ust. 3 i ust. 6 Rozporządzenia, do dnia 1 stycznia 2008 roku i utrzymania zatrudnienia na poziomie co najmniej X pracowników od dnia 1 stycznia 2008 r. do dnia 1 stycznia 2013 r. Wnioskodawca spełnił już warunek określony w pkt 2 powyżej, dotyczący wydatków inwestycyjnych. Wnioskodawca spełnił i spełnia też obecnie warunek określony w pkt 3 powyżej, dotyczący miejsc pracy oraz spełni ten warunek w przyszłości.

Decyzją z dnia 17 października 2014 r. Nr XXXXX Minister Gospodarki stwierdził nieważność ww. zezwolenia w części dotyczącej terminu obowiązywania określonego w pkt 1 zezwolenia.

Należy tu też wskazać, że Wnioskodawca korzysta z pomocy regionalnej na inwestycje, zgodnie z przepisem § 3 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 września 2004 r. w sprawie X Specjalnej Strefy Ekonomicznej (Dz. U. z 2004 r. Nr 222 poz. 2252 z późn. zm.).

Dotychczas Wnioskodawca poniósł już wydatki inwestycyjne o wartości przewyższającej określoną w zezwoleniu kwotę XXXX EURO. Wnioskodawca planuje ponoszenie dalszych wydatków inwestycyjnych w przyszłości. Zarówno poniesione dotychczas wydatki, jak i wydatki planowane, związane są ściśle z realizacją tego samego przedsięwzięcia gospodarczego, jakim jest prowadzenie działalności na terenie w zakresie zgodnie z zezwoleniem.

W odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego we wniosku sformułowano następujące pytanie.

Czy zgodnie z zasadami przyznawania przedsiębiorcom pomocy regionalnej oraz przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w analizowanym stanie faktycznym, przy wyliczaniu wysokości kwoty dochodu wolnej od podatku dochodowego od osób prawnych należy przyjąć faktyczną wysokość wydatków kwalifikowanych poniesionych w trakcie obowiązywania zezwolenia na realizację inwestycji, w związku z którą uzyskano to zezwolenie, nawet wówczas gdyby wydatki te przewyższały kwotę minimalnych nakładów inwestycyjnych w nim określonych, przy uwzględnieniu wskaźnika maksymalnej intensywności pomocy publicznej?

We własnym stanowisku w sprawie Wnioskodawca wskazał, że udzielone zezwolenie określa minimalny poziom nakładów inwestycyjnych, którego osiągnięcie stanowi warunek konieczny dla prowadzenia działalności w strefie. W zezwoleniu nr XX określono jedynie minimalną kwotę wydatków, którą należy ponieść, aby uzyskać możliwość korzystania ze zwolnień podatkowych związanych z prowadzeniem działalności na terenie strefy. Okoliczność ta wynika wprost z brzmienia zapisów zezwolenia, gdzie w pkt 11 ust. 1 zezwolenia użyto w odniesieniu do wydatków inwestycyjnych określenia „o wartości przewyższającej kwotę XXX EURO”.

W ocenie Wnioskodawcy taki zapis oznacza, że wysokość zwolnienia z opodatkowania należy obliczać w oparciu o rzeczywiście poniesione nakłady inwestycyjne, w tym także przewyższające minimalną wartość określoną w zezwoleniu.

Zgodnie z przepisem art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, wolne od podatku dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Natomiast na mocy przepisu art. 16 ust. 2 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych, zezwolenie określa przedmiot działalności gospodarczej oraz warunki dotyczące w szczególności m.in.: zatrudnienia przez przedsiębiorcę przy prowadzeniu działalności gospodarczej na terenie strefy przez określony czas określonej liczby pracowników oraz dokonania przez przedsiębiorcę na terenie strefy inwestycji o wartości przewyższającej określoną kwotę – w przepisie tym Ustawodawca posługuje się pojęciem „wartości przewyższającej” w odniesieniu do kwoty ponoszonych wydatków.

W przypadku Wnioskodawcy, zezwolenie nie określa maksymalnego poziomu nakładów inwestycyjnych. W myśl przepisu art. 4 ust. 4 ustawy z dnia 20 października o specjalnych strefach ekonomicznych Rada Ministrów określa w drodze rozporządzenia m.in: maksymalną wielkość pomocy publicznej, którą można udzielić przedsiębiorcy prowadzącemu działalność gospodarczą na terenie strefy na podstawie zezwolenia oraz koszty inwestycji uwzględniane przy obliczaniu wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorców.

Z przepisu § 3 ust. 1 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 września 2004 r. w sprawie X Specjalnej Strefy Ekonomicznej (Dz.U. z 2004 r. Nr 222, poz. 2252 z późn. zm.) wynika, że pomoc regionalna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi pomoc regionalną z tytułu: kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, lub tworzenia nowych miejsc pracy, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto tych pracowników, powiększone o obowiązkowe płatności związane z ich zatrudnieniem, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych pracowników.

Przez nową inwestycję, na mocy przepisu § 3 ust. 4 Rozporządzenia, należy rozumieć inwestycję związaną z utworzeniem lub rozbudową przedsiębiorstwa, z rozpoczęciem w przedsiębiorstwie działań obejmujących dokonywanie zasadniczych zmian produkcji bądź procesu produkcyjnego, zmian wyrobu lub usługi, w tym także zmian w zakresie sposobu świadczenia usług, jak również zakup majątku zlikwidowanego lub będącego w likwidacji przedsiębiorstwa, albo przedsiębiorstwa, które uległoby likwidacji w przypadku niedokonania inwestycji w formie zakupu tego przedsiębiorstwa lub jego części.

Na mocy przepisu § 6 ust. 1 Rozporządzenia, za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji poniesione w trakcie obowiązywania zezwolenia w związku z realizacją inwestycji na terenie strefy na zakup albo wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub ich spłatę określoną w umowie leasingu lub innej umowie o podobnym charakterze, z wyłączeniem środków transportu nabywanych przez przedsiębiorcę prowadzącego działalność gospodarczą w sektorze transportu, pod warunkiem zaliczenia ich – zgodnie z odrębnymi przepisami – do składników majątku podatnika oraz rozbudowę lub modernizację istniejących środków trwałych – zaliczone do wartości początkowej tych środków trwałych zgodnie z przepisami o podatku dochodowym, w myśl natomiast przepisu § 6 ust. 2 Rozporządzenia koszty inwestycji, o których mowa w ust. 1, mogą być podwyższone o wydatki na wytworzenie lub zakup wartości niematerialnych i prawnych związanych z uzyskaniem patentów, licencji operacyjnych bądź opatentowanych licencji typu know-how oraz nieopatentowanego know-how. Minimalna kosztów inwestycyjnych, o których mowa w ust. § 6 ust. 1 Rozporządzenia, wynosi 100 tys. Euro (§ 6 ust. 5 Rozporządzenia).

Z powyższego wynika, iż tylko okoliczność braku poniesienia przez Wnioskodawcę wydatków w kwocie minimalnej, określonej w zezwoleniu powodowałaby brak spełnienia warunków zezwolenia, co wykluczałoby skorzystanie z pomocy publicznej. Natomiast poniesienie przez Wnioskodawcę wydatków w kwocie wyższej, niż określona w zezwoleniu, przy spełnieniu pozostałych warunków określonych w zezwoleniu i przepisach Rozporządzenia uprawnia Wnioskodawcę do dalszego korzystania z tej pomocy do wysokości uwzględniającej zasady przyznawania przedsiębiorcom pomocy regionalnej.

Podsumowując, minimalną kwotę wydatków inwestycyjnych koniecznych do poniesienia przez Spółkę w związku z działalnością na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej określa zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Kwota ta stanowi dolny limit, w związku z którym Wnioskodawca uprawniony jest do korzystania z pomocy publicznej, co oznacza, że rzeczywiste nakłady inwestycyjne nie mogą być niższe niż określone w zezwoleniu. W sytuacji więc, gdy Wnioskodawca poniesie koszty inwestycji w kwocie wyższej od wskazanej w zezwoleniu przy spełnieniu pozostałych warunków określonych w przepisach rozporządzenia w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej, uprawniony jest do dalszego korzystania z tej pomocy w ww. zakresie. Jednocześnie należy podkreślić, iż wartość pomocy publicznej udzielonej przedsiębiorcy na działalność w specjalnej strefie ekonomicznej nie może przekroczyć wartości dopuszczalnej regionalnej pomocy publicznej w związku z realizacją danej inwestycji.

Analogiczne stanowisko zostało zaprezentowane m.in. W następujących interpretacjach indywidualnych: ILPB3/423-434/08-4/DS, IBPBI/2/423-358/10/AK, IBPBI/2/423-779/10/AK, ILPB3/423-1139/09-2/MM, ILPB3/423-434/08-5/DS. Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, jego stanowisko należy uznać za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny, stosownie do art. 14c § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające, w tym wynikające z własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego, które nie zostały objęte pytaniem nie mogły być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. Co do zasady bowiem przedmiotem interpretacji indywidualnych wydawanych na podstawie art. 14b Ordynacji jest sam przepis prawa podatkowego. Postępowanie w sprawie interpretacji indywidualnej jest postępowaniem odrębnym od postępowania podatkowego, czy też kontrolnego, w których organ podatkowy zobowiązany jest do przeprowadzenia postępowania dowodowego, w którym bada okoliczności danej sprawy. W przypadku wydawania interpretacji indywidualnej organ podatkowy jest związany treścią przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, które stanowią podstawę do wydania interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, w ramach tego postępowania właściwy organ nie może jednak dokonywać weryfikacji przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, gdyż wykraczałoby to poza zakres przedmiotowego postępowania. Organ nie rozstrzyga o zindywidualizowanych obowiązkach podatkowych strony, gdyż może to nastąpić w ramach przeprowadzonego postępowania podatkowego. Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego czy kontrolnego.

Ponadto, odnośnie powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, tutejszy organ wskazuje, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych (zdarzeń przyszłych) i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego, co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Należy jednocześnie zwrócić uwagę, że w niniejszej interpretacji indywidualnej ocenie nie podlegały kwestie interpretacji decyzji administracyjnych – przepisy Ordynacji podatkowej nie zawierają żadnych podstaw do dokonania przez Ministra Finansów interpretacji decyzji administracyjnych wydanych na podstawie ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r., poz. 267), do których należy również zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Zezwolenie jest decyzją o charakterze indywidualnym, szczegółowo określającą warunki realizacji inwestycji na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.