Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/4512-18/16-2/MK
z 9 marca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 30 grudnia 2015 r. (data wpływu 5 stycznia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku złożenia aktualizacji formularza VAT-26 - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 stycznia 2016 r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku złożenia aktualizacji formularza VAT-26.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność w formie spółki jawnej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, na podstawie wpisu do Rejestru Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego. Prowadzona działalność gospodarcza polega m.in. na sprzedaży hurtowej i detalicznej samochodów osobowych i furgonetek - kod PKD 45.11.Z. Wnioskodawca posiada liczną flotę pojazdów, z których część wykorzystywana jest wyłącznie do działalności gospodarczej.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT i spełnił wszystkie ustawowe wymogi dla korzystania z prawa pełnego odliczenia podatku naliczonego w związku z wykorzystaniem tych samochodów, w tym m.in. prowadzi ewidencję przebiegu pojazdu zgodnie z art. 86a ust. 6 i 7 ustawy o podatku od towarów i usług oraz zgłosił fakt ich wykorzystywania naczelnikowi urzędu skarbowego na formularzu VAT-26.

Samochody wykorzystywane w celu prowadzenia działalności gospodarczej, dla których złożono deklarację VAT-26, są przedmiotem długoterminowego najmu jako samochody zastępcze dla klientów, jak również służą jako egzemplarze testowe lub demonstracyjne. Po nieokreślonym z góry czasie, są sprzedawane przez wnioskodawcę jako samochody używane. Zawieranie umów sprzedaży omawianych samochodów nie jest planowane. Niektóre transakcje są dokonywane tego samego dnia, w którym zgłosił się potencjalny nabywca pojazdu (jak np. w przypadku samochodów demonstracyjnych) lub w którym nastąpiło dostarczenie danego egzemplarza do wnioskodawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w przypadku sprzedaży samochodu używanego, który był wykorzystywany przez wnioskodawcę wyłącznie na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej i w odniesieniu do którego została złożona deklaracja VAT-26, wnioskodawca będzie zobowiązany do dokonania aktualizacji informacji na formularzu VAT-26? A jeżeli odpowiedź na powyższe pytanie jest twierdząca, to kiedy należy dokonać aktualizacji informacji?
   
2. Czy w przypadku zakończenia najmu długoterminowego własnego samochodu wykorzystywanego wyłącznie na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, dla którego została złożona deklaracja VAT-26, wnioskodawca będzie zobowiązany do dokonania aktualizacji informacji na formularzu VAT-26? A jeżeli odpowiedź na powyższe pytanie jest twierdząca, to kiedy należy dokonać aktualizacji informacji?
   
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadkach, które obejmują powyżej zredagowane pytania, Wnioskodawca nie ma obowiązku aktualizacji informacji na formularzu VAT-26. Brzmienie art. 86a ust. 14 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej również: ustawa o VAT) wyraźnie wskazuje, że obowiązek aktualizacji informacji powstaje wyłącznie w przypadku zmiany wykorzystywania pojazdu samochodowego. Regulacje ustawy o VAT nie określają wprost, co należy rozumieć przez "zmianę wykorzystywania pojazdu samochodowego", stąd zasadnym jest, by podatnik w wykładni tego pojęcia kierował się treścią Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 21 marca 2014 r. w sprawie wzoru informacji o pojazdach samochodowych wykorzystywanych wyłącznie do działalności gospodarczej (Dz. U. 2014 poz. 371), którego załącznikiem jest wzór Informacji o pojazdach samochodowych wykorzystywanych wyłącznie do prowadzenia działalności gospodarczej VAT-26. W zawartych w tym wzorze uwagach Minister Finansów wskazał wprost, że: „Aktualizację informacji składa się w przypadku zmiany wykorzystania pojazdu samochodowego (z wykorzystania wyłącznie do działalności gospodarczej na wykorzystanie do celów działalności gospodarczej i do celów innych niż działalność gospodarcza) najpóźniej przed dniem, w którym podatnik dokonuje tej zmiany”.

Tym samym Minister Finansów rozstrzygnął mogącą powstać na gruncie art. 86a ust. 14 ustawy o VAT wątpliwość, co do zakresu pojęcia „zmiany wykorzystywania pojazdu samochodowego”. W konsekwencji przyjąć należy, że sprzedaż samochodu nie oznacza zmiany sposobu korzystania, gdyż po dokonaniu sprzedaży nie ma miejsca korzystanie w związku z prowadzoną działalnością, ani wyłącznie do celu prowadzenia tej działalności, ani wraz z jednoczesnym wykorzystywaniem do celów innych niż działalność gospodarcza. Całkowite zaprzestanie korzystania z samochodu oraz utrata władztwa nad nim nie jest „zmianą korzystania” na inny sposób, lecz przejściem do stanu braku korzystania w ogóle.

Za taką interpretacją przemawia dodatkowo wykładnia celowościowa art. 86a ust. 14 ustawy o VAT. W ocenie Wnioskodawcy celem wprowadzenia analizowanej regulacji było nałożenie obowiązku aktualizacyjnego na osoby które decydują się na zmianę przeznaczenia pojazdu z czysto gospodarczego na tzw. mieszany, uprawniający do odliczenia jedynie połowy kwoty podatku. Zmiana przeznaczenia wiąże się z korektą odliczenia VAT na podstawie art. 90b ustawy o VAT, i ze zmianą zasad odliczenia podatku naliczonego w przypadku bieżących wydatków eksploatacyjnych dokonywanych po zmianie przeznaczenia. Dlatego też powstaje konieczność uzyskania przez Organy podatkowe natychmiastowej wiedzy o zmianie sposobu wykorzystania pojazdu przez podatnika. Niezależnym celem stosowania tego przepisu jest ograniczenie przypadków, w których przedsiębiorcy prowadzący działalność gospodarczą będą stosowali odliczenie podatku VAT w wysokości 100% z tytułu wydatków związanych z użytkowaniem pojazdu w sytuacji, gdy jest on wykorzystywany tylko częściowo na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej (tj. w sytuacji, w której przedsiębiorcy faktycznie przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT tylko w wysokości 50%). W przypadku sprzedaży samochodu następuje całkowite zaprzestanie korzystania z niego, a podatnik nie ma prawa odliczać VAT od wydatków związanych z tym pojazdem, bo takie wydatki w ogóle nie występują, w konsekwencji ustaje ryzyko jakichkolwiek nadużyć ze strony podatnika, stąd obowiązek aktualizacji informacji przez przedsiębiorcę nie miałby znaczenia dla spełnienia celu omawianego przepisu i stanowiłby przejaw zbędnego formalizmu.

Na marginesie poczynionych rozważań prawnych należy wskazać, że za interpretacją wnioskodawcy przedstawioną powyżej przemawiają ważne względy natury praktycznej, związanej z charakterem działalności wnioskodawcy. Art. 86a ust. 14 ustawy o VAT przewiduje, że obowiązek aktualizacji informacji o sposobie korzystania z samochodu powinien zostać spełniony przez podatnika najpóźniej przed dniem dokonania planowanej zmiany. Zgodnie ze stanem faktycznym przedstawionym przez wnioskodawcę powyżej, sprzedaż samochodów często następuje bez wcześniejszego przygotowania transakcji, niejednokrotnie tego samego dnia, w którym pojawia się klient chętny do zawarcia umowy sprzedaży.

Ponadto, nawet w przypadku zaplanowanej sprzedaży zdarzają się sytuacje, w których klienci w dniu planowanego zawarcia umowy zmieniają decyzję odnośnie egzemplarza pojazdu, proponują inny termin dokonania transakcji lub wręcz rezygnują z zakupu danego samochodu. W konsekwencji, aktualizacja informacji o sposobie wykorzystania pojazdu byłaby dla wnioskodawcy niemożliwa w terminie określonym ustawowo (w przypadku sprzedaży samochodu danego dnia) lub też okazałaby się nieaktualna wkrótce po jej złożeniu (w przypadku zmiany decyzji kupującego). Powyższe względy również potwierdzają stanowisko wnioskodawcy o niecelowości aktualizowania informacji o zmianie wykorzystania samochodu w przypadku jego sprzedaży.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Od dnia 1 kwietnia 2014 r. mocą ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U., poz. 312), zwanej dalej: „ustawą nowelizującą” wprowadzono nowe zasady odliczania podatku VAT od wydatków dotyczących samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony.

W myśl art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

Zgodnie z art. 86a ust. 2 ustawy do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

1. nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
2. używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
   
3. nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.
   
   

W myśl art. 86a ust. 3 ustawy – przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

1. w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:
   
   
   1. wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
      
   2. konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
2. do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.
   
   
   

Na podstawie art. 86a ust. 4 ustawy pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

1. sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
   
2. konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.
   
   
   

Ustawodawca m.in. powyższym przepisem wprowadził możliwość odliczenia 100% podatku dla wskazanych tym przepisem pojazdów.

W myśl art. 86a ust. 12 ustawy o VAT podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami.

Zgodnie z art. 86a ust. 14 ustawy o VAT w przypadku zmiany wykorzystywania pojazdu samochodowego podatnik jest obowiązany do aktualizacji informacji, o której mowa w ust. 12, najpóźniej przed dniem, w którym dokonuje tej zmiany. Natomiast stosownie do art. 86a ust. 15 ustawy minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór informacji, o której mowa w ust. 12, uwzględniając potrzebę zawarcia w niej danych pozwalających na identyfikację pojazdu samochodowego, w szczególności marki, modelu pojazdu i jego numeru rejestracyjnego, jak również daty poniesienia pierwszego wydatku związanego z danym pojazdem, oraz uwzględniając potrzebę umożliwienia prawidłowej aktualizacji złożonej informacji.

W tym miejscu trzeba wspomnieć, że składana informacja ma charakter sformalizowany, a jej wzór - w postaci druku VAT-26 - został określony przez Ministra Finansów w rozporządzeniu z dnia 21 marca 2014 r. w sprawie wzoru informacji o pojazdach samochodowych wykorzystywanych wyłącznie do działalności gospodarczej (Dz. U. poz. 371).

Przepisy ustawy o VAT nie precyzują co należy rozumieć przez zmianę wykorzystywania pojazdu samochodowego. W ocenie tut. Organu podatkowego należy ten przepis interpretować szeroko, tzn. aktualizację informacji, o której mowa w art. 86a ust. 14 ustawy o VAT składa się w przypadku zmiany wykorzystywania pojazdu samochodowego z wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej na wykorzystywanie do celów mieszanych lub w ogóle nie służących prowadzeniu działalności gospodarczej.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą m.in. na sprzedaży hurtowej i detalicznej samochodów osobowych i furgonetek - kod PKD 45.11.Z. Wnioskodawca posiada liczną flotę pojazdów, z których część wykorzystywana jest wyłącznie do działalności gospodarczej. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT i spełnił wszystkie ustawowe wymogi dla korzystania z prawa pełnego odliczenia podatku naliczonego w związku z wykorzystaniem tych samochodów, w tym m.in. prowadzi ewidencję przebiegu pojazdu zgodnie z art. 86a ust. 6 i 7 ustawy o podatku od towarów i usług oraz zgłosił fakt ich wykorzystywania naczelnikowi urzędu skarbowego na formularzu VAT-26. Samochody wykorzystywane w celu prowadzenia działalności gospodarczej, dla których złożono deklarację VAT-26, są przedmiotem długoterminowego najmu jako samochody zastępcze dla klientów, jak również służą jako egzemplarze testowe lub demonstracyjne. Po nieokreślonym z góry czasie, są sprzedawane przez wnioskodawcę jako samochody używane. Zawieranie umów sprzedaży omawianych samochodów nie jest planowane. Niektóre transakcje są dokonywane tego samego dnia, w którym zgłosił się potencjalny nabywca pojazdu (jak np. w przypadku samochodów demonstracyjnych) lub w którym nastąpiło dostarczenie danego egzemplarza do wnioskodawcy.

Powyższe oznacza, że samochody od dnia sprzedaży oraz zakończenia najmu długoterminowego nie będą już wykorzystywane przez Wnioskodawcę w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej.

Skoro druk VAT-26 jest informacją o pojazdach samochodowych wykorzystywanych wyłącznie do działalności gospodarczej, a samochody w wyniku sprzedaży, zakończenia najmu długoterminowego nie będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, to w wyniku tych zdarzeń następuje obowiązek złożenia aktualizacji informacji VAT-26, ponieważ z tym dniem nastąpi zmiana wykorzystywania pojazdu samochodowego.

Zatem Wnioskodawca najpóźniej w dniu sprzedaży samochodów, stosownie do art. 86a ust. 14 ustawy o VAT, będzie zobowiązany do dokonania aktualizacji informacji VAT-26 dot. pojazdów samochodowych, które służyły wyłącznie prowadzeniu działalności gospodarczej, a następnie zostały przez Wnioskodawcę sprzedane lub zakończyła się umowa najmu długoterminowego.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.