Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP3/4512-769/15-2/AT
z 4 marca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 28 grudnia 2015 r. (data wpływu 29 grudnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania czynności sprzedaży nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 grudnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania czynności sprzedaży nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu … grudnia 2008 r. Wnioskodawca wraz z małżonką, …, otrzymał w darowiźnie od córki, …, mieszkającej razem z Wnioskodawcą i jego małżonką – niezabudowaną nieruchomość, położoną w …, łącznego obszaru …ha do majątku wspólnego – osobistego (jako współwłasność małżeńską). Nieruchomość jest dzierżawiona od dnia … grudnia 2015 r. przez córkę … na okres … lat, ponieważ razem z małżonką Wnioskodawca nabył prawa emerytalne w KRUZ. Warunkiem otrzymania emerytury z KRUZ jest, iż nie można posiadać więcej, jak 1ha gruntów. Ziemia ta jest nieuprawiana. Nieruchomość ta posiada miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. W oparciu o ten m.p.z.p. dokonano podziału tej nieruchomości, wydzielając drogę wewnętrzną, drogę publiczną pas drogowy techniczny oraz działki pod zabudowę szeregową. Działkę drogi publicznej o powierzchni … m² przejęła Gmina … z mocy prawa. Obecnie negocjowana jest wielkość odszkodowania.

Wnioskodawca wraz z małżonką mieszka w … i tu prowadzi wynajem budynków i lokali mieszkalnych w formie prywatnego najmu. Jako opodatkowanie Wnioskodawca i małżonka wybrali ryczałt ewidencjonowany.

Najem stanowi odrębne źródło przychodu (art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o p.d.o.f.). Od października 2009 r. Wnioskodawca i małżonka „przeszli na VAT” z powodu przekroczenia limitu 10 tys. euro. Nie odliczano VAT od tej nieruchomości, mimo że w czerwcu 2011 r. rozpoczęto budowę ław fundamentowych na dz. …, … i …. Ławy zostały wykonane i nic więcej do tej pory nie zrobiono.

Plan przestrzenny nie był uchwalony na Wniosek Wnioskodawcy i małżonki, był uchwalony z inicjatywy Rady Gminy … uchwałą z dnia … lipca 2006 r.

Wodociągi przebiegają przez teren działki od kilkudziesięciu lat. Na działce jest linia energetyczna i nie ma żadnego problemu z zasilaniem poszczególnych działek w przyszłości. Tak bynajmniej zapewnia zakład energetyczny. Nie ma potrzeby dokonywania uzbrojenia w wodę, kanalizację, prąd, czy gaz – przez Wnioskodawcę i jego małżonkę, jako właścicieli nieruchomości. Te rzeczy leżą w gestii gestorów poszczególnych sieci.

Grunt jest oferowany do sprzedaży przez wystawienie zwykłego banneru w miejscu zamieszkania i w miejscu położenia ww. gruntu.

W dniu … grudnia 2015 r. zawarto umowę przedwstępną sprzedaży aktem nr …. Na mocy tej umowy, Wnioskodawca i Jego małżonka zobowiązali się sprzedać Panu … nieruchomość gruntową, stanowiącą działki od nr … do … – po uzyskaniu przez kupującego ostatecznej decyzji o pozwoleniu na budowę w obrębie działek … do …. Będzie to nowe pozwolenie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy ta nieruchomość będzie podlegała VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż nie może być opodatkowana VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W świetle zapisów art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z ust. 2 przywołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z treści cytowanych powyżej przepisów wynika, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze – czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – musi być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców i osób świadczących usługi włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów. Za działalność gospodarczą uznaje się również wykorzystywanie, w sposób ciągły, własności dóbr materialnych lub niematerialnych do celów zarobkowych.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług – w świetle powyższych przepisów – jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze, czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – musi być dokonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zatem jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego należy stwierdzić – mając również na uwadze aktualne orzecznictwo sądowe [w tym wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby (C-180/10) i Emilian Kuć, Halina Jeziorska-Kuć (C-181/10)] – że okazjonalna sprzedaż nieruchomości gruntowej, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż brak jest normatywnych przesłanek, aby uznać Wnioskodawcę za podatnika tego podatku.

Podkreślić należy, że powyższe orzeczenie TSUE wyznacza aktualnie kierunki interpretacyjne i stanowi podstawę orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego i Wojewódzkich Sądów Administracyjnych, np. NSA z dnia 18 października 2011 r. (sygn. akt I FSK 1536/10), z dnia 9 listopada 2011 r. (sygn. akt I FSK 1658/11), z dnia 9 listopada 2011 r. (sygn. akt. I FSK 1656/11) oraz WSA z dnia 1 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 670/11), z dnia 14 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 730/11), które zapadły na tle wyroku Trybunału.

Należy mieć też na uwadze, że dla uznania danego majątku za prywatny istotny jest sposób jego wykorzystania i podejmowanych w odniesieniu do niego działań w całym okresie posiadania. Aby majątek uznać za prywatny musi być on w całym okresie posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych co stwierdził Trybunał Sprawiedliwości UE w orzeczeniu w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej wyłącznie do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Ze wskazanego powyżej orzeczenia C-291/92 wynika bowiem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania danej nieruchomości czy jej części w ramach majątku osobistego.

W niniejszej sprawie można więc uznać, że miało miejsce wykorzystywanie przedmiotowej nieruchomości (działki nr … do …) wyłącznie do celów prywatnych w całym okresie posiadania pod warunkiem, że Wnioskodawca nie dokonywał żadnych czynności przygotowawczych do zbycia, w szczególności inicjujących zmianę przeznaczenia gruntu, jego podziału, niezmiennie wykorzystywał je w taki sam sposób dla celów niegospodarczych (niezwiązanych z prowadzoną działalnością gospodarczą).

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy wskazać należy, że Wnioskodawca uzyskał status podatnika w związku z czynnościami podejmowanymi w celu sprzedaży przedmiotowej nieruchomości (działki nr od … do …). W tej sytuacji bowiem Wnioskodawca podjął szereg zorganizowanych działań mających na celu sprzedaż tej nieruchomości – dokonano podziału nieruchomości (wydzielając m.in. działki pod zabudowę szeregową), rozpoczęto budowę ław fundamentowych (działki nr …, … i … – wskazano, że Wnioskodawca zarejestrowany dla celów VAT nie odliczał VAT od tej nieruchomości mimo rozpoczętej budowy wskazanych ław fundamentowych), do sprzedaży dojdzie po uzyskaniu przez nabywcę pozwolenia na budowę (będzie to nowe pozwolenie), nieruchomość jest przedmiotem dzierżawy od dnia … grudnia 2015 r. (na rzecz córki, która uprzednio przekazała ją w darowiźnie na rzecz Wnioskodawcy i Jego małżonki), ogłoszenie o sprzedaży dokonano poprzez umieszczenie banneru w miejscu zamieszkania i położenia gruntu. Zespół tych działań wskazuje, że Wnioskodawcy nie przyświecał cel wykorzystania tej nieruchomości w celach prywatnych, na potrzeby własne. Wnioskodawca zmierzał do sprzedaży nieruchomości, podejmując w opisanym we wniosku okresie posiadania tych działek systematyczne działania. Dlatego też okoliczności sprawy nie pozwalają przyjąć, że celem posiadania tej nieruchomości było np. zaspokojenie własnych potrzeb mieszkalnych (poprzez budowę domu na użytek prywatny/rodzinny). Ponadto Wnioskodawca zwraca uwagę na fakt dokonania dzierżawy gruntu z uwagi na nabyte uprawnienia emerytalne z KRUS, ponieważ warunkiem otrzymania tej emerytury jest, że nie można posiadać więcej niż 1ha gruntów.

Dokonanej oceny nie zmienia fakt, że Wnioskodawca nie dokonał odliczenia VAT w związku z budową wskazanych ław fundamentowych.

W konsekwencji sprzedając opisaną we wniosku nieruchomość Wnioskodawca będzie działał jako podatnik podatku od towarów i usług – czynność ta będzie wyczerpywała znamiona sprzedaży w celach gospodarczych.

Reasumując, opisana we wniosku dostawa będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku, co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Końcowo zaznacza się, że interpretacja nie wywołuje skutków podatkowo-prawnych względem małżonki Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.