Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-1/4510-62/16/NL
z 3 marca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 16 grudnia 2015 r. (data wpływu do tut. Biura 24 grudnia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, m.in. zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków poniesionych w związku z organizacją spotkań z pracownikami i współpracownikami – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 grudnia 2015 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków poniesionych w związku z organizacją spotkań z pracownikami i współpracownikami.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca, który jest spółką z o.o. (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) świadczy usługi kadrowo-księgowe oraz usługi informatyczne dla spółek należących do grupy kapitałowej. Jedynym właścicielem udziałów Spółki jest spółka X z siedzibą Niemczech, której jedynym udziałowcem jest niemiecka spółka Y, której jedynym udziałowcem jest spółka Z z siedzibą w Niemczech.

Wielkość Spółki i ciągły rozwój powodują konieczność częstych spotkań z jej kontrahentami, zarówno w siedzibie Spółki, jak i w lokalach gastronomicznych. Wszystkie te spotkania związane są przedmiotowo z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Spółkę. Jeżeli chodzi o spotkania z kontrahentami w biurze Spółki, to w ich trakcie uczestnikom serwowane będą napoje (takie jak: kawa, herbata, soki, woda), a jeżeli spotkanie będzie trwać dłużej, to także przekąski (takie jak: kanapki, tartinki), czy słodycze (takie jak: cukierki, czekoladki). Natomiast spotkania poza Spółką odbywać się będą głównie w restauracjach, w trakcie których uczestnicy będą zamawiać posiłki z karty dań i napojów. Zdarzyć się może, że serwowane będą alkohole, to jest piwo lub wino. Spotkania z kontrahentami w restauracji (lub innym lokalu gastronomicznym) będą miały na celu omówienie spraw związanych z działalnością gospodarczą Spółki. Wnioskodawca nie będzie częstować kontrahentów w swym biurze, ani nie będzie zapraszać ich do lokali gastronomicznych w celu wykreowania swego pozytywnego wizerunku, stworzenia obrazu dobrej kondycji finansowej Spółki, czy też wytworzenia pozytywnych i zażyłych relacji z uczestnikami takich spotkań.

Ponadto, Spółka będzie przeprowadzać wewnętrzne spotkania w swym biurze z pracownikami i współpracownikami (osobami zatrudnionymi na podstawie umowy cywilnoprawnej) w celach związanych z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy. Spotkania te poświęcone będą, przykładowo, analizie wyników finansowych Spółki, omówieniu strategii na przyszłość, rozwiązywaniu bieżących spraw w działalności Spółki. Często takie spotkania mogą trwać po kilka godzin. W trakcie tych spotkań uczestnikom (pracownikom i współpracownikom) serwowane będą napoje (takie jak: kawa, herbata, soki, woda), przekąski (takie jak: kanapki, tartinki), słodycze (takie jak: cukierki, czekoladki). Spółka będzie nabywać również artykuły spożywcze, które stanowić będą napoje lub będą służyć do przygotowania napojów przez pracowników i współpracowników. Chodzi tu o taki asortyment, jak: kawa, herbata, soki, woda, mleko, cukier. Będą one wystawiane w pomieszczeniach kuchennych w biurze Spółki, w których każdy pracownik lub współpracownik będzie mógł sobie przyrządzić napój.

Z uwagi na wielkość Spółki i jej liczne operacje gospodarcze, Spółka często będzie wysyłać swoich pracowników i współpracowników w podróże o charakterze służbowym, tj. związanym z jej działalnością gospodarczą. W trakcie tych wyjazdów, poza miejscowość w której znajduje się siedziba Wnioskodawcy, pracownicy i współpracownicy będą nabywać na koszt Spółki, celem konsumpcji, posiłki i napoje. Chodzi tu o gotową do bezpośredniego spożycia żywność oferowaną w punktach gastronomicznych, takich jak: bary, bistra, stołówki, kantyny, restauracje, punkty sprzedażowe oferujące gotowe kanapki, itp. Pracownicy i współpracownicy będą nabywać również napoje bezalkoholowe, przykładowo: kawę, herbatę, soki, wodę. Przedmiotowe wydatki będą dokumentowane fakturami wystawionymi przez sprzedawców posiłków (napoi) bezpośrednio na Spółkę albo paragonami fiskalnymi, które następnie pracownik lub współpracownik dołączy do dokumentu stanowiącego rozliczenie kosztów podróży służbowej. Może się zdarzyć, że wypłacona w ten sposób przez Spółkę kwota, odzwierciedlająca koszt nabytych posiłków i napoi, przekroczy limity diet wynikających z rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz.U. z 2013 r., poz. 167). Ponadto Spółka będzie organizować dla swoich pracowników i współpracowników imprezy, na których są serwowane posiłki i napoje. Imprezy te będą miały charakter integracyjny, często będą one związane z powszechnie obchodzonymi świętami, takimi jak Boże Narodzenie, czy Wielkanoc. Tego rodzaju spotkania będą wpływać pozytywnie na atmosferę w miejscu pracy i na relacje pomiędzy poszczególnymi pracownikami i współpracownikami, budują zespół, a przez to pośrednio wpływać będą na efektywność pracy załogi. Wnioskodawca nie będzie traktować organizacji imprez integracyjnych, jako działalności socjalnej i nie będzie finansować ich z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy Spółka będzie miała prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki związane z wewnętrznymi spotkaniami w swym biurze z pracownikami i współpracownikami, poniesione na zakup napoi, przekąsek i słodyczy?

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka będzie miała prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki związane z wewnętrznymi spotkaniami w swym biurze z pracownikami i współpracownikami, poniesione na zakup napoi, przekąsek i słodyczy. Spotkania te związane będą z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy, będzie one poświęcone takim kwestiom, jak przykładowo: analiza wyników finansowych Spółki, omówienie strategii na przyszłość, rozwiązywanie bieżących spraw w działalności Spółki. Przedmiotowe wydatki będą wpisywać się więc w definicję kosztów uzyskania przychodów zawartą w art. 15 ust. 1 ustawy CIT. Jednocześnie nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy CIT, stanowiącym katalog wydatków i kosztów, które nie mogą być uwzględnione dla celów podatkowych. W szczególności nie można tych wydatków uznać za koszty reprezentacji w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy CIT, bowiem ich celem nie jest wykreowanie pozytywnego wizerunku Spółki, wrażenia o jej kondycji finansowej, czy też wytworzenia pozytywnych i zażyłych relacji z pracownikami i współpracownikami. W tym miejscu należy odnieść się także do argumentacji zawartej w przywołanym wcześniej wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 17 czerwca 2013 r., sygn. akt II FSK 702/11, a ponadto w interpretacji ogólnej Ministra Finansów z 25 listopada 2013 r., Znak: DD6/033/127/SOH/ 2013/RD-120521.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Zatem, do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Koszty ponoszone przez Wnioskodawcę należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu. Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

Wśród kosztów uznawanych za koszty uzyskania przychodów są także tzw. „koszty pracownicze” obejmujące m.in. świadczenia wypłacane na rzecz pracowników wraz z narzutami, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety, ale również i inne wydatki ponoszone na rzecz pracowników, które w sposób pośredni wpływają na zwiększenie ich motywacji do pracy, poprawę jakości wykonywanej pracy oraz zdrowie i samopoczucie pracowników.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca, świadczy usługi kadrowo-księgowe oraz usługi informatyczne dla spółek należących do grupy kapitałowej.

Spółka przeprowadzać będzie wewnętrzne spotkania w swym biurze z pracownikami i współpracownikami (osobami zatrudnionymi na podstawie umowy cywilnoprawnej) w celach związanych z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy. Spotkania te poświęcone będą, przykładowo, analizie wyników finansowych Spółki, omówieniu strategii na przyszłość, rozwiązywaniu bieżących spraw w działalności Spółki. Często takie spotkania trwać mogą po kilka godzin. W trakcie tych spotkań uczestnikom (pracownikom i współpracownikom) serwowane będą napoje (takie jak: kawa, herbata, soki, woda), przekąski (takie jak: kanapki, tartinki), słodycze (takie jak: cukierki, czekoladki).

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że wydatki przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego nie będą nosić znamion reprezentacji, gdyż nie będą miały na celu stworzenie pozytywnego wizerunku Spółki. Nie należą do katalogu wydatków, które zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 o podatku dochodowym od osób prawnych nie stanowią kosztów uzyskania przychodów.

W każdej sytuacji jednakże trzeba sprawdzić, jaki będzie cel takiego spotkania. W przypadku, jeżeli wydatki poniesione będą na zorganizowanie spotkania mającego na celu analizy wyników finansowych Spółki, omówienia strategii na przyszłość, rozwiązywania bieżących spraw w działalności Spółki, to wówczas będą spełniać warunki, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i będą mogły zostać zakwalifikowane do kosztów podatkowych.

Należy jednak pamiętać, że jeśli spotkania z pracownikami i współpracownikami, będą miały jedynie charakter rozrywkowy, a przebywanie ww. osób ze sobą, czy konsumpcja będzie celem samym w sobie, to w takim przypadku nie będzie można uznać, że wydatki poniesione na organizację takiego spotkania będą miały związek z przychodem; nie będą mogly tym samym stanowić kosztu uzyskania przychodów.

Zaznaczyć jednakże należy, że to na Wnioskodawcy ciąży obowiązek należytego udokumentowania ww. wydatków. Przy czym, posiadane dowody nie mogą się ograniczać do faktur (rachunków) stwierdzających wysokość poniesionych wydatków, lecz winny to być dowody umożliwiające w sposób bezsporny ustalenie związku przyczynowo - skutkowego poniesionych wydatków z przychodami z prowadzonej działalności gospodarczej, a ponadto potwierdzające racjonalność poniesionych wydatków.

Nadmienić także należy, że zasadność zaliczenia tych wydatków (w szczególności związek pomiędzy ich poniesieniem a osiągnięciem przychodów lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodu), do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, może zostać zweryfikowana w toku ewentualnego postępowania podatkowego, prowadzonego przez uprawniony organ podatkowy.

Mając powyższe na względzie stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienić należy, że w pozostałym zakresie objętym wnioskiem, wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.