Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-3/4510-130/16/APO
z 9 marca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 11 grudnia 2015 r. (data wpływu do tut. BKIP 25 stycznia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, m.in. w zakresie ustalenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z rozliczeniem kontraktu X., zawartego w celu zabezpieczenia Spółki przed ryzykiem zmiany stopy procentowej kredytu zaciągniętego na potrzeby nabycia środka trwałego (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 stycznia 2016 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, m.in. w zakresie ustalenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z rozliczeniem kontraktu X., zawartego w celu zabezpieczenia Spółki przed ryzykiem zmiany stopy procentowej kredytu zaciągniętego na potrzeby nabycia środka trwałego.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej również: „Spółka”) jest spółką kapitałową z siedzibą na terenie Polski i zajmuje się produkcją komponentów do silników i układów napędowych dla przemysłu motoryzacyjnego oraz branży posprzedażnej. Spółka prowadzi działalność na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: „Strefa”, „SSE”) na podstawie zezwolenia z 28 marca 2013 r. oraz zezwolenia z 23 czerwca 2014 r. (dalej razem: „Zezwolenie”). Spółka osiąga dochody, zarówno w ramach działalności strefowej, korzystającej ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, jak i dochody opodatkowane na zasadach ogólnych. Działalność finansowa nie jest objęta zakresem Zezwolenia.

W związku z planami inwestycyjnymi, dotyczącymi m.in. nabycia środków trwałych, Spółka zaciągnęła kredyt w walucie (EUR). Kredyt jest i będzie przeznaczony na finansowanie nabycia (lub wytworzenia) środków trwałych, które wykorzystywane są wyłącznie w ramach działalności strefowej korzystającej ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Z uwagi na fakt, że zadłużenie z tytułu kredytu, o którym mowa powyżej, oprocentowane jest według zmiennej stopy procentowej (EURIBOR3M), Spółka zawarła z Bankiem dodatkową umowę Transakcji Zamiany Stóp Procentowych, a więc dotyczącą pochodnego instrumentu finansowego, tzw. X. (IRS).

Mechanizm funkcjonowania IRS polega na tym, że Bank będzie płacił na rzecz Spółki odsetki według zmiennej stopy procentowej (takiej samej, jak dla wiążącej go ze Spółką umowy kredytowej); Spółka natomiast, będzie płacić na rzecz Banku odsetki według stałej, ustalonej w umowie IRS stopy procentowej od kwoty wskazanej w umowie IRS. W zależności od wysokości zmiennej stopy procentowej na dany moment, Spółka może uzyskiwać na tych transakcjach dodatni lub ujemny wynik.

W związku z zawarciem ww. umowy, Spółka de facto dokonała zmiany oprocentowania kredytu o zmiennej stopie procentowej na stałą stopę procentową, zabezpieczając się przed ryzykiem zmienności stopy procentowej.

Koszty wynikające z zawartego kontraktu mogą być naliczane (oraz płacone przez Spółkę) także przed dniem oddania środka trwałego do używania.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy wydatki związane z rozliczeniem kontraktu X., zawartego w celu zabezpieczenia Spółki przed ryzykiem zmiany stopy procentowej kredytu zaciągniętego na potrzeby nabycia środka trwałego, będą stanowić dla Spółki koszt uzyskania przychodu w dacie poniesienia? (pytanie oznaczone we wniosku nr 1)

W opinii Wnioskodawcy, wydatki związane z rozliczeniem kontraktu X., zawartego w celu zabezpieczenia Spółki przed ryzykiem zmiany stopy procentowej kredytu zaciągniętego na potrzeby nabycia środka trwałego, będą stanowić dla Spółki koszt uzyskania przychodu w dacie poniesienia, a zatem wydatek ten nie będzie powiększał wartości początkowej środków trwałych.

Dla rozstrzygnięcia analizowanego zagadnienia konieczne jest dokonanie kwalifikacji prawnopodatkowej transakcji zabezpieczających oprocentowanie kredytu zaciągniętego przez Spółkę. Kredyt ten oprocentowany jest według zmiennej stopy procentowej i Spółka narażona jest, z tego tytułu, na ryzyko zmiany stopy procentowej – w celu uniknięcia tego właśnie ryzyka zawarła z Bankiem umowę dotyczącą terminowych operacji finansowych na instrumentach pochodnych typu X. (IRS).

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. c ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz.U. z 2010 r. Nr 211, poz. 1384, winno być: t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 94 ze zm.), instrumentami finansowymi są m.in. finansowe kontrakty terminowe oraz inne równoważne instrumenty finansowe rozliczane pieniężnie, umowy forward dotyczące stóp procentowych, swapy akcyjne, swapy na stopy procentowe, swapy walutowe.

Instrumenty te określa się mianem pochodnych (tzw. derivatives), jako że ich wartość jest uzależniona od kształtowania się ceny instrumentu, na który opiewają. Ich cechą konstytutywną jest oparcie na tzw. instrumentach bazowych, w tym na walutach obcych, stopach procentowych, indeksach giełdowych itp.

Pośród transakcji terminowych, wyróżniamy dwie kategorie. Pierwsza z nich to transakcje rzeczywiste, czyli takie, w których dochodzi do faktycznego przeniesienia prawa własności ze sprzedającego na kupującego w drodze fizycznego dostarczenia instrumentu bazowego kupującemu przez sprzedającego, w określonym terminie i miejscu, w zamian za ekwiwalent pieniężny. Druga z kategorii obejmuje transakcje nierzeczywiste, a więc takie, w których nie następuje fizyczna dostawa instrumentu bazowego, natomiast realizacja transakcji jest dokonywana poprzez rozliczenie między stronami różnicy w cenach instrumentów.

Umowa Spółki z Bankiem dotyczy wyłącznie nierzeczywistych transakcji terminowych – w jej wykonaniu nie dochodzi bowiem do fizycznej dostawy instrumentów finansowych dla żadnej ze stron; dokonują one jedynie wzajemnych rozliczeń na podstawie różnicy cen instrumentów.

Nie ulega wątpliwości, że transakcje terminowe, a więc i transakcje typu IRS, mieszczą się w definicji pochodnych instrumentów finansowych, zawartej w art. 16 ust. lb ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej: „UPDOP”), zgodnie z którą pod tym pojęciem rozumie się prawa majątkowe, których cena zależy bezpośrednio lub pośrednio od ceny towarów, walut obcych, waluty polskiej, złota dewizowego, platyny dewizowej lub papierów wartościowych, albo od wysokości stóp procentowych lub indeksów, a w szczególności opcje i kontrakty terminowe.

Transakcje takie wywołują relewantne podatkowo skutki. Z uwagi na to, że ich celem zasadniczo jest zabezpieczenie się przed wahaniami kursów walut czy zmiennych stóp procentowych, tj. przed ryzykiem, a zatem zabezpieczenie źródła przychodów – to należy uznać, że w tym przypadku realizowana jest podstawowa przesłanka kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 UPDOP.

Różnice wynikające z wyceny instrumentu bazowego pomiędzy wartością przewidzianą w kontrakcie i wartością w dniu jego realizacji, których rozliczenie stanowi istotę transakcji typu IRS, mogą stanowić zysk będący przychodem podlegającym opodatkowaniu lub stratę zaliczaną do kosztów uzyskania przychodów. Jednakże, zdaniem Wnioskodawcy, konsekwencje podatkowe (sposób i moment ujęcia w przychodach i kosztach) zależą przede wszystkim od tego, czy transakcja ma charakter rzeczywisty, czy też nierzeczywisty.

Przy kontraktach nierzeczywistych, a więc, gdy nie dochodzi do fizycznej dostawy instrumentu bazowego – a z takimi mamy do czynienia w przedstawionym stanie faktycznym – kwota rozliczenia (wartość z kontraktu i wartość z dnia realizacji) może być ujęta w przychodach podatkowych (zysk) lub w kosztach uzyskania przychodów (strata).

Przepisy UPDOP nie przewidują szczegółowej regulacji w zakresie ustalenia momentu rozpoznania w rachunku podatkowym ujemnej kwoty rozliczenia kontraktu terminowego. Zdaniem Wnioskodawcy, za taką podstawę nie może być uznany art. 16 ust. 1 pkt 8b UPDOP, zgodnie z którym, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków związanych z nabyciem pochodnych instrumentów finansowych – do czasu realizacji praw wynikających z tych instrumentów albo rezygnacji z realizacji praw wynikających z tych instrumentów albo ich odpłatnego zbycia – o ile wydatki te, stosownie do art. 16g ust. 3 i 4 UPDOP, nie powiększają wartości początkowej środka trwałego oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Art. 16 ust. 1 pkt 8b UPDOP dotyczy, zdaniem Wnioskodawcy, tylko wydatków związanych z nabyciem pochodnych instrumentów finansowych. Dlatego też, w odniesieniu do ujemnego wyniku na transakcji IRS – przepis ten nie znajdzie zastosowania (gdyż, jak wcześniej zauważono, nie dochodzi tutaj do rzeczywistej dostawy instrumentu finansowego).

Strata poniesiona na realizacji nierzeczywistych instrumentów pochodnych stanowi koszt uzyskania przychodu, gdyż kontrakty na realizację instrumentów pochodnych są zawierane przez Spółkę w celu osiągnięcia przychodów. Powstanie tego rodzaju straty, jako kategorii kosztów uzyskania przychodów, powinno być rozpatrywane zgodnie z regułami wyrażonymi w art. 15 ust. 1 i ust. 4 oraz ust. 4a-4d UPDOP, a w szczególności tych spośród wskazanych przepisów, które decydują o sposobie potrącania kosztów w czasie.

Ustawowe uregulowanie potrącalności kosztów w czasie pozwala na wyróżnienie kosztów bezpośrednio związanych z uzyskaniem przychodu oraz, jako odrębnej kategorii, kosztów pośrednio związanych przychodem. Mimo braku legalnej definicji tych pojęć, trzeba przyjąć, że do kosztów bezpośrednio związanych z uzyskaniem przychodu zalicza się te z kosztów, które zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów, a do kosztów innych niż koszty bezpośrednio związane z przychodem, zaliczyć należy wszystkie te wydatki, które są ponoszone w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu. Wynika z tego, że jeśli uzyskanie przychodu uzależnione jest wprost od poniesienia danego kosztu, koszt ten będzie można rozliczyć dopiero w momencie wystąpienia przychodu. Taki związek pomiędzy kosztem warunkującym uzyskanie przychodu a tym przychodem określa się – za art. 15 ust. 4 UPDOP – mianem bezpośredniego.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 zd. 1 UPDOP, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W myśl natomiast art. 15 ust. 4d UPDOP, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Natomiast, zgodnie z art. 15 ust. 4e UPDOP, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku) albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Z powyższego wywodu wynika jasno, że koszty pośrednie potrąca się, co do zasady, w roku poniesienia – nie licząc przypadków, w których dotyczą one okresu dłuższego niż 1 rok.

Nie sposób stwierdzić, by odniesienie przez Spółkę przychodu było w jakikolwiek sposób uzależnione od zawarcia z Bankiem transakcji IRS. Wprost przeciwnie – jej celem jest jedynie zabezpieczenie źródła przychodów Spółki poprzez zabezpieczenie stałości oprocentowania zaciągniętego przez nią kredytu, mającego finansować nabycie środka trwałego. Dlatego też, zdaniem Wnioskodawcy, ujemny wynik na transakcji IRS stanowi pośredni koszt uzyskania przychodów.

Wobec powyższego, strata na transakcji IRS stanowi dla Spółki koszt potrącalny w dacie poniesienia, tj. ujęcia w ewidencji księgowej, a przychód na zasadzie kasowej.

Reasumując, Spółka będzie uprawniona do potrącenia straty (wydatku) wynikającej z rozliczenia nierzeczywistego instrumentu pochodnego typu IRS (ujemny wynik z transakcji) w dacie poniesienia takiego wydatku, a więc zgodnie z art. 15 ust. 4d UPDOP.

Oznacza to również, że ujemny wynik transakcji IRS nie będzie powiększał wartości środka trwałego, którego zakup finansuje kredyt bankowy.

Transakcja IRS dotyczy, bowiem ogólnej sytuacji Spółki – zabezpiecza ją przed ryzykiem zmiany stopy procentowej i stanowi jedynie instrument oparty (pośrednio związany) na oprocentowaniu wyznaczonym dla kredytu (EURIBOR3M). Sama z siebie nie jest jednak częścią finansowania zakupu środków trwałych, ani nie dotyczy bezpośrednio nabywanych środków trwałych.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje także potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych, przykładowo:

• w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 29 grudnia 2011 r., znak: ITPB3/423-505a/l l/AM, w której wskazano: zgodnie z przepisem art. 16 ust. 1 pkt 8b ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków związanych z nabyciem pochodnych instrumentów finansowych. W związku z podpisaniem umowy IRS II (i innych umów IRS) Spółka nie poniosła żadnych dodatkowych kosztów, tj. marży czy prowizji (związanych z nabyciem instrumentów pochodnych). Specyfika transakcji IRS polega bowiem na tym, że w kontraktach tych nie występują wydatki na nabycie instrumentu. Mając powyższe na uwadze, pomimo że zawierane przez Spółkę kontrakty X. są pochodnymi instrumentami finansowymi, to art. 16 ust 1 pkt 8b ustawy nie znajdzie zastosowania w omawianym zdarzeniu przyszłym ponieważ jego treść odnosi się wyłącznie do wydatków związanych z nabyciem pochodnych instrumentów finansowych (...). Zatem wydatki związane z rozliczeniem kontraktów IRS II, IRS 12 i IRS 13 będą mogły zostać uznane za koszt uzyskania przychodu w dacie poniesienia (dniu, na który zostaną ujęte w księgach rachunkowych Spółki).
• w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 7 października 2014 r., znak: IPPB5/423-756/14-2/IŚ, w której wskazano: ujemny wynik rozliczenia nie może być zatem alokowany do wartości początkowej środka trwałego, mimo że transakcja SWAP dotyczy zabezpieczenia stopy procentowej odsetek. Wynik z rozliczenia transakcji zabezpieczającej wahania stopy procentowej odsetek od wyemitowanych obligacji i odsetki od tych obligacji to dwie zupełnie odrębne kategorie, znajdujące odrębne uregulowania prawne na gruncie updop. Bez względu na fakt, że w świetle art. 16 ust. 3 i ust. 4 updop katalog wydatków podlegających zaliczeniu do wartości początkowej środka trwałego jest katalogiem otwartym, to jednak art. 16 ust. 1 pkt 8 updop wyraźnie nie daje podstaw aby ujemny wynik rozliczenia pochodnego instrumentu był kapitalizowany do tej wartości.
  
  

Reasumując, w opinii Wnioskodawcy, wydatki związane z rozliczeniem kontraktu X. (strata na transakcji), zawartego w celu zabezpieczenia Spółki przed ryzykiem zmiany stopy procentowej kredytu zaciągniętego na potrzeby nabycia środka trwałego, będą stanowić dla Spółki koszt uzyskania przychodu w dacie poniesienia, a zatem wydatek ten nie będzie powiększał wartości początkowej środków trwałych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że związku z planami inwestycyjnymi, dotyczącymi m.in. nabycia środków trwałych, Spółka zaciągnęła kredyt w walucie euro. Kredyt jest i będzie przeznaczony na finansowanie nabycia (lub wytworzenia) środków trwałych, które wykorzystywane są wyłącznie w ramach działalności strefowej korzystającej ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych. Z uwagi na fakt, że zadłużenie z tytułu kredytu, o którym mowa powyżej, oprocentowane jest według zmiennej stopy procentowej, Spółka zawarła z Bankiem dodatkową umowę Transakcji Zamiany Stóp Procentowych, a więc dotyczącą pochodnego instrumentu finansowego, tzw. X. (IRS). Mechanizm funkcjonowania IRS polega na tym, że Bank będzie płacił na rzecz Spółki odsetki według zmiennej stopy procentowej (takiej samej, jak dla wiążącej go ze Spółką umowy kredytowej); Spółka natomiast, będzie płacić na rzecz Banku odsetki według stałej, ustalonej w umowie IRS stopy procentowej od kwoty wskazanej w umowie IRS. W zależności od wysokości zmiennej stopy procentowej na dany moment, Spółka może uzyskiwać na tych transakcjach dodatni lub ujemny wynik. W związku z zawarciem ww. umowy, Spółka de facto dokonała zmiany oprocentowania kredytu o zmiennej stopie procentowej na stałą stopę procentową, zabezpieczając się przed ryzykiem zmienności stopy procentowej. Koszty wynikające z zawartego kontraktu mogą być naliczane (oraz płacone przez Spółkę) także przed dniem oddania środka trwałego do używania.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 updop.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 updop, mogą stanowić koszt uzyskania przychodu, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Kosztami uzyskania przychodów są zatem wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów i to zarówno w zakresie kosztów bezpośrednio, jak i pośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami.

Stosownie do art. 4a pkt 22 updop, ilekroć w ustawie jest mowa o pochodnych instrumentach finansowych oznacza to instrumenty finansowe, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, z wyłączeniem tytułów uczestnictwa w instytucjach wspólnego inwestowania oraz instrumentów rynku pieniężnego.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 8b updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków związanych z nabyciem pochodnych instrumentów finansowych – do czasu realizacji praw wynikających z tych instrumentów albo rezygnacji z realizacji praw wynikających z tych instrumentów albo ich odpłatnego zbycia – o ile wydatki te, stosownie do art. 16g ust. 3 i 4, nie powiększają wartości początkowej środka trwałego oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Z art. 16g ust. 1 pkt 1 updop wynika, że za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2–14, uważa się w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia.

Z kolei art. 16g ust. 3 stanowi, że za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Mając na względzie powołane przepisy oraz przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego należy stwierdzić, że wydatki związane z rozliczeniem kontraktu IRS, zawartego w celu zabezpieczenia Spółki przed ryzykiem zmiany stopy procentowej kredytu zaciągniętego na potrzeby nabycia środków trwałych naliczone do dnia przekazania środków trwałych do używania, będą powiększały wartość początkową tych środków trwałych. Przemawia za tym fakt, że zaciągnięty kredyt (a w konsekwencji – również transakcja IRS), służy nabyciu lub wytworzeniu środków trwałych, co traktować należy, w myśl art. 16g ust. 1 pkt 1 oraz ust. 3 updop, za jego koszt nabycia. Bowiem jak sam Wnioskodawca wskazał we wniosku, w związku z zawarciem umowy, de facto dokonał zmiany oprocentowania kredytu o zmiennej stopie procentowej na stałą stopę procentową.

Nie sposób bowiem zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, jakoby jedyną funkcją transakcji IRS było zabezpieczenie przed ryzykiem zmiany stopy procentowej, a sama nie była częścią finansowania zakupu środków trwałych. Niewątpliwie, jest to funkcja istotna, a nawet kluczowa. Należy mieć jednak na uwadze, że mechanizm transakcji IRS jest ściśle związany z zaciągnięciem kredytu bankowego, przeznaczonego na nabycie lub wytworzenie środków trwałych i dotyczy nie ogólnej sytuacji Spółki, ale bardzo konkretnej operacji, jaką jest wspomniane zaciągnięcie kredytu.

Reasumując, wydatki związane z rozliczeniem kontraktu IRS, zawartego w celu zabezpieczenia Spółki przed ryzykiem zmiany stopy procentowej kredytu zaciągniętego na potrzeby nabycia środków trwałych, nie będą stanowić dla Spółki kosztu uzyskania przychodów w dacie poniesienia, lecz będą powiększały wartość początkową środków trwałych, zgodnie z art. 16g ust. 3 updop. Natomiast, wydatki związane z rozliczeniem kontraktu poniesione po oddaniu środków trwałych do używania, Spółka będzie mogła zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w dacie poniesienia, zgodnie z art. 15 ust. 4d updop.

Stanowisko Wnioskodawcy należało zatem uznać za nieprawidłowe.

Nadmienić należy również, że w zakresie zdarzenia przyszłego oraz pytania oznaczonego we wniosku nr 2 zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.