Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP2/4512-867/15/RS
z 29 października 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 1 września 2015 r. (data wpływu 4 września 2015 r.), uzupełnionym w dniu 15 października 2015 r. (dopłata), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu czynności, za które będą otrzymywane premie motywacyjne i sposobu ich dokumentowania – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 września 2015 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 15 października 2015 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu czynności, za które będą otrzymywane premie motywacyjne i sposobu ich dokumentowania.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe.

Wnioskodawca jest podatnikiem VAT, który prowadzi działalność w zakresie udzielania oraz pośrednictwa w udzielaniu pożyczek i kredytów, udzielania gwarancji i poręczeń, a także pośrednictwa i zarządzania, dokonuje transakcji, łącznie z pośrednictwem dotyczącym walut, banknotów i monet używanych, prowadzi rachunki pieniężne, dokonuje wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług. Działalność Wnioskodawcy jest przedmiotowo zwolniona z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 7 oraz pkt 37-41 Ustawy VAT.

Wnioskodawca zamierza zawrzeć umowę z agentem ubezpieczeniowym. Agencja ubezpieczeniowa w ramach prowadzonej przez siebie działalności agencyjnej świadczy usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym (t. j. Dz. U. z 2014 r., poz. 1450, z późn. zm.) i oferuje produkty ubezpieczeniowe zakładu ubezpieczeń, na rzecz którego wykonuje czynności agencyjne. Produkty ubezpieczeniowe mają między innymi być oferowane w placówce Wnioskodawcy.

Mając na uwadze, że Agencja ubezpieczeniowa jest zainteresowana oferowaniem produktów w placówce Wnioskodawcy, a Wnioskodawca posiada zasoby takie, jak dane członków (klientów), kontakty marketingowe, placówki handlowe i infrastrukturę techniczno-organizacyjną, obie strony wyraziły chęć podjęcia wspólnego przedsięwzięcia. Zgodnie z umową, celem wspólnego przedsięwzięcia jest umożliwienie Agencji ubezpieczeniowej oferowania produktów ubezpieczeniowych członkom (klientom) Wnioskodawcy, innym osobom poszukującym ochrony ubezpieczeniowej poprzez udostępnienie swoich zasobów w zamian za miesięczną premię motywacyjną. W praktyce jednak Wnioskodawca nie będzie niczego świadczył na rzecz Agencji ubezpieczeniowej. Rola Wnioskodawcy sprowadzać się będzie do wyrażenia zgody na prowadzenie przez Agencję ubezpieczeniową czynności agencyjnych w placówkach Wnioskodawcy, jak również umożliwienia jej od strony techniczno-organizacyjnej prowadzenia działalności wśród osób poszukujących ochrony ubezpieczeniowej. Wnioskodawca umożliwi Agencji ubezpieczeniowej kontakt z osobami poszukującymi ochrony ubezpieczeniowej, ale jednocześnie nie będzie zobowiązany do świadczenia jakichkolwiek usług na rzecz Agencji. W związku z udostępnieniem zasobów i umożliwieniem Agencji ubezpieczeniowej prowadzenia działalności agencyjnej we wszystkich placówkach Wnioskodawcy, otrzyma on miesięczną premię motywacyjną. Dodatkowo w umowie zobowiąże się do nieudostępniania (bezpośrednio lub pośrednio) zasobów w zakresie zawierania umów ubezpieczenia w imieniu lub na rzecz innych ubezpieczycieli, aniżeli wskazani przez Agencję ubezpieczeniową, w zakresie wykonywania czynności agencyjnych przez osoby inne, aniżeli wskazane przez Agencję ubezpieczeniową ani też pośredniczył (bezpośrednio lub pośrednio) w sprzedaży produktów finansowych innych, aniżeli oferowane do sprzedaży przez Agencję ubezpieczeniową, z którą zamierza zawrzeć umowę, jak również że nie będzie wykonywał czynności ani zawierał umów, które mogłyby uniemożliwić lub utrudnić wykonywanie Umowy.

Wnioskodawca nie zamierza świadczyć jakichkolwiek usług na rzecz Agencji ubezpieczeniowej, w tym w szczególności nie zamierza prowadzić aktywnych działań zmierzających do zawarcia umowy ubezpieczenia za pośrednictwem Agencji ubezpieczeniowej. Aktywnie w tym zakresie będą działać pracownicy Agencji ubezpieczeniowej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy premie motywacyjne, jakie co miesiąc Wnioskodawca ma otrzymywać od Agencji ubezpieczeniowej, nie będą podlegać opodatkowaniu VAT i mogą być dokumentowane notą księgową?

Zdaniem Wnioskodawcy, premie motywacyjne, jakie co miesiąc ma otrzymywać od Agencji ubezpieczeniowej, nie będą podlegać opodatkowaniu VAT i mogą być dokumentowane notą księgową.

Uzasadnienie.

Stosownie do art. 5 ust. 1 Ustawy VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W przedstawionym stanie faktycznym nie zachodzą żadne okoliczności ze wskazanych powyżej, które spowodowałyby opodatkowanie zdarzenia podatkiem. W szczególności, nie dochodzi do dostawy żadnych towarów. Wnioskodawca uważa, że w przedstawionych okolicznościach nie świadczy również żadnej usługi na rzecz Agencji ubezpieczeniowej. Jak stanowi art. 8 ust. 1 Ustawy VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym nie dochodzi do świadczenia usług, czego dowodzi poniżej.

Po pierwsze, żeby w ogóle można mówić o odpłatnych usługach, to musi istnieć bezpośredni związek prawny pomiędzy wykonującym usługę i wynagrodzeniem. W przedstawionych okolicznościach otrzymywana premia motywacyjna pozostaje w oderwaniu od jakiegokolwiek świadczenia ze strony Wnioskodawcy. Bez relacji prawnej nie można więc mówić o usłudze odpłatnej podlegającej opodatkowaniu VAT.

Po drugie, do świadczenia usług dochodzi jeżeli istnieje element transakcyjny, tj. świadczenie musi być wykonane w związku ze zdarzeniami handlowymi, a wynagrodzenie musi być za skonkretyzowane czynności. Dla przykładu, element transakcyjny nie pojawi się w przypadku wypłaty kary umownej, która w efekcie nie jest opodatkowana, albo w odniesieniu do czynności na papierach wartościowych, które to czynności są sposobem inwestowania a nie stanowią przedmiotu działalności podmiotu. Takie sporadyczne czynności, nie prowadzące do realizowania obrotu, nie stanowią zdarzeń opodatkowanych VAT.

Po trzecie, należy mieć na uwadze, że pomimo tego, że z definicji pojęcia świadczenia usług wynika, że może ono polegać zarówno na zachowaniu czynnym, jak i biernym (tj. powstrzymanie się lub tolerowanie określonych sytuacji), to istotny jest fakt, że działanie świadczącego musi obiektywnie przynosić jakąkolwiek korzyść ekonomiczną dla identyfikowalnego beneficjenta. Działanie świadczącego, czy to czynne, czy bierne, musi mieć jakąkolwiek mierzalną wartość ekonomiczną, która przyczynia się do zrealizowania interesu beneficjenta świadczenia. Bez wątpienia, w przedmiotowym stanie faktycznym, Wnioskodawca nie podejmuje żadnych aktywnych działań na rzecz Agencji ubezpieczeniowej. Natomiast jeśli chodzi o bierne zachowania, to Wnioskodawca zauważa, że nie każde powstrzymanie się od aktywności, czy też tolerowanie jakiegoś zachowania za wynagrodzeniem, stanowić będzie świadczenie usług. Jeśli bowiem nie istnieje beneficjent świadczenia, to nie można mówić o jakimkolwiek świadczeniu. Korzyści ekonomicznej nie uzyskuje Agencja ubezpieczeniowa z tytułu dokonywanego przez Wnioskodawcę działania, zaniechania czy czynności tolerowania, bowiem to Agencja samodzielnie we własnym zakresie czyni starania by pozyskać klienta. W przedstawionym stanie faktycznym jedynym podmiotem, który uzyskuje jakąkolwiek korzyść jest klient Wnioskodawcy, ale jednocześnie to nie od niego Wnioskodawca otrzyma środki pieniężne, oraz także zakład ubezpieczeń, ale również to nie on wypłaca premię Wnioskodawcy. Środki pieniężne wypłacone będą przez pośrednika (Agencję ubezpieczeniową), która doprowadza do zawarcia umowy pomiędzy klientem a zakładem ubezpieczeń. Tym samym stosunek prawny i korzyść ekonomiczna z wzajemnych świadczeń istnieje pomiędzy klientami Wnioskodawcy a zakładem ubezpieczeń, a Wnioskodawca w żaden sposób nie świadczy usług na rzecz którejkolwiek z tych stron. Tym bardziej więc, premia otrzymywana nie mogłaby podlegać opodatkowaniu VAT. Ewentualnie taką kwalifikację można by rozważać w przypadku, gdyby premię pieniężną wypłacał zakład ubezpieczeń będący świadczeniodawcą usług ubezpieczenia a nie pośrednik (Agencja ubezpieczeniowa).

Rola Wnioskodawcy sprowadza się jedynie do umożliwienia Agencji ubezpieczeniowej zaoferowania ubezpieczeń klientom Wnioskodawcy. Nie dojdzie tym samym do żadnego świadczenia ze strony Wnioskodawcy na rzecz Agencji. Agent ubezpieczeniowy samodzielnie i niezależnie będzie wykonywał usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego, działając w imieniu i na rzecz zakładów ubezpieczeń, z którymi współpracuje. To Agencja będzie udzielać informacji i przekazywać materiały i dokumenty, które mają zmierzać do zawarcia umowy ubezpieczenia indywidualnego lub też przystąpienia do umowy ubezpieczenia grupowego.

W zaprezentowanym stanie faktycznym Wnioskodawca będzie otrzymywać comiesięczną premię, nazwaną w umowie motywacyjną, za udostępnienie Agencji ubezpieczeniowej możliwości oferowania produktów ubezpieczeniowych w placówkach Wnioskodawcy. Niemniej, wypłacona kwota pozostanie w oderwaniu od zdarzeń, które spełniałyby przesłanki do uznania jej za świadczenie usług w myśl art. 8 ust. 1 Ustawy VAT. W związku z tym Wnioskodawca nie będzie obowiązany, ani uprawniony do udokumentowania otrzymanej premii fakturą. Przepisy art. 106a i 106b Ustawy VAT nakazują na wystawienie faktury wyłącznie w stosunku do czynności podlegających opodatkowaniu VAT. Skoro, jak dowodzi Wnioskodawca, otrzymywana premia nie będzie podlegać opodatkowaniu, to nie wystawi faktury i może dowolnie udokumentować fakt otrzymania środków pieniężnych, w tym wystawioną notą księgową.

Powyższe stanowisko zostało zaaprobowane przez organy podatkowe w interpretacjach podatkowych. W szczególności warto przytoczyć stanowisko wyrażone przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 8 listopada 2013 r., nr IPPP1/443-992/13-2/ISZ. Organ dokonał następującego rozstrzygnięcia w przywołanej sprawie: „jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawca nie ma wpływu na wysokość otrzymywanego od firmy brokerskiej wynagrodzenia, jest ono ustalane na podstawie sumy opłacanych przez niego składek na rzecz zakładu ubezpieczeniowego. Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do jakiegokolwiek świadczenia na rzecz wypłacającego premię. Premia zostanie mu wypłacona wyłącznie za samo zawarcie umowy ubezpieczenia z zakładem ubezpieczeniowym za pośrednictwem konkretnego brokera. Natomiast firma brokerska działa na rzecz zakładu ubezpieczeń, od którego otrzymuje stosowne wynagrodzenie w związku z zawartymi za jej pośrednictwem umowami ubezpieczenia pomiędzy zakładem ubezpieczeń a Spółką. Tym samym firma brokerska nie wykonuje na rzecz Wnioskodawcy żadnego świadczenia, które uległoby obniżeniu w związku z wypłacaną Spółce premią pieniężną. Mając na względzie powyższe, stwierdzić należy, że premie pieniężne, które Spółka będzie otrzymywać od firmy brokerskiej nie stanowią wynagrodzenia za świadczenie usługi, o której mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy, ani rabatu o którym mowa w art. 29 ust. 4 ustawy. Tym samym wypłata na rzecz Spółki premii pieniężnych nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług." Podobne stanowisko wyrażone zostało w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 20 lutego 2015 r., nr IPPP1/443-1405/14-2/MPe, w której organ w całości zgodził się z podatnikiem i odstąpił od uzasadnienia stanowiska a także z dnia 26 stycznia 2015 r., nr IPPP1/443-1410/14-2/AW oraz z dnia 28 lutego 2012 r., nr IPPP1/443-37/12-2/AW.

W zakresie premii wypłacanych podmiotom bez wystąpienia jednocześnie wzajemnego świadczenia, wielokrotnie wypowiadały się sądy administracyjne, a w późniejszym okresie również i organy podatkowe. Co prawda, stanowiska te dotyczyły obrotu towarami i wypłaty premii pieniężnej nieuzależnionej od spełnienia dodatkowych warunków, ale na zasadach analogii powinny znaleźć zastosowanie również w przedmiotowej sytuacji poddanej analizie.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie, że premie motywacyjne, jakie co miesiąc ma otrzymywać od Agencji ubezpieczeniowej, nie będą podlegać opodatkowaniu VAT i mogą być dokumentowane notą księgową.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych zdarzeń przyszłych jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy.

Z treści art. 7 ust. 1 powołanej ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z treści cytowanego przepisu, wynika, że ustawodawca przyjął generalną zasadę, że usługami są wszelkie odpłatne świadczenia niebędące dostawą towarów. Stąd też należy stwierdzić, że definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów”. Jest ona wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej przez nich działalności gospodarczej.

Z powyższego wynika, że pojęcie „świadczenia usług” ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie się podatnika – niebędące dostawą towarów – na rzecz innego podmiotu, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieuczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Wobec powyższego należy stwierdzić, że każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi, co do zasady, usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

• w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
• świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy podkreślić, że oba ww. warunki winny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało, jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Aby dana czynność (usługa) podlegała opodatkowaniu podatkiem musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

W konsekwencji powyższego należy stwierdzić, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (dostawa lub usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jak stanowi art. 29a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W świetle art. 29a ust. 6 ww. ustawy, podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Na mocy art. 29a ust. 7 cyt. ustawy, podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

1. stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
2. udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
3. otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.

W myśl art. 29a ust. 10 powołanej ustawy, podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się o:

1. kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen;
2. wartość zwróconych towarów i opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12;
3. zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło;
4. wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1.

Należy stwierdzić, że definicja obrotu wynikająca z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług jest zbieżna ze stosownymi regulacjami Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, s. 1, z późn. zm.). Otóż z podstawowej zasady określonej przepisem art. 73 ww. Dyrektywy wynika, że w odniesieniu do dostaw towarów i usług innych niż te, o których mowa w art. 74-77, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Stosownie do art. 106b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Zgodnie z art. 2 pkt 22 powołanej ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o sprzedaży – rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego w kontekście powołanych przepisów prowadzi do stwierdzenia, że w zaistniałych okolicznościach dojdzie do zawiązania stosunku zobowiązaniowego, w którym Wnioskodawca za udostępnienie swoich zasobów, w tym klientów oraz powierzchni umożliwi Agencji ubezpieczeniowej bezpośredni kontakt z klientami celem oferowania produktów ubezpieczeniowych. Wnioskodawca zobowiąże się także do nieudostępniania zasobów w zakresie zawierania umów ubezpieczenia w imieniu lub na rzecz innych ubezpieczycieli, aniżeli wskazani przez Agencję, nie będzie pośredniczył w sprzedaży produktów finansowych innych, aniżeli oferowane do sprzedaży przez Agencję oraz nie będzie wykonywał czynności ani zawierał umów, które mogłyby uniemożliwić lub utrudnić wykonywanie umowy zawartej z Agencją. Ponadto, nie można pomijać faktu, że premia ma zostać wypłacona Wnioskodawcy na podstawie zapisów umowy współpracy zawartej pomiędzy dwoma podmiotami, a w wyniku świadczenia Wnioskodawcy, z chwilą zawarcia umowy Agencja uzyska wymierne korzyści. Opisana usługa wykonywana jest zatem w ramach umowy zobowiązaniowej, a Agencja może bez przeszkód zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. W przedmiotowej sprawie wystąpi konieczny element wzajemności, wystarczający do uznania, że premia motywacyjna (płatność) będzie wynagrodzeniem za określone zachowanie się Wnioskodawcy w stosunku do Agencji, tj. za świadczoną usługę (za wykonanie określonych czynności jak i za powstrzymywanie się od dokonania określonych czynności). Przy tym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz Agencji ma charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, że można stwierdzić, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Należy zauważyć, że brak ww. czynności ze strony Wnioskodawcy mógłby wiązać się dla Agencji z pewnymi konsekwencjami, przykładowo z koniecznością pozyskiwania klientów we własnym zakresie wraz z koniecznością samodzielnego oferowanie usług ubezpieczeniowych. Dowodzi to wprost o tym, że w efekcie powyższego skonkretyzowanego świadczenia ze strony Wnioskodawcy, wraz z zawarciem umowy Agencja odniesie istotne korzyści o charakterze majątkowym – dostęp do określonej grupy klientów oraz możliwość korzystania z placówek Wnioskodawcy.

Na podstawie przedstawionych okoliczności nie sposób uznać za Wnioskodawcą, że w analizowanej sprawie premia motywacyjna nie będzie w żaden sposób związana ze spełnieniem przez niego świadczenia wzajemnego.

Reasumując, z uwagi na powyższe okoliczności należy stwierdzić, że premia motywacyjna wypłacona przez Agencję będzie w rzeczywistości stanowiła wynagrodzenie przyznane za usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług świadczoną przez Wnioskodawcę, która zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy będzie podlegała opodatkowaniu tym podatkiem.

W konsekwencji Wnioskodawca zobowiązany będzie do wystawienia faktury dokumentującej dokonane czynności (świadczenie usług na rzecz Agencji ubezpieczeniowej).

Należy podkreślić, że na ocenę prawidłowości zajętego stanowiska nie mogą wpłynąć przywołane we wniosku interpretacje indywidualne, bowiem wydane zostały w odniesieniu do innych stanów faktycznych niż przedstawiony we wniosku. I tak, interpretacje indywidualne nr IPPP1/443-992/13-2/ISZ, IPPP1/443-37/12-2/AW oraz IPPP1/443-1405/14-2/MPe rozstrzygają kwestie opodatkowania premii pieniężnej, otrzymanej przez wnioskodawcę za zawarcie umowy ubezpieczenia z zakładem ubezpieczeń za pośrednictwem konkretnego brokera, który otrzyma wynagrodzenie od zakładu ubezpieczeń. Z kolei wnioskodawca otrzyma premię od brokera nie wykonując na jego rzecz czynności. Natomiast interpretacja nr IPPP1/443-1410/14-2/AW odnosi się do kwestii opodatkowania premii pieniężnych otrzymywanych przez wnioskodawcę, w związku z faktem, że zawrze we własnym imieniu i na własny rachunek umowy ubezpieczenia przy udziale Agenta, tj. nabędzie usługi ubezpieczeniowe o danej wartości od zakładu ubezpieczeń.

Interpretacja dotyczy zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.