Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/4512-990/15/BW
z 26 lutego 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm. ) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), oraz § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 14 lipca 2015 r., sygn. akt I SA/Kr 833/15, uprawomocnionym od dnia 8 października 2015r. (data wpływu prawomocnego orzeczenia 20 listopada 2015 r.) oraz wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 27 sierpnia 2013r. sygn. akt 1141/12, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 19 stycznia 2010r. (data wpływu 25 stycznia 2010r.), uzupełnionym pismem z 1 kwietnia 2010r. (data wpływu 8 kwietnia 2010r.) oraz z pismem z 15 lutego 2016r. (data wpływu 17 lutego 2016r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania:

• czy Wnioskodawca prawidłowo ustala proporcję, o której mowa w art. 90 ust. 3 jako udział obrotu wynikającego ze sprzedaży opodatkowanej w tym sprzedaży mediów i odbioru nieczystości do uzyskanego całkowitego obrotu rocznego z prowadzonej działalności oraz
• czy prawidłowo pomniejsza kwotę podatku należnego o kwotę stanowiącą część podatku naliczonego przypisanego czynnościom opodatkowanym wyliczoną przy pomocy ustalonej proporcji w tym podatku od zakupów inwestycyjnych w postaci budynków mieszkalnych

-jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 stycznia 2010r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie uznania:

• czy Wnioskodawca prawidłowo ustala proporcje, o której mowa w art. 90 ust. 3 jako udział obrotu wynikającego ze sprzedaży opodatkowanej w tym sprzedaży mediów i odbioru nieczystości do uzyskanego całkowitego obrotu rocznego z prowadzonej działalności oraz
• czy prawidłowo pomniejsza kwotę podatku należnego o kwotę stanowiącą część podatku naliczonego przypisanego czynnościom opodatkowanym wyliczoną przy pomocy ustalonej proporcji w tym podatku od zakupów inwestycyjnych w postaci budynków mieszkalnych.
  
  

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 1 kwietnia 2010r. (data wpływu 8 kwietnia 2010r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 23 marca 2010r. znak: IBPP2/443-66/10/BW.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca jest Spółką działającą na mocy ustawy z dnia 26 października 1995r. o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego (fpbm). Zgodnie z przepisami tej ustawy główną działalnością Wnioskodawcy jest budowa budynków mieszkalnych z lokalami mieszkalnymi i użytkowymi (lokale handlowe i miejsca postojowe nie będące częściami składowymi lokali mieszkalnych) na wynajem.

W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca dokonuje zakupów środków trwałych w postaci budynków mieszkalnych wielorodzinnych z lokalami użytkowymi i wielostanowiskowymi garażami podziemnymi wraz z infrastrukturą towarzyszącą. Za pomocą tych środków trwałych Wnioskodawca świadczy sprzedaż w postaci wynajmu lokali mieszkalnych i użytkowych, miejsc postojowych w garażach podziemnych, dostawy mediów i odbiór nieczystości stałych i płynnych oraz dzierżawy rurarzu sieci internetowej i telewizji kablowej.

Zasady wzajemnych świadczeń pomiędzy Wnioskodawcą a najemcami regulują umowy na mocy których Wnioskodawca oddaje do dyspozycji lokale i zobowiązuje się dostarczać do nich wodę i energię cieplną, i odbierać nieczystości płynne i stałe. Na mocy tych umów za wynajem lokali Wnioskodawca pobiera czynsz według skalkulowanej stawki miesięcznej obejmującej koszty eksploatacji i remontów budynków zaś za dostarczone do lokali media i odebrane nieczystości pobiera opłaty które płacone są w formie miesięcznych zaliczek a następnie rozliczane według faktycznego zużycia w poszczególnych okresach rozliczeniowych. Tym samym Wnioskodawca dokonuje refakturowania usług w postaci dostawy mediów i odbioru nieczystości.

Wnioskodawca ze względu na brak takiego obowiązku nie wystawia najemcom - osobom nieprowadzącym działalności gospodarczej faktur za świadczone usługi za wyjątkiem przypadków żądania ich wystawienia przez odbiorców. Pobiera również czynsz za dzierżawę rurarzu sieci kablowej i internetowej (które są wbudowane w konstrukcję budynku) od dostawców tych usług do lokali.

Czynsz za wynajem lokali mieszkalnych jest czynszem regulowanym a miesięczna stawka kalkulowana jest zgodnie z art. 28 ustawy fpbm. Zgodnie z tym przepisem „Stawki czynszu za 1 ² powierzchni użytkowej lokalu mieszkalnego w zasobach mieszkaniowych towarzystwa są ustalane przez zgromadzenie wspólników, walne zgromadzenie akcjonariuszy albo walne zgromadzenie w takiej wysokości, aby suma czynszów za najem wszystkich lokali eksploatowanych przez towarzystwo pozwalała na pokrycie kosztów eksploatacji i remontów budynków oraz spłatę kredytu zaciągniętego na budowę. Czynsz, o którym mowa w ust. 1, nie może być wyższy w skali roku niż 4% wartości odtworzeniowej lokalu, obliczonej według przepisów ustawy z dnia 21 czerwca 2001r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego, z zastrzeżeniem art. 30 ust. 5 pkt 3". Z przepisu tego wynika, że składnikiem kalkulacyjnym stawki czynszu nie mogą być opłaty za media między innymi z tego powodu, że koszt eksploatacji budynków powiększony o takie opłaty znacznie przekraczałby dopuszczalny pułap w wysokości 4% wartości odtworzeniowej budynku w skali roku. Czynsz za lokale użytkowe jest czynszem wolnym.

Biorąc pod uwagę obowiązek podatkowy w zakresie podatku od towarów i usług Wnioskodawca wykonuje czynności zwolnione z podatku w postaci wynajmu lokali mieszkalnych i czynności opodatkowane w postaci wynajmu lokali użytkowych, miejsc postojowych w garażach podziemnych, dostawy mediów i odbioru nieczystości, dzierżawy rurarzu sieci internetowej i telewizji kablowej. Do prowadzonej działalności Wnioskodawca wykorzystuje zakupione towary i usługi oraz środki trwałe w postaci budynków mieszkalnych które są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych i nieopodatkowanych.

W związku z tym Wnioskodawca ustala proporcję w postaci procentowego udziału rocznego obrotu z tytułu czynności opodatkowanych w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności opodatkowanych i zwolnionych z podatku za rok poprzedzający stosowanie ustalonej proporcji.

Wskaźnik ten Wnioskodawca wylicza następująco:

obrót z wynajmu lokali użytkowych + obrót z wynajmu miejsc postojowych + obrót z opłat za dostawę mediów i odbiór nieczystości stałych i płynnych + obrót z opłat za dzierżawę rurarzu internetu i telewizji kablowej

X =-----------------------------------------------------------------------------------------------

obrót z wynajmu lokali mieszkalnych + obrót z wynajmu lokali użytkowych + obrót z wynajmu miejsc postojowych + obrót z opłat za dostawę mediów i odbiór nieczystości stałych i płynnych + obrót z opłat za dzierżawę rurarzu internetu i telewizji kablowej

Za pomocą tak ustalonej proporcji Wnioskodawca pomniejsza podatek należny o kwotę stanowiącą część kwoty podatku naliczonego przypisaną czynnościom opodatkowanym.

Natomiast w piśmie z dnia 1 kwietnia 2010r. Wnioskodawca poinformował, że:

1. Obrót z tytułu opłat za dostawę mediów i odbiór nieczystości stałych i płynnych oraz obrót z opłat za dzierżawę rurarzu internetu i telewizji kablowej wykazywany w liczniku wskaźnika stanowi sumę opłat za dostawę mediów i odbiór nieczystości (refakturowanie) do i z lokali mieszkalnych, użytkowych i miejsc postojowych. Tak wyliczona suma powiększona o sumę opłat z tytułu czynszu za lokale użytkowe i miejsca postojowe stanowi sumę sprzedaży opodatkowanej umieszczanej w liczniku.
2. Stawki VAT są właściwe dla danego rodzaju sprzedaży tj. dostawa wody i odbiór nieczystości płynnych - 7%, dostawa energii cieplnej do ogrzewania lokali i podgrzewania wody - 22%, odbiór nieczystości stałych - 7%, opłata za dzierżawę rurarzu - 22%, czynsz za wynajem lokali użytkowych i miejsc postojowych - 22%.
3. W mianowniku wskaźnika ujmuje cały obrót uzyskiwany przez niego w postaci sprzedaży opodatkowanej wykazanej w liczniku (opisanej w pkt 1) i sprzedaży zwolnionej stanowiącej opłaty za wynajem lokali mieszkalnych (pobierany według stawek czynszu ustalonych zgodnie z ustawą z dnia 26 października 1995r. o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego). Opłaty opodatkowane wykazane w liczniku opodatkowane są takimi samymi stawkami jak opłaty opodatkowane podane w mianowniku (są one tożsame).
   
   

W uzupełnieniu informacji Wnioskodawca podał przykładowo sposób obliczenia wskaźnika za 2009r.

Deklaracje VAT 7 za 2009r.

tabela – załącznik PDF – strona „5-6”

Wskaźnik:
353610,00 + 542216,00 x 100 / 2907662,00 = 30,809 %

gdzie:

zw. - czynsz za lokale mieszkalne,

7% - dostawa wody i odbiór nieczystości stałych i płynnych,

22% - czynsz za lokale użytkowe i miejsca postojowe, dzierżawa za rurarz internetu i telewizji kablowej, energia cieplna.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy Spółka prawidłowo ustala proporcję o której mowa w art. 90 ust. 3 jako udział obrotu wynikającego ze sprzedaży opodatkowanej w tym sprzedaży mediów i odbioru nieczystości do uzyskanego całkowitego obrotu rocznego z prowadzonej działalności?
2. Czy Spółka prawidłowo pomniejsza kwotę podatku należnego o kwotę stanowiącą część podatku naliczonego przypisanego czynnościom opodatkowanym wyliczoną przy pomocy ustalonej proporcji w tym podatku od zakupów inwestycyjnych w postaci budynków mieszkalnych?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Spółka prawidłowo ustala proporcję służącą do wyliczenia kwoty podatku naliczonego o którą pomniejsza podatek należny.
   Na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy VAT Spółka ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie w jakim zakupione towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.
   W umowach najmu zawartych pomiędzy nim i najemcami lokali mieszkalnych zawarto ustalenie polegające na rozdzieleniu zapłaty czynszu za najem lokali według obowiązującej stawki czynszu i zapłaty za dostawę mediów i odbioru nieczystości na podstawie odrębnych rozliczeń. W okresach pomiędzy rozliczeniami za świadczone dostawy mediów i odbiór nieczystości pobierane są zaliczki od najemców na poczet rozliczenia. Rozliczeń faktycznego zużycia mediów i odbioru nieczystości oprócz nieczystości stałych dokonuje się na podstawie indywidualnych liczników domowych. Nieczystości stałe rozliczane są na podstawie ryczałtu. Ponieważ ceny odsprzedaży mediów nie zawierają marży następuje refakturowanie tych usług przy zastosowaniu stawek VAT wynikających z faktur zakupu.
   
   Wnioskodawca wskazał, że jego stanowisko w zakresie kwalifikowania sprzedaży i refakturowania dostawy mediów i odbioru nieczystości jest zbieżne z orzecznictwem i interpretacjami wydanymi przez organy skarbowe. W tym między innymi interpretacją indywidualną z dnia 13 listopada 2009r. wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy ITTP1/443-828/MN i stanowiskiem Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Bielsku-Białej zawartym w postanowieniu z dnia 31 sierpnia 2005r. nr PP-43/119/2005r.
   
   
2. Spółka prawidłowo pomniejsza kwotę podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od zakupów związanych ze sprzedażą zwolnioną i opodatkowaną.
   W związku z tym, że świadczy czynności opodatkowane zgodnie z art. 86 ust. 1 ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie w jakim zakupione towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot podatku naliczonego od zakupów związanych z czynnościami opodatkowanymi i zwolnionymi z podatku podatnik może zgodnie z art. 90 ust. 2 pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część podatku naliczonego, który można proporcjonalnie przypisać czynnościom w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo. Proporcję taką ustała się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia podatku kwoty podatku należnego oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.
   W przypadku niektórych zakupów dokonywanych przez niego nie jest możliwe odrębne określenie kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Np, w przypadku lokali użytkowych lub garaży podziemnych w budynku mieszkalnym wielorodzinnym gdyż nie są one przedmiotem odrębnej własności czy części budynków służących sprzedaży mediów gdyż nie stanowią one odrębnie samodzielnie funkcjonujących urządzeń. Konstrukcja lokali mieszkalnych i garaży stanowi wspólną cześć konstrukcji budynku, a instalacje przesyłowe nie mogą funkcjonować bez elementów konstrukcyjnych z którymi stanowią jedną wspólną całość. Nakłady inwestycje na budowę budynków będących przedmiotem najmu i oraz innych usług obejmują roboty budowlano montażowe oraz urządzenia techniczne na trwale związane z budynkami i podatek VAT naliczony od tych nakładów, zdaniem Wnioskodawcy, ma niewątpliwy i bezpośredni związek ze świadczoną sprzedażą usług w postaci wynajmu lokali użytkowych, miejsc postojowych, dostawy mediów i odbioru nieczystości oraz dzierżaw rurarzu internetu i sieci telewizji kablowej.
   
   

W dniu 6 maja 2010r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający z upoważnienia Ministra Finansów wydał dla Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością /…/ indywidualną interpretację znak: IBPP2/443-66/10/BW uznając, że stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Wnioskodawca, nie zgadzając się z treścią wydanej interpretacji po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, złożył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie.

Wyrokiem z 17 grudnia 2010r. sygn. akt I SA/Kr 1509/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną stwierdzając, że skarga jest zasadna.

W związku z ww. wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 17 grudnia 2010r. sygn. akt I SA/Kr 1509/10 Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający z upoważnienia Ministra Finansów, w dniu 4 sierpnia 2011r. wydał dla Wnioskodawcy, reprezentowanego przez pana /…/, indywidualną interpretację, znak: IBPP2/443-631/11/BW, uznając stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Pismem z 23 sierpnia 2011r. (data wpływu 26 sierpnia 2011r.) - złożonym na podstawie art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Wnioskodawca wezwał tut. organ do usunięcia naruszenia prawa w ww. interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego z 4 sierpnia 2011r. znak: IBPP2/443-631/11/BW.

W odpowiedzi na ww. wezwanie Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach pismem z 5 września 2011r. znak: IBPP2/443W-28/11/BW stwierdził brak podstaw do zmiany ww. interpretacji indywidualnej.

Wnioskodawca, na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego z 4 sierpnia 2011r. znak: IBPP2/443-631/11/BW, złożył skargę z 10 października 2011r. (data wpływu 13 października 2011r.).

Wyrokiem z 13 kwietnia 2012r. sygn. akt I SA/Kr 1835/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie oddalił skargę /…/ na ww. interpretację z 4 sierpnia 2011r. znak: IBPP2/443-631/11/BW, tym samym uznał stanowisko tut. organu przedstawione w zaskarżonej interpretacji za prawidłowe.

Na ww. wyrok WSA /…/Wnioskodawca złożył skargę kasacyjną.

Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyniku rozpoznania tej skargi, wyrokiem z 27 sierpnia 2013r. sygn. akt I FSK 1141/12 uchylił zaskarżony wyrok WSA w Krakowie (z dnia 13 kwietnia 2012r. sygn. akt I SA/Kr 1835/11) i przekazał sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Krakowie do ponownego rozpoznania.

Na rozprawie w dniu 24 stycznia 2014 r. (dot. przedmiotowej sprawy) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie odczytał m.in. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22 października 2013 r., I FSK 1389/12 w sprawie pytania prejudycjalnego dotyczącego zaliczania do podstawy opodatkowania usług najmu dodatkowych świadczeń z tytułu energii elektrycznej, cieplnej i wody oraz usług wywozu nieczystości na rzecz najemcy lokalu, bezpośrednio zużywającego te towary i usługi, które dostarczane są do tego lokalu przez wyspecjalizowane podmioty trzecie, w sytuacji gdy stroną umów o dostawy tych towarów i świadczenie usług jest wynajmujący przenoszący jedynie koszty ich poniesienia na najemcę lokalu z nich faktycznie korzystającego i w konsekwencji wydał postanowienie z dnia 24 stycznia 2014r. I SA/Kr 1818/13, którym zawiesił postępowanie sądowe z uwagi na skierowane przez Naczelny Sąd Administracyjny do Trybunału Sprawiedliwości pytania prejudycjalnego, którego wynik mógł mieć wpływ na rozstrzygnięcie przedmiotowej sprawy.

Postanowieniem z 18 maja 2015r. sygn. akt I SA/Kr 1818/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie odwiesił zawieszone postępowanie w przedmiotowej sprawie i nadał dla sprawy nową sygnaturę I SA/Kr 833/15.

Następnie wyrokiem z 14 lipca 2015r. sygn.. akt I SA/Kr 833/15 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną z 4 sierpnia 2011r. znak: IBPP2/443-631/11/BW,

W uzasadnieniu Sąd wskazał, że przy ponownym postępowaniu organ wyda indywidualną interpretację uwzględniając stanowisko Sądu w niniejszej sprawie. W razie wątpliwości co do stanu faktycznego w zakresie istotnym dla rozstrzyganych kwestii organ może wezwać Spółkę o dodatkowe wyjaśnienia.

Na podstawie art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Uwzględniając stanowisko Sądu wyrażone w ww. wyroku, tut. organ, dokonując analizy złożonego wniosku, stwierdził, że przedstawiony we wniosku opis zaistniałego stanu faktycznego nie został przedstawiony w sposób wyczerpujący.

Zatem pismem z 1 lutego 2016r. znak: BPP2/4512-990/15/BW tut. organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia przedstawionego we wniosku opisu sprawy.

W odpowiedzi na ww. wezwanie Wnioskodawca przesłał pismo z 15 lutego 2016r. (data wpływu do tut. organu 17 luty 2016 r.), w którym w odpowiedzi na pytanie tut. organu:

1.O jakich dokładnie mediach jest mowa w pytaniu oznaczonym we wniosku nr 1?

odpowiedział:

• dostawa wody i odprowadzanie ścieków
• centralne ogrzewanie
• podgrzanie wody (centralna ciepła woda)
• odbiór nieczystości stałych
  
  

2.Czy umowy z dostawcami przedmiotowych „mediów" zawarte są przez Wnioskodawcę w imieniu i na rzecz najemców?

odpowiedział:

Wnioskodawca działa we własnym imieniu i zawiera umowy na podstawie, których zobowiązuje się do zrealizowania określonych świadczeń na rzecz najemców.

3.Czy Wnioskodawca ponosi koszty tych „mediów" w swoim imieniu, ale na rzecz najemców czy Wnioskodawca jest podmiotem pośredniczącym pomiędzy usługodawcą, a rzeczywistym nabywcą usługi?

odpowiedział:

Wnioskodawca działa we własnym imieniu (budynki są własnością Wnioskodawcy). Nabywa daną usługę, a następnie ją sprzedaje na rzecz najemców. Jednak faktycznie świadczenie to wykonywane jest przez podmiot trzeci. Z usług Wnioskodawca korzysta tylko w części.

4.Czy najemca ma możliwość wyboru podmiotu dostarczającego „media" do lokalu?

odpowiedział:

Najemca, ma możliwość wyboru podmiotu dostarczającego media do lokalu. Od 1 lipca 2013 r. nie ma takiego wyboru jedynie w przypadku wywozu nieczystości stałych, gdyż odbiór ten realizuje Urząd Miasta /…/. Wnioskodawca uiszcza z tego tytułu opłaty na rzecz Miasta a następnie pobiera od najemców opłaty za wywóz nieczystości stałych opodatkowując je stawką właściwą dla usługi najmu.

5.Czy najemca ma możliwość wyboru sposobu korzystania z przedmiotowych „mediów" poprzez decydowanie o wielkości ich zużycia, jeśli tak to w jaki sposób?

odpowiedział:

Najemca ma możliwość wyboru sposobu korzystania z przedmiotowych „mediów”. Zużycie mediów jest w pełni opomiarowane, odrębnie dla każdego lokalu, za wyjątkiem wywozu nieczystości stałych. Oznacza to, że każdy najemca uiszcza należność za media w oparciu o wskazania liczników (dostawy wody i obiór ścieków, centralnego ogrzewania i centralnej cieplej wody). Opłata za wywóz nieczystości stałych pobierana jest od najemców według cen i zasad ustalanych na danym terenie przez Urząd Miasta /…/.

6.Jednoznaczne wskazanie, że zużycie „mediów" (o których mowa w pytaniu oznaczonym nr 1) obliczane jest w oparciu o wskazania liczników.

odpowiedział:

Dostawa wody i odprowadzanie ścieków, podgrzanie wody (centralna ciepła woda) i centralne ogrzewanie rejestrowane jest na podstawie liczników zamontowanych dla każdego lokalu. Natomiast wywóz nieczystości według cen i zasad ustalanych na danym terenie przez Urząd Miasta /…/.

7.Czy umowy najmu lokali przewidują odrębne od czynszu obliczanie i rozliczanie opłat za przedmiotowe media?

odpowiedział:

Umowy najmu lokalu przewidują odrębne naliczanie czynszu i odrębne rozliczanie opłat za przedmiotowe media. Czynsz jest czynszem regulowanych natomiast stawki za poszczególne media przyjmuje się zgodnie ze stawkami usługodawców.

8.Czy kwota należna z tyt. najmu tj. czynsz i media jest stała przez cały okres trwania umowy?

odpowiedział:

Umowy najmu zawierane są na czas nieokreślony. Zawarte zostały kilka lub kilkanaście lat temu. Większość umów będzie realizowana przez kolejne lata i nie wiadomo jak długo. W związku z tym kwota należna za czynsz i media nie może być stała przez cały okres umowy. Stawka czynszu zgodnie z przepisami zatwierdzana jest przez Zgromadzenie Wspólników Spółki i może być zmieniana. Ceny mediów są zmieniane wraz ze zmianą cen stosowanych przez dostawców.

9.Czy Wnioskodawca obciąża najemcę dokładnie kosztem towaru lub usługi, jakim został obciążony przez podmiot trzeci, faktycznie zapewniający świadczenie najemcy (bez naliczania marży?

odpowiedział:

Tak. Wnioskodawca obciąża najemców dokładnie kosztem towaru lub usługi, jakim został obciążony przez podmiot trzeci, faktycznie zapewniający świadczenie najemcy (bez naliczania marży).

10.W jaki sposób wyliczone są należności z tytułu dzierżawy rurarzu?

odpowiedział:

Dzierżawa rurarzu jest świadczeniem wykonywanym przez Spółkę na rzecz dostawców internetu i jest opodatkowana według stawki podstawowej VAT. Wysokość opłaty jest określana w umowie pomiędzy stronami.

11.W jaki sposób wyliczana jest kwota za wywóz nieczystości stałych?

odpowiedział:

Do dnia 30 czerwca 2013 r. wywóz nieczystości obliczany był w m3 na 1 osobę zamieszkującą w lokalu na podstawie faktycznej ilości wywożonych nieczystości stałych. Od dnia 1 lipca 2013r. nieczystości stałe stanowią odpady komunalne, za odbiór, których Wnioskodawca ponosi opłaty według cen i zasad ustalanych na danym terenie przez Urząd Miasta /…/. Według tych samych cen i zasad opłaty przenoszone są na najemców.

Do 30 czerwca 2013 wywóz nieczystości stałych Wnioskodawca opodatkowywał stawką obniżoną VAT 8%, a od 1 lipca 2013 r. do opłat tych doliczany jest podatek VAT według stawki właściwej dla czynszu (to jest lokale użytkowe wg stawki podstawowej, lokale mieszkalne zwolnione z VAT).

Mając na uwadze ocenę prawną wyrażoną przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w wyroku z 14 lipca 2015r. sygn. akt I SA/Kr 833/15 i Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 27 sierpnia 2013r. sygn. akt 1141/12 oraz stan prawny mający w sprawie zastosowanie, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego, jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U Dz. U. z 2011r. nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast, w myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodne z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy.

Pojęcie usługi według ustawy o podatku od towarów i usług jest szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych. Oznacza to, że w definicji tej mieszczą się również określone zachowania, które nie zostały sklasyfikowane w PKWiU.

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez pojęcie świadczenia usług należy rozumieć przede wszystkim określone zachowanie się podatnika na rzecz innego podmiotu, które wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę. Przy czym, o ile dane zachowanie podatnika mieści się w ustawowej definicji świadczenia usług, to – co do zasady - niezbędnym elementem do uznania tego zachowania za czynność podlegającą opodatkowaniu jest spełnienie przesłanki odpłatności (wynagrodzenie za usługę).

Taka konstrukcja definicji świadczenia usług jest wyrazem zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji dokonywanych w ramach profesjonalnego obrotu gospodarczego.

Stosownie do art. 29 ust. 1 ww. ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

W myśl art. 41 ust. 1 ww. ustawy o VAT stawka podatku wynosi 22%, przy czym ustawodawca od tej reguły ustanowił pewne wyjątki.

I tak, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy zwolnione od podatku zostały usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy.

W poz. 4 tegoż załącznika wymieniono zaś usługi w zakresie wynajmowania lub dzierżawienia nieruchomości o charakterze mieszkalnym na własny rachunek, z wyłączeniem wynajmu lokali w budynkach mieszkalnych na cele inne niż mieszkaniowe.

Wobec powyższego, zwolnione od podatku VAT są usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cele mieszkaniowe i na własny rachunek, natomiast usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze niemieszkalnym opodatkowane są stawką podatku w wysokości 22%.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ww. ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Przy czym zgodnie z ust. 2 pkt 1 ww. artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

1. z tytułu nabycia towarów i usług,
2. potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
3. od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu

– z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Jak wynika z powyższego, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wyłącznie podatnikom podatku od towarów i usług, w sytuacji gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Wskazana zasada wyłącza jednocześnie możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku świadczenia czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi. Jednocześnie z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części (w takim zakresie), w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony, są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku, w jakiej te towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu.

Z uwagi na powyższe podatnik w momencie nabycia towarów lub usług powinien dokonać ich kwalifikacji do określonych rodzajów sprzedaży, z którymi zakupy te są związane.

Natomiast w sytuacji gdy nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, zastosowanie mają przepisy art. 90 ust. 2-10 ustawy o podatku od towarów i usług. I tak, stosownie do ust. 2 cytowanego wyżej artykułu, gdy nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Przepis art. 90 ust. 3 ustawy o VAT stanowi, iż proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja i zaokrągla się ją w górę do najbliższej liczby całkowitej – art. 90 ust. 4 cyt. ustawy o VAT.

W świetle powyższych regulacji, chcąc zrealizować prawo do odliczenia podatku naliczonego, podatnik, dla ustalenia prawidłowej kwoty podatku naliczonego do odliczenia, ma obowiązek odrębnego określenia kwot podatku naliczonego, związanych z czynnościami dającymi prawo do odliczenia (czynnościami opodatkowanymi) i czynnościami niedającymi prawa do odliczenia (zwolnionymi od podatku lub niepodlegającymi opodatkowaniu). Obowiązek wyodrębniania kwot podatku przypisywanych do poszczególnych rodzajów czynności ma charakter bezwzględny. Dopiero w sytuacji, kiedy wyodrębnienie takie nie jest możliwe, podatnik może skorzystać z uprawnienia zawartego w ust. 2 cyt. art. 90 ustawy, zgodnie z którym może on pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których przysługuje prawo do odliczenia.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że zasady wzajemnych świadczeń pomiędzy Wnioskodawcą a najemcami regulują umowy na mocy których Wnioskodawca oddaje do dyspozycji lokale i zobowiązuje się dostarczać do nich wodę i energię cieplną, i odbierać nieczystości płynne i stałe. Umowy najmu lokalu przewidują odrębne naliczanie czynszu i odrębne rozliczanie opłat za przedmiotowe media. Czynsz jest czynszem regulowanych natomiast stawki za poszczególne media przyjmuje się zgodnie ze stawkami usługodawców.

Stawka czynszu zgodnie z przepisami zatwierdzana jest przez Zgromadzenie Wspólników Spółki i może być zmieniana. Ceny mediów są zmieniane wraz ze zmianą cen stosowanych przez dostawców.

Na mocy tych umów za wynajem lokali Wnioskodawca pobiera czynsz według skalkulowanej stawki miesięcznej obejmującej koszty eksploatacji i remontów budynków zaś za dostarczone do lokali media i odebrane nieczystości pobiera opłaty które płacone są w formie miesięcznych zaliczek, a następnie rozliczane według faktycznego zużycia w poszczególnych okresach rozliczeniowych. Wnioskodawca obciąża najemców dokładnie kosztem towaru lub usługi, jakim został obciążony przez podmiot trzeci, faktycznie zapewniający świadczenie najemcy (bez naliczania marży). Tym samym Wnioskodawca dokonuje refakturowania usług w postaci dostawy mediów i odbioru nieczystości.

Wnioskodawca działa we własnym imieniu (budynki są własnością Wnioskodawcy). Nabywa daną usługę, a następnie ją sprzedaje na rzecz najemców.

Najemca, ma możliwość wyboru podmiotu dostarczającego media do lokalu.

Najemca ma możliwość wyboru sposobu korzystania z przedmiotowych „mediów”. Zużycie mediów jest w pełni opomiarowane, odrębnie dla każdego lokalu, za wyjątkiem wywozu nieczystości stałych. Do dnia 30 czerwca 2013 r. wywóz nieczystości obliczany był w m3 na 1 osobę zamieszkującą w lokalu na podstawie faktycznej ilości wywożonych nieczystości stałych. Według tych samych cen i zasad opłaty przenoszone są na najemców.

Wnioskodawca pobiera również czynsz za dzierżawę rurarzu sieci kablowej i internetowej (które są wbudowane w konstrukcję budynku) od dostawców tych usług do lokali.

Dzierżawa rurarzu jest świadczeniem wykonywanym przez Spółkę na rzecz dostawców internetu i jest opodatkowana według stawki podstawowej VAT. Wysokość opłaty jest określana w umowie pomiędzy stronami.

Zdaniem Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę obowiązek podatkowy w zakresie podatku od towarów i usług, wykonuje czynności zwolnione z podatku w postaci wynajmu lokali mieszkalnych i czynności opodatkowane w postaci wynajmu lokali użytkowych, miejsc postojowych w garażach podziemnych, dostawy mediów i odbioru nieczystości, dzierżawy rurarzu sieci internetowej i telewizji kablowej. Zatem zakupione przez niego towary i usługi oraz środki trwale w postaci budynków mieszkalnych są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych i nieopodatkowanych. W związku z tym ustala proporcję w postaci procentowego udziału rocznego obrotu z tytułu czynności opodatkowanych w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności opodatkowanych i zwolnionych z podatku za rok poprzedzający stosowanie ustalonej proporcji.

Wskaźnik ten Wnioskodawca wylicza następująco:

obrót z wynajmu lokali użytkowych + obrót z wynajmu miejsc postojowych + obrót z opłat za dostawę mediów i odbiór nieczystości stałych i płynnych + obrót z opłat za dzierżawę rurarzu internetu i telewizji kablowej

X =-----------------------------------------------------------------------------------------------

obrót z wynajmu lokali mieszkalnych + obrót z wynajmu lokali użytkowych + obrót z wynajmu miejsc postojowych + obrót z opłat za dostawę mediów i odbiór nieczystości stałych i płynnych + obrót z opłat za dzierżawę rurarzu internetu i telewizji kablowej

Za pomocą tak ustalonej proporcji Wnioskodawca pomniejsza podatek należny o kwotę stanowiącą część kwoty podatku naliczonego przypisaną czynnościom opodatkowanym.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy w opisanym stanie faktycznym prawidłowo ustala proporcję służącą do wyliczenia kwoty podatku naliczonego, o którą pomniejsza podatek należny, a w konsekwencji czy od zakupów inwestycyjnych prawidłowo odlicza podatek naliczony.

Dla rozstrzygnięcia ww. kwestii zasadnicze znaczenie ma ustalenie czy w opisanym we wniosku stanie faktycznym opłaty za media (dostawę wody zimnej i ciepłej, centralnego ogrzewania odprowadzanie ścieków, wywóz nieczystości stałych) stanowią element składowy świadczonej przez Wnioskodawcę usługi najmu i w konsekwencji winny być opodatkowane stawką właściwą dla usług najmu.

Należy zauważyć, że w kwestiach których dotyczy zapytanie Wnioskodawcy zapadł przywołany wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 14 lipca 2015r. sygn. akt I SA/Kr 833/15, a także wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 27 sierpnia 2013r. sygn. akt I FSK 1141/12.

W ww. wyroku WSA w Krakowie stwierdził, że orzekający w sprawie Naczelny Sąd Administracyjny wyraźnie zaznaczył, że "w okolicznościach rozpoznawanej sprawy umowa najmu oraz dostawa mediów stanowią odrębne, samodzielne świadczenia".

W tej sytuacji Sąd kierował się przede wszystkim treścią wyroku Trybunału Sprawiedliwości UE w sprawie Wojskowa Agencja Mieszkaniowa w Warszawie, C-42/14, EU:C:2015:229. Stan faktyczny i problem prawny w sprawie rozstrzyganej przez Trybunał Sprawiedliwości był bowiem praktycznie identyczny (Agencja oprócz naliczania czynszu zamierzała refakturować usługi wywozu nieczystości, dostawy energii elektrycznej, cieplnej i wody).

Sąd stwierdził, że w powołanym wyżej orzeczeniu Trybunał Sprawiedliwości wskazał, że należy zbadać, czy w odniesieniu do mediów najemca ma swobodny wybór zużycia w ilości, jakiej sobie życzy. W tym względzie istnienie indywidualnych liczników i fakturowanie w zależności od ilości wykorzystanych rzeczy jest istotnym czynnikiem wskazującym, że dostawę mediów należy uważać za stanowiącą świadczenia odrębne od najmu. W odniesieniu do wywozu nieczystości, jeżeli najemca może wybrać świadczeniodawcę lub zawrzeć bezpośrednio z nim umowę, nawet jeśli ze względu na dogodność nie dokonuje tego wyboru lub nie korzysta z tego uprawnienia, lecz otrzymuje świadczenie od podmiotu wyznaczonego przez wynajmującego, na podstawie umowy zawartej między tymi dwoma ostatnimi podmiotami, okoliczność ta stanowi wskazówkę przemawiającą za istnieniem świadczenia odrębnego od najmu. Jeśli ponadto należność z tytułu wywozu nieczystości i należność z tytułu najmu pojawiają się na odrębnych pozycjach na fakturze, należy uznać, że wynajmujący nie wykonuje jednego świadczenia obejmującego najem i rzeczone świadczenie.

W ocenie Sądu, w tym orzekającego w niniejszej sprawie Naczelnego Sądu Administracyjnego, podział zastosowany przez Spółkę w zakresie odrębnego refakturowania dostaw mediów nie był podziałem sztucznym. Najemcy rozliczani byli zgodnie z faktycznym zużyciem według wskazań licznika. Faktu tego nie zmieniało zaliczkowe wpłacanie kwot na poczet tego typu należności, bowiem strony zawieranych umów najmu ustaliły wyraźnie jakie kwoty będą uznawane za należne za refakturowane usługi (wartości wynikające z zużytych faktycznie mediów, bez narzucania dodatkowej marży lub kosztów przez Spółkę).

Sąd stwierdził, że wywóz nieczystości płynnych, co Sąd rozumie jako odprowadzanie ścieków, rozliczany był zgodnie z licznikami faktycznego zużycia. Było to więc świadczenie niezależne od ustalonego przez strony czynszu. W przypadku ryczałtowego wynagrodzenia za wywóz nieczystości Trybunał Sprawiedliwości również dopuścił traktowanie tego typu należności jako odrębnych świadczeń, zwłaszcza w sytuacji gdy istniałaby możliwość wyboru usługodawcy, nawet jeżeli sama umowa zostałaby zawarta przez wynajmującego, a najemca z różnych względów takiego wyboru nie dokonał. Ryczałtowe rozliczanie wywozu nieczystości stałych (co Sąd rozumie jako wywóz śmieci) w praktyce dotyczy zawsze śmieci indywidualnych, ale też śmieci pozostających ze sprzątania części wspólnych budynków. Ryczałtowe stawki są więc uzasadnione ekonomicznie, a oderwanie sposobu wyliczania tego typu należności od faktycznego zużycia, nie czyni poddziału "sztucznym". Dodatkowo, obowiązujący w stanie prawnym za 2010 r. system wywozu śmieci, zakładał dobrowolność w wyborze przedsiębiorstwa świadczącego tego typu usługi.

Trybunał Sprawiedliwości przykładowo wskazał, że: "jeżeli nieruchomość oddawana w najem obiektywnie, na płaszczyźnie ekonomicznej, wydaje się stanowić jedną całość z towarzyszącymi temu najmowi świadczeniami, te ostatnie można uważać za jedno świadczenie wraz z najmem. Może tak być w szczególności w wypadku najmu lokali biurowych pod klucz, gotowych do użytku wraz z dostawą mediów i określonymi innymi świadczeniami, oraz krótkoterminowego najmu nieruchomości, na przykład na wakacje lub ze względów zawodowych, który jest udostępniany z tymi świadczeniami bez możliwości ich rozdzielenia (wyrok w sprawie Wojskowej Agencji Mieszkaniowej, pkt 42).

Zdaniem Sądu podobny przypadek nie zachodzi w rozpoznawanej sprawie, a więc należałoby traktować odrębnie dla celów stosowania stawki podatku VAT, opisane przez Spółkę należności za wywóz nieczystości stałych i płynnych, z zastrzeżeniem poniższych uwag.

Sąd zauważył, że uwagi na temat zasad opodatkowania refakturowanych usług wywozu nieczystości stałych i płynnych poczynił kierując się doświadczeniem życiowym i notoryjnie znanymi informacjami na temat typowych rozliczeń w podmiotach typu /…/.

Dodatkowo Sąd podkreślił, że pytanie prawne zostało zadane w stanie prawnym obowiązującym w 2010 r., a więc przed wejściem w życie istotnych dla systemu rozliczania wywozu śmieci zmian ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r., poz. 1399), które weszły w życie z dniem 1 stycznia 2012 r., przy czym realizowane były od 1 lipca 2013 r.

W stanie prawnym obowiązującym do 30 czerwca 2013r., zgodnie z przepisami ustawy z dnia 13 września 1996r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz. U. z 2012., poz. 391, ze zm.) właściciel miał możliwość dokonania wyboru świadczeniodawcy tych usług. Jeżeli zatem z postanowień umownych pomiędzy stronami umowy najmu wynikało, że wynajmujący pozostawiał najemcy swobodny wybór takiego świadczeniodawcy usług odbioru nieczystości, to świadczenia te mogły być traktowane jako świadczenia odrębne.

Od 1 lipca 2013r., w sytuacji gdy gmina jest zobowiązana do zorganizowania odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości, na których zamieszkują mieszkańcy, odbiór odpadów komunalnych jest dokonywany zgodnie z ustawą i uchwałami Rady Gminy (Miasta), a nie na podstawie umów cywilnoprawnych, a opłaty za powyższe są pobierane na podstawie składanych deklaracji. Wybór przez Gminę przedsiębiorcy odbierającego odpady dokonywany jest w drodze przetargu.

W tej sytuacji, mając na uwadze jednoznaczne wskazanie Wnioskodawcy, że najemcy mają możliwość wyboru sposobu korzystania z przydzielonych mediów, bowiem zużycie mediów jest w pełni opomiarowane, odrębnie dla każdego lokalu, zaś wywóz nieczystości obliczony był w m3 na 1 osobę oraz treść przywołanych przepisów, oraz ocenę prawną wyrażoną w wyroku WSA w Krakowie z dnia 14 lipca 2015r. sygn. akt I SA/Kr 833/15 i wyroku NSA z 27 sierpnia 2013r. sygn. akt I FSK 1141/12 należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie opłaty za media (wodę zimną i ciepłą, centralne ogrzewanie odprowadzanie ścieków, wywóz nieczystości stałych) nie można traktować jako elementu czynszu z tytułu najmu lokalu, a w konsekwencji dostawę przedmiotowych mediów należy traktować odrębnie od usługi najmu i opodatkować stawką właściwą dla danego świadczenia (usługi).

W konsekwencji powyższego, należy stwierdzić, że przedstawiony we wniosku sposób obliczania proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy o VAT (służącej do wyliczenia kwoty podatku naliczonego, o który Wnioskodawca pomniejsza podatek należny), jest prawidłowy.

Odnosząc się do kwestii pomniejszenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony od zakupów inwestycyjnych, należy stwierdzić, że przedstawiony mechanizm obliczania kwoty podatku naliczonego, o którą pomniejsza podatek należny jest prawidłowy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. organ pragnie zaważyć, że przedmiotowa interpretacja rozstrzyga ściśle w zakresie przedstawionych pytań, w szczególności nie rozstrzyga kwestii zastosowania stawki podatku VAT dla dostawy wymienionych we wniosku mediów.

Ponadto zauważa się, że zmiana któregokolwiek z elementów przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego powoduje, że niniejsza interpretacja traci ważność, a Wnioskodawca nie może korzystać z ochrony wynikającej z tej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie , ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.