Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP3/4512-864/15/JP
z 1 marca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 22 kwietnia 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 12 listopada 2015 r. (data wpływu 19 listopada 2015 r.), uzupełnionym pismem z 18 lutego 2016 r. (data wpływu 22 lutego 2016 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czy Wnioskodawca ma obowiązek obciążać się podatkiem należnym w związku z nabyciem świadczenia polegającego na prowadzeniu i reprezentowaniu spraw spółki komandytowej bez wynagrodzenia – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 listopada 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czy Wnioskodawca ma obowiązek obciążać się podatkiem należnym w związku z nabyciem świadczenia polegającego na prowadzeniu i reprezentowaniu spraw spółki komandytowej bez wynagrodzenia. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 18 lutego 2016 r. (data wpływu 22 lutego 2016 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 9 lutego 2016 r. nr IBPP3/4512-64/15/JP.

W przedmiotowym wniosku, uzupełnionym pismem z 26 stycznia 2016 r., przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

12 sierpnia 2015 r. została zarejestrowana w KRS spółka komandytowa działająca pod firmą Zakłady Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa. Spółka komandytowa jest spółką osobową – określoną w ustawie z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz.U. nr 94, poz. 1037 ze zm.), dalej zwanej K.s.h. – mającą na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki odpowiada co najmniej jeden wspólnik bez ograniczenia – komplementariusz, a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika – komandytariusza jest ograniczona do wysokości sumy komandytowej. Spółki osobowe (w tym komandytowa) nie są podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych, tym samym na spółce komandytowej nie ciążą zobowiązania z tytułu podatku dochodowego od osiągniętych dochodów.

Podatnikami w tej spółce są jej wspólnicy tj. komandytariusze i komplementariusz. W spółce komandytowej o nazwie Zakłady Sp.z o.o. Sp.k (skrót dla potrzeb zapytania) jest czterech wspólników: 3 komandytariuszy – osoby fizyczne i jeden komplementariusz – osoba prawna tj. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością.

Zgodnie z zapisami umowy spółki zawartej w formie aktu notarialnego wspólnikiem odpowiadającym za zobowiązania spółki (czytaj komandytowej) bez ograniczenia jest Zakłady Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością zwana dalej komplementariuszem. Z kolei komandytariusze odpowiadają za zobowiązania spółki do wysokości sumy komandytowej. Dalej zgodnie z umową spółki wkład komandytariusza może zostać wniesiony w wysokości niższej, równej lub wyższej niż suma komandytowa (art 108 § l KSH). Kapitał zakładowy spółki tworzy suma wkładów umówionych. Wkłady do spółki mogą mieć formę pieniężną i niepieniężną w postaci wkładu rzeczowego – aportu. Według zapisanych w umowie spółki stosunków wewnętrznych Komplementariusz ma prawo i obowiązek prowadzenia spraw spółki. Komandytariusz takiego prawa nie ma. Spółkę reprezentuje Komplementariusz (art. 117 KSH), a komandytariusz może reprezentować jedynie jako pełnomocnik. Zgodnie z zapisami § 9 umowy spółki wspólnicy uczestniczą w zyskach proporcjonalnie do wartości umówionego wkładu. Analogicznie Wspólnicy uczestniczą w stratach proporcjonalnie do wartości umówionego wkładu.

Umowa spółki na dzień pisania wniosku nie przewiduje wynagrodzenia dla wspólnika komplementariusza za prowadzenie spraw spółki komandytowej, co oznacza, że wspólnik komplementariusz będzie prowadził sprawy spółki komandytowej bez wynagrodzenia.

Pismem z 18 lutego 2016 r. Wnioskodawca uzupełnił opis zdarzenia przyszłego wskazując, że Wnioskodawca, czyli spółka komandytowa jest zainteresowana prawidłową interpretacją przepisów prawa podatkowego, w tym przypadku dotyczących podatku VAT, w zakresie obowiązków i praw spółki komandytowej w przedmiotowym stanie faktycznym.

Celem wniosku oraz pytania było uzyskanie interpretacji podatkowej (stanowiska organów skarbowych) przez spółkę komandytową (wnioskodawcę) w opisanym stanie faktycznym, czy ta spółka komandytowa otrzymuje tzw. świadczenia nieodpłatne od wspólnika komplementariusza (spółki z ograniczoną odpowiedzialnością), a jeżeli tak to jakie obowiązki (a co z tym związane także prawa) z zakresu podatku VAT ciążą na Wnioskodawcy czyli spółce komandytowej.

Spółka podtrzymuje swoje stanowisko że w stanie faktycznym opisanym we wniosku i uzupełnionym odpowiedziami na wezwanie, tj. w sytuacji gdy wspólnik komplemenatriusz (w tym przypadku spółka z o.o.) prowadzi sprawy spółki i reprezentuje spółkę komandytową (wnioskodawcę) bez wynagrodzenia to Wnioskodawca spółka komandytowa nie osiąga z tego tytułu żadnych tzw. nieodpłatnych świadczeń i jednocześnie z ww. tytułów nie ma żadnych obowiązków w zakresie podatku VAT, czyli nie musi obciążać się podatkiem należnym.

W przypadku gdyby spółka komandytowa musiała obciążać się podatkiem należnym z tytułu ww., to spółce komandytowej przysługiwało by prawo do jego odliczenia.

Ponadto, w piśmie z 18 lutego 2016 r. Wnioskodawca wskazał, że żadna inna, dodatkowa umowa nie przewiduje wynagrodzenia dla komplementariusza (spółki z o.o.) za prowadzenie i reprezentowanie spraw spółki komandytowej.

W żadnym innym dokumencie jak np. w statucie lub uchwale, czy innym dokumencie nie zostało ustalone jakiekolwiek wynagrodzenia dla komplementariusza (spółki z o.o.) za prowadzenie i reprezentowanie spraw spółki komandytowej.

Za prowadzenie i reprezentowanie spraw spółki komplementariusz nie będzie uzyskiwał od spółki jakiegokolwiek świadczenia.

Umowa spółki ani żadna dotychczasowa uchwała (lub inny akt) nie przewidują zwrot kosztów poniesionych przez komplementariusza za prowadzenie i reprezentowanie spraw spółki. Spółka nie posiada statutu.

Dla wspólnika komplementariusza zysk (prawo do zysku) nie stanowi wynagrodzenia za prowadzenie i reprezentowanie spraw spółki komandytowej.

Ponadto, Wnioskodawca w uzupełnieniu wniosku wskazał na interpretację z 1 lipca 2015 r. nr PT8.8101.280.2015TKE, w której Minister Finansów stwierdził:

„ Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 201l r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), dalej zwana także „ustawą o VAT” opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Powołany przepis wskazuje, że pojęcie „świadczenia usług” ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie się podatnika - niebędące dostawą towarów – na rzecz innego podmiotu.

Ponadto dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady, podlegają opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powyższego wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Szczegółowe zasady tworzenia, organizacji oraz funkcjonowania spółki komandytowej regulują natomiast przepisy art. 102-124 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz.U. Nr 94, poz. 1037, z późn. zm.), zwanej dalej „ksh”.

Zgodnie z art. 102 ksh, spółką komandytową jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona.

Spółkę komandytową reprezentują komplementariusze, których z mocy umowy spółki albo prawomocnego orzeczenia sądu nie pozbawiono prawa reprezentowania spółki. Komandytariusz natomiast nie ma prawa ani obowiązku prowadzenia spraw spółki, chyba że umowa spółki stanowi inaczej. W sprawach przekraczających zakres zwykłych czynności spółki wymagana jest zgoda komandytariusza, chyba że umowa spółki stanowi inaczej (art. 117 i art. 121 § 1 ksh).

W sprawach nieuregulowanych w Dziale III Tytułu II Kodeksu spółek handlowych poświęconym spółce komandytowej, do spółki komandytowej stosuje się odpowiednio przepisy o spółce jawnej, chyba że ustawa stanowi inaczej (art. 103 ksh).

Na podstawie art. 37 § 1 ksh przepisy rozdziału dotyczącego stosunków wewnętrznych spółki jawnej mają zastosowanie, jeżeli umowa spółki nie stanowi inaczej, zgodnie natomiast z § 2 umowa spółki nie może ograniczyć łub wyłączyć przepisów art. 38.

W myśl art. 38 § 1 ksh nie można powierzyć prowadzenia spraw spółki osobom trzecim z wyłączeniem wspólników. Nieważne jest umowne ograniczenie prawa wspólnika do osobistego zasięgania informacji o stanie majątku i interesów spółki oraz umowne ograniczenie prawa do osobistego przeglądania ksiąg i dokumentów spółki (§ 2).

Z kolei zgodnie z art. 39 § 1 ksh każdy wspólnik ma prawo i obowiązek prowadzenia spraw spółki. Każdy wspólnik może bez uprzedniej uchwały wspólników prowadzić sprawy nieprzekraczające zakresu zwykłych czynności spółki (§ 2). Jeżeli jednak przed załatwieniem sprawy, o której mowa w § 2, choćby jeden z pozostałych wspólników sprzeciwi się jej przeprowadzeniu, wymagana jest uprzednia uchwała wspólników (§ 3).

Z przywołanych uregulowań wynika, że Kodeks spółek handlowych przyznaje komplementariuszom prawo i obowiązek prowadzenia spraw spółki.

Stosownie do art. 31 § 1 Ksh – wierzyciel spółki może prowadzić egzekucję z majątku wspólnika w przypadku, gdy egzekucja z majątku spółki okaże się bezskuteczna (subsydiarna odpowiedzialność wspólnika).

Powyższe oznacza, że komplementariusz odpowiada wobec osób trzecich za zobowiązania spółki solidarnie w sposób subsydiarny, lecz bez ograniczeń (stosownie do cytowanego wyżej art. 102 Ksh), ponosząc ryzyko ekonomiczne.

Zważywszy na taki sposób uregulowania odpowiedzialności w Kodeksie spółek handlowych stwierdzić należy, że działalność usługodawcy będącego komplementariuszem powoduje odpowiedzialność u niego wobec osób trzecich za zobowiązania spółki komandytowej. Wskazanie na powyższe jest istotne, bowiem kwestia ponoszenia ryzyka ekonomicznego jest jednym z wyróżników prowadzenia działalności gospodarczej.

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 27 stycznia 2000 r. w sprawie

C-23/98 Staatssecretaris van Financien and J. Heerma ECLI:EU:C:2000:46 poddał analizie zagadnienie, czy wynajem części majątku przez partnera spółki tej spółce jest działalnością gospodarczą. Skład orzekający nie miał wątpliwości w tym zakresie i odpowiedział pozytywnie na przedstawione pytanie, uznając że mimo wszystko pomiędzy dwoma podmiotami – partnerem i spółką występuje ekonomiczna niezależność, a ich wzajemna relacja nie ma charakteru zbliżonego do charakteru występującego w stosunku pracy.

Zgodnie z przedstawionym zdarzeniem przyszłym, Wnioskodawca będący spółką kapitałową jest udziałowcem spółki komandytowej. W spółce komandytowej Wnioskodawca posiada status komplementariusza. Zgodnie z postanowieniami umowy spółki komandytowej, komplementariusz (Wnioskodawca), jako wspólnik uprawniony do prowadzenia spraw spółki, jest uprawniony również do miesięcznego wynagrodzenia z tego tytułu. Wynagrodzenie należne komplementariuszowi składa się części obejmującej zwrot kosztów bezpośrednich związanych z prowadzeniem spraw spółki (w tym wynagrodzeń członków zarządu i prokurenta) oraz dodatkowo zryczałtowanej kwoty stałej w wys. 4.000 zł tytułem pokrycia pozostałych kosztów bieżącej działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

W świetle powyższych przepisów oraz odnosząc się do przedstawionego zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że czynności wykonywane przez Wnioskodawcę na rzecz spółki komandytowej, za które Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie – będą stanowiły działalność gospodarczą zdefiniowaną w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

W konsekwencji, czynności polegające na prowadzeniu spraw spółki komandytowej przez Wnioskodawcę – jej komplementariusza, wykonywane za wynagrodzeniem (bez względu na sposób jego ustalenia), będą usługami w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, świadczonymi przez podatnika prowadzącego samodzielnie działalność gospodarczą i będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust 1 pkt 1 ustawy o VAT.

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy o VAT – stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast, zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Stosownie do obowiązującego do końca 2013 r. art. 106 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. la, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

W związku z powyższym usługi świadczone przez Wnioskodawcę powinny być dokumentowane fakturą VAT.

Reasumując, w przypadku, gdy umowa spółki przewiduje wynagrodzenie dla komplementariusza z tytułu pełnionych przez niego na rzecz spółki funkcji (prowadzenia spraw spółki), wynagrodzenie to stanowić będzie wynagrodzenie z tytułu świadczenia przez Wnioskodawcę usług zarządzania to w konsekwencji czynności te są usługami w rozumieniu art. 8 ustawy o VAT i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz spółki komandytowej usługi – winny zostać udokumentowane za pomocą faktury VAT z zastosowaniem podstawowej stawki podatku, tj. 23% stawki podatku VAT.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie również w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego (np. wyrok NSA z dnia 6 marca 2015 r. sygn. akt IFSK 40/14, wyrok NSA z dnia 6 marca 2015 r. sygn. akt I FSK 170/14). Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że prawidłowe jest stanowisko organu interpretującego, wedle którego czynności polegające na prowadzeniu spraw spółki komandytowej przez jej komplementariusza będącego spółką kapitałową, wykonywane za wynagrodzeniem, są usługami w rozumieniu art. 8 ustawy o VAT, wykonywanymi przez podatnika prowadzącego samodzielnie działalność gospodarczą, a w konsekwencji podlegają opodatkowaniu tym podatkiem.

W świetle powyższego należało z urzędu zmienić interpretację indywidualną z dnia 13 października 2011 r. nr IBPP1/443-1172/11/BM, wydaną w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach.”

Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli według Ministra Finansów dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady, podlegają opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie ,to a contario w przypadku gdy czynności prowadzenia i reprezentowania spraw spółki wykonywane są przez wspólnika komplementariusza bez wynagrodzenia, gdyż obowiązek ich wykonania wynika wprost z przepisu art. 117 Kodeksu Spółek Handlowych który stanowi iż „Spółkę (dział III KSH – spółka komandytowa) reprezentują komplementariusze”, to w przypadku opisanym we wniosku w stanie faktycznym, uzupełnionym tym pismem – Wnioskodawca nie nabywa tzw. świadczeń nieodpłatnych, a zatem w zakresie podatku VAT nie ma obowiązku obciążania się podatkiem VAT należnym.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie (ostatecznie doprecyzowane w piśmie z 18 lutego 2016 r.):

Czy świadczenia otrzymywane przez Wnioskodawcę (spółkę komandytową) od jej wspólnika komplementariusza (spółkę z o.o.) z tytułu prowadzenia i reprezentowania spraw spółki komandytowej bez wynagrodzenia stanowią w myśl przepisów VAT dla Wnioskodawcy nabycie świadczeń nieodpłatnych?

Jeżeli tak – to czy spółka komandytowa ma obowiązek obciążenia się podatkiem VAT należnym z ww. tytułu, a tym samym czy przysługuje jej prawo do odliczenia tego podatku jako podatku naliczonego?

Stanowisko Wnioskodawcy (ostatecznie doprecyzowane w piśmie z 18 lutego 2016 r.):

Dla ww. przeredagowanego pytania – Spółka komandytowa jako Wnioskodawca podtrzymuje całe własne stanowisko w sprawie wyrażone we wniosku, w szczególności, iż świadczenie otrzymane przez Wnioskodawcę w postaci prowadzenia spraw spółki i reprezentowania spółki przez jej wspólnika komplementariusza bez wynagrodzenia, w sytuacji, gdy wspólnik ten może uzyskać w przyszłości wzajemną korzyść majątkową (prawo do zysku) nie jest dla Wnioskodawcy nieodpłatnym świadczeniem w rozumieniu ustawy o podatku VAT, a tym samym spółka komandytowa nie ma obowiązku obciążania się podatkiem VAT należnym z ww. tytułów. Ponadto Wnioskodawca uważa, że świadczenia otrzymane przez Wnioskodawcę (spółkę komandytową) od jej wspólnika komplementariusza (spółkę z o.o) z tytułu prowadzenia i reprezentowania spraw spółki komandytowej bez wynagrodzenia przez tego wspólnika komplementariusza nie stanowią w myśl przepisów VAT dla Wnioskodawcy nabycia tzw. świadczeń nieodpłatnych. W związku z powyższym spółka komandytowa jako Wnioskodawca nie ma obowiązku obciążenia się podatkiem należnym z ww. tytułu.

W interpretacji ogólnej Ministra Finansów nr PT8.8101.280.2015TKE z 01-07-2015 czytamy: „dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady, podlegają opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Przez sprzedaż – w myśl art. 2 pkt 22 ww. ustawy - rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – zgodnie z art. 2 pkt 6 ww. ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl przepisu art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

W art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przyjęto generalną zasadę, zgodnie z którą usługami są wszelkie odpłatne świadczenia, niebędące dostawą towarów. Stąd też stwierdzić należy, że definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów” i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Określeniem „usługi” w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług objęto obszerny krąg czynności, obejmujący swym zakresem zarówno czynności określone przez stosowne klasyfikacje statystyczne, jak i cały szereg innych świadczeń, które nie są ujęte w tych klasyfikacjach.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy zatem rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy), w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Ustawodawca jednakże przewidział od powyższej reguły wyjątki, które zostały zawarte – w przypadku dostawy towarów – w art. 7 ust. 2 oraz – w przypadku świadczenia usług – w art. 8 ust. 2 ustawy o VAT.

I tak, na mocy art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

Z powyższych przepisów wynika, że opodatkowaniu podatkiem VAT co do zasady podlega dostawa towarów lub świadczenie usług.

Konieczność opodatkowania transakcji spoczywa więc na dostawcy towarów lub usługodawcy. Nabywca towaru lub usługi jest natomiast zobowiązany do opodatkowania dokonanego nabycia tylko w wyjątkowych przypadkach wskazanych w ustawie, w szczególności w art. 17 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 3-5, 7 i 8 ustawy o VAT, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne:

3.dokonujące wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;

4.nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

a.usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28e, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,

b.usługobiorcą jest:

• w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b - podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4,
• w pozostałych przypadkach - podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4;

5.nabywające towary, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

a.dokonującym ich dostawy na terytorium kraju jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku dostawy towarów innych niż gaz w systemie gazowym, energia elektryczna w systemie elektroenergetycznym, energia cieplna lub chłodnicza przez sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,

b.nabywcą jest:

• w przypadku nabycia gazu w systemie gazowym, energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym, energii cieplnej lub chłodniczej przez sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej - podmiot zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4 lub art. 97 ust. 4,
• w pozostałych przypadkach - podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana zgodnie z art. 97 ust. 4,

c.dostawa towarów nie jest dokonywana w ramach sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;

7.nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, z zastrzeżeniem ust. 1c, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. dokonującym ich dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. nabywcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny,
3. dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 122;

8.nabywające usługi w zakresie przenoszenia uprawnień do emisji gazów cieplarnianych, o których mowa w ustawie z dnia 12 czerwca 2015 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych (Dz.U. poz. 1223), jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15.
   
   

W sprawie będącej przedmiotem niniejszej interpretacji Wnioskodawca nie mieści się w żadnej z wymienionych kategorii nabywców zobowiązanych do opodatkowania dokonanego nabycia.

Nabycie, nie jest dla Wnioskodawcy „nieodpłatnym świadczeniem”, o którym mowa w art. 8 ust. 2 ustawy o VAT.

W przedmiotowej sprawie zatem po stronie Wnioskodawcy w związku z nabyciem usług prowadzenia i reprezentowania spraw spółki nie powstanie obowiązek podatkowy w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Z opisu sprawy przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca ani nie dokonuje dostawy towarów ani nie świadczy usługi, gdyż Wnioskodawca jest w tym przypadku wyłącznie nabywcą usług prowadzenia i reprezentowania spraw spółki, natomiast podmiotem, który świadczy usługi jest Komplementariusz (spółka z o.o.), a tym samym podmiotem, który musi rozważyć ewentualne opodatkowanie dokonanej przez siebie czynności, jest Komplementariusz.

W konsekwencji po stronie Wnioskodawcy z tytułu nabycia usług prowadzenia i reprezentowania spraw spółki nie powstanie obowiązek płacenia podatku od towarów i usług.

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Wnioskodawca nie ma obowiązku obciążania się podatkiem należnym, należało uznać za prawidłowe, jednakże na podstawie innego uzasadnienia niż wskazał Wnioskodawca.

Interpretacja dotyczy przedstawionego zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Wskazać ponadto należy, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, Organ jest zobowiązany do dokonania oceny własnego stanowiska Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Wniosek w części zawierającej cytaty interpretacji wydanej dla innego wnioskodawcy, chociażby w podobnej sprawie, nie może być przedmiotem oceny Organu upoważnionego do wydawania interpretacji. Powołana przez Wnioskodawcę interpretacja nr PT8.8101.280.2015TKE nie jest interpretacją ogólną, została wydana w indywidualnej sprawie, w konkretnym stanie faktycznym i nie ma mocy powszechnie obowiązującej.

Końcowo należy wskazać, że w pozostałym zakresie objętym wnioskiem wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.