INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2, § 6 i § 10 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów – uwzględniając wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 października 2011 r., sygn. akt I FSK 1550/10 oraz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 18 stycznia 2012 r., sygn. akt I SA/Po 823/11 - stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., reprezentowanej przez pełnomocnika radcę prawnego, przedstawione we wniosku z dnia 11 grudnia 2007 r. (data wpływu 27 grudnia 2007 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia oraz opodatkowania nieodpłatnego przekazania infrastruktury drogowej, która stanowić będzie gminną drogę publiczną – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 grudnia 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia oraz opodatkowania nieodpłatnego przekazania infrastruktury drogowej, która stanowić będzie gminną drogę publiczną.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest producentem dodatków paszowych dla wszystkich gatunków i grup technologicznych zwierząt gospodarskich i towarzyszących. Produkcja towarów odbywa się w wytwórni. W tym samym miejscu mieści się siedziba Spółki oraz nowoczesne laboratorium (ośrodek badawczo-rozwojowy). W chwili obecnej przez działkę, na której wybudowana została fabryka, przebiega droga publiczna.

Fakt, że część budynków umiejscowiona jest po jednej stronie drogi, pozostałe natomiast znajdują się po drugiej jej stronie powoduje, że koniecznym staje się nieustanne pokonywanie tej drogi przez pracowników i maszyny Spółki. Stwarza to oczywiste komplikacje logistyczne, a przede wszystkim zagraża życiu i zdrowiu pracowników.

Dlatego też, Spółka podjęła decyzję o wybudowaniu na własny koszt odcinka drogi, który omijałby plac, na którym znajdują się budynki fabryki. Nowo wybudowana droga będzie drogą publiczną w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych. Natychmiast po ukończeniu jej budowy zostanie przekazana gminie. Własność drogi publicznej przejdzie na gminę z mocy prawa zgodnie z art. 98 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (w dniu, w którym decyzja zatwierdzająca podział stanie się ostateczna albo orzeczenie o podziale prawomocne). Jednocześnie ta część działki, po której w chwili obecnej przebiega droga publiczna, zostanie sprzedana przez gminę Spółce.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy wykonanie, a następnie nieodpłatne przekazanie gminie infrastruktury drogowej, która stanowić będzie gminną drogę publiczną, nie podlega opodatkowaniu na podstawie art. 7 ust. 2 lub na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy o VAT...
2. Czy Spółka zachowa prawo do odliczenia VAT od towarów i usług nabytych w celu realizacji prac związanych z wykonaniem (przekazaniem) infrastruktury drogowej, która stanowić będzie drogę gminną...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium RP. Jednocześnie, stosownie do art. 7 ust. 2 ww. ustawy, dla potrzeb opodatkowania VAT, odpłatną dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, stanowi również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

• przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
• - wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny, jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części. Zgodnie z art. 7 ust. 3 ustawy o VAT przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek. Natomiast na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy o VAT jak odpłatne świadczenie usług traktuje się nieodpłatne świadczenie usług niebędące dostawą twarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług, jeżeli nie są one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami, w całości lub w części. Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wykonanie (przekazanie) infrastruktury drogowej, która stanowić będzie gminną drogę publiczną, na gruncie ustawy o VAT powinno być uznane za nieodpłatne świadczenie Spółki na rzecz gminy. W przedmiotowym przypadku nie ulega wątpliwości, że brak jest ustalonego wynagrodzenia z tytułu wybudowania i przekazania na rzecz gminy infrastruktury drogowej.
  
  

Świadczenie Spółki w tym zakresie nie jest objęte dyspozycją art. 7 ust. 2 ani art. 8 ust. 2 ustawy o VAT. Zgodnie z tymi przepisami dana transakcja podlega opodatkowaniu VAT, jeżeli:

• brak związku pomiędzy nieodpłatnym wydaniem towarów lub nieodpłatnym świadczeniem usług a prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem,
• podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi czynnościami (usługami), w całości lub w części.
  
  

Biorąc pod uwagę brzmienie przepisów, opodatkowanie powinno następować wyłącznie w przypadku, gdy łącznie spełnione są obie powyższe przesłanki, tj.:

• wydanie towarów/świadczenie usług następuje na cele inne niż związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, a
• podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu dokonanych zakupów.
  
  

W konsekwencji, jeżeli świadczenie usług następuje na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, nieodpłatna dostawa towarów oraz nieodpłatne świadczenie usług nie podlega opodatkowaniu, nawet jeżeli podatnik uprawniony był do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów lub usług.

W przedmiotowym przypadku, związek planowanych czynności z przedsiębiorstwem Spółki będzie niewątpliwy. Spółka będzie nie tylko odnosiła bezpośrednią korzyść ekonomiczną z wybudowania przedmiotowego odcinka drogi jako jej użytkownik. Jego wybudowanie, przy jednoczesnym zamknięciu odcinka przechodzącego przez teren zakładu, stanowi przesłankę umożliwiającą prawidłowe funkcjonowanie wytwórni oraz wykorzystanie jej możliwości.

Obecna droga publiczna przebiega przez działkę, na której umiejscowiona jest fabryka należąca do Spółki. Jak wskazano, stwarza to oczywiste komplikacje logistyczne, a przede wszystkim zagraża życiu i zdrowiu pracowników. W konsekwencji, działaniem racjonalnym, niezbędnym i uzasadnionym ekonomicznie jest zamknięcie tej drogi dla ruchu publicznego (odkupienie jej od gminy). Z tego względu powstanie konieczność zapewnienia innego dostępu do dróg publicznych.

W tym celu Spółka zamierza ponieść nakłady na budowę drogi, która umiejscowiona będzie na działce należącej do Spółki, ale która omijać będzie teren zakładów produkcyjnych. Droga ta, w celu zapewnienia właściwego dostępu do krajowego systemu dróg, będzie uznana za drogę gminną i po ukończeniu inwestycji będzie przekazana gminie, która stanie się jej właścicielem z mocy prawa.

W konsekwencji, związek poniesionych nakładów z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą (przedsiębiorstwem) nie powinien podlegać dyskusji. Tym samym nie można uznać, że spełniona zostanie pierwsza z ww. przesłanek, aby wykonanie (przekazanie) infrastruktury drogowej mogło podlegać opodatkowaniu VAT.

Spółka podkreśla, że zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy o VAT jednoznaczne jest, że dla uznania danej czynności za nieodpłatne świadczenie usług, niezbędne jest łączne spełnienie obu przesłanek określonych w tym przepisie. Taka teza znajduje przede wszystkim uzasadnienie w literalnej interpretacji art. 8 ust. 2. Zgodnie z brzmieniem tego przepisu opodatkowaniu podlega: „nieodpłatne świadczenie usług, jeżeli nie są one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego (...)”.

Zastosowanie spójnika współrzędnego „a" w przedmiotowym artykule jednoznacznie rozstrzyga o tym, że w celu opodatkowania danej transakcji jako nieodpłatnego świadczenia usług konieczne jest zarówno uznanie danej czynności za czynność, która nie jest związana z prowadzonym przedsiębiorstwem, jak i istnienie uprawnienia do odliczenia podatku naliczonego.

Uzasadnienie dla takiej interpretacji wynika także ze stanowiska Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (dalej: ETS) wyrażonego jednoznacznie w wyroku w sprawie Julius Fillibeck Söhne. Zgodnie z konkluzją przedstawioną przez ETS w tym orzeczeniu, art. 6 ust. 2 VI Dyrektywy w sprawie VAT, tj. przepis, na którym oparta jest regulacja art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, może mieć zastosowania tylko w przypadku, jeżeli nieodpłatne świadczenie następuje na cele inne niż cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem (vide: wyrok ETS w sprawie Julius Fillibeck Söhne GmbH Co. KG vs. Finanzamt Neustadt, C-258/95).

Zdaniem Spółki, analogiczna interpretacja mieć będzie zastosowanie także w przypadku nieodpłatnego wydania towarów (art. 7 ust. 2 ustawy o VAT). Potwierdza to orzecznictwo sądów administracyjnych, zgodnie z którym uznaje się, że przekazanie towarów na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem nie podlega VAT (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 21 listopada 2007 r., sygn. akt. III SA/Wa 1268/07). Na taką interpretację wskazuje zdaniem sądu literalna wykładnia przepisu. Takie samo stanowisko zajął Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyroku z 3 kwietnia 2007 r., sygn. akt I SA/Wr 152/07 oraz Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 17 sierpnia 2007 r., sygn. akt III SA/Wa 984/07.

Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem Spółki brak jest podstaw dla uznania, że w przedmiotowym przypadku zastosowanie mieć będzie art. 7 ust. 2 lub art. 8 ust. 2 ustawy o VAT.

Zainteresowany podkreśla, że kwestia opodatkowania wykonania infrastruktury drogowej była przedmiotem interpretacji Ministra Finansów (sygn. akt IP-PP2-443-4/07-2/PS). W przedmiotowej interpretacji potwierdzono, że nie podlega opodatkowaniu wykonanie infrastruktury drogowej na terenie należącym do gminy w celu przyłączenia parku logistycznego budowanego przez podatnika do drogi publicznej. Jednocześnie Minister Finansów stwierdził, że podatnik zachowuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia towarów i usług związanych z przyłączeniem parku logistycznego do drogi publicznej.

Wnioskodawca wskazał, iż zgodnie z ustawą o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (art. 86 ust. 1).

W przypadku wydatków ponoszonych na budowę drogi istnieje bezpośredni związek pomiędzy zakupionymi usługami budowlanymi a sprzedażą opodatkowaną Spółki, tj. produkcją oraz sprzedażą dodatków paszowych. W konsekwencji, Spółce przysługiwać będzie prawo do odliczenia podatku naliczonego od zakupów związanych z tą inwestycją.

Inna interpretacja sprzeczna byłaby z podstawową zasadą VAT, jaką jest neutralność tego podatku. Zgodnie z nią prawo do odliczenia zostało wprowadzone, aby całkowicie uwolnić przedsiębiorcę od kosztów VAT zapłaconego lub podlegającego zapłacie, w toku jego działalności gospodarczej. Wspólny system VAT konsekwentnie zapewnia, że każda działalność gospodarcza niezależnie od jej celu i efektu pod warunkiem, że sama podlega VAT, jest opodatkowana w sposób całkowicie neutralny. W konsekwencji, jeżeli w prawie wspólnotowym nie ma regulacji, która pozwalałaby na ograniczenie prawa podatników do odliczenia, to prawo do odliczenia powinno być w pełni respektowane. Na potwierdzenie tego stanowiska Wnioskodawca powołał następujące orzeczenia ETS: Komisja Europejska vs. Republiką Francuską (C-50/87); Belgia vs. Ghent Coal Terminal NV (C-37/95); D.A. Rompelman i E.A. Rompelman-van Deelen vs. Minister van Financien (C-268/83); Leesportefeuille „Intiem” CV vs. Staatssecretaris van Financien (C-165/86).

W dniu 27 marca 2008 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wydał interpretację indywidualną nr ILPP1/443-33/08-2/KG stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 11 grudnia 2007 r. (data wpływu 27 grudnia 2007 r.) jest nieprawidłowe.

Wezwanie do usunięcia naruszenia prawa wniesiono w dniu 16 kwietnia 2008 r., zaś odpowiedzi na ww. wezwanie udzielono pismem z dnia 15 maja 2008 r., nr ILPP1/443/W-30/08-2/HMW (skutecznie doręczonym w dniu 19 maja 2008 r.). Tut. Organ nie znalazł podstaw do zmiany ww. interpretacji.

W związku z powyższym, Spółka z o.o. reprezentowana przez pełnomocnika doradcę podatkowego wniosła w dniu 12 czerwca 2008 r. skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Postanowieniem z dnia 13 października 2008 r., sygn. akt III SA/Wa 1864/08 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie przekazał sprawę do rozpoznania według właściwości Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Poznaniu. Wyrokiem z dnia 20 stycznia 2009 r., sygn. akt I SA/Po 1403/08 WSA uchylił zaskarżoną interpretację.

Na powyższe Minister Finansów złożył pismem z dnia 20 lutego 2009 r. nr ILRP/007-6/09-1/TW skargę kasacyjną.

Wyrokiem z dnia 9 kwietnia 2010 r., sygn. akt I FSK 665/09 NSA uchylił w całości zaskarżony wyrok i przekazał sprawę WSA w Poznaniu do ponownego rozpoznania. Po rozpatrzeniu sprawy Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wydał wyrok w dniu 29 lipca 2010 r., sygn. akt I SA/Po 408/10, w którym oddalił skargę Spółki.

W związku z powyższym Spółka z o.o. następca prawny reprezentowana przez pełnomocnika radcę prawnego, pismem z dnia 7 października 2010 r., złożyła skargę kasacyjną.

Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 21 października 2011 r. sygn. akt. I FSK 1550/10 uchylił w całości zaskarżony wyrok i przekazał sprawę WSA w Poznaniu do ponownego rozpoznania.

Wyrokiem z dnia 18 stycznia 2012 r., sygn. akt I SA/Po 823/11 WSA uchylił zaskarżoną interpretację.

W świetle obowiązującego stanu prawnego – biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyrokach Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 października 2011 r., sygn. akt I FSK 1550/10 oraz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 18 stycznia 2012 r., sygn. akt I SA/Po 823/11 – stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przez dostawę towarów, stosownie do przepisu art. 7 ust. 1 ustawy, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Czynnością zrównaną z dostawą towarów, w myśl art. 7 ust. 2 cyt. ustawy, jest także przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny

– jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.

Jednocześnie z treści art. 7 ust. 3 ustawy wynika, iż nie uznaje się za dostawę towarów przekazywania drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.

Z literalnego brzemienia art. 7 ust. 2 ustawy wynika wprost, że odnosi się on do takiego przekazania towarów, które nastąpiło wyłącznie na cele inne niż związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem. Oznacza to, że przepis ten pomija takie nieodpłatne przekazania towarów, które zostały dokonane na cele związane z przedsiębiorstwem prowadzonym przez podatnika. Przepis ust. 3 tego artykułu określa tylko rodzaje towarów, których przekazanie wskazane w ust. 2 – czyli na cele inne niż związane z prowadzonym przedsiębiorstwem – zostało wyłączone z zakresu przedmiotowego opodatkowania – jest to przepis szczególny zawierający wyjątki w stosunku do ust. 2.

Należy zatem uznać, że przekazanie przez podatnika bez wynagrodzenia towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele związane z tym przedsiębiorstwem, w świetle art. 7 ust. 2 i ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, nie stanowi dostawy towarów, nawet jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z tym nabyciem.

Zaznacza się, iż przedstawione wyżej stanowisko oparte o wykładnię językową przepisu art. 7 ust. 2 ustawy, zgodne jest z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego w składzie siedmiu sędziów z dnia 23 marca 2009 r., sygn. akt I FPS 6/08 oraz z linią orzecznictwa przyjętą przez Sądy.

Z kolei, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7. Stosownie do przepisu art. 8 ust. 2 ustawy, jako odpłatne świadczenie usług traktuje się także nieodpłatne świadczenie usług niebędące dostawą towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług, jeżeli nie są one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami, w całości lub w części.

Jak wynika z powyższego nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem VAT jeżeli spełnione zostaną łącznie następujące warunki:

• nieodpłatne świadczenie usług nie jest związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa,
• podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami.
  
  

Przy czym niedopełnienie któregokolwiek z ww. warunków jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stosownie do przepisu art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Wykładnia literalna i celowościowa cyt. wyżej przepisu, jednoznacznie wskazują, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, przysługuje wyłącznie w sytuacji kiedy zostaną spełnione następujące warunki:

• odliczenia dokonuje podatnik VAT,
• towary i usługi, z których nabyciem wiąże się podatek są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.
  
  

Dodatkowo zaznaczyć jednak należy, że ustawodawca nie precyzuje w jakim zakresie i w jaki sposób towary i usługi muszą być wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, aby pozwoliło to podatnikowi na odliczenie podatku naliczonego. Związek ten może być bezpośredni lub pośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością gospodarczą można mówić wówczas, gdy nabywane towary lub usługi służą np. dalszej odsprzedaży, bowiem bezpośrednio wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast, ze związkiem pośrednim mamy do czynienia w sytuacji, gdy ponoszone wydatki nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych obrotach, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje uzyskanie obrotu opodatkowanego podatkiem od towarów i usług.

Aby jednak można było wskazać, iż określone zakupy mają pośredni związek z działalnością, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług przyczynia się pośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości.

W myśl zapisu art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, między innymi w sytuacji, gdy wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego.

Należy jednakże zauważyć, iż art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy, jako niezgodny z prawem wspólnotowym, został uchylony z dniem 1 grudnia 2008 r. (na podstawie art. 1 pkt 43 lit. a ustawy z dnia 7 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw – Dz. U. Nr 209, poz. 1320). Uzasadniając projekt powyższej nowelizacji ustawodawca wskazał, że zmiana miała na celu usunięcie sprzeczności wówczas obowiązujących norm prawnych z regulacjami zawartymi w Dyrektywie 2006/112/WE oraz realizację zasady neutralności podatku od towarów i usług poprzez wykreślenie przepisu dotyczącego braku prawa do odliczenia podatku naliczonego w sytuacji, gdy wydatek nie stanowi kosztu uzyskania przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

Z opisu przedstawionego we wniosku wynika, że Spółka jest producentem dodatków paszowych dla wszystkich gatunków i grup technologicznych zwierząt gospodarskich i towarzyszących. Produkcja towarów odbywa się w wytwórni. W tym samym miejscu mieści się siedziba Spółki oraz nowoczesne laboratorium (ośrodek badawczo-rozwojowy). Przez działkę, na której wybudowana została fabryka, przebiega droga publiczna. Fakt, że część budynków umiejscowiona jest po jednej stronie drogi, pozostałe natomiast znajdują się po drugiej jej stronie powoduje, że koniecznym staje się nieustanne pokonywanie tej drogi przez pracowników i maszyny Spółki. Stwarza to oczywiste komplikacje logistyczne, a przede wszystkim zagraża życiu i zdrowiu pracowników. Dlatego też, Spółka podjęła decyzję o wybudowaniu na własny koszt odcinka drogi, który omijałby plac, na którym znajdują się budynki fabryki. Nowo wybudowana droga będzie drogą publiczną w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych. Natychmiast po ukończeniu jej budowy zostanie przekazana gminie. Własność drogi publicznej przejdzie na gminę z mocy prawa zgodnie z art. 98 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (w dniu, w którym decyzja zatwierdzająca podział stanie się ostateczna albo orzeczenie o podziale prawomocne). Jednocześnie ta część działki, po której w chwili obecnej przebiega droga publiczna, zostanie sprzedana przez gminę Spółce.

Jak wynika z powyższego, w opisanym zdarzeniu przyszłym przekazanie przez Wnioskodawcę drogi gminie wykazuje związek z prowadzonym przez Spółkę przedsiębiorstwem. Z treści wniosku o udzielenie interpretacji wynika bowiem, iż przekazanie to jest związane z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Spółkę, wpływa na ulepszenie sposobu prowadzenia przedsiębiorstwa, poprawia bezpieczeństwo pracowników i logistykę. Jak wskazał Wnioskodawca przekazanie wybudowanej przez Spółkę drogi jest niezbędne dla dalszego funkcjonowania i rozwoju prowadzonego przez nią przedsiębiorstwa. Cel związany z przedsiębiorstwem to taki, który służy jego funkcjonowaniu wewnętrznemu, np. poprawie bezpieczeństwa i logistyki, jak również jego rozwojowi, a więc także zwiększeniu konkurencji na rynku, polepszeniu jego wyników na zewnątrz (por. wyrok NSA z dnia 24 lutego 2010 r., I FSK 1737/08).

Mając na uwadze treść przytoczonych wyżej przepisów oraz opis zawarty we wniosku stwierdza się, że nieodpłatne przekazanie gminie wybudowanej przez Wnioskodawcę drogi, która omijałaby plac, na którym znajdują się budynki fabryki, nie stanowi dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2 ustawy, gdyż planowane przez Spółkę czynności mieszczą się w zakresie pojęcia celów związanych z prowadzonym przez nią przedsiębiorstwem, o czym przesądza w szczególności ich cel, w postaci uniknięcia zagrożenia życia i zdrowia pracowników oraz problemów logistycznych, a także płynące z realizacji tego celu korzyści ekonomiczne.

W konsekwencji powyższego wykonanie przez Spółkę, a następnie nieodpłatne przekazanie gminie infrastruktury drogowej, która stanowić będzie gminną drogę publiczną, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W kwestii natomiast prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z budową drogi, należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie zostaną spełnione, wynikające z art. 86 ustawy, podstawowe warunki uprawniające do odliczenia podatku od towarów i usług zawartego w fakturach dokumentujących nabycie towarów i usług związanych z budową drogi. Jak wynika bowiem z opisu sprawy, Spółka jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, a towary i usługi, które nabędzie w związku z budową drogi będą ostatecznie pośrednio związane z wykonywaniem przez Spółkę czynności opodatkowanych polegających na sprzedaży dodatków paszowych.

W związku z powyższym, Spółce przysługiwać będzie prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków ponoszonych na nabycie towarów i usług związanych z wybudowaniem przedmiotowej drogi.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania pierwszej interpretacji, tj. 27 marca 2008 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.