Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-2/4510-936/15/BG
z 1 marca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z 18 grudnia 2015 r. (data wpływu do tut. Biura 29 grudnia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy oddział zlokalizowany w Stanach Zjednoczonych Ameryki stanowi dla Wnioskodawcy zagraniczną spółkę kontrolowaną, odrębną od Spółki dominującej UE (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 grudnia 2015 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy oddział zlokalizowany w Stanach Zjednoczonych Ameryki stanowi dla Wnioskodawcy zagraniczną spółkę kontrolowaną, odrębną od Spółki dominującej UE.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką kapitałową z siedzibą w Polsce i polskim rezydentem podatkowym (tj. podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu zgodnie z odpowiednimi przepisami ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej „updop”) w brzmieniu wprowadzonym ustawą z dnia 9 października 2015 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw).

Wnioskodawca należy do międzynarodowej grupy spółek, prowadzącej działalność w branży motoryzacyjnej, w skład której wchodzą zarówno spółki z siedzibą w Polsce jak i za granicą. W chwili obecnej Wnioskodawca posiada w szczególności (w sposób pośredni i/lub bezpośredni) ponad 25% udziałów (w kapitale zakładowym i/lub praw głosu) w spółce kapitałowej (odpowiadającej polskiej spółce z ograniczoną odpowiedzialnością) z siedzibą w Luksemburgu („Spółka dominująca UE”). Dodatkowo, Wnioskodawca posiada również (pośrednio, poprzez Spółkę dominującą UE) ponad 25% udziałów (w kapitale zakładowym i/lub praw głosu) w innej spółce kapitałowej z siedzibą w Luksemburgu oraz spółce kapitałowej z siedzibą w Stanach Zjednoczonych Ameryki.

Spółka dominująca UE prowadzi działalności finansową (w szczególności polegającą na udzielaniu pożyczek spółkom z Grupy) i holdingową. Działalność finansowa Spółki dominującej UE prowadzona jest poprzez oddział zlokalizowany w Stanach Zjednoczonych Ameryki („Oddział US”). Oddział US jest jednostką organizacyjną, która nie posiada osobowości prawnej ani zdolności prawnej odrębnej od Spółki dominującej UE (z prawnego punktu widzenia Oddział US i Spółka dominująca UE stanowią jedną osobę prawną).

Co najmniej 50% przychodów Spółki dominującej UE pochodzić będzie z odsetek i pożytków od pożyczek lub dywidend. Wnioskodawca zaznacza, że przychody Spółki dominującej UE z tytułu działalności finansowej prowadzonej poprzez Oddział US podlegają zwolnieniu w Luksemburgu na podstawie art. 25 pkt 2 lit. a) Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania pomiędzy Stanami Zjednoczonymi Ameryki a Wielkim Księstwem Luksemburga z 3 kwietnia 1996 r. Jednocześnie, zgodnie z wewnętrznym prawem luksemburskim, przychody Spółki dominującej UE z tytuły dywidend (tj. działalność holdingowa) podlegają, co do zasady, w Luksemburgu opodatkowaniu według stawki podatku dochodowego niższej, o co najmniej 25% od stawki, o której mowa w art. 19 ust. 1 updop, lub zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym w Luksemburgu. Dodatkowo, przychód ten nie korzysta ze zwolnienia od opodatkowania w Luksemburgu na podstawie przepisów dyrektywy Rady 2011/96/UE z dnia 30 listopada 2011 r. w sprawie wspólnego systemu opodatkowania mającego zastosowanie w przypadku spółek dominujących i spółek zależnych różnych państw członkowskich (Dz. Urz. UE L 345 z 29.12.2011, str. 8, ze zm.).

Równocześnie, Wnioskodawca szacuje, że roczny przychód Spółki dominującej UE osiągnięty dzięki działalności finansowej prowadzonej poprzez Oddział US lub działalności holdingowej, będzie najprawdopodobniej wyższy niż 250 000 EUR.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy na podstawie art. 24a ust. 3 updop, w związku z art. 24a ust. 19 updop, Oddział US stanowi dla Wnioskodawcy zagraniczną spółkę kontrolowaną, odrębną od Spółki dominującej UE? (pytanie oznaczone we wniosku nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 24a ust. 3 updop, w związku z art. 24a ust. 19 updop, Oddział US nie stanowi dla Wnioskodawcy zagranicznej spółki kontrolowanej, odrębnej od Spółki dominującej UE.

Formalne przesłanki uznania spółek zależnych za zagraniczne spółki kontrolowane.

Zgodnie z art. 24a ust. 3 pkt 3 updop, zagraniczną spółką kontrolowaną („CFC”) jest zagraniczna spółka spełniająca łącznie następujące warunki:

1. w spółce tej podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1 updop, posiada bezpośrednio lub pośrednio, co najmniej 25% udziałów w kapitale lub 25% praw głosu w organach kontrolnych lub stanowiących lub 25% udziałów związanych z prawem do uczestnictwa w zyskach,
2. co najmniej 50% przychodów tej spółki osiągniętych w roku podatkowym, o którym mowa w ust. 6 tego artykułu, pochodzi z dywidend i innych przychodów z udziału w zyskach osób prawnych, przychodów ze zbycia udziałów (akcji), wierzytelności, odsetek i pożytków od wszelkiego rodzaju pożyczek, poręczeń i gwarancji, a także przychodów z praw autorskich, praw własności przemysłowej, w tym z tytułu zbycia tych praw, a także zbycia i realizacji praw z instrumentów finansowych,
3. co najmniej jeden rodzaj przychodów, o których mowa w lit. b powyżej, uzyskiwanych przez tę spółkę, podlega w państwie jej siedziby lub zarządu opodatkowaniu według stawki podatku dochodowego obowiązującej w tym państwie niższej o co najmniej 25% od stawki, o której mowa w art. 19 ust. 1 updop, lub zwolnieniu lub wyłączeniu z opodatkowania podatkiem dochodowym w tym państwie, chyba że przychody te podlegają zwolnieniu od opodatkowania w państwie siedziby lub zarządu spółki je otrzymującej na podstawie przepisów dyrektywy Rady 2011/96/UE z dnia 30 listopada 2011 r. w sprawie wspólnego systemu opodatkowania mającego zastosowanie w przypadku spółek dominujących i spółek zależnych różnych państw członkowskich (Dz. Urz. UE L 345 z 29.12.2011, str. 8, ze zm.).
   
   

Na podstawie art. 24a ust. 1 updop, podatek od dochodów CFC uzyskanych przez podatnika o którym mowa w art. 3 ust. 1 updop (tj. podatnika posiadającego siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej) wynosi 19% podstawy opodatkowania, chyba że:

• całkowity przychód CFC nie przekroczy 250 000 EUR; lub
• prowadzi ona „rzeczywistą działalność gospodarczą” w rozumieniu przepisów dot. CFC (warunek tylko dla spółek z siedzibą w państwie członkowskich UE lub EOG) albo
• prowadzi ona „rzeczywistą działalność gospodarczą” na terytorium państwa innego niż państwo członkowskie UE lub EOG, a ponadto spełnia kryterium progu rentowności, czyli osiąga dochód nieprzekraczający 10% przychodów osiągniętych z tytułu prowadzonej rzeczywistej działalności gospodarczej w tym państwie (warunek jest spełniony, jeżeli Rzeczpospolita Polska lub Unia Europejska zawarła umowę międzynarodową stanowiącą podstawę do uzyskania od organów podatkowych tego państwa informacji podatkowych).
  
  

Cel regulacji dot. CFC.

Regulacje dot. CFC zostały wprowadzone do polskiego porządku prawnego ustawą z dnia 29 sierpnia 2014 r. (Dz.U. z dnia 3 października 2014 r., poz. 1328) i obowiązują od 1 stycznia 2015 r. Z uzasadnienia projektu do ww. ustawy wprost wynika, że jej celem ma być „zwalczanie nieuczciwej konkurencji ze strony części państw, przede wszystkim tzw. rajów podatkowych oraz przeciwdziałanie odraczaniu lub unikaniu opodatkowania przy wykorzystaniu mechanizmu przesuwania dochodów do spółek zależnych zlokalizowanych w krajach o preferencyjnych systemach podatkowych”. Dodatkowo, zgodnie z projektem ustawy wprowadzającej regulacje typu CFC, mają się one koncentrować na „na aktywach finansowych, niematerialnych, które ze względu na ich nierzeczywisty charakter nie są związane z określonym terytorium i mogą być wykorzystywane przez podatników do działań optymalizacyjnych” oraz są w tym celu przenoszone do jurysdykcji o niższym poziomie opodatkowania. Uzasadnienie do ustawy posługuje się przy tym pewnym domniemaniem, zgodnie z którym jeżeli przeniesienie takiego aktywa nie ma wystarczającego uzasadnienia ekonomicznego, to związane z nim przesunięcie źródeł dochodów ma na celu zyskanie korzyści podatkowej.

Dodatkowo, zgodnie z treścią wspomnianego wyżej uzasadnienia do projektu ustawy wprowadzającej instytucję CFC: „przy konstruowaniu omawianej instytucji prawa podatkowego konieczne jest przy tym uwzględnienie przepisów prawa pierwotnego Unii Europejskiej, w szczególności regulacji dotyczących swobód Traktatowych, jak również orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej oraz postanowień umów o unikaniu podwójnego opodatkowania”.

Odpowiednie stosowanie regulacji dot. CFC do działalności prowadzonej poprzez zakłady zagraniczne.

Wnioskodawca zauważa, że zgodnie z dyspozycją art. 24a ust. 19 updop przepisy dot. CFC (tj. art. 24a ust. 1-18 oraz art. 27 ust. 2a) stosuje się odpowiednio do podatnika prowadzącego działalność gospodarczą przez położony poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład, chyba że dochody tego zakładu zostały uwzględnione przez podatnika w podstawie opodatkowania ustalonej zgodnie z art. 18 updop.

W tym miejscu podkreślić należy, że pomimo faktu, że art. 24a ust. 19 updop, posługuje się ogólnym pojęciem „podatnika”, ma on charakter przepisu odsyłającego (konkretnie do ust. 1-18 art. 24a oraz art. 27 ust. 2a). Z powyższego wnioskować należy, że norma prawna nakazująca odpowiednie stosowanie przepisów dot. CFC do podatników prowadzących działalność gospodarczą przez położony poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład, jest ograniczona podmiotowo wyłącznie do podatników o których, zgodnie z treścią art. 24a ust. 1, mowa w art. 3 ust. 1 updop (tj. podatników posiadających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej).

Powyższe znajduje potwierdzenie w wyjaśnieniach opublikowanych na stronie Ministerstwa Finansów w dniu 30 grudnia 2014 r. [dokument zatytułowany: „Zasady opodatkowania dochodów uzyskiwanych poprzez kontrolowaną spółkę zagraniczną (CFC)” jest dostępny pod adresem: http://www.finanse.mf.gov.pl - data dostępu 9 października 2015 r.]. Wnioskodawca zwraca uwagę na następujący fragment zawarty na str. 3 ww. dokumentu: „Przepisy o CFC stosuje się odpowiednio do zagranicznego zakładu (oddział, przedstawicielstwo, filia, biuro itp.) polskiego podatnika, za wyjątkiem sytuacji, gdy dochody zagranicznego zakładu są uwzględniane przez polskiego podatnika w jego podstawie opodatkowania ustalanej na zasadach ogólnych (zgodnie z art. 18 ustawy o CIT, art. 26 albo art. 30c ustawy o PIT). Przepisy o CFC nie znajdą zatem zastosowania do zagranicznego zakładu położonego w państwie, z którym Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub w państwie, z którym zawarta przez Polskę umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania przewiduje eliminację podwójnego opodatkowania metodą proporcjonalnego zaliczenia. Podstawa prawna: art. 24a ust. 2 i ust. 19 ustawy o CIT oraz art. 30f ust. 21 ustawy o PIT”.

W świetle powyższego, w opinii Wnioskodawcy, udzielenie odpowiedzi na postawione we Wniosku pytanie, wymaga rozstrzygnięcia, czy na gruncie obowiązujących przepisów (w szczególności regulacji dot. CFC) Oddział US może stanowić zagraniczny zakład Wnioskodawcy.

Definicja legalna pojęcia zagraniczny zakład.

Wnioskodawca zauważa, że regulacje dot. CFC zawierają w art. 24a ust. 2 updop autonomiczny słownik pojęć, który jednak nie definiuje w żaden sposób pojęcia „zagraniczny zakład”. Stąd, w celu prawidłowego odtworzenia norm prawnych zawartych w art. 24a updop, konieczne jest odwołanie się do definicji legalnej zawartej w art. 4a ust. 11 updop o następującej treści:

Ilekroć w ustawie mowa jest o zagranicznym zakładzie - oznacza to:

1. stałą placówkę, poprzez którą podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa wykonuje całkowicie lub częściowo działalność na terytorium innego państwa, a w szczególności oddział, przedstawicielstwo, biuro, fabrykę, warsztat albo miejsce wydobywania bogactw naturalnych,
2. plac budowy, budowę, montaż lub instalację, prowadzone na terytorium jednego państwa przez podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium innego państwa,
3. osobę, która w imieniu i na rzecz podmiotu mającego siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa działa na terytorium innego państwa, jeżeli osoba ta ma pełnomocnictwo do zawierania w jego imieniu umów i pełnomocnictwo to faktycznie wykonuje

-chyba że umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, stanowi inaczej.

W przedstawionym stanie faktycznym (winno być: „zdarzeniu przyszłym”), działalność finansową w formie oddziału prowadzi na terytorium Stanów Zjednoczonych Ameryki Spółka dominująca UE, będąca odrębną od Wnioskodawcy osobą prawną, zorganizowaną pod prawem obcym w formie spółki kapitałowej oraz nieposiadającą siedziby ani zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W związku z powyższym, w opinii Wnioskodawcy, na gruncie updop, brak jest podstawy prawnej do uznania, że Oddział US, będący oddziałem Spółki dominującej UE, może jednocześnie stanowić zakład zagraniczny Wnioskodawcy.

Powyższa konkluzja znajduje również potwierdzenie w treści właściwej w przedmiotowej sytuacji umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, a do której ww. przepis się odwołuje (tj. Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu z dnia 8 października 1974 r. (Dz.U. z 1976 r., Nr 31, poz. 178 dalej: „Umowa”). W opinii Wnioskodawcy, nie ulega wątpliwości, że zakres podmiotowy Umowy jest ograniczony wyłącznie do rezydentów podatkowych Stanów Zjednoczonych Ameryki oraz Rzeczpospolitej Polski (co wynika z art. 1 Umowy). Jednocześnie, zgodnie z art. 4 pkt 1 Umowy (winno być: art. 6 pkt 1 Umowy), dla celów niniejszej Umowy określenie „zakład” oznacza stale miejsce, w którym całkowicie lub częściowo wykonuje się działalność gospodarczą przedsiębiorstwa. Zauważyć należy, że pojęcie „przedsiębiorstwa” nie zostało zdefiniowane w Umowie, z uwagi na fakt, że strony Umowy nie uznały tego za konieczne. Praktyka taka jest szeroko stosowana w krajach OECD i znajduje pełną aprobatę w Komentarzu do Modelowej Konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku. Oczywistym, bowiem jest, że odpowiednio ukształtowany zakres podmiotowy Umowy, w sposób wystarczająco klarowny doprecyzowuje zakres podmiotowy pojęcia „przedsiębiorstwo”, ograniczając je do rezydentów podatkowych Stanów Zjednoczonych Ameryki oraz Rzeczpospolitej Polskiej.

W konsekwencji, mając na względzie obowiązujące przepisy prawa oraz fakt, że Wnioskodawca nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej w Stanach Zjednoczonych poprzez placówkę stanowiącą Oddział US, należy skonkludować, że nie dają one podstawy do uznania, że Oddział US, będący oddziałem Spółki dominującej UE stanowić może równocześnie zagraniczny zakład Wnioskodawcy w rozumieniu art. 24a ust. 2 i ust. 19 updop.

Powyższa konkluzja znajduje również potwierdzenie w praktyce organów podatkowych. Wnioskodawca zwraca uwagę na interpretację wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie 29 lipca 2015 r. (Znak: ILPB4/4510-1-165/15-2/ŁM), w której organ podatkowy stwierdził w uzasadnieniu oceny prawnej przedstawionej we wniosku, co następuje: „omawiane przepisy dotyczące CFC odnoszą się tylko i wyłącznie do spółek zagranicznych, dlatego tylko w przypadku Spółek zależnych należy zbadać, czy spełniają one przesłanki uznania ich za zagraniczne spółki kontrolowane, wynikające z tych przepisów. Nie odnoszą się natomiast do zagranicznych zakładów takich spółek. Jedynym wyjątkiem jest tu zakład polskiej spółki przy spełnieniu określonych warunków”. Wnioskodawca zauważa, że omawiana interpretacja została wydana w analogicznym stanie faktycznym (tj. w sytuacji prowadzenia przez spółkę zależną polskiego rezydenta podatkowego działalności gospodarczej poprzez zagraniczny zakład położony w innym kraju.

Kwestia przepływów między oddziałem a centralą.

Przyjęcie braku odrębności prawnej oddziału od jego centrali powoduje doniosłe skutki na gruncie prawa podatkowego. Jeśli bowiem działalność centrali poza granicami państwa siedziby w formie oddziału, nie powoduje uznania, że oddział ten stanowi odrębny podmiot dla celów podatku dochodowego, to wszelkie przepływy miedzy centralą a jej oddziałem, mają charakter przepływów wewnętrznych (tj. w ramach jednej osoby prawnej i jednego podatnika). Oznacza to, że z prawnego punktu widzenia nie sposób w przepływach pieniężnych dokonywanych miedzy Oddziałem US a Spółką dominującą UE wyróżnić stron stosunku zobowiązaniowego (ten sam podmiot prawa nie może być wobec siebie zarówno dłużnikiem, jak i wierzycielem).

W konsekwencji, wszelkie przesunięcia środków powstałych wskutek prowadzenia przez Spółkę dominującą UE działalności finansowej poprzez Oddział US, mają charakter operacji wewnętrznych i nie stanowią odrębnego zdarzenia podatkowego (w szczególności, z perspektywy przepisów CFC nie stanowią dochodu pasywnego, o którym mowa w art. 24a. ust. 3 lit. b updop).

Powyższa konkluzja znajduje aprobatę w stanowisku organów podatkowych. Przykładowo, w przywołanej interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 18 stycznia 2012 r. (Znak: IBPBI/2/423-1281/11/AP), w której organ podatkowy potwierdził, że: „W wyniku wzajemnych rozliczeń dokonywanych pomiędzy Spółką a zakładem nie może zatem dojść ani do powstania przychodu, ani do zwiększenia kosztów ich uzyskania. Wzajemne rozliczenia są bowiem przepływami wewnętrznymi dokonywanymi w ramach jednego podmiotu. Rozliczenia te są zatem neutralne podatkowo nie generują bowiem zysku (zysk jest pojęciem ekonomicznym, któremu na bazie przepisów prawa podatkowego odpowiada pojęcie dochodu), a ustalają jedynie, co wymaga ponownego podkreślenia, sposób jego podziału pomiędzy Spółką a jej zakładem”.

W świetle powyżej przedstawionych argumentów, należy zauważyć, że obowiązujące przepisy prawa nie pozwalają na uznanie Oddziału US za zagraniczną spółkę kontrolowaną Wnioskodawcy, odrębną od Spółki dominującej UE. Przeciwna konkluzja musiałaby prowadzić do wniosku, że:

(i)oddział US stanowi zagraniczny zakład Wnioskodawcy,

(ii)oddział US jest odrębnym podmiotem praw i obowiązków od swojej centrali (tj. Spółki dominującej UE) oraz, że

(iii)przepływy między nieposiadającym osobowości prawnej ani statusu odrębnego podatnika Oddziałem US a jego centralą stanowią odrębne zdarzenie podatkowe.

Każdy z powyższych wniosków godzi w literalne brzmienie obowiązujących przepisów prawa, jak również narusza cel ich wprowadzenia (w tym cel wprowadzenia regulacji dot. CFC).

W związku z powyższym, w opinii Wnioskodawcy, dla potrzeb art. 24a updop, zagraniczną spółkę kontrolowaną Wnioskodawcy stanowić może (pod warunkiem spełnienia określonych w tym przepisie przesłanek) wyłącznie Spółka dominująca UE (tj. centrala), nie zaś Oddział US (tj. zagraniczny oddział centrali).

Powyższa konkluzja jest spójna z prezentowanym obecnie stanowiskiem organów podatkowych. Przykładowo z interpretacją Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 10 marca 2015 r. (Znak: ILPB4/423-568/14-4/ŁM), w której organ podatkowy stwierdził, że Spółki zależne będą stanowić zagraniczne spółki kontrolowane w rozumieniu art. 24a ust. 3 ustawy o CIT w brzmieniu nadanym ustawą zmieniającą, a w konsekwencji na Wnioskodawcy będzie ciążył obowiązek wynikający z art. 24a ust. 1 ww. ustawy oraz obowiązek prowadzenia ewidencji odrębnej od ewidencji rachunkowej Spółki wynikający z art. 24a ust. 13 ww. ustawy. To wskazanie nie dotyczy natomiast zagranicznych zakładów Spółek zależnych”.

W związku z powyższym, mając na względzie literalne brzmienie przepisu art. 24a ust. 19 updop, przepisy o zagranicznych spółkach kontrolowanych nie znajdują zastosowania do zagranicznych zakładów Spółek zależnych (w tym do Oddziału US). W rezultacie, na podstawie art. 24a ust. 3 updop, w związku z art. 24a ust. 19 updop, Oddział US nie stanowi dla Wnioskodawcy zagranicznej spółki kontrolowanej, odrębnej od Spółki dominującej UE. Wnioskodawca wskazuje, że stanowisko takie zostało potwierdzone m.in. w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 10 marca 2015 r. (Znak: ILPB4/423-568/14-3/ŁM).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że w zakresie pytania nr 2 wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.