Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB4/4510-1-597/15-2/ŁM
z 16 lutego 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko spółki z ograniczoną odpowiedzialnością reprezentowanej przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 14 grudnia 2015 r. (data wpływu 16 grudnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• przychodów z tytułu powstania różnic kursowych od przewalutowania niespłaconej pożyczki – jest prawidłowe,
• kosztów uzyskania przychodów z tytułu powstania różnic kursowych od przewalutowania niespłaconej pożyczki – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 16 grudnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• przychodów z tytułu powstania różnic kursowych od przewalutowania niespłaconej pożyczki,
• kosztów uzyskania przychodów z tytułu powstania różnic kursowych od przewalutowania niespłaconej pożyczki.
  
  

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej również jako: Spółka), prowadzącą działalność w zakresie produkcji wyrobów elektronicznych dla branży motoryzacyjnej i przemysłowej oraz wyrobów i urządzeń medycznych, głównie na rynki zagraniczne. W związku z prowadzoną działalnością po stronie Spółki występuje okresowe zapotrzebowanie na pozyskiwanie finansowania ze źródeł zewnętrznych. W konsekwencji Wnioskodawca rozważa stanie się w przyszłości stroną umów pożyczek (dalej: Umowy Pożyczek), na mocy których otrzyma pożyczki w walutach obcych (dalej: Pożyczki).

Mając jednocześnie na uwadze obowiązującą dotychczas w ramach grupy, w której funkcjonuje Spółka, możliwość przewalutowania pożyczki w okresie jej obowiązywania, Wnioskodawca również w przyszłości dopuszcza możliwość dokonania operacji przewalutowania całości lub części każdorazowej Pożyczki udzielonej w walucie obcej na PLN na podstawie stosownych aneksów do Umów Pożyczek. Każdorazowe przewalutowanie Pożyczki zostałoby wówczas dokonane z waluty obcej na PLN według kursu negocjowanego, ustalonego na dzień dokonania przewalutowania.

Mając jednocześnie na uwadze dotychczasową praktykę Spółka zakłada, iż w momencie dokonania przewalutowania nie dojdzie do spłaty Pożyczek przez Spółkę. Spłata kapitału i odsetek zostanie zrealizowana po dokonaniu przewalutowania, w PLN, w terminach uzgodnionych między stronami.

W związku z powyższym Spółka pragnie podkreślić, że w okresie pomiędzy zaciągnięciem przez Spółkę Pożyczek w walutach obcych a dniem planowanego przewalutowania wartość złotówkowa każdorazowej Pożyczki, w wyniku ruchów kursów walut na rynku, prawdopodobnie ulegnie zmianie. W konsekwencji w wyniku dokonania przedmiotowego przewalutowania (przeliczenia należności Pożyczkodawcy z tytułu udzielonych Pożyczek z walut obcych na PLN), w związku z faktem, że wartość złotówkowa Pożyczek pozostająca do spłaty w dniu dokonania przewalutowania będzie różna od wartości historycznej w PLN tych Pożyczek w chwili ich zaciągnięcia, po stronie Spółki powstaną bilansowe różnice kursowe. Należy bowiem zauważyć, że w wyniku dokonania powyższego przewalutowania po stronie Spółki de facto dojdzie do wyksięgowania zobowiązania wobec Pożyczkodawcy z tytułu zaciągniętych Pożyczek w walutach obcych wyliczonego według kursu historycznego (z dnia uruchomienia każdorazowej Pożyczki) oraz zaksięgowania zobowiązania w PLN w wartości wynikającej z aneksów do Umów Pożyczek. Dodatkowo Spółka na podstawie odpowiednich przepisów z zakresu rachunkowości będzie zobowiązana do zaksięgowania złotówkowej różnicy pomiędzy powyższymi wartościami jako przychód/koszt z tytułu bilansowych różnic kursowych.

Jednocześnie Spółka pragnie wskazać, że ustala różnice kursowe zgodnie z dyspozycją art. 9b ust. l pkt l ustawy o PDOP, tj. na podstawie art. 15a ustawy o PDOP.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Mając na uwadze przedstawione powyżej zdarzenie przyszłe, po stronie Spółki pojawia się wątpliwość odnośnie podatkowego traktowania różnicy, jaka może powstać pomiędzy złotówkową wartością każdorazowej niespłaconej w całości lub w części Pożyczki ustalona na dzień jej otrzymania (tj. wartości Pożyczki wyrażonej w walutach obcych obliczonej przy zastosowaniu kursu historycznego) a złotówkową wartością każdorazowej niespłaconej w całości lub części Pożyczki ustaloną na dzień dokonania jej przewalutowania (tj. wartości w walutach obcych obliczonej przy zastosowaniu kursu przewalutowania). W szczególności rodzi się pytanie, czy wspomniana różnica będzie efektywna podatkowo, tj.:

1. gdy złotówkowa wartość każdorazowej niespłaconej w całości lub części Pożyczki podlegającej przewalutowaniu w dniu jej otrzymania będzie wyższa niż złotówkowa wartość każdorazowej niespłaconej w całości lub części Pożyczki w dniu jej przewalutowania, Spółka powinna rozpoznać kiedykolwiek wspomnianą różnicę jako przychód podatkowy,
2. gdy złotówkowa wartość każdorazowej niespłaconej w całości lub części Pożyczki podlegającej przewalutowaniu w dniu jej otrzymania będzie niższa niż złotówkowa wartość każdorazowej niespłaconej w całości lub części Pożyczki w dniu jej przewalutowania, Spółka powinna rozpoznać kiedykolwiek wspomnianą różnicę jako koszt podatkowy?
   
   

Ponadto w obu powyższych przypadkach uznania powyżej wspomnianej różnicy jako efektywnej podatkowo (tj. jako przychód lub koszt podatkowy) pojawia się dodatkowo pytanie, kiedy wspomniana różnica powinna zostać rozpoznana jako przychód/koszt podatkowy?

Dodatkowo po stronie Spółki powstaje pytanie, czy planowana operacja przewalutowania będzie skutkować powstaniem dla Spółki, np. w momencie spłaty uprzednio przewalutowanych Pożyczek innego rodzaju kosztów/przychodów w związku ze zmianami kursu waluty, w której pierwotnie była wyrażona każdorazowa Pożyczka?

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 i 2.

Zgodnie z art. 12 ust. l pkt l ustawy o PDOP przychodami są w szczególności: otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Zgodnie z art. 15a ust. l ustawy o PDOP różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3 tegoż artykułu.

Natomiast zgodnie z przepisami ustawy o PDOP, tj. w szczególności art. 15a ust. 2 i 3 dodatnie/ujemne różnice kursowe powstają w następujących przypadkach, jeżeli wartość:

1. przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote wg kursu średniego ogłaszanego przez NBP jest niższa/wyższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej wg faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia,
2. poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote wg kursu średniego ogłaszanego przez NBP jest wyższa/niższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej wg faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia,
3. otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest niższa/wyższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, wg faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5,
4. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego udzielenia jest niższa/wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego zwrotu, przeliczonej wg faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni,
5. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest wyższa/niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej wg faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.
   
   

Spółka pragnie wskazać, że cytowany powyżej art. 15a ust. 2 i 3 ustawy o PDOP zawiera zamknięty katalog sytuacji, w przypadku których mogą powstać różnice kursowe i w myśl obowiązujących reguł interpretacyjnych stosowanych w odniesieniu do prawa podatkowego niedopuszczalne jest stosowanie interpretacji rozszerzającej. Mając na uwadze brzmienie powyższych przepisów można wywnioskować, że do powstania różnic kursowych w związku z dokonaniem spłaty Pożyczki dochodzi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. pożyczka została udzielona w walucie obcej,
2. pożyczka jest spłacana w walucie obcej,
3. między dniem zaciągnięcia pożyczki a dniem jej spłaty wystąpiła różnica kursowa w kursie waluty pomiędzy dniem otrzymania pożyczki a dniem jej spłaty.
   
   

Mając na uwadze powyższe Spółka pragnie wskazać, że w przypadku dokonania przewalutowania każdorazowej Pożyczki dojdzie do zmiany waluty z walut obcych na PLN, przy czym spłata każdorazowej Pożyczki w części lub całości nastąpi po przewalutowaniu w PLN w terminach uzgodnionych między stronami Umów Pożyczek. W związku z powyższym, zdaniem Spółki, nie zostanie spełniony wspomniany powyżej warunek 2.

Niemniej jednak w celu wyeliminowania wszelkich wątpliwości w przedmiotowym przypadku, zdaniem Spółki, należy rozstrzygnąć, mając na uwadze, że spłata nastąpi w PLN, czy dokonanie przewalutowania będzie można traktować jako spłatę, gdyż tylko w takim przypadku różnice kursowe powinny być efektywne podatkowo.

Zdaniem Spółki różnica złotówkowej wartości pożyczki powstała pomiędzy dniem zaciągnięcia każdorazowej Pożyczki a dniem jej przewalutowania nie będzie różnicą kursową w rozumieniu przepisów ustawy o PDOP. Nie będzie więc mogła zostać zaliczona ani do kosztów uzyskania przychodu, ani do przychodów podatkowych. Różnica ta pozostanie nadal częścią kwoty każdorazowej Pożyczki, a ta nie podlega zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu na podstawie ustawy o PDOP. Potwierdza to wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 15 marca 2013 r. (sygn. akt I SA/Wr 93/13), w którym WSA stwierdził, iż „Skoro bowiem zasadniczym warunkiem powstania podatkowych różnic kursowych określonych w art. 15a ust. l i ust. 3 u.p.d.o.p. jest otrzymanie pożyczki w walucie obcej a następnie jej spłata również w walucie obcej, zaś w spornej sprawie pożyczka nie została spłacona w walucie obcej ale w złotych polskich, to nie została spełniona ustawowa przesłanka (spłata pożyczki w walucie obcej) warunkująca powstanie podatkowych różnic kursowych. W konsekwencji – nie można zatem uwzględnić w kosztach uzyskania przychodów różnic kursowych, które w ogóle nie powstały. W tej sytuacji nie ma już znaczenia spełnienie ostatniej z przesłanek w postaci różnicy pomiędzy wartością pożyczki w walucie obcej w dacie jej otrzymania i dacie spłaty”.

Dodatkowo Spółka pragnie zwrócić uwagę na przepis art. 15a ust. 7 ustawy PDOP, zgodnie z którym, za koszt poniesiony, o którym mowa w ust. 2 i 3 tegoż artykułu, uważa się koszt wynikający z otrzymanej faktury (rachunku) albo innego dowodu, a za dzień zapłaty, o którym mowa w ust. 2 i 3 – dzień uregulowania zobowiązań w jakiejkolwiek formie, w tym w wyniku potrącenia wierzytelności (dodatkowo ust. 2 i 3 przewiduje, że różnice kursowe mogą zrealizować się w wyniku spłaty pożyczki, mimo iż sama spłata nie stanowi kosztu/przychodu podatkowego).

W przypadku przewalutowania Pożyczki nie dojdzie do spłaty zobowiązania, lecz jedynie do zmiany waluty, w którym jest ono wyrażone. Należy zaznaczyć, że zmiana ta nie wywoła żadnych konsekwencji w zakresie stosunku zobowiązaniowego łączącego Pożyczkodawcę ze Spółką. Nie ulegnie bowiem zmianie tożsamość ani też treść każdorazowej Umowy Pożyczki (poza postanowieniami dotyczącymi waluty, w której jest każdorazowa Pożyczka). Spółka nadal pozostanie dłużnikiem (pożyczkobiorcą), a pożyczkodawca wierzycielem, każdorazowa Pożyczka pozostanie nadal niespłacona, a stosunek prawny wynikający z każdorazowej Umowy Pożyczki, w świetle powyższych rozważań, nie ulegnie w ogóle zmianie. Jedyną konsekwencją przedmiotowej transakcji będzie zatem zmiana waluty (z waluty obcej na PLN), której nie można, zdaniem Spółki, utożsamiać z faktyczną spłata zobowiązania wobec Pożyczkodawcy.

Ponadto można w tym miejscu posłużyć się piśmiennictwem władz skarbowych, które jednoznacznie przedstawia pogląd, że w przypadku przewalutowania nie dochodzi nigdy do realizacji różnic kursowych dla celów podatkowych. Przykładowo w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej (dalej: DIS) w Katowicach z 28 kwietnia 2015 r. (sygn. IBPBI/2/4510-75/15/JD), w której DIS uznał za prawidłowe stanowisko Spółki, zgodnie z którym „(...) przewalutowanie zobowiązań z tytułu pożyczki i naliczonych odsetek od nich z waluty EUR na PLN w ocenie Wnioskodawcy nie spowoduje uregulowania zobowiązania, a zatem nie doprowadzi do powstania podatkowych różnic kursowych”.

Spółka pragnie podkreślić, że tożsame stanowisko w odniesieniu do konsekwencji podatkowych związanych z dokonaniem przewalutowania kredytu/pożyczki, w analogicznej sytuacji do przedstawionej przez Spółkę w zdarzeniu przyszłym powyżej, zajął DIS w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 31 lipca 2014 r. (sygn. IPPB5/423-408/14-2/IŚ) potwierdzając prawidłowość stwierdzenia przez wnioskodawcę, że „(...) przewalutowanie pożyczki nie stanowi spłaty pożyczki skutkującej wygenerowaniem podatkowych różnic kursowych zwiększających odpowiednio koszty lub przychody podatkowe. W przypadku przewalutowania kwoty pożyczki nie dochodzi bowiem do transferu/przelewu środków pieniężnych ani do wygaśnięcia zobowiązań. Przewalutowanie jest wyłącznie techniczną operacją zamiany kwoty wyrażonej w określonej walucie, na tę samą kwotę wyrażoną w innej walucie”.

Podkreślenia wymaga fakt, że wyżej opisany pogląd, w myśl którego różnica między kursem historycznym z dnia otrzymania/udzielenia pożyczki a kursem z dnia dokonania przewalutowania nigdy nie była uważana za różnicę kursową w rozumieniu przepisów ustawy o PDOP, a tym bardziej w takim przypadku nigdy nie dochodzi do realizacji takich różnic – a w konsekwencji powyższa różnica nigdy nie będzie odpowiednio przychodem ani kosztem podatkowym, stanowi utrwalone podejście prezentowane przez organy podatkowe.

Spółka pragnie w szczególności wskazać na następujące interpretacje wydane w analogicznym stanie faktycznym:

• Interpretacja z 5 grudnia 2013 r. (sygn. IPPB5/423-855/13-2/IŚ), w której DIS w Warszawie potwierdził stanowisko podatnika, w myśl którego „(...) przewalutowanie nie będzie stanowić spłaty (uregulowania) dotychczasowego zobowiązania walutowego wobec Spółki i zaciągnięcia nowego zobowiązania w polskich złotych. W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, na gruncie przytoczonych wyżej regulacji art. 15a ust. 2 pkt 4 i ust. 3 pkt 4 oraz ust. 7 Ustawy o CIT należy stwierdzić, że przedmiotowa operacja przewalutowania pożyczki zaciągniętej przez Spółkę Córkę nie będzie skutkować powstaniem przychodu/kosztu z tytułu różnic kursowych dla celów podatkowych w momencie przewalutowania (tj. zmiany umowy pożyczki w drodze aneksu). Warunkiem powstania podatkowych różnic kursowych – w myśl powalanych przepisów – jest bowiem uregulowanie zaciągniętego zobowiązania w jakiejkolwiek formie. Tymczasem w przypadku dokonania przewalutowania zobowiązania z tytułu umowy pożyczki nie dojdzie do uregulowania pożyczek, a jedynie do zmiany waluty, w której wyrażone zostało zobowiązanie. Tym samym, różnice w wartości pożyczek udzielonych przez Spółkę mogą powstać na skutek przeliczenia należności z walutowej na złotówkową, która, choć może mieć wpływ na wysokość spłacanego ostatecznie przez Spółkę Córkę zobowiązania, nie będzie stanowić różnic kursowych w rozumieniu przepisów Ustawy o CIT” oraz „(...) w momencie otrzymania spłaty w PLN zobowiązania z tytułu pożyczki po jej uprzednim przewalutowaniu z EUR na PLN, Spółka nie będzie zobowiązana do rozpoznania różnic kursowych w rozumieniu art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mimo że w wyniku przewalutowania wartość pożyczki, która została udzielona w EUR po jej przeliczeniu na PLN według właściwego kursu i wartość tej pożyczki wyrażonej w PLN po przewalutowaniu jest inna”,
• Interpretacja z 5 sierpnia 2010 r. (sygn. IPPB5/423-376/10-2/IŚ), w której DIS w Warszawie potwierdził stanowisko podatnika, zgodnie z którym „Jeżeli zatem w przyszłości – już po dokonaniu operacji przewalutowania – Spółka dokonana spłaty swego zobowiązania z tytułu udzielonej jej pożyczki, to nie dojdzie do powstania różnic kursowych. Jednocześnie Spółka uważa, że zapłata uprzednio przewalutowanych pożyczek nie będzie powodować powstania jakiegokolwiek innego rodzaju kosztów, ani przychodów na gruncie ustawy o CIT”,
• Interpretacja z 2 czerwca 2010 r. (sygn. IPPB5/423-247/10-3/AJ), w której DIS w Warszawie potwierdził stanowisko podatnika, zgodnie z którym „(...) Skoro dokonanie przewalutowania kredytu nie skutkuje wygaśnięciem ciążącego na pożyczkobiorcy obowiązku spłaty zadłużenia, przewalutowanie nie może zostać uznane za uregulowanie kredytu w jakiejkolwiek formie. W rezultacie (...) w wyniku przewalutowania ww. kredytów z USD na PLN nie powstaną różnice kursowe. Ponadto przewalutowanie kredytów nie będzie skutkować, dla celów podatku dochodowego od osób prawnych, powstaniem innego rodzaju kosztów lub też przychodów związanych ze zmianami kursu waluty, w której kwoty kredytów były pierwotnie wyrażone (...) Po przewalutowaniu zobowiązanie z tytułu umowy kredytowej wyrażone jest w PLN. Zatem późniejsza spłata kredytu albo regulowanie tego zobowiązania w jakiejkolwiek innej formie, dotyczy już zobowiązania określonego w PLN. Mając powyższe na uwadze, w momencie dokonania spłaty kredytów przez Spółkę, po ich wcześniejszym przewalutowaniu z USD na PLN, nie powstaną dla celów podatku dochodowego od osób prawnych, ani dodatnie ani ujemne różnice kursowe, czy też innego rodzaju koszty lub przychody związane ze zmianami kursu waluty, w której pierwotnie były wyrażone kredyty”,
• Interpretacja z 13 maja 2010 r. (sygn. IBPBI/2/423-287/10/MS), w której DIS w Katowicach stwierdził, że „(...) w przypadkach dotyczących przewalutowania pożyczek, nie dochodzi do uregulowania (spłaty) zobowiązań. Po przewalutowaniu pożyczki pożyczkobiorca nadal jest obowiązany ją spłacić, a pożyczkodawca nadal może się domagać zwrotu tej pożyczki. Tak więc dokonanie przewalutowania pożyczki nie ma wpływu na wygaśnięcie zobowiązania wynikającego z jej zaciągnięcia. Zatem przewalutowanie pożyczki z Euro na polskie złote wg kursu wyższego niż kurs, po jakim przedmiotowa należność została przeliczona na polskie złote w księgach Spółki, nie spowoduje powstania ujemnych różnic kursowych stanowiących koszty uzyskania przychodów na gruncie ustawy o pdop”.
  
  

Powyższe stanowisko w zbliżonych stanach faktycznych, oprócz wyżej cytowanych, znalazło także potwierdzenie przykładowo w interpretacjach DIS w Poznaniu z 17 kwietnia 2009 r. (sygn. ILPB3/423-98/09-3/DS) i z 17 marca 2010 r. (sygn. ILPB3/423-1183/09-2/EK), DIS w Katowicach z 29 marca 2011 r. (sygn. IBPBI/2/423-22/11/MO), DIS w Warszawie z 7 listopada 2012 r. (sygn. IPPB5/423-714/12-3/IŚ), z 21 lutego 2014 r. (sygn. IPPB5/423-1005/13-2/IŚ) i z 22 stycznia 2014 r. (sygn. IPPB5/423-866/13-2/IŚ), DIS w Katowicach z 28 kwietnia 2015 r. (sygn. IBPBI/2/4510-76/15/JD) czy wyrokach sadów administracyjnych.

Przykładowo Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 14 listopada 2012 r. (sygn. akt II FSK 629/11) uznał, że różnice powstałe na skutek przewalutowania pożyczek na złotówki mają charakter wyłącznie rachunkowy, a dla celów podatkowych są neutralne, (tj. nie wywołują skutków po stronie przychodów ani i kosztów uzyskania przychodu). Według Sądu „(...) różnica pomiędzy wartością udzielonych przez spółkę kredytów (pożyczek), wyrażoną w dolarach amerykańskich w przeliczeniu na złote według kursu, z dnia jego faktycznego udzielenia, a wartością kredytów wyrażoną w złotych na skutek przewalutowania (...) nie ma związku ze spłatą zobowiązania przez kredytobiorcę. Nie wynika również z faktycznego transferu środków w walucie obcej. Nie może zostać wobec tego uznana za dodatnią różnicę kursową, powiększającą przychód (…)”.

Mając na uwadze przedstawione powyżej argumenty Spółka pragnie wskazać, że jej zdaniem w wyniku dokonanego przewalutowania zobowiązania Spółki wobec Pożyczkodawcy, nie dojdzie do faktycznej zapłaty zobowiązania Spółki wobec Pożyczkodawcy z tytułu zawartej Umowy Pożyczki. W konsekwencji różnicę, która może powstać w wyniku takiego przewalutowania, należy uznać za rodzaj różnicy jedynie o charakterze statystycznym ujmowanej wyłącznie dla celów bilansowych, która nigdy nie będzie miała wpływu na podstawę opodatkowania PDOP. Należy przy tym podkreślić, że powyższe stanowisko Spółki jest zbieżne z ugruntowanym od lat podejściem organów podatkowych.

Jednocześnie Spółka uważa, że późniejsza spłata uprzednio przewalutowanych Pożyczek nie będzie powodowała powstania jakiegokolwiek innego rodzaju kosztów ani przychodów na gruncie ustawy o PDOP. W szczególności nie znajdzie tutaj zastosowania art. 12 ust. 1 pkt 10a ustawy o PDOP, zgodnie z którym „Przychodami (...) są w szczególności przychody osiągnięte w związku ze zwrotem lub otrzymaniem pożyczki (kredytu), jeżeli pożyczka (kredyt) była waloryzowana kursem waluty obcej, w przypadku gdy:

1. pożyczkodawca (kredytodawca) otrzymuje środki pieniężne stanowiące spłatę kapitału w wysokości wyższej od kwoty udzielonej pożyczki (kredytu) – w wysokości różnicy pomiędzy kwotą zwróconego kapitału a kwotą udzielonej pożyczki (kredytu),
2. pożyczkobiorca (kredytobiorca) zwraca tytułem spłaty pożyczki (kredytu) środki pieniężne stanowiące spłatę kapitału w wysokości niższej od kwoty otrzymanej pożyczki (kredytu) – w wysokości różnicy pomiędzy kwotą otrzymanej pożyczki (kredytu) a kwotą zwróconego kapitału.
   
   

Analogiczne rozwiązane zostało przez ustawodawcę przewidziane w zakresie kosztów w art. 16 ust. l pkt l0a ustawy o PDOP.

Spółka pragnie wskazać, że brzmienie powyższych przepisów prowadzi do wniosku, że dotyczą one jedynie pożyczek (kredytów) złotówkowych waloryzowanych kursem waluty obcej. Ponadto zdaniem Spółki nie ma argumentów przemawiających za utożsamianiem waloryzacji z operacją przewalutowania pożyczek wyrażonych w walucie obcej. W związku z powyższym, zdaniem Spółki, powyższe przepisy nie będą miały zastosowania w omawianym stanie faktycznym.

Spółka nie znajduje także żadnych innych przepisów ustawy o PDOP, które mogłyby wiązać z operacją przewalutowania możliwość rozpoznania dla celów podatkowych powstającej różnicy jako kosztu bądź przychodu podatkowego.

Analogiczne stanowisko znajduje potwierdzenie przykładowo w interpretacji nr ITPB4/423-44/14/AM z dnia 4 lipca 2014 r., w której DIS w Bydgoszczy uznał za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym „Czynność przewalutowania stanowi operację polegającą na przeliczeniu kwoty kapitału pożyczki w jednej walucie według przyjętego przez strony kursu na należność w innej walucie, przy jednoczesnym dalszym istnieniu tej należności (wyrażonej jedynie w innej walucie) pomiędzy tymi samymi stronami. W wyniku przewalutowania pożyczki nie dochodzi zatem do uregulowania należności, tj. spłaty pożyczki. W konsekwencji przewalutowanie pożyczki udzielonej w walucie obcej na polskie złote nie spowoduje powstania przychodu podatkowego dla Spółki w momencie przewalutowania, ponieważ czynność ta nie wiąże się z powstaniem różnic kursowych”, a w konsekwencji stwierdzając, że „mając na uwadze powyższe, planowane transakcje nie wywołują skutków na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zarówno w momencie dokonania przewalutowania, jak i w momencie uzyskania zwrotu (w PLN) przewalutowanej pożyczki”.

Podobnie wypowiedział się DIS w Warszawie, który w Interpretacji z l sierpnia 2012 r. (sygn. IPPB5/423-417/12-2/IŚ) potwierdził prawidłowość stanowiska wnioskodawcy, zgodnie z którym „(...) spłata kwoty głównej pożyczki w PLN będzie neutralna dla celów podatkowych, pomimo faktu, iż historycznie pożyczka ta była pożyczką walutową. W szczególności, Spółka nie będzie uprawniona do rozpoznania kosztu uzyskania przychodu ani przychodu podatkowego stanowiącego różnicę między równowartością pożyczki z dnia jej zaciągnięcia (w EUR) a jej wysokością w PLN w chwili jej spłaty. Natomiast, co do zasady, odsetki faktycznie zapłacone bądź skapitalizowane stanowić będą dla Spółki koszty uzyskania przychodów. Ponadto Spółka stoi na stanowisku, że w wyniku spłaty przedmiotowych pożyczek (w tym w formie potrącenia wzajemnych zobowiązań i należności wyrażonych w PLN) nie powstaną dla celów podatkowych dodatnie bądź ujemne różnice kursowe”, a w Interpretacji z 19 stycznia 2012 r. (sygn. IPPB5/423-1021/11-2/IŚ), że „ani w momencie przewalutowania kredytów, o których mowa w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, z EUR na PLN, ani w momencie spłaty tych kredytów nie dojdzie do rozpoznania po stronie Spółki różnic kursowych dla celów podatkowych. Ponadto ani w momencie przewalutowania przedmiotowych kredytów z EUR na PLN, ani w momencie spłaty tych kredytów nie powstaną po stronie Spółki inne przychody ze źródeł określonych w art. 12 ust. 1 Ustawy CIT”.

W związku z powyższym, zgodnie ze stanowiskiem Spółki, powstała różnica pomiędzy złotówkową wartością niespłaconej w całości lub części każdorazowej Pożyczki (podlegającej przewalutowaniu) ustalona na dzień jej otrzymania (tj. wartości w walucie obcej obliczonej przy zastosowaniu kursu historycznego) a złotówkową wartością niespłaconej w całości lub części każdorazowej Pożyczki ustaloną dla celów przewalutowania nie będzie nigdy efektywna podatkowo dla Spółki.

Dodatkowo, zdaniem Spółki, planowana operacja przewalutowania nie będzie skutkować powstaniem dla Spółki (np. w momencie spłaty uprzednio przewalutowanych Pożyczek) innego rodzaju kosztów/przychodów w związku ze zmianami kursu waluty, w której pierwotnie była wyrażona każdorazowa Pożyczka.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

• przychodów z tytułu powstania różnic kursowych od przewalutowania niespłaconej pożyczki – jest prawidłowe,
• kosztów uzyskania przychodów z tytułu powstania różnic kursowych od przewalutowania niespłaconej pożyczki – jest prawidłowe.
  
  

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Ponadto należy wskazać, że powołane w treści wniosku orzeczenia sądów administracyjnych nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości niniejszej kwestii. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy stwierdzić, że – zdaniem Organu – tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w tym postępowaniu. W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji należy stwierdzić, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego niniejszą interpretację.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.