Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP1/4512-871/15/DM
z 21 grudnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 7 września 2015 r. (data wpływu 10 września 2015 r.), uzupełnionym w dniu 3 grudnia 2015 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z transakcjami dotyczącymi energii elektrycznej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 września 2015 r. został złożony wniosek uzupełniony w dniu 3 grudnia 2015 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z transakcjami dotyczącymi energii elektrycznej.

W złożonym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka prowadzi działalność w zakresie handlu energią elektryczną. Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz. U., poz. 478, dalej: ustawa o OZE) Spółka będzie m.in. miała obowiązek zakupu, na warunkach określonych w ustawie o OZE, nadwyżek energii elektrycznej, wytworzonej w odnawialnych źródłach energii, od podmiotów wytwarzających wskazaną energię na potrzeby własne (dalej: prosumenci), które to nadwyżki nie zostały zużyte przez prosumentów. Prosumenci, co do zasady, mogą w jednym okresie rozliczeniowym (półroczu) pobierać energię elektryczną z sieci elektroenergetycznej i wprowadzać nadwyżki wytworzonej energii elektrycznej do tej sieci.

Wskazane zasady rozliczeń pomiędzy prosumentami, a Spółką reguluje art. 41 ust. 14 ustawy o OZE (wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2016 r.), zgodnie z którym rozliczenia między prosumentem, a Spółką z tytułu różnicy między ilością energii elektrycznej pobranej przez prosumenta z sieci, a ilością energii elektrycznej wprowadzonej przez prosumenta do tej sieci w danym półroczu dokonywane są na podstawie rzeczywistych wskazań urządzeń pomiarowo-rozliczeniowych.

Zgodnie z art. 44 ust. 13 w zw. z art. 41 ust. 1 pkt 2 oraz art. 41 ust. 14 w zw. z art. 41 ust. 1 pkt 3 ustawy o OZE (wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2016 r.) w analogiczny sposób mogą być dokonywane rozliczenia z niektórymi przedsiębiorcami w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2015 r., poz. 584 z późn. zm.), jeżeli spełnione są określone w ustawie o OZE warunki (dalej: uprawniony przedsiębiorca).

W konsekwencji, w omawianym zakresie należy rozważyć następujące warianty:

• na koniec półrocznego okresu rozliczeniowego, ustalona na podstawie rzeczywistych wskazań urządzeń pomiarowo-rozliczeniowych, ilość energii elektrycznej pobranej przez prosumenta albo uprawnionego przedsiębiorcę z sieci jest większa niż ilość energii elektrycznej wprowadzonej do tej sieci przez prosumenta albo uprawnionego przedsiębiorcę i w konsekwencji prosument albo uprawniony przedsiębiorca ma obowiązek zapłaty wynagrodzenia Spółce wyłącznie za ww. różnicę (dalej: dodatnie saldo);
• na koniec półrocznego okresu rozliczeniowego, ustalona na podstawie rzeczywistych wskazań urządzeń pomiarowo-rozliczeniowych, ilość energii elektrycznej pobranej przez prosumenta albo uprawnionego przedsiębiorcę z sieci jest mniejsza niż ilość energii elektrycznej wprowadzonej do tej sieci przez prosumenta albo uprawnionego przedsiębiorcę i w konsekwencji Spółka ma obowiązek zapłaty wynagrodzenia prosumentowi albo uprawnionemu przedsiębiorcy wyłącznie za ww. różnicę (dalej: ujemne saldo).

Taki sposób rozliczania energii elektrycznej określany jest niekiedy w praktyce obrotu gospodarczego jako opomiarowanie netto (ang. net metering). Polega ono na tym, że energia elektryczna wytwarzana przez prosumenta albo uprawnionego przedsiębiorcę we własnej mikroinstalacji i dostarczana do sieci jest rozliczana poprzez odejmowanie jej od ilości energii pobranej z tej sieci. Cena do zapłaty z tytułu dostawy energii elektrycznej jest więc ustalana jedynie w stosunku do różnicy między energią pobraną z sieci a energią wprowadzoną do tej sieci, a nie w odniesieniu do całej ilości energii elektrycznej dostarczanej wzajemnie przez strony.

W konsekwencji, w przypadku wystąpienia salda dodatniego prosument albo uprawniony przedsiębiorca będzie zobowiązany (począwszy od 1 stycznia 2016 r.), zgodnie z regulacjami ustawy o OZE, do zapłaty Spółce wynagrodzenia z tytułu nabytej energii elektrycznej w kwocie stanowiącej iloczyn właściwej stawki (ceny jednostkowej energii elektrycznej) oraz ilości energii elektrycznej obliczonej jako różnica pomiędzy ilością energii elektrycznej pobranej z sieci przez prosumenta albo uprawnionego przedsiębiorcę oraz ilością energii elektrycznej wprowadzonej do tej sieci przez prosumenta albo uprawnionego przedsiębiorcę w półrocznym okresie rozliczeniowym.

Natomiast, w przypadku wystąpienia salda ujemnego Spółka będzie zobowiązana (począwszy od 1 stycznia 2016 r.), zgodnie z regulacjami ustawy o OZE do zapłaty prosumentowi albo uprawnionemu przedsiębiorcy wynagrodzenia z tytułu nabytej energii elektrycznej w kwocie stanowiącej iloczyn właściwej stawki (ceny jednostkowej energii elektrycznej wynikającej z ustawy o OZE) oraz ilości energii elektrycznej obliczonej jako różnica pomiędzy ilością energii elektrycznej wprowadzonej do sieci przez prosumenta albo uprawnionego przedsiębiorcę oraz ilością energii elektrycznej pobranej z tej sieci przez prosumenta albo uprawnionego przedsiębiorcę w półrocznym okresie rozliczeniowym.

Przy rozpatrywaniu zapytania Spółki należy przyjąć, że w zależności od konkretnego przypadku indywidualnego:

• prosument albo uprawniony przedsiębiorca nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem VAT (będzie korzystał ze zwolnienia podmiotowego);
• prosument albo uprawniony przedsiębiorca będzie czynnym podatnikiem VAT (nie będzie korzystał ze zwolnienia podmiotowego).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w okresie po 1 stycznia 2016 r. podstawą opodatkowania podatkiem od towarów i usług w przypadku wystąpienia salda dodatniego, będzie kwota należna Spółce od prosumenta albo od uprawnionego przedsiębiorcy stanowiąca iloczyn właściwej stawki (ceny jednostkowej energii elektrycznej) oraz ilości energii elektrycznej obliczonej jako różnica pomiędzy ilością energii elektrycznej pobranej przez prosumenta albo uprawnionego przedsiębiorcę z sieci oraz ilością energii elektrycznej wprowadzonej do tej sieci przez prosumenta albo uprawnionego przedsiębiorcę w danym okresie rozliczeniowym, zarówno w przypadku, gdy dany prosument albo uprawniony przedsiębiorca będzie czynnym podatnikiem podatku VAT (nie będzie korzystał ze zwolnienia podmiotowego), jak też w przypadku, gdy dany prosument albo uprawniony przedsiębiorca będzie korzystał ze zwolnienia podmiotowego w podatku VAT?
2. Czy w okresie po 1 stycznia 2016 r. w przypadku wystąpienia salda ujemnego, Spółka będzie mogła odliczyć podatek od towarów i usług wykazany na fakturze wystawionej przez prosumenta albo uprawnionego przedsiębiorcę, (nie podlegającego zwolnieniu podmiotowemu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług), w której jako kwota należna z tytułu dostawy energii elektrycznej zostanie wskazana kwota stanowiąca iloczyn właściwej stawki (ceny jednostkowej energii elektrycznej) oraz ilości energii elektrycznej obliczonej jako różnica pomiędzy ilością energii elektrycznej wprowadzonej do sieci przez prosumenta albo uprawnionego przedsiębiorcę oraz ilością energii elektrycznej pobranej z tej sieci przez prosumenta albo uprawnionego przedsiębiorcę w danym okresie rozliczeniowym?

Zdaniem Wnioskodawcy,

1. W okresie po 1 stycznia 2016 r. podstawą opodatkowania podatkiem od towarów i usług w przypadku wystąpienia salda dodatniego, będzie kwota należna Spółce od prosumenta albo uprawnionego przedsiębiorcy, stanowiąca iloczyn właściwej stawki (ceny jednostkowej energii elektrycznej) oraz ilości energii elektrycznej obliczonej jako różnica pomiędzy ilością energii elektrycznej pobranej przez prosumenta albo uprawnionego przedsiębiorcę z sieci oraz ilością energii elektrycznej wprowadzonej do tej sieci przez prosumenta albo uprawnionego przedsiębiorcę w danym okresie rozliczeniowym, zarówno w przypadku gdy dany prosument albo uprawniony przedsiębiorca będzie czynnym podatnikiem podatku VAT (nie będzie korzystał ze zwolnienia podmiotowego), jak też w przypadku gdy dany prosument albo uprawniony przedsiębiorca będzie korzystał ze zwolnienia podmiotowego w podatku VAT.
2. W ocenie Spółki, w okresie po 1 stycznia 2016 r., w przypadku wystąpienia salda ujemnego, będzie ona mogła odliczyć podatek od towarów i usług wykazany na fakturze wystawionej przez prosumenta albo uprawnionego przedsiębiorcę (nie podlegającego zwolnieniu podmiotowemu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług), w której jako kwota należna z tytułu dostawy energii elektrycznej zostanie wskazana kwota stanowiąca iloczyn właściwej stawki (ceny jednostkowej energii elektrycznej) oraz ilości energii elektrycznej obliczonej jako różnica pomiędzy ilością energii elektrycznej wprowadzonej do sieci przez prosumenta albo uprawnionego przedsiębiorcę oraz ilością energii elektrycznej pobranej z tej sieci przez prosumenta albo uprawnionego przedsiębiorcę w danym okresie rozliczeniowym.

Ad. 1. Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. nr 177 poz. 1054 z późn. zm. dalej: ustawa VAT) podstawą opodatkowania w podatku od towarów i usług jest, co do zasady, wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze, mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W omawianym przypadku kwotą, którą z tytułu sprzedaży ma otrzymać Spółka od prosumenta albo uprawnionego przedsiębiorcy, jest iloczyn właściwej stawki (ceny jednostkowej energii elektrycznej) oraz ilości energii elektrycznej obliczonej jako różnica pomiędzy ilością energii elektrycznej pobranej przez prosumenta albo uprawnionego przedsiębiorcę z sieci oraz ilością energii elektrycznej wprowadzonej do tej sieci przez prosumenta albo uprawnionego przedsiębiorcę w danym okresie rozliczeniowym. W konsekwencji, to właśnie ww. wskazana kwota będzie stanowić podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Spółka wskazała, że sposób obliczenia należnej mu kwoty wynika nie z wzajemnych ustaleń stron umowy sprzedaży, a z powszechnie obowiązujących przepisów, które strony są obowiązane stosować. W konsekwencji odmienny sposób obliczenia ww. kwoty, jako niezgodny z powszechnie obowiązującym prawem, jest niedopuszczalny.

W szczególności, nie będzie w omawianej sytuacji możliwe obliczenie wynagrodzenia w taki sposób, że Spółka dokona obliczenia kwot wynagrodzenia z tytułu dostarczonej przez siebie energii drugiej stronie w danym okresie rozliczeniowym, a następnie nastąpi potrącenie ww. kwoty z kwotą wynagrodzenia prosumenta albo uprawnionego przedsiębiorcy, obliczonego w analogiczny sposób. Taki sposób obliczenia kwoty należnej Spółce, w jej ocenie, byłby nie tylko niezgodny z powszechnie obowiązującymi przepisami, ale również mógłby prowadzić do ustalenia wynagrodzenia Spółki w sposób odmienny niż w przypadku przyjęcia rozwiązania wynikającego z ustawy o OZE.

W ocenie Spółki, jednocześnie należy uznać, że z uwagi na fakt, że ww. sposób obliczenia wynagrodzeń stron byłby niezgodny z prawem, nie miałyby one możliwości skutecznie dochodzić zapłaty swoich wynagrodzeń we wskazanej wysokości. Powyższe również potwierdza, że nie można uznać obliczonych w ww. sposób wynagrodzeń jako kwot stanowiących zapłatę w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy VAT.

Spółka wskazała, że ustalenie ilości (a co za tym idzie również wartości) sprzedanej energii elektrycznej przez strony jest możliwe dopiero w momencie obliczenia różnicy, o której mowa w art. 41 ust. 14 albo art. 44 ust. 13 ustawy o OZE. Z ustawy o OZE wynika bowiem, iż wynagrodzenie jest należne w stosunku do ww. różnicy, a więc jedynie wskazaną różnicę należy traktować jako sprzedaną energię elektryczną.

Spółka zaznaczyła, że w omawianym przypadku nie mamy do czynienia z transakcją barterową. W przypadku bowiem transakcji barterowych wzajemnym świadczeniem, stanowiącym wynagrodzenie drugiej strony, jest przekazanie innej rzeczy lub wykonanie innej usługi. Energia elektryczna wprowadzana przez prosumenta albo uprawnionego przedsiębiorcę do sieci nie jest formą zapłaty za energię elektryczną pobieraną przez ten podmiot z sieci i na analogicznej zasadzie energia elektryczna pobierana przez prosumenta albo uprawnionego przedsiębiorcę z sieci nie jest formą zapłaty za energię elektryczną wprowadzaną do sieci. Prosument albo uprawniony przedsiębiorca nie wprowadza energii elektrycznej do sieci w celu uregulowania swoich zobowiązań względem kontrahenta, a w celu dokonania jej sprzedaży.

Jak wskazuje Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie „wynagrodzenie pieniężne ma zwykle formę płatności gotówką, czekiem, kartą kredytową, przelewem bankowym lub też potrącenia. Natomiast wynagrodzenie niepieniężne może stanowić dostawa towarów lub świadczenie usług dokonywane w zamian za otrzymane świadczenie (barter). W takim przypadku wzajemnym świadczeniem stanowiącym wynagrodzenie podatnika jest przekazanie innej rzeczy lub wykonanie innej usługi.

Podstawą opodatkowania ww. czynności jest zgodnie z przepisem art. 29 ust. 1 ustawy o VAT - obrót, rozumiany jako kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje ca/ość świadczenia należnego od nabywcy. Jeżeli natomiast należność jest określona w naturze, podstawą opodatkowania zgodnie z ust. 3 tego przepisu jest wartość świadczenia obliczona na podstawie przeciętnych cen stosowanych w danej miejscowości lub na danym rynku w dniu wykonania świadczenia, pomniejszonych o podatek.

Z wynagrodzeniem w formie niepieniężnej mamy do czynienia najczęściej w przypadku transakcji barterowych (a więc w przypadku dostaw towarów lub świadczenia usług w zamian za dostawę towaru lub świadczenie usługi). W orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej ukształtował się pogląd, zgodnie z którym, aby dostawa towarów lub świadczenie usług mogły być uznane za zapłatę, muszą zostać spełnione następujące warunki:

• istnienie bezpośredniego związku pomiędzy dokonywanymi wymiennie czynnościami dostawy towarów lub świadczenia usług, czyli pomiędzy czynnością opodatkowaną a otrzymaną zapłatą,
• istnienie możliwości określenia wartości świadczonych usług lub dostarczanych towarów w pieniądzu (patrz orzeczenia: 230/87 Naturally Yours Cosmetics Ltd oraz C-33/93 Empire Stores Ltd v. Commisioners of Customs and Excise: B. Niedziółka [w:] Dyrektywa VA T. Komentarz, pod red. K. Sachsa, R. Namysłowskiego, Lex, Warszawa 2008, s. 451-452)." (wyrok WSA w Warszawie z 15 stycznia 2014 r.. sygn. III SA/Wa 2022/13).

W omawianym przypadku nie sposób doszukać się istnienia ww. bezpośredniego związku pomiędzy dokonywanymi wymiennie czynnościami dostawy towarów. Możliwość pobrania energii elektrycznej z sieci przez prosumenta albo uprawnionego przedsiębiorcę jest bowiem niezależna od faktu wprowadzenia energii elektrycznej do sieci w tym sensie, że wprowadzenie energii elektrycznej do sieci w żaden sposób nie determinuje możliwości pobrania energii elektrycznej z sieci przez prosumenta albo uprawnionego przedsiębiorcę.

W konsekwencji, sposób ustalenia zapłaty (w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy VAT) począwszy od 1 stycznia 2016 r., w omawianym przypadku, musi być zgodny z regulacją z art. 41 ust. 14 i art. 44 ust. 13 ustawy o OZE, a więc podstawą opodatkowania podatkiem VAT będzie iloczyn właściwej stawki (ceny jednostkowej energii elektrycznej) oraz ilości energii elektrycznej obliczonej jako różnica pomiędzy ilością energii elektrycznej pobranej przez prosumenta albo uprawnionego przedsiębiorcę z sieci oraz ilością energii elektrycznej wprowadzonej do tej sieci przez prosumenta albo uprawnionego przedsiębiorcę w danym okresie rozliczeniowym.

Ad. 2. W ocenie Spółki działalność prowadzona przez prosumenta albo uprawnionego przedsiębiorcę będzie stanowić działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy VAT.

Jak bowiem wskazał Minister Finansów na etapie prac legislacyjnych nad ustawą o OZE „Ministerstwo Finansów zauważa, że regulacje projektowanej ustawy w zakresie umożliwiającym osobom fizycznym wytwarzającym energię w mikroinstalacjach sprzedaż nadwyżek niewykorzystanej na własne potrzeby energii (art. 4 i art. 19 projektu), wskazują, że sprzedaż ta nie będzie stanowić działalności, gospodarczej w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. Zauważyć w tym miejscu należy, że przepisy ustawy o VAT w odrębny sposób wyznaczają zakres pojęciowy przedmiotu opodatkowania, podmiotów uznawanych za podatników, jak również szczegółowe zasady opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Proponowane zatem ww. przepisy ustawy o odnawialnych źródłach energii nie będą przesądzać o wyłączeniu takich czynności z zakresu systemu VAT. Powyższe potwierdza rozstrzygnięcie TSUE w sprawie C-219/12, zgodnie z którym sprzedaż za wynagrodzeniem energii wytworzonej przez osobę prywatną stanowi działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów dyrektywy VA T. Uznanie ww. czynności za działalność gospodarczą w świetle przepisów o VA T nie oznacza jednak, że będzie ona opodatkowana w każdym przypadku, z uwagi na istniejący system zwolnień podmiotowych (ze zwolnienia od podatku VAT mogą, korzystać podatnicy osiągający obroty nieprzekraczające 150 000 zł).” (s. 6-7 pisma Ministra Finansów z dnia 29 listopada 2013 r., sygn. GN3/063/129/ARR/2013/123740, dostępne na stronie http://Iegislacja.rcl.gov.pl).

Z kolei w odpowiedzi na interpelację poselską Minister Finansów podkreślił zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia II marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z póżn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraj u. Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie. Przez towary rozumie się natomiast rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT). (...) W przypadku sprzedaży energii, w tym również wytwarzanej w mikroinstalacii, będzie miała zastosowanie stawka podatku VAT w wysokości 23%.” (odpowiedź Ministra Finansów z dnia 15 lipca 2015 r. na interpelację nr 33336 Pana Posła Artura Bramora, sygn. PA3.054.5.2015, dostępne na stronie http://www.sejm.gov.pl/).

W konsekwencji, w sytuacji, w której (jak wskazano w pytaniu) prosument albo uprawniony przedsiębiorca nie będzie podlegał zwolnieniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, będzie on zobowiązany do opodatkowania sprzedawanej przez siebie energii elektrycznej podatkiem VAT.

Jednocześnie prosument albo uprawniony przedsiębiorca będzie zobowiązany zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy VAT do wystawienia faktury z tytułu dokonywanej sprzedaży.

W ocenie Spółki podstawą opodatkowania w takim przypadku będzie kwota obliczona jako iloczyn właściwej stawki (ceny jednostkowej energii elektrycznej) oraz ilości energii elektrycznej obliczonej jako różnica pomiędzy ilością energii elektrycznej wprowadzonej do sieci przez prosumenta albo uprawnionego przedsiębiorcę oraz ilością energii elektrycznej pobranej z tej sieci przez prosumenta albo uprawnionego przedsiębiorcę w danym okresie rozliczeniowym.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Mając na uwadze fakt, że kupowane przez Spółkę od prosumenta albo uprawnionego przedsiębiorcę towary (energia elektryczna) będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych (Spółka prowadzi działalność w zakresie obrotu energią elektryczną), Spółce będzie przysługiwać prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, wykazanego na fakturze wystawionej przez prosumenta.

Zdaniem Spółki, powyższe potwierdza również uzasadnienie do projektu ustawy o OZE, w którym wskazano wprost sprzedawca zobowiązany będzie mógł bowiem „odzyskać” podatek VAT poprzez możliwość jego odliczenia od podatku należnego na podstawie faktury otrzymanej od wytwórcy energii z tytułu jej nabycia” (por. s. 52 uzasadnienia do projektu ustawy o OZE, dostępne na stronie http://www.seim.gov.pl/).

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że prosumenci/uprawnieni przedsiębiorcy będą wprowadzali do sieci nadwyżkę energii elektrycznej wytworzonej przez te podmioty, która nie została zużyta na ich potrzeby własne.

Przeniesienie przez prosumentów/uprawnionych przedsiębiorców na Wnioskodawcę prawa do rozporządzania jak właściciel wytworzoną przez te podmioty energią elektryczną nastąpi w momencie wprowadzenia tej energii do sieci elektroenergetycznej.

Natomiast przeniesienie przez Wnioskodawcę prawa do rozporządzania jak właściciel energią elektryczną na prosumentów/uprawnionych przedsiębiorców nastąpi w momencie dokonania przez te podmioty pobrania energii elektrycznej z sieci.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z art. 7 ust. 1 cyt. ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Towarami natomiast, w myśl art. 2 pkt 6 ww. ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do treści art. 29a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119, oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Uregulowanie wynikające z art. 29a ust. 1 ww. ustawy stanowi odpowiednik art. 73 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz. UE L Nr 347, str. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi wynagrodzenie (zapłatę), które dostawca towarów lub świadczący usługi otrzymał lub ma otrzymać od nabywcy, klienta lub osoby trzeciej z tytułu wykonanych czynności, łącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takich dostaw.

W myśl art. 29a ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług, podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Stosownie do art. 29a ust. 7 ustawy, podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

1. stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
2. udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
3. otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.

Z kolei zgodnie z art. 2 pkt 39 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz.U. z 2015 r., poz. 478) wytwórcą jest podmiot, który ma siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej, Konfederacji Szwajcarskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, wytwarzający energię elektryczną lub ciepło z odnawialnych źródeł energii lub wytwarzający biogaz rolniczy w instalacjach odnawialnego źródła energii znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub w wyłącznej strefie ekonomicznej.

W myśl art. 3 ww. ustawy podjęcie i wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii wymaga uzyskania koncesji na zasadach i warunkach określonych w ustawie - Prawo energetyczne, z wyłączeniem wytwarzania energii elektrycznej:

1. w mikroinstalacji;
2. w małej instalacji;
3. z biogazu rolniczego;
4. wyłącznie z biopłynów.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 i 2 ww. ustawy wytwórca energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii w mikroinstalacji będący osobą fizyczną niewykonującą działalności gospodarczej regulowanej ustawą z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2013 r. poz. 672, z późn. zm.), zwaną dalej „ustawą o swobodzie działalności gospodarczej”, który wytwarza energię elektryczną w celu jej zużycia na własne potrzeby, może sprzedać niewykorzystaną energię elektryczną wytworzoną przez niego w mikroinstalacji i wprowadzoną do sieci dystrybucyjnej.

Wytwarzanie i sprzedaż energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii, o której mowa w ust. 1, nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 5 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy wytwórca, o którym mowa w ust. 1, informuje operatora systemu dystrybucyjnego elektroenergetycznego, do sieci którego została przyłączona mikroinstalacja o ilości:

1. wytworzonej przez niego energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii w mikroinstalacji,
2. energii elektrycznej sprzedanej przez niego sprzedawcy zobowiązanemu, o którym mowa w art. 40 ust. 1, która została wytworzona z odnawialnych źródeł energii w mikroinstalacji i wprowadzona do sieci operatora systemu dystrybucyjnego elektroenergetycznego

• w terminie 7 dni od dnia zakończenia kwartału.

W myśl art. 9 ust. 1 pkt 5 lit a i b ww. ustawy wytwórca wykonujący działalność gospodarczą w zakresie małych instalacji jest obowiązany prowadzić dokumentację dotyczącą łącznej ilości:

1. energii elektrycznej wytworzonej z odnawialnych źródeł energii w małej instalacji,
2. energii elektrycznej sprzedanej sprzedawcy zobowiązanemu, o którym mowa w art. 40 ust. 1, która została wytworzona z odnawialnych źródeł energii w małej instalacji i wprowadzona do sieci dystrybucyjnej.

Jak stanowi art. 40 ust. 1 ww. ustawy obowiązek zakupu energii elektrycznej, o którym mowa w art. 41 ust. 1, w art. 42 ust. 1 oraz w art. 92 ust. 1, wykonuje wyznaczony przez Prezesa URE sprzedawca energii elektrycznej, zwany dalej „sprzedawcą zobowiązanym”.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o odnawialnych źródłach energii, z uwzględnieniem art. 80 ust. 9, sprzedawca zobowiązany dokonuje zakupu oferowanej:

1. niewykorzystanej energii elektrycznej wytworzonej przez wytwórcę, o którym mowa w art. 4 ust. 1 lub w art. 19 ust. 1,
   
2. energii elektrycznej wytworzonej z odnawialnych źródeł energii w mikroinstalacji przez wytwórcę będącego przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej:
   
   
   1. pod warunkiem że energia elektryczna została wytworzona w tej mikroinstalacji po raz pierwszy przed dniem wejścia w życie rozdziału 4,
      
   2. w mikroinstalacji zmodernizowanej po dniu wejścia w życie rozdziału 4,
      
      
3. energii elektrycznej wytworzonej z odnawialnych źródeł energii w mikroinstalacji przez wytwórcę będącego przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, pod warunkiem że energia elektryczna została wytworzona w tej mikroinstalacji po raz pierwszy po dniu wejścia w życie rozdziału 4.
   

Z dalszych przepisów art. 41 ww. ustawy wynika ponadto, że warunkiem dokonania zakupu przez danego sprzedawcę zobowiązanego energii elektrycznej, jest wprowadzenie tej energii do sieci dystrybucyjnej oraz, że obowiązek zakupu energii elektrycznej wytworzonej z odnawialnych źródeł energii, o której mowa w ust. 1 pkt 1 i 3, powstaje od pierwszego dnia wprowadzenia tej energii do sieci dystrybucyjnej i trwa przez okres kolejnych 15 lat.

Z kolei w myśl art. 41 ust. 14 cyt. ustawy, rozliczenie z tytułu różnicy między ilością energii elektrycznej pobranej z sieci a ilością energii elektrycznej wprowadzonej do tej sieci, w danym półroczu, między wytwórcą energii elektrycznej, o którym mowa w art. 4 ust. 1, w art. 19 ust. 1 oraz w art. 41 ust. 1 pkt 3, a sprzedawcą zobowiązanym odbywa się na podstawie umowy sprzedaży energii elektrycznej, o której mowa w art. 5 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 ustawy - Prawo energetyczne. Rozliczenia tego dokonuje się na podstawie rzeczywistych wskazań urządzeń pomiarowo-rozliczeniowych.

Natomiast zgodnie z art. 44 ust. 13 tej ustawy, wytwórca energii elektrycznej, o której mowa w art. 41 ust. 1 pkt 2, może zawrzeć ze sprzedawcą zobowiązanym umowę sprzedaży energii elektrycznej, o której mowa w art. 5 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 ustawy - Prawo energetyczne, na podstawie której rozliczenia z tytułu różnicy między ilością energii elektrycznej pobraną z sieci a ilością energii elektrycznej wprowadzoną do tej sieci dokonuje się w danym półroczu. Rozliczenia dokonuje się na podstawie rzeczywistych wskazań urządzeń pomiarowo-rozliczeniowych.

Z opisu przedstawionego przez Wnioskodawcę wynika, że na podstawie ustawy o odnawialnych źródłach energii Wnioskodawca będzie miał obowiązek zakupu, na warunkach określonych w tej ustawie, nadwyżek energii elektrycznej, wytworzonej w odnawialnych źródłach energii, od podmiotów wytwarzających energię na potrzeby własne (prosumenci/uprawnieni przedsiębiorcy), które to nadwyżki nie zostały zużyte przez te podmioty. Prosumenci/uprawnieni przedsiębiorcy, co do zasady, mogą w jednym okresie rozliczeniowym (półroczu) pobierać energię elektryczną z sieci elektroenergetycznej i wprowadzać nadwyżki wytworzonej energii elektrycznej do tej sieci.

Na koniec półrocznego okresu rozliczeniowego możliwe jest wystąpienie tzw. „dodatniego” bądź „ujemnego” salda. Przedstawiony we wniosku sposób rozliczania energii elektrycznej określany jest w praktyce obrotu gospodarczego jako opomiarowanie netto, polega na tym, że energia elektryczna wytwarzana przez prosumenta albo uprawnionego przedsiębiorcę, przy spełnieniu warunków określonych ustawie OZE, we własnej mikroinstalacji i dostarczana do sieci jest rozliczana poprzez odejmowanie jej od ilości energii pobranej z tej sieci. Cena do zapłaty z tytułu dostawy energii elektrycznej jest więc ustalana jedynie w stosunku do różnicy między energią pobraną z sieci a energią wprowadzoną do tej sieci, a nie w odniesieniu do całej ilości energii elektrycznej dostarczanej wzajemnie przez strony.

W konsekwencji, w przypadku wystąpienia salda dodatniego prosument albo uprawniony przedsiębiorca będzie zobowiązany, do zapłaty Spółce wynagrodzenia z tytułu nabytej energii elektrycznej w kwocie stanowiącej iloczyn właściwej stawki (ceny jednostkowej energii elektrycznej) oraz ilości energii elektrycznej obliczonej jako różnica pomiędzy ilością energii elektrycznej pobranej z sieci przez ww. podmioty oraz ilością energii elektrycznej wprowadzonej do tej sieci w półrocznym okresie rozliczeniowym.

Natomiast, w przypadku wystąpienia salda ujemnego, Spółka będzie zobowiązana do zapłaty wynagrodzenia z tytułu nabytej energii elektrycznej w kwocie stanowiącej iloczyn właściwej stawki (ceny jednostkowej energii elektrycznej wynikającej z ustawy o OZE) oraz ilości energii elektrycznej obliczonej jako różnica pomiędzy ilością energii elektrycznej wprowadzonej do sieci przez prosumenta albo uprawnionego przedsiębiorcę oraz ilością energii elektrycznej pobranej z tej sieci przez te podmioty w półrocznym okresie rozliczeniowym.

Jak wynika z wniosku wskazane zasady rozliczeń reguluje art. 41 ust. 13 i 14 ustawy o OZE, który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2016 r.

Mając na uwadze opis sprawy oraz przepisy prawa powołane w niniejszej interpretacji, należy wskazać, ze przywołane przez Wnioskodawcę przepisy art. 41 ust. 14 i art. 44 ust. 13 ustawy o odnawialnych źródłach energii, określają, że rozliczenie z tytułu różnicy między ilością energii elektrycznej pobranej z sieci a ilością energii elektrycznej wprowadzonej do tej sieci, w danym półroczu, między wytwórcą energii elektrycznej, o którym mowa w art. 4 ust. 1, w art. 19 ust. 1 oraz w art. 41 ust. 1 pkt 3, a sprzedawcą zobowiązanym odbywa się na podstawie umowy sprzedaży energii elektrycznej oraz, że rozliczenia te mogą być dokonywane w danym półroczu.

W przedmiotowej sprawie należy zauważyć, że prosumenci/uprawnieni przedsiębiorcy produkują energię elektryczną co do zasady w celu zaspokojenia własnych potrzeb, a przedmiotem sprzedaży na rzecz Wnioskodawcy jest wyłącznie energia niewykorzystana przez prosumenta/uprawnionego przedsiębiorcę.

Zatem, w głównej mierze to specyfika produkcji energii elektrycznej decyduje o sposobie gospodarowania energią elektryczną w sposób opisany we wniosku, polegający na pobieraniu przez prosumentów/uprawnionych przedsiębiorców, energii elektrycznej z sieci elektroenergetycznej i wprowadzaniu nadwyżki wytworzonej energii elektrycznej do tej sieci.

Ze złożonego wniosku wynika, że „kwotą, którą z tytułu sprzedaży ma otrzymać Spółka od Prosumenta albo Uprawnionego Przedsiębiorcy, jest iloczyn właściwej stawki (ceny jednostkowej energii elektrycznej) oraz ilości energii elektrycznej obliczonej jako różnica pomiędzy ilością energii elektrycznej pobranej przez Prosumenta albo Uprawnionego Przedsiębiorcę z sieci oraz ilością energii elektrycznej wprowadzonej do tej sieci przez Prosumenta albo Uprawnionego Przedsiębiorcę w danym okresie rozliczeniowym”.

W świetle powyższego należy uznać, że w analizowanej sprawie zastosowanie ma zasada ogólna określona w art. 29a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którą podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę. Podstawą opodatkowania w przedmiotowej sprawie będzie kwota należna Wnioskodawcy od prosumenta/uprawnionego przedsiębiorcy obliczona w odniesieniu do różnicy pomiędzy ilością energii pobranej przez prosumenta/uprawnionego przedsiębiorcę z sieci oraz ilością energii elektrycznej wprowadzonej do tej sieci przez prosumenta/uprawnionego przedsiębiorcę w danym okresie rozliczeniowym, niezależnie od tego czy prosument będzie podatnikiem VAT czynnym czy nie.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania 1 uznać należy za prawidłowe.

Odnosząc się z kolei do kwestii związanej z uprawnieniem do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturze wystawionej przez prosumenta albo uprawnionego przedsiębiorcę, należy wskazać, że zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z powołanego przepisu wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, przy nabyciu których podatek został naliczony, są lub będą w przyszłości wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Zatem warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Jednocześnie przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 cyt. ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. z tytułu nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 1 i 2 oraz pkt 4 ustawy nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy:

1. sprzedaż została udokumentowana fakturami lub fakturami korygującymi:
   
   
   1. wystawionymi przez podmiot nieistniejący,
      
   2. (uchylona)
      
      
2. transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku;
   
3. wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne:
   
   
   1. stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane - w części dotyczącej tych czynności,
      
   2. podają kwoty niezgodne z rzeczywistością - w części dotyczącej tych pozycji, dla których podane zostały kwoty niezgodne z rzeczywistością,
      
   3. potwierdzają czynności, do których mają zastosowanie przepisy art. 58 i 83 Kodeksu cywilnego - w części dotyczącej tych czynności.
      

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ww. ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ustawa o podatku od towarów i usług definiuje zatem we własnym zakresie działalność gospodarczą i definicja ta jest szersza niż np. zakres działalności gospodarczej wynikający z ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.

Zgodnie bowiem z art. 2 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz.U. z 2015 r., poz. 584 ze zm.), działalnością gospodarczą jest zarobkowa działalność wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodowa, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły.

Tym samym mimo, że z ustawy o odnawialnych źródłach energii wynika, że wytwarzanie i sprzedaż energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii, o której mowa w ust. 1, nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, należy uznać, że sprzedaż energii przez prosumenta/uprawnionego przedsiębiorcę na rzecz Wnioskodawcy jest działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Tak więc prosument/uprawniony przedsiębiorca zarejestrowany jako czynny podatnik VAT będzie zobowiązany do udokumentowania dokonanej na rzecz Wnioskodawcy dostawy fakturą, bowiem zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Jednocześnie żaden przepis ustawy o podatku od towarów i usług nie przewiduje zastosowania dla dostawy energii elektrycznej zwolnienia przedmiotowego od podatku VAT, zatem dostawy te będą stanowiły czynności opodatkowane podatkiem VAT.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca działający jako czynny podatnik podatku od towarów i usług, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej będzie dokonywał zakupu energii elektrycznej, które to zakupy będą udokumentowane fakturami przez dostawców będących czynnymi podatnikami VAT. Jednocześnie – jak wskazano – nabyte „towary (energia elektryczna) będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych (Spółka prowadzi działalność w zakresie obrotu energią elektryczną)”.

W świetle powyższego, na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu energii.

Tym samym, stanowisko w zakresie pytania 2 w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z transakcjami dotyczącymi energii elektrycznej, należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja dotyczy tylko i wyłącznie Wnioskodawcy, gdyż na jego wniosek została wydana, nie wywołuje natomiast żadnych konsekwencji prawnopodatkowych dla innych podmiotów, w szczególności kontrahentów Wnioskodawcy (prosumentów/uprawnionych przedsiębiorców).

Niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.