Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITB4/4511-475/15/KW
z 15 grudnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 29 września 2015 r. (data wpływu 6 października 2015 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia straty – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 października 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia straty.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca planuje objęcie udziałów w kapitale zakładowym spółki kapitałowej (spółki z ograniczoną odpowiedzialnością) w zamian za wkład niepieniężny (aport) w postaci innej niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część. W związku z planowaną transakcją Wnioskodawca prawdopodobnie poniesie koszty uzyskania przychodu w kwocie wyższej, niż wartość nominalna udziałów obejmowanych w zamian za ten wkład. Na gruncie powyższego, planowana transakcja spowoduje u Wnioskodawcy powstanie straty podatkowej w ramach źródła przychodów kapitały pieniężne (art. 17 ust. 1 punkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Jednocześnie Wnioskodawca pozostaje udziałowcem innej spółki kapitałowej, w związku z czym w ramach przysługujących mu uprawnień prawdopodobnie uzyska przychód z tytułu wypłaty dywidendy, a zatem w ramach tego samego źródła przychodów - kapitały pieniężne (art. 17 ust. 1 punkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Podatnik zakłada, iż oba zdarzenia zaistnieją w różnych latach podatkowych, jednak w odstępie czasu nie dłuższym niż pięć lat.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy zapisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w opisanym wyżej stanie faktycznym zezwalają na pomniejszenie dochodu uzyskanego z tytułu wypłaty dywidendy o stratę poniesioną przez Wnioskodawcę w latach poprzednich z tego samego źródła, to jest stratę z tytułu objęcia udziałów w warunkach opisanych we wniosku, zakładając, iż takie pomniejszenie odbyłoby się z zachowaniem zasad określonych w art. 9 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, przepis art. 9 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stosuje się także do dochodów uzyskiwanych z tytułu wypłaty dywidendy z tytułu zysków osób prawnych, to jest do dochodu, o którym mowa w art. 30a ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca wskazuje, iż zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych samodzielnym źródłem przychodów są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c tej ustawy. Jednocześnie art. 17 ust. 1 pkt 4 oraz art. 17 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zalicza do tego źródła zarówno: dywidendy i inne przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych faktycznie uzyskane z tego udziału, jak też i nominalną wartość udziałów (akcji) w spółce albo wkładów w spółdzielni, objętych w zamian za wkład niepieniężny.

Jednocześnie art. 9 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż o wysokość straty ze źródła przychodów, poniesionej w roku podatkowym, można obniżyć dochód uzyskany z tego źródła w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych, z tym że wysokość obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% kwoty tej straty.

Wskazana wyżej norma nie wprowadza ograniczeń w zakresie stosowania jej dyspozycji w obrębie tego samego źródła. Nadto art. 9 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie definiuje krąg strat, do których zastosowanie znajduje także norma art. 9 ust. 3 tej ustawy, określając, iż przepis ten ma zastosowanie do strat z odpłatnego zbycia udziałów (akcji) w spółce, papierów wartościowych, w tym z odpłatnego zbycia papierów wartościowych na rynku regulowanym w ramach krótkiej sprzedaży i odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych oraz z realizacji praw z nich wynikających, a także z tytułu objęcia udziałów (akcji) w spółce albo wkładów w spółdzielni, w zamian za wkład niepieniężny w postaci innej niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część.

Fakt braku uwzględnienia w określonym wyżej katalogu ewentualnej straty z dywidendy, jest oczywistą konsekwencją dyspozycji art. 30a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, lecz nie przesądza o braku możliwości pomniejszenia dochodu z dywidendy o stratę z innego tytułu, lecz w ramach tego samego źródła.

O zasadności powyższego stwierdzenia przesądza, w ocenie Wnioskodawcy, treść art. 30a ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który wyłącza możliwość pomniejszenia dochodu z tytułu udziału w funduszach kapitałowych o straty z tytułu udziału w funduszach kapitałowych oraz inne straty z kapitałów pieniężnych i praw majątkowych, poniesione w roku podatkowym oraz w latach poprzednich.

Podobnie ograniczenie wynikające z dyspozycji art. 30a ust. 8d i 8e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczy wyłącznie dochodu oszczędzającego na indywidualnym koncie emerytalnym z tytułu zwrotu albo częściowego zwrotu, w rozumieniu przepisów o indywidualnych kontach emerytalnych, środków zgromadzonych na tym koncie oraz dochodu uczestnika pracowniczego programu emerytalnego z tytułu zwrotu środków zgromadzonych w ramach programu, w rozumieniu przepisów o pracowniczych programach emerytalnych. Także ogólna zasada wyrażona w dyspozycji art. 30a ust. 1 dotycząca poboru zryczałtowanego podatku od dochodów (przychodów) tam określonych, nie stoi w sprzeczności z możliwością zastosowania dyspozycji art. 9 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, albowiem w drodze tej normy prawnej, zmniejszeniu o wartość straty poniesionej w latach poprzednich z tego samego źródła (nie więcej niż 50% w roku podatkowym) podlega wprost dochód, nie ulegają zaś o tą wartość zwiększeniu koszty uzyskania przychodu z tego źródła.

Na zasadność stanowiska Wnioskodawcy w tej kwestii jasno wskazuje także przyjęcie racjonalności działania ustawodawcy wprowadzającego jasne ograniczenia w tej kwestii co do dochodu określonego w art. 30a ust. 5, 8d i 8e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc także do dochodów podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym wynoszącym 19%.

Jednocześnie Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż możliwości zastosowania przedmiotowego dla sprawy pomniejszenia dochodu nie wyklucza treść art. 41 ust. 4 i art. 45 ust. 1a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z normą art. 41 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych płatnicy są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13 i 14 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5 oraz 10 tej ustawy. Jednocześnie zgodnie z art. 45 ust. 1a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w terminie określonym w ust. 1 podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym odrębne zeznania, według ustalonych wzorów, o wysokości osiągniętego w roku podatkowym dochodu (poniesionej straty) z kapitałów opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30b.

Zgodnie z art. 45 ust. 3c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy, o których mowa w art. 3 ust 1, są obowiązani wykazać kwoty dochodów (przychodów) określonych w art. 30a ust. 1 pkt 2, 4 lub 5, od których podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w ust. 1 lub 1a.

Przywołane przepisy same w sobie nie mogą pozbawić podatnika prawa do pomniejszenia dochodu w trybie art. 9 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Są to przepisy, które regulują jedynie sposób rozliczania się podatnika z fiskusem i z tego rodzaju przepisów nie można wywodzić zasad obliczania wysokości podatku (dochodu, straty). Nadto należy zwrócić uwagę na treść art. 45 ust 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który to przepis stanowi, iż zeznaniami dotyczącymi dochodów, do których stosuje się art. 30b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie obejmuje się dochodów opodatkowanych zgodnie z art. 29-30a. Zgodnie z art. 45 ust. 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w zeznaniu, o którym mowa w ust. 1 lub ust. 1a art. 45 tej ustawy, wykazuje się należny także podatek dochodowy, o którym mowa w art. 29-30a, jeżeli podatek ten nie został pobrany przez płatnika.

Zatem ustawodawca nie wprowadził zakazu bezpośredniego ujęcia w składanej deklaracji rocznej podatnika wartości dochodu pomniejszonej już o odliczenie straty z lat poprzednich.

Na gruncie powyższego Wnioskodawca uważa, iż możliwym pozostaje pomniejszenie dochodu uzyskanego w związku z uzyskaną dywidendą o wartość straty poniesionej w latach poprzednich ze źródła kapitały pieniężne, w wartości odpowiadającej 50% straty w jednym roku podatkowym w ciągu 5-ciu kolejnych lat podatkowych.

Zdaniem Wnioskodawcy, zasadność jego stanowiska wskazuje także przyjęta praktyka orzecznicza.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ogólna zasada ustalania dochodu wyrażona w art. 9 ust. 2 ww. ustawy stanowi, że dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Natomiast art. 9 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że o wysokość straty ze źródła przychodów, poniesionej w roku podatkowym, można obniżyć dochód uzyskany z tego źródła w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych, z tym że wysokość obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% kwoty tej straty.

Zgodnie z art. 9 ust. 6 ww. ustawy, przepis ust. 3 ma zastosowanie do strat z odpłatnego zbycia udziałów (akcji) w spółce, papierów wartościowych, w tym z odpłatnego zbycia papierów wartościowych na rynku regulowanym w ramach krótkiej sprzedaży i odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych oraz z realizacji praw z nich wynikających, a także z tytułu objęcia udziałów (akcji) w spółce albo wkładów w spółdzielni, w zamian za wkład niepieniężny w postaci innej niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że strata nie jest podatkowo obojętna, bowiem ustawodawca zawarł uregulowania, zgodnie z którymi strata ze źródła przychodów może być rozliczana przez podatnika w następnych latach podatkowych z tego źródła. Strata jest nadwyżką kosztów uzyskania przychodów nad sumą przychodów i określana jest za rok podatkowy. Podstawowym warunkiem dla zaistnienia możliwości rozliczenia (odliczenia) straty podatkowej przez podatnika jest wystąpienie dochodu do opodatkowania.

Podatnik może odliczyć stratę z dochodów osiągniętych w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych. Ma również możliwość wyboru, w których latach i w jakiej wysokości dokona odliczeń, z zachowaniem warunku co do dopuszczalnej kwoty odliczenia w roku podatkowym. Brak dochodu do opodatkowania ze źródła, z którego w latach ubiegłych poniesiona była strata, w określonym roku podatkowym oznacza brak możliwości rozliczenia straty podatkowej w tej jednostce czasowej. W skrajnym przypadku, kiedy w kolejnych pięciu latach podatkowych nie wystąpi dochód, strata podatkowa nie będzie w ogóle z tego źródła rozliczona.

Stratę może rozliczyć wyłącznie ten podatnik, który ją poniósł. Rozliczenie straty ze źródła przychodów polega na tym, że o wysokość tej straty można obniżyć dochód uzyskany z danego źródła w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych, przy czym wysokość obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% kwoty poniesionej straty. W związku z tym rozliczenie straty może nastąpić w okresie nie krótszym niż dwa lata i nie dłuższym niż pięć lat. O tym, jaka część straty będzie rozliczana w danym roku podatkowym decyduje podatnik. Należy jednocześnie podkreślić, że przy rozliczaniu straty obowiązuje zasada, że strata z danego źródła przychodu może być pokryta jedynie z dochodów z tego samego źródła.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jednym ze źródeł przychodu są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c.

Za przychody z kapitałów pieniężnych, w myśl art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uważa się dywidendy i inne przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych faktycznie uzyskane z tego udziału.

Jak stanowi art. 30a ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od uzyskanych dochodów (przychodów) z dywidend i innych przychodów z tytułu udziału w zyskach osób prawnych pobiera się 19% zryczałtowany podatek dochodowy.

Na podstawie art. 41 ust. 4 w zw. z ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności (świadczeń) z tytułów określonych m.in. w art. 30a ust. 1 ww. ustawy są obowiązane pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych, tj. m.in. dochodów z dywidend.

Z kolei stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się nominalną wartość udziałów (akcji) w spółce albo wkładów w spółdzielni, objętych w zamian za wkład niepieniężny.

Zgodnie z treścią art. 30b ust. 1 ww. ustawy od dochodów uzyskanych z odpłatnego zbycia papierów wartościowych lub pochodnych instrumentów finansowych, w tym z realizacji praw wynikających z tych instrumentów, z odpłatnego zbycia udziałów (akcji) oraz z tytułu objęcia udziałów (akcji) za wkład niepieniężny w postaci innej niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część, podatek dochodowy wynosi 19% uzyskanego dochodu.

Na podstawie art. 30b ust. 2 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dochodem, o którym mowa w ust. 1, jest różnica pomiędzy przychodem określonym zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 9 albo 9a a kosztami uzyskania przychodów określonymi na podstawie art. 22 ust. 1e.

Podkreślić również należy, że na mocy art. 30b ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dochodów, o których mowa w ust. 1, nie łączy się z dochodami opodatkowanymi na zasadach określonych w art. 27 oraz art. 30c ww. ustawy.

Jak stanowi art. 30b ust. 6 ww. ustawy po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 1, wykazać dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia papierów wartościowych, w tym również dochody, o których mowa w art. 24 ust. 14, dochody z odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych, a także dochody z realizacji praw z nich wynikających, z odpłatnego zbycia udziałów (akcji) oraz z tytułu objęcia udziałów (akcji) w spółce albo wkładów w spółdzielniach, w zamian za wkład niepieniężny w postaci innej niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część, i obliczyć należny podatek dochodowy.

W myśl art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym. Z kolei ust. 1a pkt 1 ww. przepisu stanowi, że w terminie określonym w ust. 1 podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym odrębne zeznania, według ustalonych wzorów, o wysokości osiągniętego w roku podatkowym dochodu (poniesionej straty) z kapitałów opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30b ww. ustawy.

W tym samym terminie dokonuje się też wpłaty należnego podatku wynikającego z zeznania (art. 45 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Istotne w przedmiotowej sprawie jest to, że podatnik, który uzyskał dochód (poniósł stratę) z kapitałów opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (w niniejszej sprawie jest to objęcie udziałów w spółce z o.o.) opodatkowuje się samodzielnie składając we właściwym urzędzie skarbowym zeznanie według ustalonego wzoru, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym. Z kolei dochody z dywidendy (opodatkowane na zasadach określonych w art. 30a ww. ustawy) nie są objęte obowiązkiem wykazania w zeznaniu podatkowym, lecz należny podatek pobiera płatnik w chwili wypłaty, co oznacza podatkowe rozliczenie tego przychodu.

Reasumując, wobec odmienności zasad opodatkowania dochodów, o których mowa w art. 30a oraz 30b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawca nie posiada możliwości rozliczenia straty poniesionej z tytułu objęcia udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z dochodem uzyskanym z tytułu wypłaty dywidendy.

Prawidłowość poglądu organu w tej kwestii potwierdza chociażby orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 listopada 2012 r. sygn. akt II FSK 739/11.

Końcowo należy wskazać, że przedmiotową stratę Wnioskodawca będzie miał możliwość odliczyć w zeznaniu podatkowym przez kolejnych pięć lat podatkowych, pod warunkiem jednak, iż uzyska dochód z tego samego źródła, z którego wystąpiła strata i który podlega takim samym zasadom opodatkowania (tj. z kapitałów pieniężnych opodatkowanych na zasadach art. 30b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012, poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.