INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku, z dnia 16 marca 2012 r. (data wpływu 22 marca 2012 r., uzupełnionego kserokopią złożonego wniosku, która wpłynęła do tut. Organu w dniu 6 kwietnia 2012 r., wraz z dowodem uiszczenia opłaty), uzupełnionego pismem z dnia 14 czerwca 2012 r. (data wpływu 18 czerwca 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania uzyskanego w Norwegii świadczenia chorobowego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 marca 2012 r., do tut. Organu, wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania uzyskanego w Norwegii świadczenia chorobowego.

W związku ze stwierdzeniem braków, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), pismem z dnia 5 czerwca 2012 r., Nr IPTPB2/415-215/12-3/MP, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, wezwał Wnioskodawcę do usunięcia braków.

Wezwanie wysłano w dniu 5 czerwca 2012 r., skutecznie doręczono w dniu 11 czerwca 2012 r., natomiast w dniu 18 czerwca 2012 r., do tut. Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie, złożona na piśmie z dnia 14 czerwca 2012 r. (data nadania 15 czerwca 2012 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca od kilku lat pracuje w Norwegii, płaci tam podatki i składki na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne. Wnioskodawca otrzymuje tam, oprócz wynagrodzenia za pracę również świadczenia na dzieci, jak również zasiłek chorobowy z tytułu choroby („NAV – odp. ZUS”). W związku z tym, że jest to jedyne źródło dochodu Wnioskodawcy (w Polsce nie pracuje) w polskim Urzędzie Skarbowym składa PIT-36 i ZG z wyszczególnieniem dochodów uzyskanych za granicą.

Wnioskodawca we wrześniu 2008 r., będąc ostatni dzień w pracy (system rotacyjny) doznał urazu x. Po powrocie do Polski, niezwłocznie udał się na Izbę Przyjęć Szpitala x. Po przebytej terapii x Wnioskodawca otrzymał zwolnienie lekarskie w okresie: od xx września 2008 r. - xx stycznia 2009 r., a wypłatę tego zasiłku otrzymał w kwietniu 2009 r. Wnioskodawca od xx lutego 2009 r. podjął ponownie pracę i pracował do listopada 2009 r., mimo odczuwanego dyskomfortu związanego z bólem x. Wnioskodawca dnia xx grudnia 2009 r. ponownie trafił na Izbę Przyjęć Szpitala x, gdzie dowiedział się, że czeka Go poważna operacja x, od tego czasu przebywał na zwolnieniu lekarskim do listopada 2010 r.

Wnioskodawca za 2009 r. i 2010 r., rozliczył się cyt. „z Urzędem Norweskim płacąc tam podatek tj. za 2009 r. dochód z pracy i z chorobowego, a za 2010 r. podatek od chorobowego”.

Wnioskodawca z uwagi na to, że nie osiąga dochodów w Polsce, ewidencyjnie składał PIT-36 wraz z drukiem ZG, ujmując tam dochody z zagranicy. Wnioskodawca podaje, iż Pierwszy Urząd Skarbowy w Opolu stwierdził, że kwota uzyskana z zasiłku chorobowego w Norwegii powinna zostać ujęta jako „dochody inne” uzyskane w Polsce.

Uzupełniając wniosek pismem z dnia 14 czerwca 2012 r., Wnioskodawca wskazał, iż wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczy roku podatkowego 2009 i 2010.

Wnioskodawca podał również, iż od kilku lat pracuje w Norwegii. We wrześniu 2008 r., podczas pracy Wnioskodawca doznał urazu x, po udzieleniu pierwszej pomocy odesłano Go do Polski na dalsze leczenie. Wnioskodawca od xx września 2008 r. przebywał na zwolnieniu lekarskim, za ten okres, w kwietniu 2009 r., na konto Wnioskodawcy wpłynęło świadczenie pieniężne z tytułu wypadku chorobowego (przy pracy). Wnioskodawca od lutego 2009 r. podjął ponownie pracę w Norwegii i pracował tam do listopada 2009 r., zaś ponownie na zwolnieniu lekarskim przebywał od grudnia 2009 r. Za cały okres zwolnienia lekarskiego otrzymał świadczenia pieniężne z norweskiego obowiązkowego ubezpieczenia społecznego (NAV), w całości opodatkowane w Norwegii (100% wynagrodzenia).

Wnioskodawca z tytułu pracy wykonywanej w Norwegii w latach 2009 i 2010 rozliczył się z Urzędem Skarbowym w Norwegii płacąc tam podatki, jak również z tytułu otrzymanego zasiłku chorobowego.

W Polsce natomiast, na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawca złożył za lata 2009 i 2010 zeznanie PIT 36 wraz z załącznikiem ZG, w którym w poz. 168 wykazał dochody (PIT - 36) i poz. 9 (PIT ZG) uzyskane w Norwegii.

Wnioskodawca nadmienia, że w okresie 2009 i 2010 nie uzyskał żadnych dochodów w Polsce, a zatem nie zapłacił podatku w Polsce od dochodów uzyskanych w Norwegii.

Mimo, że Wnioskodawca posiadał w Polsce nieograniczony obowiązek podatkowy w rozumieniu art. 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. 2010 Nr 51 poz. 307) ze względu na miejsce zamieszkania w Polsce - to jednak świadczenia z tytułu zasiłku chorobowego wypłacone zostały w Norwegii z norweskiego obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych i tam został potracony podatek.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy otrzymane świadczenie z systemu ubezpieczeń społecznych (chorobowe) podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w Polsce ...

Ponadto, uzupełniając wniosek pismem z dnia 14 czerwca 2012 r., Wnioskodawca wskazał, iż wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczy roku podatkowego 2009 i 2010.

Zdaniem Wnioskodawcy, cyt. „z tytułu chorobowego w 2009 r., zapłaciłem podatek w Norwegii w kwocie xx NOK, natomiast za 2010 r. w kwocie xx NOK”. Powołując się na zasadę o unikaniu podwójnego opodatkowania Wnioskodawca uważa, że nie powinien płacić drugi raz podatku w Polsce.

Wnioskodawca uważa, że dochody te, winne być ujęte w PIT-36 i załączniku ZG jako „dochody inne” uzyskane za granicą.

Wnioskodawca w uzupełnieniu wniosku pismem z dnia 14 czerwca 2012 r. stwierdza, iż według Jego oceny (w świetle wskazanego art. 17 ust. 2 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską, a Królestwem Norwegii), skoro od wypłaconego zasiłku chorobowego w Norwegii przez „NAV” został potrącony podatek w Norwegii, nie powinien być płacony podatek w Polsce.

Według Wnioskodawcy, świadczenie wypłacone z norweskiego obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych, jakim jest zasiłek chorobowy podlega opodatkowaniu w państwie źródła, tj. w Norwegii.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 4a ww. ustawy powyższy przepis stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w roku podatkowym, którego dotyczy pytanie, tj. 2009 i 2012 posiadał w Polsce nieograniczony obowiązek podatkowy w rozumieniu art. 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, ze względu na miejsce zamieszkania w Polsce.

Wnioskodawca od kilku lat pracuje w Norwegii. W związku z tym, że jest to jedyne źródło dochodu Wnioskodawcy (w Polsce nie pracuje) w polskim Urzędzie Skarbowym składa zeznanie PIT-36 i ZG z wyszczególnieniem dochodów uzyskanych za granicą.

Wnioskodawca we wrześniu 2008 r., podczas pracy doznał urazu xx i od xx września 2008 r., przebywał na zwolnieniu lekarskim. Za ten okres, w kwietniu 2009 r. na konto Wnioskodawcy wpłynęło świadczenie pieniężne z tytułu wypadku chorobowego (przy pracy). Świadczenie zostało wypłacone z norweskiego obowiązkowego ubezpieczenia społecznego w całości opodatkowane w Norwegii. Wnioskodawca od lutego 2009 r. podjął ponownie pracę w Norwegii i pracował tam do listopada 2009 r., za ten okres otrzymał wynagrodzenie z tytułu umowy o pracę w całości opodatkowane w Norwegii.

Wnioskodawca od grudnia 2009 r., ponownie przebywał na zwolnieniu lekarskim. Za cały okres zwolnienia lekarskiego otrzymał świadczenia pieniężne z norweskiego obowiązkowego ubezpieczenia społecznego, w całości opodatkowane w Norwegii.

Wnioskodawca w okresie 2009 i 2010 nie uzyskał żadnych dochodów w Polsce.

Wnioskodawca z tytułu pracy wykonywanej w Norwegii w latach 2009 i 2010 rozliczył się z Urzędem Skarbowym w Norwegii płacąc tam podatki, jak również z tytułu otrzymanego zasiłku chorobowego (świadczenia z tytułu zasiłku chorobowego wypłacone zostały w Norwegii z norweskiego obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych i tam został potracony podatek).

Podkreślić należy, iż w dniu 25 maja 2010 r. weszła w życie Konwencja między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Norwegii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu podpisana w Warszawie w dniu 9 września 2009 r. (Dz. U Nr 134, poz. 899).

W myśl art. 28 ust. 2 Konwencji, niniejsza Konwencja wejdzie w życie w dniu późniejszej notyfikacji i będzie miała zastosowanie:

1. w Polsce:
   • w odniesieniu do podatków pobieranych u źródła, do dochodu osiągniętego w dniu 1 stycznia lub po tym dniu w roku kalendarzowym następującym po roku, w którym Konwencja wejdzie w życie;(ii) w odniesieniu do pozostałych podatków od dochodu i zysków majątkowych, do podatków należnych za jakikolwiek rok podatkowy rozpoczynający się w dniu 1 stycznia lub po tym dniu w roku kalendarzowym następującym po roku, w którym Konwencja wejdzie w życie.
2. w Norwegii:
   • w odniesieniu do podatków od dochodu należnych za dany rok kalendarzowy (włączając w to okresy rozliczeniowe rozpoczynające się w jakimkolwiek takim roku) następujący po roku, w którym niniejsza Konwencja wejdzie w życie oraz w latach następnych.
     
     

Stosownie do art. 28 ust. 3 ww. Konwencji, postanowienia Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Królestwa Norwegii o unikaniu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, podpisanej w Oslo w dniu 24 maja 1977 r. przestaną obowiązywać od dnia, w którym niniejsza Konwencja zacznie obowiązywać w odniesieniu do podatków, do których ma ona zastosowanie zgodnie z postanowieniami ustępu 2 niniejszego artykułu.

Z powyższego wynika zatem, że do dochodów z Norwegii uzyskiwanych do 31 grudnia 2010 r. przez osobę mającą zamieszkania w Polsce - zastosowanie ma Umowa między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Królestwa Norwegii o unikaniu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, podpisana w Oslo w dniu 24 maja 1977 r. (Dz. U z 1979 r., Nr 27, poz. 157 ze zm.). Tym samym cyt. Konwencja podpisana w dniu 9 września 2009 r., nie ma zastosowania do świadczeń Wnioskodawcy uzyskanych w roku 2009 i 2010.

W myśl art. 18 ust. 1 Umowy (podpisanej 24 maja 1977 r.), z uwzględnieniem postanowień ustępu 2 artykułu 19 emerytury i inne świadczenia o podobnym charakterze wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie (Polsce) w związku z jej zatrudnieniem w przeszłości oraz wszelkie renty wypłacane takiej osobie będą opodatkowane tylko w tym Państwie (Polsce).

Jednakże, stosownie do art. 18 ust. 2 ww. Umowy, określenie „renta” oznacza stałą kwotę płaconą okresowo w stałych terminach w ciągu trwania życia lub podczas sprecyzowanego lub możliwego do ustalenia okresu z tytułu zobowiązania do dokonywania płatności w zamian za wpłaty w pieniądzu lub wartościach pieniężnych w równorzędnej i pełnej wysokości.

Natomiast, zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. Umowy (podpisanej w dniu 24 maja 1977 r.), części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie (w Polsce), bez względu na to, skąd one pochodzą, a o których nie było mowy w poprzednich artykułach niniejszej umowy, będą opodatkowane tylko w tym Państwie (w Polsce).

Z treści ww. przepisu wynika, że świadczenia z systemu ubezpieczeń społecznych (chorobowe) otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Polsce podlegają opodatkowaniu wyłącznie w Polsce.

W myśl art. 24 ust. 1 ww. Umowy polsko-norweskiej, jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód lub posiada majątek, który zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy może być opodatkowany w Norwegii, to Polska zwolni, stosownie do postanowień ustępu 2, taki dochód lub majątek spod opodatkowania, ale może przy obliczaniu podatku od pozostałego dochodu lub majątku tej osoby stosować stopę podatku, która byłaby zastosowana, gdyby zwolniony dochód lub majątek nie podlegał takiemu zwolnieniu (metoda wyłączenia z progresją). Metoda ta ma jednak zastosowanie tylko w przypadku, gdy zgodnie z treścią Umowy osiągnięty dochód podlega opodatkowaniu w Norwegii i w Polsce. W przypadku gdy osiągnięty dochód podlega opodatkowaniu w jednym kraju np. w Polsce nie występuje ryzyko podwójnego opodatkowania i ta metoda nie ma zastosowania.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, w szczególności przepis art. 22 ust. 1 Umowy podpisanej w dniu 24 maja 1977 r. stwierdzić należy, że otrzymane w 2009 r. i 2010 r., świadczenia z systemu ubezpieczeń społecznych (chorobowe), wypłacane przez norweską instytucję osobie zamieszkałej w Polsce, podlegają opodatkowaniu wyłącznie w Polsce.

Do opodatkowania ww. świadczenia (chorobowego) w Polsce stosuje się przepisy polskiego prawa podatkowego obowiązujące w poszczególnych latach podatkowych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Świadczenie z systemu ubezpieczeń społecznych (chorobowe) nie zostało wymienione we wskazanych przepisach, co oznacza, że podlega opodatkowaniu w Polsce.

Reasumując, biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, w świetle art. 22 ust. 1 Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Królestwa Norwegii stwierdzić należy, że świadczenie z systemu ubezpieczeń społecznych (chorobowe) otrzymane w 2009 r. i 2010 r., przez Wnioskodawcę jako osobę zamieszkałą w Polsce, podlega opodatkowaniu wyłącznie w Polsce. Do opodatkowania ww. świadczenia w Polsce stosuje się zatem przepisy polskiego prawa podatkowego.

Podkreślić również należy, iż wskazany w treści wniosku przepis art. 17 ust. 2 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Norwegii podpisanej w dniu 9 września 2009 r., nie miał w niniejszej sprawie zastosowania. Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Należy w tym miejscu zaznaczyć, że organ wydający pisemną interpretację jest związany opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę. Tut. Organ nie jest uprawniony do prowadzenia postępowania podatkowego (lub wyjaśniającego) w sprawie przedstawionej we wniosku.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.