Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/4512-1272/15-4/MP
z 4 lutego 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z dnia 11 grudnia 2015 r. (data wpływu 17 grudnia 2015 r.), uzupełnionym w dniu 20 stycznia 2016 r. (data wpływu 22 stycznia 2016 r.) na wezwanie Organu z dnia 12 stycznia 2016 r. (doręczone w dniu 15 stycznia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu wydatków związanych z dotankowaniem serwisowanych samochodów osobowych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 grudnia 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu wydatków związanych z dotankowaniem serwisowanych samochodów osobowych.

Wniosek uzupełniono w dniu 20 stycznia 2016 r. (data wpływu 22 stycznia 2016 r.) w odpowiedzi na wezwanie Organu z dnia 12 stycznia 2016 r. (doręczone w dniu 15 stycznia 2016 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką kapitałową (spółką z o.o.) posiadającą siedzibę i miejsce zarządu na terytorium Polski, posiada nieograniczony obowiązek podatkowy w podatku CIT w Polsce oraz jest zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT czynnym („Wnioskodawca"). Wnioskodawca jest niezależnym dealerem pojazdów samochodowych (samochodów osobowych), świadczy usługi serwisowe oraz usługi wynajmu pojazdów samochodowych.

W przypadku świadczenia usług serwisowych, Wnioskodawca w niektórych przypadkach serwisowane pojazdy samochodowe odbiera lub odprowadza do klientów, co wiąże się z koniecznością dotankowywania pojazdów samochodowych (zdarza się, że takie odprowadzanie pojazdu samochodowego wiąże się z podróżą nawet ok. 200 km, co generuje konieczność dotankowywania i ponoszenia innych kosztów). Dotankowywanie samochodów jest również niezbędne ze względu na konieczność sprawdzenia przez pracowników Wnioskodawcy, czy usługa serwisu została prawidłowa wykonana.

Wnioskodawca nie wykorzystuje tych pojazdów samochodowych (powierzonych mu w celu serwisu) do swojej działalności gospodarczej (poza świadczeniem usługi serwisu).

W uzupełnieniu wniosku z dnia 20 stycznia 2016 r. Wnioskodawca wskazał:

Nadzór nad pojazdami odbieranymi lub odprowadzanymi do klientów w związku ze świadczoną usługą- serwisową sprawują wyznaczeni przez dyrektora serwisu pracownicy. Przy odbiorze samochodu spisywany jest protokół odbioru gdzie wpisywany jest przebieg pojazdu, oraz stan paliwa. Przy zdaniu pojazdu ponownie jest podpisywany protokół z przebiegiem pojazdu i stanem paliwa. Dyrektor serwisu kontroluje czy pracownik przejechał km zgodnie z wytyczoną trasą od i do właściciela pojazdu.

Użytkowanie samochodów serwisowych klientów do celów prywatnych lub innych jest wykluczone. Pracownicy są zobowiązani przestrzegać regulamin który zabrania takich praktyk. Cytat z regulaminu:

„Dla pojazdów, o których mowa w niniejszym rozdziale III, zabroniony jest wszelki ich użytek na cele inne niż wykonanie zleconej przez klienta usługi, w tym użytek prywatny, polegający w szczególności na:

1. podróży pomiędzy miejscem zamieszkania Użytkownika a miejscem pracy,
2. przewożeniu osób niebędących osobami zatrudnionymi w Spółce, z wyjątkiem klientów Spółki, osoby upoważnione, klientów i kontrahentów,
3. podróży poza wykonywaniem zadań w ramach zlecenia usługi,
   
4. podróży niezwiązanej z działalnością Spółki”.
   
   

Nadzór nad przestrzeganiem regulaminów jest sprawowany przez dyrektora serwisu.

Zabezpieczeniami gwarantującymi przestrzeganie wewnątrzfirmowych regulaminów są protokoły zdawczo - odbiorcze przed i po odstawieniu pojazdu z zaznaczeniem stanu paliwa. Ponadto monitorowanie zużytego paliwa odbywa się prostą metodą matematyczną ilości zużytych litrów do przejechanych kilometrów.

Koszt dotankowania jest wliczany do wartości usługi serwisowej.

Wnioskodawca nie prowadzi ewidencji przebiegu serwisowanych pojazdów o której mowa w art. 86a ust. 7 ustawy o VAT, gdyż stoi na stanowisku, iż w świetle udzielonych powyżej odpowiedzi jest to czynność zbędna.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym przedstawionym we Wniosku - w przypadku dotankowywania samochodów osobowych serwisowanych przez Wnioskodawcę na rzecz klientów np. w celu odprowadzenia samochodu do klienta, sprawdzenia czy usługa serwisu została prawidłowo wykonana itp. - Wnioskodawcy przysługuje prawo do pełnego odliczenia podatku VAT naliczonego od tych wydatków ?

Zdaniem Wnioskodawcy:

W stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym przedstawionym we Wniosku - w przypadku dotankowywania samochodów osobowych serwisowanych przez Wnioskodawcę na rzecz klientów np. w celu odprowadzenia samochodu do klienta, sprawdzenia czy usługa serwisu została prawidłowo wykonana itp. - Wnioskodawcy przysługuje prawo do pełnego odliczenia podatku VAT naliczonego od tych wydatków.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT, podatnikowi podatku VAT co do zasady, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Kwota podatku naliczonego, która przysługuje odliczeniu została uregulowana w art. 86 ust. 2 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy o VAT w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy o VAT, stanowi 50% kwoty podatku: (1) wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika; (2) należnego z tytułu: (a) świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT podatnikiem jest ich usługobiorca, (b) dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT podatnikiem jest ich nabywca, (c) wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów; (3) należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a ustawy o VAT; (4) wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b ustawy o VAT, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 86a ust. 2 ustawy o VAT do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa powyżej, zalicza się wydatki dotyczące :

1. nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
2. używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
   
3. nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.
   
   

Zgodnie z art. 86a ust. 3 ustawy o VAT przepis art. 86a ust. 1 ustawy o VAT nie ma zastosowania w przypadku gdy pojazdy samochodowe są: (i) wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub (ii) konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie.

Zgodnie z art. 86a ust. 4 ustawy o VAT pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli: (i) sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub (ii) konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

W związku z tym, że wydatki na nabycie paliwa przez Wnioskodawcę są ściśle związane z usługami serwisowymi wykonywanymi w pojazdach samochodowych klientów należy uznać, że wydatki te stanowią wydatki związane z pojazdami samochodowymi w rozumieniu art: 86a ust. 2 ustawy o VAT. Biorąc zaś pod uwagę, że pojazdy samochodowe klientów są wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej (w celu świadczenia usługi serwisowej) Wnioskodawcy, to zgodnie z art. 86a ust. 2, 3 i 4 ustawy o VAT w zw. z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, Wnioskodawcy będzie przysługiwało pełne prawo do odliczenia podatku VAT związanego z tymi wydatkami.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego - jest nieprawidłowe.

Kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego regulują przepisy art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zgodnie z którym, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
   
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Z powołanego przepisu art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego) oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Na mocy art. 86a ust. 1 ww. ustawy – w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

1. wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;
   
2. należnego z tytułu:
   1. świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,
      
   2. dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca,
      
   3. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
3. należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a;
   
4. wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34.
   
   

W myśl art. 86a ust. 2 ustawy – do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

1. nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
2. używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
   
3. nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.
   
   

W myśl art. 86a ust. 3 ustawy – przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

1. w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:
   1. wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
      
   2. konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
2. do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.
   
   
   

Stosownie do art. 2 pkt 34 cyt. ustawy, przez pojazdy samochodowe, rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Na podstawie art. 2 pkt 33 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r., poz. 1137, z pózn. zm.), użyte w ustawie określenie pojazd samochodowy oznacza pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h; określenie to nie obejmuje ciągnika rolniczego.

W świetle pkt 40 ww. artykułu, określenie samochód osobowy oznacza - pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą oraz ich bagażu.

Według art. 86a ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

1. sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
   
2. konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.
   
   

Zgodnie z art. 86a ust. 9 ustawy – do pojazdów samochodowych, o których mowa w ust. 4 pkt 2, należą:

1. pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, mające jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą:
   1. klasyfikowane na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van lub
      
   2. z otwartą częścią przeznaczoną do przewozu ładunków;
2. pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, które posiadają kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
   
3. pojazdy specjalne, które spełniają również warunki zawarte w odrębnych przepisach, określone dla następujących przeznaczeń:
   1. agregat elektryczny/spawalniczy,
      
   2. do prac wiertniczych,
      
   3. koparka, koparko-spycharka,
      
   4. ładowarka,
      
   5. podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych,
      
   6. żuraw samochodowy

– jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym.

W myśl art. 86a ust. 5 ustawy – warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

1. przeznaczonych wyłącznie do:
   1. odprzedaży,
      
   2. sprzedaży, w przypadku pojazdów wytworzonych przez podatnika,
      
   3. oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze
   - jeżeli odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika;
   
2. w odniesieniu do których:
   1. kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych podatnik oblicza zgodnie z ust. 1
      lub
      
   2. podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych.
      
      

Ewidencja przebiegu pojazdu jest prowadzona od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do tej działalności (art. 86a ust. 6 ustawy).

Użycie wyrazu „wyłącznie” w art. 86a ust. 5 ustawy, obowiązującego od dnia 1 kwietnia 2014 r., wskazuje, że zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji nie obejmuje sytuacji, gdy pojazdy są wykorzystywane – choćby przejściowo – do innych celów (np. użytek służbowy podatnika ). Ewidencja dla tego rodzaju pojazdów (jeśli jest to pojazd obiektywnie wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej) musi być prowadzona i powinna zawierać wskazane w przepisie art. 86a ust. 7 ustawy elementy.

Na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r., poz. 312), obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika do dnia 30 czerwca 2015 r. paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu:

1. samochodów osobowych;
   
2. innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, w których liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi:
   1. 1 - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 425 kg,
      
   2. 2 - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 493 kg,
      
   3. 3 lub więcej - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 500 kg.
      
      

Jak wynika z regulacji ust. 2 tego artykułu, przepis ust. 1 nie dotyczy pojazdów samochodowych, które są wykorzystywane przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca jest niezależnym dealerem pojazdów samochodowych (samochodów osobowych), świadczy usługi serwisowe oraz usługi wynajmu pojazdów samochodowych.

W przypadku świadczenia usług serwisowych, Wnioskodawca w niektórych przypadkach serwisowane pojazdy samochodowe odbiera lub odprowadza do klientów, co wiąże się z koniecznością dotankowywania pojazdów samochodowych (zdarza się, że takie odprowadzanie pojazdu samochodowego wiąże się z podróżą nawet ok. 200 km, co generuje konieczność dotankowywania i ponoszenia innych kosztów). Dotankowywanie samochodów jest również niezbędne ze względu na konieczność sprawdzenia przez pracowników Wnioskodawcy, czy usługa serwisu została prawidłowo wykonana. Koszt dotankowania jest wliczany do wartości usługi serwisowej.

Wnioskodawca nie wykorzystuje tych pojazdów samochodowych (powierzonych mu w celu serwisu) do swojej działalności gospodarczej (poza świadczeniem usługi serwisu).

Nadzór nad pojazdami odbieranymi lub odprowadzanymi do klientów w związku ze świadczoną usługą serwisową sprawują wyznaczeni przez dyrektora serwisu pracownicy. Przy odbiorze samochodu spisywany jest protokół odbioru gdzie wpisywany jest przebieg pojazdu, oraz stan paliwa. Przy zdaniu pojazdu ponownie jest podpisywany protokół z przebiegiem pojazdu i stanem paliwa. Dyrektor serwisu kontroluje czy pracownik przejechał km zgodnie z wytyczoną trasą od i do właściciela pojazdu. Monitorowanie zużytego paliwa odbywa się prostą metodą matematyczną ilości zużytych litrów do przejechanych kilometrów.

Użytkowanie samochodów serwisowych klientów do celów prywatnych lub innych jest wykluczone. Pracownicy są zobowiązani przestrzegać regulamin który zabrania takich praktyk. Regulamin stanowi m.in., że „Dla pojazdów, o których mowa w niniejszym rozdziale III, zabroniony jest wszelki ich użytek na cele inne niż wykonanie zleconej przez klienta usługi, w tym użytek prywatny, polegający w szczególności na:

1. podróży pomiędzy miejscem zamieszkania Użytkownika a miejscem pracy,
2. przewożeniu osób niebędących osobami zatrudnionymi w Spółce, z wyjątkiem klientów Spółki, osoby upoważnione, klientów i kontrahentów,
   
3. podróży poza wykonywaniem zadań w ramach zlecenia usługi,
   
4. podróży niezwiązanej z działalnością Spółki”.
   
   

Wnioskodawca nie prowadzi ewidencji przebiegu serwisowanych pojazdów o której mowa w art. 86a ust. 7 ustawy o VAT, gdyż stoi na stanowisku, iż w świetle udzielonych powyżej informacji jest to czynność zbędna.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do pełnego odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków związanych z dotankowaniem serwisowanych samochodów osobowych (np. w celu odprowadzenia samochodu do klienta lub sprawdzenia czy usługa serwisu została wykonana prawidłowo).

Kluczową rolę w rozwiązaniu przedstawionego problemu odgrywa przepis art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług w związku z ust. 4 pkt 1 tego artykułu. Z treści tych regulacji wynika, że podatnik ma prawo do odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków związanych z nabyciem pojazdów samochodowych oraz wydatków związanych z ich eksploatacją w sytuacji, gdy pojazdy te są wykorzystywane wyłącznie do celów prowadzenia działalności gospodarczej. Dla możliwości odliczenia pełnej kwoty podatku, fakt wykorzystywania ich wyłącznie do działalności musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych. Aby przysługiwało odliczenie podatku w pełnej kwocie, muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki, tj. sposób wykorzystania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza w ustalonych przez niego zasadach ich używania, musi wykluczać ich użycie do celów prywatnych oraz wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu.

Przepisy ustawy o VAT nie określają, w jaki sposób podatnik ma zapewnić w przedsiębiorstwie wyeliminowanie użytku prywatnego pojazdów samochodowych. Działania te muszą być dostosowane do specyfiki działalności przedsiębiorstwa i sposobu używania dla jego celów pojazdów. Określone przez podatnika zasady używania pojazdów muszą obiektywnie potwierdzać, że pojazd jest wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej i nie ma możliwości prywatnego użytku tych pojazdów. Przy czym użytek prywatny należy postrzegać w kategoriach potencjalnej, a nie faktycznej możliwości użytku pojazdu do celów prywatnych.

W analizowanej sprawie Wnioskodawca wprowadził regulaminy użytkowania serwisowanych samochodów, wykluczające ich użycie do celów prywatnych. Nadzów nad przestrzeganiem regulaminów sprawowany jest przez dyrektora serwisu. Zabezpieczeniami gwarantującymi przestrzeganie wewnątrzfirmowych regulaminów są protokoły zdawczo - odbiorcze przed i po odstawieniu pojazdu z zaznaczeniem stanu paliwa. Wyznaczeni przez dyrektora serwisu pracownicy sprawują nadzór nad pojazdami odbieranymi lub odprowadzanymi do klientów w związku ze świadczoną usługą serwisową, kontrolowany jest przebieg pojazdu oraz stan paliwa.

Wnioskodawca nie spełnia jednak drugiego ze wskazanych powyżej warunków tj. nie prowadzi ewidencji przebiegu serwisowanych pojazdów, o której mowa w art. 86a ust. 7 ustawy o VAT.

Prowadzenie ewidencji przebiegu pojazdów jest warunkiem koniecznym do uzyskania prawa do odliczenia 100% podatku naliczonego związanego z eksploatacją tych pojazdów.

Jak bowiem wskazuje treść powołanych wyżej regulacji prawnych, w odniesieniu do wydatków związanych z samochodami osobowymi podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego bez obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu, jeśli samochody te przeznaczone są wyłącznie do odprzedaży lub oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu (dzierżawy, leasingu lub umowy o podobnym charakterze).

W konsekwencji, Wnioskodawcy – wbrew stanowisku wyrażonemu we wniosku – nie przysługuje prawo do odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego od ww. wydatków związanych z dotankowaniem serwisowanych pojazdów bez prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, potwierdzającej jego wykorzystanie wyłącznie na cele prowadzonej działalności gospodarczej. Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia 50% kwoty podatku naliczonego, o ile nie zaistniały wyłączenia wynikające z art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z uwagi na brak możliwości uznania, że serwisowane pojazdy są wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, oraz fakt że są to samochody osobowe, Wnioskodawcy – w świetle art. 12 ust. 1 ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw - do dnia 30 czerwca 2015 r. nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od nabywanego paliwa celem dotankowania tych samochodów w celu odprowadzenia samochodu do klienta lub sprawdzenia czy usługa serwisu została prawidłowo wykonana.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Organ podatkowy informuje ponadto, że w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych sprawa zostanie rozpatrzona odrębnie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.