INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 marca 2012r. (data wpływu 16 marca 2012r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT wynagrodzenia w części dotyczącej umownego dysponowania autorskimi prawami majątkowymi w formie udzielenia licencji do systemów informatycznych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 marca 2012r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT wynagrodzenia w części dotyczącej umownego dysponowania autorskimi prawami majątkowymi w formie udzielenia licencji do systemów informatycznych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca będący spółką akcyjną jest globalnym producentem rozwiązań informatycznych. Jako międzynarodowy integrator i twórca innowacyjnych systemów informatycznych, oferuje bankom m.in. systemy informatyczne dotyczące płatności elektronicznych. Autorskie prawa majątkowe do oferowanego przez Spółkę oprogramowania komputerowego przysługują Spółce, gdyż oprogramowanie tworzone jest przez pracowników w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy. Wynagrodzenie Spółki z tytułu świadczonych usług obejmuje również wynagrodzenie w formie honorarium za udzielenie licencji do wytwarzanego przez Spółkę oprogramowania.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wynagrodzenie w części dotyczącej umownego dysponowania autorskimi prawami majątkowymi w formie udzielenia licencji do przedmiotowych systemów informatycznych jest opodatkowane obniżoną stawką VAT stosownie do art. 41 ust. 2 w związku z poz. 181 załącznika nr 3 ustawy VAT (obecnie 8% na podstawie art. 146a pkt 2 ustawy VAT)...

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej.

W zakresie wysokości opodatkowania VAT należy w pierwszej kolejności odwołać się do przepisów zawartych w art. 41 ustawy VAT regulujących zagadnienie stawek podatkowych. Podstawowa stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Z tym, że obecnie ze względu na brzmienie art. 146a pkt 1 ustawy o VAT stawka ta wynosi 23%.

Poza stawką podstawową, w odniesieniu do wybranych grup towarów i usług, ustawodawca przewidział stawki preferencyjne, w tym stawkę 7%. Na podstawie art. 41 ust. 2 ustawy VAT dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy stawka podatku wynosi 7%. Niemniej, obecnie ze względu na brzmienie art. 146a pkt 2 ustawy o VAT stawka ta wynosi 8%.

W poz. 181 załącznika nr 3 do ustawy o VAT, wymienione zostały usługi twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania.

Ustawa o VAT nie zawiera informacji, co do tego, jakie usługi mogą być przedmiotem prawa autorskiego, dlatego w tym miejscu należy odwołać się do ustawy z dnia 4 lutego 1994r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 ustawy o prawie autorskim przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości przeznaczenia i sposobu wyrażenia. W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe). Jest to tzw. otwarty katalog utworów, a więc przedmiotem prawa autorskiego będzie każdy inny przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze z wyjątkiem jednak rezultatów działalności enumeratywnie wskazanych przez ustawodawcę w art. 4 ustawy o prawie autorskim.

Ten negatywny katalog utworów stanowi katalog zamknięty, co oznacza, że ustawodawca odmawia statusu utworu będącego przedmiotem prawa autorskiego za każdym razem jedynie następującym przejawom działalności: (1) aktom normatywnym lub ich urzędowym projektom, (2) urzędowym dokumentom, materiałom, znakom i symbolom, (3) opublikowanym opisom patentowym lub ochronnym, (4) prostym informacjom prasowym. Zatem, aby określone dzieło mogło być przedmiotem prawa autorskiego powinno spełniać następujące warunki:

1. mieć źródło w pracy człowieka (twórcy),
2. stanowić przejaw działalności twórczej,
3. posiadać indywidualny charakter,
4. nie należeć do zamkniętego katalogu dzieł wymienionych w art. 4 ustawy o prawie autorskim.
   
   

Użycie w art. 1 ust. 2 ustawy o prawie autorskim „utwory” wskazuje, że dla zakwalifikowania programu komputerowego tworzonego przez Wnioskodawcę jako przedmiotu prawa autorskiego konieczne jest spełnienie przesłanek utworu określonych w art. 1 ust. 1 tej ustawy, tzn. aby był przejawem działalności twórczej oraz miał indywidualny charakter. Zdaniem Wnioskodawcy, oprogramowanie komputerowe, które wykonują zatrudnieni przez niego informatycy stanowi przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, wyrażonej znakami graficznymi i słowami, które należy zakwalifikować jako przedmiot prawa autorskiego w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim.

Oprogramowanie tworzone przez pracowników musi każdorazowo spełniać indywidualne wymagania i warunki danego zamówienia, dlatego jest przejawem samodzielnej działalności twórczej programistów. Ze względu na powyższe, mimo częściowej standaryzacji wytwarzanego oprogramowania realizując konkretny kontrakt informatycy przygotowują de facto inny, niepowtarzalny program dostosowany do wymagań danego klienta.

W opinii Wnioskodawcy, mając na uwadze praktykę jak i orzecznictwo, nie ma wątpliwości, że utwory stanowiące oprogramowanie komputerowe podlegają prawu autorskiemu.

Przepisy ustawy o prawie autorskim przewidują, iż twórcom przysługują dwa rodzaje praw do stworzonego utworu: autorskie prawa osobiste i autorskie prawa majątkowe.

Twórcy zgodnie z przepisem art. 16 ustawy o prawie autorskim przysługują autorskie prawa osobiste obejmujące przede wszystkim prawo autora do wiązania z dziełem jego nazwiska. Prawo to nigdy nie wygasa i jest z natury rzeczy niezbywalne, nie można się go zrzec ani przenieść na inną osobę.

Drugi rodzaj praw autorskich - prawa majątkowe - mogą przysługiwać w niektórych sytuacjach również osobom innym niż twórca utworu z mocy ustawy lub z mocy stosownej umowy cywilnoprawnej. Dotyczy to np. autorskich praw majątkowych pracodawcy, którego pracownik stworzył utwór.

Wnioskodawca pragnie wskazać, iż nie przysługują mu autorskie prawa osobiste do sprzedawanego utworu, gdyż przysługują one pracownikom odpowiedzialnym za stworzenie utworu. Autorskie prawa osobiste nie są przedmiotem obrotu i zawsze pozostają przy twórcy.

Wnioskodawcy, jako pracodawcy, przysługują jednak autorskie prawa majątkowe do sprzedawanego utworu. Zdaniem Wnioskodawcy, będąc właścicielem autorskich praw majątkowych do oprogramowania komputerowego, udzielając licencji Wnioskodawca sprzedaje usługi twórców, bowiem przedmiotem tych usług jest utwór w formie oprogramowania stworzony przez twórców - informatyków zatrudnionych przez Wnioskodawcę. Zgodnie z art. 74 ust. 3 ustawy o prawie autorskim, stanowiącym lex specialis w stosunku do art. 12 tej ustawy, przyjęto zasadę pierwotnego nabycia majątkowych praw autorskich przez pracodawcę twórcy w tych przypadkach, gdy program został stworzony przez pracownika przy wykonywaniu obowiązków ze stosunku pracy. Pracodawca - przy braku odmiennych postanowień w umowie - nabywa, bez konieczności uiszczenia dodatkowego wynagrodzenia na rzecz twórcy, całość majątkowych praw autorskich do programu. Ponieważ sprzedawane przez Wnioskodawcę oprogramowanie komputerowe jest niewątpliwie utworem w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim oraz Wnioskodawca w wyniku sprzedaży programu komputerowego dla swoich kontrahentów otrzyma wynagrodzenie w formie honorarium, w konsekwencji, spełnione są wszystkie przesłanki ustawowe umożliwiające zastosowanie obniżonej stawki (obecnie 8%) do wynagrodzenia za udzielenie licencji na wytworzone oprogramowanie.

Powracając do regulacji dotyczących wysokości opodatkowania usług twórców zawartych w ustawie o VAT, tj. w tym przypadku do art. 41 ust. 2 w związku z poz. 181 załącznika nr 3 do ustawy VAT, Wnioskodawca pragnie wskazać, iż wynagrodzenie z tytułu udzielenia licencji do wytworzonego oprogramowania będzie podlegało opodatkowaniu obniżoną (obecnie 8%) stawką podatku VAT, ponieważ:

1. przedstawione usługi są usługami twórców, którzy opracowują utwory w ramach działalności gospodarczej Wnioskodawcy w rozumieniu ustawy o prawie autorskim, czyli usługami, których przedmiotem jest utwór chroniony przepisami tej ustawy,
2. Wnioskodawca z tytułu udzielenia licencji do wytworzonego oprogramowania otrzyma wynagrodzenie w formie honorarium.
   
   

Wnioskodawca pragnie podkreślić, iż oceny prawne analogiczne do jego stanowiska zaprezentowanego we wniosku zostały zaprezentowane w interpretacjach wydawanych przez organy podatkowe, przykładowo:

• interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 24 czerwca 2011r. sygn. - IPPP1/443-519/11-2/AP,
• interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 10 lutego 2011 r. sygn. - IPPP1/443-1174/10-2/AP.
  
  

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy na gruncie przepisów ustawy o VAT, wynagrodzenie w formie honorarium z tytułu udzielenia licencji do oprogramowania będzie opodatkowane obniżoną stawką VAT (obecnie: 8%). W związku z powyższym uzasadnieniem Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie swojego stanowiska poprzez interpretację indywidualną, o którą występuje niniejszym wnioskiem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. Nr 111, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zakres tych czynności zdefiniowany został w art. 7 i art. 8 cyt. ustawy.

I tak, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Towarami natomiast, w myśl art. 2 pkt 6 cyt. ustawy o VAT są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

• przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
• zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
• świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
  
  

Należy również zauważyć, że treść art. 5a ustawy o VAT stanowi, iż towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług czynności, które podlegają opodatkowaniu, tj. dostawa towarów oraz świadczenie usług powinny mieć charakter odpłatny, z tym, że pomiędzy otrzymaną zapłatą a wykonanym świadczeniem powinien istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonanego świadczenia, a zatem wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. W myśl zaś ust. 2 powołanego artykułu, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Przy czym, w myśl art. 146a pkt 1 i 2 ww. ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f:

• stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%,
• stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy wynosi 8%.
  
  

W załączniku nr 3 do ww. ustawy, pod poz. 181 wskazano, iż stawką 8% objęte są, bez względu na symbol PKWiU, usługi twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania.

Z okoliczności sprawy wynika, iż Wnioskodawca będący spółką akcyjną jest globalnym producentem rozwiązań informatycznych. Jako międzynarodowy integrator i twórca innowacyjnych systemów informatycznych, oferuje bankom m.in. systemy informatyczne dotyczące płatności elektronicznych. Autorskie prawa majątkowe do oferowanego przez Spółkę oprogramowania komputerowego przysługują Spółce, gdyż oprogramowanie tworzone jest przez pracowników w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy. Wynagrodzenie Spółki z tytułu świadczonych usług obejmuje również wynagrodzenie w formie honorarium za udzielenie licencji do wytwarzanego przez Spółkę oprogramowania.

W tak przedstawionym opisie stanu faktycznego wątpliwości Wnioskodawcy budzi czy wynagrodzenie w części dotyczącej umownego dysponowania autorskimi prawami majątkowymi w formie udzielenia licencji do przedmiotowych systemów informatycznych jest opodatkowane obniżoną stawką VAT, tj. 8% VAT.

Wskazać należy, iż co do zasady stawka podatku od towarów i usług wynosi 23%, jeżeli zatem w treści wskazanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca nie przewidział opodatkowania konkretnej usługi stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku, należy taką usługę opodatkować stawką podstawową. W przypadku usługi wykonania programu komputerowego zarówno ustawa o VAT, jak i przepisy wykonawcze do niej nie przewidują obniżonej stawki podatku bądź zwolnienia, zatem przedmiotowa usługa wykonania programu komputerowego (tj. systemu informatycznego dotyczącego płatności elektronicznych) będzie opodatkowana wg stawki podstawowej, na mocy art. 41 ust. 1 ustawy o VAT. Natomiast z uwagi na ww. poz. 181 załącznika nr 3 do ustawy o VAT należy przeanalizować możliwość zastosowania przez Wnioskodawcę preferencyjnej stawki opodatkowania dla przeniesienia praw autorskich do programu komputerowego, stworzonego przez Wnioskodawcę. Ustawa o VAT nie zawiera definicji twórcy, ustawodawca w powyższym zakresie odsyła do przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Należy zatem w pierwszej kolejności rozważyć, czy spółka może być uznana za twórcę w rozumieniu powyższych przepisów.

Jak stanowi art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz. U. z 2006 r. Nr 90 poz. 631 ze zm.), zwana dalej ustawą o prawie autorskim, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

Zgodnie z art. 1 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy o prawie autorskim, w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe).

W prawie autorskim mamy do czynienia z dwoma rodzajami praw: autorskimi prawami osobistymi oraz autorskimi prawami majątkowymi. Zasadą jest, iż z utworu może korzystać lub nim rozporządzać tylko osoba uprawniona. Najczęściej będzie to sam twórca lub – jeżeli z mocy ww. ustawy autorskie prawa majątkowe przysługują innej osobie niż twórca, albo osoba, która je nabyła lub na rzecz której została ustanowiona licencja.

W myśl art. 8 ust. 1 – ust. 3 ustawy o prawie autorskim, prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej. Domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu. Dopóki twórca nie ujawnił swojego autorstwa, w wykonywaniu prawa autorskiego zastępuje go producent lub wydawca, a w razie ich braku - właściwa organizacja zbiorowego zarządzania prawami autorskimi.

Zatem, aby określone dzieło mogło być przedmiotem prawa autorskiego musi posiadać następujące cechy:

• mieć źródło w pracy człowieka (twórcy),
• stanowić przejaw działalności twórczej,
• posiadać indywidualny charakter.
  
  

Zaznaczyć należy, iż twórcą w rozumieniu ustawy jest każda osoba prowadząca faktycznie działalność twórczą, czyli działalność, której efektem jest powstanie utworu w myśl ww. art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Natomiast użyte w art. 1 analizowanej ustawy określenie: przejaw działalności twórczej oznacza jakikolwiek uzewnętrzniony rezultat działalności człowieka o charakterze kreacyjnym. Przesłanka ta jest spełniona, gdy mamy do czynienia z subiektywnym nowym wytworem intelektu.

Twórcy, zgodnie z przepisem art. 16 ustawy o prawie autorskim przysługują autorskie prawa osobiste obejmujące przede wszystkim prawo autora do wiązania z dziełem jego nazwiska. Prawo to nigdy nie wygasa i jest, z natury rzeczy, niezbywalne, nie można się go zrzec ani przenieść na inną osobę. W ramach ochrony dóbr osobistych autor ma prawo do przedstawienia utworu pod pseudonimem lub anonimowo. Można więc powiedzieć, że autorskie prawa osobiste chronią pewien „intelektualny” związek twórcy z dziełem.

Drugi rodzaj praw autorskich – prawa majątkowe mogą przysługiwać w niektórych sytuacjach również osobom innym niż twórca utworu z mocy ustawy lub z mocy stosownej umowy cywilnoprawnej. Dotyczy to np. autorskich praw majątkowych pracodawcy, którego pracownik stworzył utwór.

Wskazać należy, iż rozdział 7 ustawy o prawie autorskim zawiera przepisy szczególne dotyczące programów komputerowych.

Zgodnie z art. 74 ust. 1 ustawy o prawie autorskim, programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie, o ile przepisy rozdziału 7 nie stanowią inaczej. Prawa majątkowe do programu stworzonego przez pracownika w wyniku wykonania obowiązków ze stosunku pracy przysługują pracodawcy, o ile umowa nie stanowi inaczej (art. 74 ust. 3 ww. ustawy).

W myśl art. 74 ust. 4 ustawy o prawie autorskim, autorskie prawa majątkowe do programu komputerowego, z zastrzeżeniem przepisów art. 75 ust. 2 i 3, obejmują prawo do:

• trwałego lub czasowego zwielokrotnienia programu komputerowego w całości lub w części jakimikolwiek środkami i w jakiejkolwiek formie, w zakresie, w którym dla wprowadzania, wyświetlania, stosowania, przekazywania i przechowywania programu komputerowego niezbędne jest jego zwielokrotnienie, czynności te wymagają zgody uprawnionego,
• tłumaczenia, przystosowania, zmiany układu lub jakichkolwiek innych zmian w programie komputerowym, z zachowaniem praw osoby, która tych zmian dokonała;
• rozpowszechniania, w tym użyczenia lub najmu, programu komputerowego lub jego kopii.
  
  

Z powyższego zatem wynika, iż pierwotne nabycie majątkowych praw autorskich w przypadku programów komputerowych może przysługiwać podmiotowi (pracodawcy) innemu niż twórca. Jednakże twórcą, w rozumieniu ustawy o prawie autorskich jest pracownik, lub grupa pracowników, którzy stworzyli program komputerowy.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż Spółka akcyjna w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych nie może być uznana za twórcę, w rozumieniu tych przepisów. Spółka zatrudniając pracowników, którzy tworzą program komputerowy (system informatyczny), uznawany na mocy ww. ustawy za utwór, występuje w roli pracodawcy i zgodnie 74 ust. 3 ustawy o prawie autorskim, przysługują jej z mocy ustawy prawa majątkowe do programu komputerowego stworzonego przez pracownika lub grupę pracowników w wyniku obowiązków ze stosunku pracy. Jednakże, nie przysługują jej autorskie prawa osobiste, a w szczególności – prawo do autorstwa utworu. Niespełniona więc zostanie przesłanka do uznania Wnioskodawcy za twórcę, o którym mowa w ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Dlatego też, mając na uwadze zapis pozycji 181 załącznika nr 3 do ustawy o VAT, który to wyraźnie określa, iż z preferencyjną stawką podatku VAT opodatkowane są usługi twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania, stwierdzić należy, że Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do stosowania 8% stawki podatku na wynagrodzenie wypłacane w formie honorarium z tytułu przeniesienia majątkowych praw autorskich do oprogramowania (systemów informatycznych). Zatem wynagrodzenie za przeniesienie majątkowych praw autorskich do przedmiotowego programu komputerowego podlegać będzie opodatkowaniu stawką podatku od towarów i usług w wysokości 23%, na mocy art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych należy wskazać, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego.

Interpretacja indywidualna skierowana jest tylko do Wnioskodawcy i nie odnosi się do innych podmiotów bowiem każdą czynność, z którą mogą być związane skutki podatkowo-prawne należy rozstrzygać indywidualnie.

Należy więc zaznaczyć, że interpretacje indywidualne wydane przez organy podatkowe nie mają mocy orzeczeń prawnych powszechnie obowiązujących i dotyczą konkretnych spraw podatników w określonych stanach faktycznych/zdarzeniach przyszłych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.